1. Het
Nieuwe
Pensioenverhaal
in
Hollywood
(13)
Door
Peter
de
Kuster
Passie
Pensioneert
Nooit:
Cinema
Paradiso
Veel
mensen
falen
om
de
noodzaak
te
zien
van
het
hebben
van
anderen
in
hun
leven.
Nauwe
relaties
met
vrienden,
familie,
partners,
mensen
met
wie
je
samenwerkt
vormen
een
emotionele
bescherming.
Sommigen
houden
niet
van
het
idee
dat
wij
als
mensen
ontworpen
zijn
als
onderling
afhankelijke
wezens.
Wij
hebben
anderen
in
ons
leven
nodig
om
gezond
en
geengageerd
te
blijven.
Wanneer
mensen
het
werk
waar
zij
van
genieten
verlaten
met
mensen
waar
zij
van
houden
om
mee
te
werken,
moeten
zij
erover
nadenken
hoe
zij
dat
sociale
netwerk
vervangen
in
hun
leven.
Succesvol
ouder
worden
vergt
dat
wij
sociale
2. netwerken
creeren
waar
wij
naar
uitkijken
om
in
deel
te
nemen.
Zowel
lang
leven
als
geluk
zijn
verbonden
aan
de
kwaliteit
van
jouw
relaties.
Er
zijn
een
aantal
verklaringen
die
helpen
verhelderen
waarom
educatie
een
belangrijke
positieve
rol
speelt
wanneer
mensen
ouder
worden.
Ten
eerste
zorgt
educatie
voor
onze
toegang
tot
mogelijkheden.
Simpel
gezegd,
hoe
meer
educatie,
hoe
groter
de
kans
dat
je
het
geld
verdient
dat
je
nodig
hebt
om
te
doen
wat
je
wilt
en
gaan
waar
jij
wilt.
Betekent
dit
dat
je
rijk
moet
zijn
om
productief
te
zijn
in
latere
jaren?
Absoluut
niet.
Het
betekent
simpelweg
dat
je
kansen
hoger
zijn
om
de
dingen
te
doen
die
jij
wilt
op
latere
leeftijd.
Je
zult
productief
zijn
op
de
manieren
die
jij
wilt
en
in
het
tempo
waar
jij
naar
verlangt.
Ik
geloof
dat
er
echter
een
veel
belangrijker
reden
dan
economische
kansen
is
om
een
leven
lang
te
blijven
leren.
Persoonlijke
groei.
Flow.
Geluk.
Zolang
we
nieuwsgierig
zijn,
groeien
wij.
Ik
heb
weinig
hoop
voor
ouderen
die
het
allemaal
al
gezien
en
gedaan
hebben.
Diegenen
die
nieuwsgierigheid
door
hun
brein
voelen
gieren
hebben
gegarandeerd
een
opwindend
bestaan.
Nieuwsgierigheid
geeft
voeding
aan
3. optimisme
en
hoop.
Mensen
die
een
leven
lang
leren
hebben
de
attitude
die
hun
kwaliteit
van
leven
zal
laten
stijgen
terwijl
zij
leren.
Een
Leven
Lang
Leren
in
werk
en
nieuwe
gebieden
van
educatie
zal
een
nieuw
trend
zijn
dankzij
de
babyboomers.
Recent
gepensioneerde
mensen
realiseren
zich
dat
zij
20
productieve
jaren
nog
voor
zich
hebben
en
ze
aan
een
hele
nieuwe
droom
job
kunnen
beginnen.
En
wanneer
zij
besluiten
dat
zij
hier
niet
van
houden,
okay,
gaan
ze
door
naar
iets
anders.
Zij
hebben
hun
pensioeninkomen
om
op
terug
te
vallen,
zodat
het
leven
een
avontuurlijke
ontdekkingsreis
voor
hen
is
geworden.
Het
is
belangrijk
om
hier
op
te
merken
dat
een
job
in
enige
vorm
de
meest
belangrijke
bron
voor
cognitieve
stimulerende
uitdagingen
kan
zijn.
We
worden
wat
we
doen.
Mentale
flexibiliteit
is
net
zo
belangrijk
om
succesvol
ouder
te
worden
als
intellectuele
nieuwsgierigheid.
Actief
zijn
in
uitdagend
werk
kan
die
flexibiliteit
verhogen.
Nieuwsgierigheid
garandeert
een
impuls
in
je
brein
en
een
reden
om
onze
lichamen
gezond
te
houden.
De
rol
van
mentale
alertheid
kan
niet
onderschat
worden
en
evenzo
de
voordelen
van
een
verlangen
om
te
groeien.
Wanneer
4. een
persoon
het
punt
bereikt
waar
zij
niet
langer
willen
groeien
of
leren,
is
het
tijd
om
de
grafsteen
te
bestellen.
Dit
hoeft
geen
formele
educatie
te
zijn,
het
kan
zelfstudie
of
leren
door
ervaring
zijn,
reizen,
WOW
projecten
doen
enzovoort.
Het
belangrijkste
is
om
de
nieuwsgierigheid
te
hebben
en
het
verlangen
om
te
groeien.
Leeftijd
is
een
weg
die
omhoog
gaat.
Die
individuen
die
neutraal
zijn
op
dat
gebied
zullen
snel
merken
dat
zij
achteruitgaan.
Rigoreuze
mentale
functie
helpt
ons
zowel
productief
te
zijn
op
latere
leeftijd
en
ons
verlangen
en
behoefte
te
versterken
om
actief
te
zijn
-‐
factoren
die
op
hun
beurt
ons
fysieke
welzijn
verhogen.
Is
het
een
goed
idee
om
fitness
te
doen
als
80
jarige?
Blijkbaar
wel.
Onderzoekers
hebben
90
jarigen
fitter
zien
worden
dan
zij
30
jaar
daarvoor
waren.
Er
zijn
concrete
voordelen
die
men
bij
mensen
kan
zien
wanneer
zij
hun
fysieke
fitheid
verbeteren
-‐
op
elke
leeftijd.
Zij
worden
actiever,
zij
hebben
meer
energie,
en
misschien,
het
belangrijkste,
zij
winnen
aan
zelfvertrouwen
en
optimisme
in
het
leven.
5. Waarom
tot
90
leven
wanneer
we
de
laatste
30
van
die
jaren
door
het
leven
gaan
met
lage
energie
en
afnemend
enthousiasme?
Gebruik
jouw
brein,
engageer
jouw
lichaam
en
geniet
van
het
leven.
'Wat
wil
je
later
worden
wanneer
je
groot
bent'?
Ik
begon
die
vraag
een
paar
jaar
geleden
te
stellen.
Niet
aan
kinderen,
maar
aan
ondernemers
en
professionals
tussen
de
30
en
50
jaar.
De
antwoorden
verbaasden
mij
niet
alleen,
ook
het
enthousiasme
waarmee
zij
antwoord
gaven
op
de
vraag.
Ik
ontmoette
een
advocaat
die
een
reisgids
wilde
zijn;
een
marketing
manager
die
in
de
reclame
wilde;
een
corporate
communicatie
professional
die
een
dierenarts
assistent
wilde
zijn;
een
accountmanager
die
een
radio
persoonlijkheid
wilde
zijn;
een
professionele
belegger
die
schrijver
wilde
zijn;
een
elektricien
die
een
detective
wilde
zijn,
een
musicus
die
leraar
wilde
zijn
en
een
leraar
die
musicus
wilde
zijn
en
zo
kwamen
de
verhalen
langs.
Het
leek
alsof
bijna
iedereen
die
ik
sprak
een
verlangen
herbergde
om
iets
te
doen
of
uit
te
proberen
om
te
zien
hoe
dat
was.
Iedereen
wilde
een
Proefrit
in
hun
Droom
Job
maken.
In
hun
fantasie.
Ik
werd
het
meest
geintrigeerd
hoe
geanimeerd
deze
discussies
werden.
Een
lach
brak
vaak
door
en
hun
ogen
schenen
als
die
van
een
kind
die
een
nieuw
6. speelterrein
exploreert.
Mensen
leken
oprecht
gefascineerd
door
de
mogelijkheid
om
het
beroepsmatige
speelterrein
te
exploreren
die
vaak
binnen
in
hen
leeft;
de
antwoorden
waren
zeer
levendig.
Terwijl
sommigen
enthousiast
spraken,
spraken
anderen
met
een
berustende
toon,
alsof
zij
het
idee
hadden
opgegeven
om
ooit
iets
voor
geld
te
doen
dat
werkelijk
lol
is.
Wanneer
ik
mensen
vroeg
waarom
zij
het
pad
kozen
dat
ze
deden
wezen
velen
onvermijdelijk
naar
een
set
van
waarden
die
ik
beschrijf
als
'klim
de
ladder
op
waar
het
meeste
geld
mee
te
verdienen
is'.
Zij
hadden
toen
ze
jong
waren
nagedacht
over
diepgevoelde
verlangens,
maar
deze
gepassioneerde
verlangens
om
een
bepaalde
loopbaan
of
nieuwsgierigheid
te
volgen
werden
mentaal
afgewezen
omdat
ze
materieel
niet
veel
beloofden.
Deze
personen
gaven
toe
dat
ze
afkeuring
in
hun
omgeving
voelden
en
soms
van
familie
of
vrienden
luid
en
duidelijk
afkeuring
hoorden
wanneer
zij
heel
af
en
toe
spraken
over
hun
beroepsmatige
dromen.
Materiele
beloningen
waren
het
alles
voor
de
beslissing
over
de
loopbaan
van
de
meeste
mensen.
Wat
velen
later
ontdekten
was
dat
door
niet
hun
passie
te
volgen,
zij
de
verkeerde
ladder
beklommen.
7. Wanneer
het
pad
gekozen
was
op
basis
van
materiele
beloningen
zeiden
velen
dat
ze
tegen
de
tijd
dat
ze
realiseerden
dat
ze
een
roeping
voor
een
job
hadden
omgeruild,
ze
zo
ver
op
de
doodlopende
straat
van
beloning
waren
dat
terugkeren
of
het
pad
verlaten
te
materieel
pijnlijk
zou
zijn
om
het
te
overwegen.
Anderen,
zoals
de
electricien
die
detective
wilde
zijn
of
de
leraar
die
musicus
wilde
zijn,
voelden
dat
op
het
moment
dat
zij
hun
loopbaan
kozen,
zij
onzeker
waren,
verward,
of
met
tijddruk
te
maken
hadden.
Wanneer
zij
een
job
begonnen,
gingen
ze
trouwen
en
hadden
een
gezin,
gevolgd
door
een
hypotheek
en
een
wereld
van
verplichtingen
en
de
periode
van
dagdromen
was
voorbij.
Zij
hadden
nu
werkbedje
gedekt
en
moesten
er
nu
in
slapen.
Hun
verplichtingen
vroegen
om
geld
en
om
midden
op
het
pad
te
veranderen
zou
te
veel
stress
veroorzaken.
Dus
het
leven
dat
had
kunnen
zijn
werd
uit
hun
gedachten
verbannen
in
de
hoop
dat
men
gelukkiger
zou
worden
met
het
leven
dat
men
had.
Vele
van
deze
mensen
vertelden
mij
dat
zij
van
plan
waren
om
te
doen
wat
zij
werkelijk
wilden
wanneer
zij
pensioneerden.
Wanneer
zij
het
zich
konden
veroorloven.
8. Het
ontdekken
van
betekenis
in
werk
is
een
hoogst
persoonlijk
proces.
Sommigen
houden
van
het
maken
van
dingen
en
anderen
van
het
maken
van
mensen.
Weer
anderen
door
mensen
te
verbinden
met
plekken,
produkten
of
ervaringen.
Sommigen
worden
tevreden
wanneer
zij
risico's
minimaliseren
en
anderen
door
het
accentureren
van
risico
en
in
staat
stellen
van
risico.
De
vraag
die
wij
allemaal
moeten
vragen
over
onze
passie
en
roeping
is:
'wat
is
het
dat
ik
doe
met
mijn
handen
en
mijn
hoofd
dat
mijn
hart
het
meeste
plezier
geeft?'.
Wanneer
we
het
antwoord
of
antwoorden
op
deze
vraag
vinden
hebben
we
op
zijn
minst
het
pad
ontdekt
waar
we
op
zouden
moeten
zitten.
Een
algemene
filosofische
misvatting
ligt
net
onder
de
oppervlakte
van
de
individuele
loopbaankeuzes:
je
moet
houden
van
je
werk
opgeven
in
verschillende
mate
om
materiele
beloningen
te
krijgen.
Deze
subtiele
mythe
onthult
zich
door
het
feit
dat
mensen
1.
kiezen
om
in
loopbanen
te
blijven
waar
zij
niet
van
genieten
omdat
de
beloning
hen
de
materiele
status
bied
waar
zij
naar
verlangen;
2.
stellen
de
dingen
die
zij
werkelijk
willen
doen
uit
tot
de
pensioendatum
in
de
verre
toekomst.
9. Dit
onbewuste
geloof
word
verdiept
door
misleidingen
als
'Ik
moet
blijven
doen
waar
ik
niet
van
geniet
om
genoeg
geld
te
vergaren
om
in
staat
te
zijn
te
doen
waar
ik
van
geniet'.
In
feite
is
geld
de
belangrijkste
motivatie
voor
veel
mensen
die
sparen
voor
pensioneren.
Zij
zien
pensioneren
als
de
tijd
wanneer
zij
kunnen
doen
wat
zij
willen.
Deze
filosofie
vertelt
dat
materiele
beloning
is
waar
zij
op
hun
levenskompas
op
koersen.
Wanneer
het
volgen
van
ons
hart
de
richting
was
waarop
wij
zouden
moeten
koersen
toen
we
jong
waren,
zouden
we
dan
andere
keuzes
hebben
gemaakt.
En
waarom
kunnen
we
dat
niet
alsnog
doen.?
We
kunnen
veilig
stellen
dat
velen
van
ons
dat
zouden
hebben
gedaan.
De
onderliggende
deceptie
is
dat
vele
mensen
onwillekeurig
zijn
gaan
gekoven
dat
'Wanneer
ik
iets
doe
wat
ik
werkelijk
wil
zal
ik
materiele
offers
moeten
brengen.'
We
moeten
allemaal
goed
naar
deze
veronderstelling
kijken
voordat
wij
ons
neerleggen
bij
een
routinematige
loopbaan
die
blijft
knagen.