1. A BONECA
AUTORES/AS:Celtia, Daniela, Álvaro, Quique,
Laura, Diego e Nils (5º A)
ILUSTRADORES/AS: Alumnado 2º EP

2. FIONA ERA UNHA
NENA DE DOCE
ANOS QUE VIVÍA
EN ESCOCIA.
COMO TODAS AS
NENAS DA SUA
IDADE ÍA AO COLE
E TIÑA MOITOS
AMIGOS.

3. FIONA CHAMABA A ATENCIÓN POLO SEU CABELO LONGO E
RUBIO (“PELIRROXO”), A SÚA CARA PENCADA, POLOS SEUS OLLOS
VERDES COMA AS ESMERALDAS E POLO SEU CORPO DELGADO,
AÍNDA QUE PARECÍA QUE ÍA CREBAR COMA UNHA CAROCA.

4. ERA MOI PRESUMIDA, A SÚA
ROUPA PREFERIDA ERA UN
CONXUNTO DE FALDRIÑA E
BUFANDA DE CADROS
VERMELLOS E VERDES, UNS
ESCARPÍNS VERDES QUE LLE
CHEGABAN AOS XEONLLOS E
UNS ZAPATOS DE CHAROL
CUNS LAZOS.

5. SEMPRE ESTABA ALEGRE E FELIZ E O SEU XOGUETE
PREFERIDO ERA UNHA BONECA QUE LLE REGALARA O
SEU AVÓ DE PEQUENA.

6. UN DÍA, Á SAÍDA DO
COLEXIO, DECATOUSE
DE QUE SEU PAI FORA
RECOLLELA. Á NENA
PARECEULLE RARO:
FIONA VIVÍA CO SEU PAI E SEU AVÓ NA CIDADE, NUNHA
CASA CUN PEQUENO XARDÍN. O AVÓ ENCARGÁBASE DE
LEVALA E RECOLLELA DO COLEXIO E AXUDÁBALLE COAS
TAREFAS, MENTRES SEU PAI TRABALLABA TODO O DÍA NO
HOSPITAL.

7. PASOULLE
ALGO AO
AVÓ?

8. NON PASOU NADA, ESTÁ
BEN; SÓ QUE HOXE EU TIÑA
QUE FALAR CONTIGO DE
ALGO MOI IMPORTANTE.

9. CANDO CHEGARON A CASA, O PAI EXPLICOULLE QUE TIÑA QUE IR
TRABALLAR A OUTRO PAÍS -ETIOPÍA- ONDE NECESITABAN MÉDICOS,
TERÍAN UNHA NOVA CASA NUN PEQUENO POBO, MOI SINXELA, E
FIONA IRÍA AO COLEXIO Á CIDADE MÁIS PRÓXIMA. ELA ESCOITOUNO
ATENTAMENTE, E COMEZOU A POÑERSE TRISTE.

10. NENA, NON TE POÑAS ASÍ,
SEGURO QUE FARÁS NOVOS
AMIGOS, ADEMAIS TERÁS QUE
ME AXUDAR NA ENFERMARÍA

11. E TEREI UNHA HABITACIÓN
TAN GRANDE COMA A DE
AGORA? NO COLE HABERÁ
ACTIVIDADES? POR QUE
VOU TER QUE CHE AXUDAR
NA ENFERMARÍA?...

12. SEU PAI, CON MOITA PACIENCIA SINALOULLE NO MAPA ETIOPÍA, NO
CONTINENTE AFRICANO; MENTRES QUE LLE EXPLICABA QUE ALÍ OS
NENOS NON VIVEN EN CASAS COMA A DELA, NON TEÑEN AUGA NAS
VIVENDAS, NIN HOSPITAIS, E CASE NINGÚN CATIVO VAI AO COLEXIO
PORQUE TEÑEN QUE TRABALLAR, NON TEÑEN XOGUETES E
TAMPOUCO FESTAS DE ANIVERSARIO. FIONA NON ENTENDÍA NADA.

13. E CASE NINGÚN CATIVO VAI AO COLEXIO PORQUE TEÑEN QUE
TRABALLAR, NON TEÑEN XOGUETES E TAMPOUCO FESTAS DE
ANIVERSARIO. FIONA NON ENTENDÍA NADA.

14. CHEGOU O DÍA DE
MARCHAR, FIONA
DESPEDIUSE DO SEU
AVÓ E DE TODOS OS
SEUS AMIGOS
PROMETÉNDOLLES
QUE LLES MANDARÍA
MOITAS CARTAS
CONTÁNDOLLES
TODO.

15. DESPOIS DUNHA LONGA VIAXE CHEGARON Á GRAN
CIDADE, MOI DIFERENTE DA QUE ELA VIÑA, E DENDE
ALÍ FORON EN COCHE ATA NAÍKARA -O POBO ONDE
VIVIRÍA-.

16. O TRAXECTO FOI ESGOTADOR, E O PEOR DE
TODO FOI A PAISAXE E A POBREZA DA XENTE
QUE ESTABA A VER. FIONA COMEZABA A
DARSE DE CONTA DO QUE LLE EXPLICARA O
SEU PAI.

17. -POR QUE SÓ VEXO A NOSA CASA? POR QUE OS
NENOS VAN DESCALZOS? MENTRES PREGUNTABA,
FIXOUSE NUNHA NENA QUE ÍA CARGADA CUNS
CALDEIROS DE AUGA MÁIS GRANDES CA ELA.

18. -GUSTARÍAME COÑECELA!
ERA DIFERENTE AOS SEUS
AMIGOS.
NESE MOMENTO BAIXOU DO
COCHE E FOI CORRENDO CARA
A ELA:
-AXÚDOCHE? -PREGUNTOULLE
FIONA.

19. A NENA NON RESPONDÍA E SÓ QUEDOU MIRANDO SEN DICIR
NADA. FIONA DECATOUSE DE QUE LLE CHAMARA A ATENCIÓN A
BONECA QUE LEVABA NA MAN.

20. PASARON OS DÍAS, FIONA NON VOLVERA VER A NENA, PERO NON A
PODÍA ESQUECER. O SEU PELO CRECHO E NEGRO COMA O CARBÓN,
BRILLANTE COMA O SOL E CUNS CHICHOS COMA POMPÓNS. A SÚA PEL
ESCURA CUNS OLLOS SALTÓNS, BRANCOS E ACASTAÑADOS E UNS
BEIZOS GROSOS E VERMELLOS. NUNCA VIRA UNS IGUAIS.

21. PERO, UN DÍA Á
VOLTA DO COLE,
VIUNA, E CHAMOU
POR ELA: “EHHHH!!!!!!!”
NON SABÍA O SEU
NOME .
-CHÁMASE GOCCO
-DÍXOLLE O PAI-.
SÓUBENO CANDO A
VACINEI O OUTRO DÍA.

22. -GOCCO, GOCCO …! -BERREABA
FIONA .
DE SÚPETO, GOCCO BOTOU A
CORRER COS SEUS PES DESCALZOS
CARA A ELA, TOCÁNDOLLE SEN
PARAR A SÚA LONGA MELENA E
MIRABA CON MOITA ATENCIÓN A
BONECA QUE FIONA TIÑA NA
MAN. PARECÍALLE RARO QUE
TIVESE ISO, PERO LLE GUSTABA.

23. QUERES XOGAR
CON ELA?
SI, PERO NON SEI COMO SE XOGA A
NADA DISO -RESPONDEU GOCCO-.
AQUÍ OS NENOS TEMOS QUE
TRABALLAR, NON TEMOS XOGUETES,
NIN SABEMOS XOGAR

24. EU ENSINAREICHE A XOGAR E
TAMÉN COUSAS QUE SE APRENDEN
NO COLE PARA QUE SEXAS IGUAL CA
MIN. DE ACORDO? SE CHE PARECE
BEN, CLARO
FIONA QUEDOU PENSATIVA
É MOI BOA IDEA!

25. CO PASO DO TEMPO, FIONA COMPRENDÍA MÁIS
DA VIDA DA XENTE DO POBOADO. E O ÚNICO QUE
DESEXABA, ERA VOLVER DO COLE E AXUDAR AO
SEU PAI NA ENFERMARÍA. SABÍA QUE ERA CANDO
PODÍA VER A GOCCO E COÑECER MÁIS COUSAS
DELA.
-OLA GOCCO! POLAS MAÑÁS NUNCA TE VEXO!
-SAUDOU FIONA.

26. -ÉRGOME MOI CEDO PARA IR A FÁBRICA -CONTESTOULLE
GOCCO.
-QUE FAS ALÍ?
-FAGO SANDALIAS.
-E COMO SON? TEÑEN MOITAS CORES? SABES? É O MEU
CALZADO PREFERIDO NO VERÁN. SERÁN COMA AS MIÑAS?
CÓNTAME, CÓNTAME... -INTERESOUSE FIONA.
-AS SANDALIAS SON DE COIRO, CON MOITAS BOLIÑAS DE CORES
RECHAMANTES QUE LLE GUSTAN MOITO ÁS MULLERES
DOUTROS PAÍSES.

27. FIONA BOTOU A CORRER EN BUSCA DAS SÚAS PARA
ENSINARLLAS. ERA INCRIBLE! QUE AS SANDALIAS QUE
SEMPRE USABA AS PUIDESEN FACER NENOS DA SÚA
IDADE! CLARO! POR ISO NON SABÍAN LER, ESCRIBIR,
XOGAR, ETC...

28. GOCCO E FIONA FIXÉRONSE GRANDES AMIGAS. APRENDERON MOITO UNHA DA
OUTRA. FIONA DEUSE DE CONTA DE QUE A SÚA VIDA FORA MOI SINXELA E A DE
GOCCO, MOI COMPLICADA.
A PARTIR DESE MOMENTO, COMO SÍMBOLO DE AMISTADE, FIONA
AGASALLOULLE A GOCCO A SÚA BONECA PREFERIDA E A SÚA AMIGA FÌXOLLE UNHAS
SANDALIAS FUCSIAS QUE FIONA NON ACEPTOU E GRITOU:

29. -OS NENOS NON PODEN TRABALLAR!!!
MENTRES, APERTÁBAA E MURMURÁBALLE
NO OÍDO, QUE O MELLOR AGASALLO PARA
ELA ERA QUE APRENDESE E QUE TIVESE UN
FUTURO MELLOR.
A GOCCO O QUE MÁIS LLE GUSTABA ERA
SER ENFERMEIRA E, ASÍ, AXUDAR AOS
DEMAIS, COMO FIONA FIXERA CON ELA.