1. su-Isu Dalam Pendidikan Khas
1.1 Isu: Program Intergrasi/ Pelabelan dan Pengasingan
Program intergrasi dalam pendidikan khas telah pun dijalankan di Malaysia sejak
tahun 1997. Program Pendidikan Khas Intergrasi adalah istilah baru bagi Program
Pendidikan Khas Percantuman. Program ini menempatkan murid kelas khas di kelas
khas di dalam sebuah sekolah biasa (Dr Abdullah Yusoff,2007). Kebiasaannya
intergrasi yang berlaku adalah pada peringkat fizikal di mana murid dengan keperluan
khas dan murid biasa berkongsi padang sekolah, bangunan dan kantin. Walaupun
harapan kerajaan semasa mewujudkan intergrasi ini adalah untuk mengintergrasikan
murid khas dan murid normal, namun kajian Zarin Ismail, Safani Bari dan Soo Boon
Seng (2004) mendapati intergrasi sosial di kalangan murid khas dan murid normal
berada pada tahap yang rendah atau minima.
Program ini juga masih lagi mempunyai kekurangannya kerana terdapat
beberapa isu yang timbul. Melalui pemerhatian di Sekolah A, didapati terdapat
beberapa isu yang boleh dikupaskan dalam program intergrasi yang dijalankan di
sekolah ini. Antara contoh-contoh isu yang berbangkit dalam program intergrasi ini ialah
murid-murid berkeperluan khas ini diasingkan daripada kelas normal. Waktu rehat yang
berlainan daripada murid-murid aliran normal juga menyebabkan wujudnya jurang
sosial antara murid-murid berkeperluan khas dengan normal ini.
Murid-murid berkeperluan khas ini juga hanya berinteraksi antara satu sama lain
mereka sahaja. Hal ini menyebabkan kanak-kanak yang normal tidak dapat mengenali
dan memahami murid-murid yang istimewa ini. Akibatnya murid-murid yang normal ini
tidak mampu memahami murid-murid bekerpeluan khas ini dengan sebaiknya.
Isu mengenai pelabelan pada hari ini masih ketara terutama pada golongan anak
kurang upaya ini. Definisi Kamus Dewan Bahasa dan Pustaka edisi keempat, pelabelan
bermaksud mengecap seseorang sbg (mempunyai sesuatu sifat yg tidak baik seperti
jahat, suka menipu dan sebagainya. Pelabelan juga diertikan sebagai satu tanggapan
atau penilaian yang dibuat berdasarkan pandangan individu itu sendiri terhadap
sesuatu perkara.
Isu pelabelan terhadap kanak-kanak khas agak ketara di negara kita. Perkara
sedemkian juga wujud di sekolah yang saya telah jalani praktikum yang lalu. Hal ini

2. kerana terdapat murid-murid normal yang memanggil kanak-kanak sindrom down
sebagai orang yang cacat yang mempunyai mata yang sepet. Mereka menggelarnya
sebagai “orang sepet”. Keadaan ini boleh menyebabkan kanak-kanak sindrom down
tadi berasa rendah diri dan tidak akan selesa berada di persekitaran sekolah.
Berkenaan dengan isu pengasingan pula terdapat pelbagai jenis pengasingan
yang berlaku terhadap kanak-kanak berkeperluan khas di sekolah. Mereka seringkali
diletakkan sebagai kumpulan yang asing di sekolah. Menurut kamus Dewan dan
Bahasa dan Pustaka ,pengasingan bermaksud perihal atau perbuatan yang
mengasingkan atau pun melibatkan pemisahan.(edisi keempat). Pengasingan dalam
Pendidikan Khas bermaksud kanak-kanak pendidikan khas diasingkan dari kanak-
kanak normal di dalam sistem pendidikan dan juga dari aspek pengajaran dan
pembelajaran
Selain itu juga, mengenai isu pengasingan pula terdapat kanak-kanak
berkeperluan khas di program intergrasi ini diasingkan. Mohd X misalnya telah pun
diasingkan daripada rakan-rakan semasa berada di dalam kelas. Walaupun sebenarnya
tindakan guru adalah untuk memudahkan proses pembelajaran dan pengajaran yang
dikehendaki oleh beliau namun beliau harus sedar akan kesan buruk terhadap kanak-
kanak berkenaan. Menurut guru di situ, tujuan kanak-kanak itu diasingkan adalah bagi
mengelakkan kanak-kanak itu mengganggu rakan sekelasnya. Disebabkan itulah
kanak-kanak itu diasingkan jauh daripada meja rakan-rakan yang lain.
1.2 Isu: Penglibatan Ibu Bapa
Dari aspek penglibatan ibu bapa, didapati di Malaysia tahap kesedaran ibu bapa
mengenai masa depan anak-anak yang berkeperluan khas masih berada dalam
keadaan yang minima. Hal ini dapat dilihat dengan jelas di kalangan ibu bapa yang
mempunyai anak istimewa yang tinggal di luar bandar. Hal ini kerana terdapat setengah
ibu bapa yang beranggapan anak yang istimewa ini tidak layak dan tidak berkeupayaan
untuk mendapat pendidikan yang seimbang dan sempurna. Disebabkan anggapan
sedemikian maka wujudlah keciciran murid-murid berkeperluan khas daripada alam
persekolahan. Perkara ini terus menyebabkan kanak-kanak istimewa ini tidak

3. mempunyai kemahiran hidup yang baik dan akhirnya memberi bebanan kembali
kepada keluarga masing-masing.
Selain itu juga, terdapat juga ibu bapa yang masih kurang sedar mengenai
betapa pentingnya memberi pendidikan atau pun kemahiran mengurus diri atau
kemahiran hidup kepada anak-anak yang istimewa. Faktor utama yang menyebabkan
perkara ini berlaku disebabkan kurangnya keyakinan akan kebolehan anak-anak
istimewa mereka ini. Sebagai contoh, pengajaran amali kemahiran memasak dan
menjahit, mungkin boleh menyebabkan timbulnya perasaan risau ibu bapa terhadap
anak-anak mereka berada di dapur. Hal ini mungkin disebabkan memikirkan keadaan
yang mungkin boleh mengundang bahaya semasa di dapur dan semasa menggunakan
jarum untuk menjahit. Disebabkan sikap yang terlalu obses akan perkara negatif inilah
menyebabkan mengapa kanak-kanak berkeperluan khas di Malaysia agak ketinggalan.
Isu ini juga berkait dengan isu yang melanda di sek A ini. Melalui pemerhatian
didapati penglibatan ibu bapa dalam apa jua aktiviti yang dilakukan oleh pihak sekolah
masih dalam tahap sederhana. Hal ini kerana masih terdapat ibu bapa yang tidak yakin
dan tidak mahu memberi peluang kepada anak mereka ini mencuba sesuatu yang baru.
Sebagai contohnya, aktiviti renang yang dijalankan pada hari Jumaat ( 2 kali sebulan)
ini tidak mendapat sambutan yang begitu menggalakkan daripada pihak ibu bapa.
Disebabkan itulah hanya sedikit ibu bapa yang membayar yuran untuk aktiviti renang
ini. Apabila perkara ini berlaku maka program terapi berenang yang sepatutnya
dijalankan untuk semua murid tidak dapat dijalankan. Maka murid-murid akan tidak
mempunyai keseronokan untuk mengikuti aktiviti luar.
Selain itu juga, terdapat juga ibu bapa yang hanya bergantung kepada pihak
sekolah semata-mata sahaja dalam usaha memberi didikan kepada anak mereka
terutama dalam aspek pengurusan diri. Disebabkan itulah terdapat murid-murid yang
masih tidak tahu untuk membuang air kecil atau besar di tempat yang sepatutnya iaitu
tandas. Perkara ini sedikit sebanyak agak mengganggu proses pembelajaran dan
pengajaran di dalam kelas. Akibatnya guru sendiri terpaksa membantu menguruskan
kanak-kanak tersebut semasa berada di dalam kelas.
1.3 Isu: Stigma Masyarakat (Isu Sistem Sosial)

4. Negara kita sememangnya mempunyai beberapa kelas lapisan sosial yang
tertentu. Walaupun wujudnya jurang sosial antara golongan berada dan golongan
pertengahan, masing-masing masih dapat berinteraksi dengan baik dan hidup dengan
hormone. Namun begitu, bagi golongan yang tidak berkeupayaan atau pun dikenali
sebagai orang kurang upaya, masyarakat di negara kita masih lagi memandang rendah
dan mendiskriminasi golongan berkenaan.
Di sekolah ini misalnya, masih wujud pandangan negatif mengenai kanak-kanak
berkeperluan khas ini. Perkara ini dapat dibukti dengan wujudnya ejekan yang
mengatakan budak kanak-kanak khas ini sebagai budak lembam dan bodoh. Malah
terdapat murid-murid normal yang tidak mahu berkawan dengan kanak-kanak
sedemkian disebabkan dikhuatiri menjadi seperti kanak-kanak berkeperluan khas ini.
1.4 Kepelbagaian Kompetensi Murid
Setiap murid berkeperluan khas sudah pastilah mempunyai kepelbagaian
kecerdasan dan keupayaan yang berbeza antara satu sama lain. Hal ini jelas seperti
yang diterangkan oleh Howard Garner (1983) yang mengatakan setiap manusia ini
mempunyai 9 kecerdasan yang pelbagai. Menurut Gardner, kaedah lama untuk
mengukur tahap kecerdasan manusia, iaitu berdasarkan ujian IQ adalah terlalu terhad.
Justeru, Dr. Gardner telah mengemukakan 8 jenis kecerdasan yang berbeza sebagai
satu cara untuk mengukur potensi kecerdasan manusia, kanak-kanak dan dewasa.
Bagi kanak-kanak khas sudah pastilah mereka mempunyai kepelbagaian
kompetensi tersendiri. Sebagai contohnya, kanak-kanak autism selalunya mempunyai
IQ yang sederhana berbanding dengan kanak-kanak sindrom down yang mempunyai
IQ yang rendah. Hal ini adalah disebabkan kebiasaannya kanak-kanak sindrom down
mengalami kerencatan akal sejak lahir lagi.
Melalui pemerhatian saya ialah, di Program Pendidikan Khas Intergrasi Sekolah
A wujudnya penempatan yang tidak sesuai berdasarkan kebolehan dan keupayaan
murid-murid. Sebagai contohnya, terdapat murid yang mempunyai keupayaan IQ yang
terlalu rendah dicampurkan bersama dengan murid yang mempunyai keupayaan yang
sederhana. Hal ini boleh menyebabkan murid yang IQ rendah itu akan lebih ketinggalan
semasa mengikuti proses pembelajaran dan pengajaran di dalam kelas. Akibatnya

5. kanak-kanak tadi tidak lagi berminat untuk menumpukan perhatian dan belajar dengan
baik di dalam kelas. Maka dengan disebabkan itulah terdapatnya murid yang tidak
menumpukan perhatian dan mengganggu rakan disebelahnya.
1.5 Isu: Pelaksanaan Pengajaran dan Pengajaran.
Pengajaran dan pembelajaran adalah merupakan perkara yang sangat berkaitan
dalam aspek pendidikan. Pelaksanaan pengajaran dan pembelajaran yang berkesan
akan mencapai matlamat pembelajaran atau hasil pembelajaran seperti yang
dihasratkan.(Noriati Abd Rashid & etc, 2011). Definisi bagi pengajaran menurut Kamus
Dewan dan Bahasa Pustaka edisi keempat ialah berkaitan dengan perihal mengajar
dan segala sesuatu yang berkaitan dengan mengajar. Manakala menurut (Slavin
,1997) pembelajaran biasanya didefinisikan sebagai perubahan individu yang
disebabkan oleh pengalaman. Perubahan akibat perkembangan (seperti mengalami
pertambahan ketinggian) bukanlah pengajaran. Manakala menurut (Crow & Crow
,1983) pembelajaran adalah pemerolehan tabiat dan sikap. Pembelajaran melibatkan
cara baru membuat sesuatu kerja. Ia berkait percubaan individu untuk mengatasi
rintangan atau menyesuaikan diri kepada situasi baru.
Sebagai guru kita hendaklah bijak memilih strategi pengajaran dan pembelajaran
yang sesuai dengan tahap murid. Hal ini adalah demikian bagi memastikan guru
melaksanakan pengajaran dan pembelajaran yang berkesan di sekolah. Isu yang
seringkali timbul semasa pelaksanaan pengajaran dan pembelajaran di sekolah ialah
metodologi dan pedagogi yang digunakan oleh pihak guru dalam memastikan murid-
murid dapat mencapai matlamat objektif yang telah ditetapkan.
Berdasarkan artikel Perancangan Pengurusan Kakitangan Profesional
Pemangkin Kejayaan oleh En Mohd Isa terdapat beberapa faktor yang menyebabkan
ketidakberkesanan pengajaran. Antaranya adalah disebabkan sikap oleh guru sendiri.
Ini kerana guru tidak mempamerkan sikap profesionalisme sebagai input yang
menjamin kejayaan aktiviti akedemiknya. Akibatnya wujud segelintir guru yang tidak
mahu meningkatkan ilmu dan disiplin yang diajar serta memperbaiki kaedah dan teknik
pengajaran. Maka kesannya teknik pengajaran yang dilakukan tidak berjaya menarik
perhatian murid. Akibatnya murid menjadi bosan dan tidak berminat terhadap proses
pembelajaran dan pengajaran di sekolah.

6. Penggunaan secara kekerasan dalam proses pengajaran dan pembelajaran
terhadap murid-murid berkeperluan khas juga perlu diambil kira. Perkara ini sepatutnya
tidak boleh diamalkan oleh. Sepanjang pengalaman saya di situ, saya dapati wujud
unsur kekerasan yang digunakan oleh guru semasa mengajar murid. Murid-murid
berkeperluan khas ditakutkan dengan rotan dan mereka juga dipukul kerana tidak
mendengar arahan guru. Isu ini sangat serius kerana boleh menyebabkan murid
menjadi takut dan menjadi lebih degil dan tidak mendengar kata.
Apa yang diperhatikan, terdapat satu ketika di mana pembantu pengurusan
murid (PPM) menakutkan murid yang nakal dengan besi yang panas. Walaupun niat
beliau mungkin hanya untuk memberitahu bahawa besi itu panas namun tidak
seharusnya beliau membiarkan kanak-kanak berkeperluan khas yang nakal tadi
menyentuh besi tersebut. Perkara yang lebih membimbangkan seperti kecederaan
boleh berlaku. Ini sekaligus akan memberi kesan yang lebih buruk terhadap sekolah.
1.6 Isu: Profesionalisme Guru
Dewasa kini, isu hangat yang seringkali diutarakan mengenai profesionalisme
guru. Perkara ini berkaitan dengan sikap guru yang tidak bermoral, malas dan tidak
mempunyai kemahiran pedagogi yang baik semasa mengajar di dalam kelas. Sebagai
guru sepatutnya, perlu sedar bahawa pentingnya menjaga profesionalisme guru. Ini
kerana profesion keguruan bukanlah satu profesion yang tidak tinggi malah telah pun
diiktirafkan sebagai professional.
Dalam pendidikan khas, isu yang berkaitan guru ialah kekurangan guru khas
yang terlatih. Akibatnya pihak kerajaan termasuk menerima masuk permohonan guru
aliran perdana ke dalam aliran pendidikan khas. Apabila ini berlaku maka sudah
pastilah akan wujud pertentangan kaedah pengajaran guru tadi terhadap kanak-kanak
khas. Kesannya guru atau murid tadi akan mengalami tekanan dan tidak mampu
menghayati dengan perasaan gembira semasa melakukan proses pembelajaran dan
pengajaran di dalam kelas.
Pemilihan kriteria guru yang tidak telus semasa temuduga juga boleh
menyebabkan masalah dalam mendidik bakal guru yang betul-betul layak menjadi guru
Pendidikan Khas kelak. Kesannya mungkin hanya dipandang sebelah mata oleh
sesetengah pihak namun hakikatnya kesannya boleh menyebabkan nasib yang malang

7. kepada murid-murid. Cuba bayangkan sikap guru yang tidak bertanggungjawab dalam
mendidik anak didiknya. Maka sudah tentulah akan menyebabkan murid-murid tadi
terabai dan sekaligus mendorong masalah yang lain seperti masalah keciciran dan
sosial.
Isu Guru Sandaran Tidak Terlatih juga seringkali hangat disebut dalam kalangan
pendidik dan juga golongan akademik yang lain. Di sebabkan itulah kerajaan telah pun
mengambil beberapa langkah seperti mengadakan Kursus Dalam Cuti untuk Guru
Sandaran Tidak Terlatih (akhbar utusan,27/07/2011). Namun apa yang menjadi
persoalan di sinikah apakah kesan terhadap murid-murid yang menerima pengajaran
dan pembelajaran daripada guru yang tidak terlatih tadi semasa mereka dalam proses
pembelajaran. Seperti sedia maklum guru yang tidak terlatih ini langsung tidak
mempunyai kemahiran dan pengetahuan mengenai ilmu perguruan maka sudah
tentulah akan berlaku juga kepincangan dan kelemahan dalam mendidik anak-anak
murid. Dalam Pendidikan Khas misalnya, kurangnya pengetahuan mengenai kanak-
kanak berkeperluan khas boleh menyebabkan guru menggunakan kaedah dan teknik
yang salah. Disebabkan itulah wujudnya guru Pendidikan Khas yang merotan dan
memukul murid. Perkara ini sangatlah memalukan golongan guru kerana guru tidak
mampu memahami keperluan dan ketidakupayaan murid-murid berkeperluan khas itu
tadi
Kejadian sebegini juga sebenarnya berlaku di sekolah yang saya jalani praktikal
yang lalu. Terdapat murid yang dipukul dan dirotan oleh guru semasa guru mengajar di
dalam kelas. Pada pandangan saya tindakan ini tidak sesuai kerana murid
berkeperluan khas adalah murid yang istimewa. Maka sudah tentulah layanan yang
diberikan kepada mereka sepatutnya lebih istimewa dan bukannya dikasari dengan
sewenang-wenangnya.
1.7 Isu: Ujian pentaksiran
Pentaksiran adalah merupakan satu pembelajaran yang merangkumi aktiviti
menghurai, mengumpul, merekod , memberi skor dan menterjemah maklumat tentang
pembelajaran seseorang murid bagi tujuan tertentu (Lembaga Peperiksaan
Malaysia,2000). Segala maklumat yang diperolehi yang diperolehi oleh pentaksiran
akan dirujuk untuk memperbaiki kelemahan murid dan meningkatkan pencapaiannya.

8. Pentaksiran yang dilakukan mestilah mengikut peringkat kebolehan dan standard
perkembangan murid tersebut.
Ujian pentaksiran juga seringkali dilakukan terhadap kanak-kanak berkeperluan
khas. Pentaksiran dilakukan bagi mengukur tahap kebolehan murid-murid berkeperluan
khas. Tujuan pentaksiran juga adalah untuk memberi pengetahuan akan kebolehan
murid-murid berkeperluan khas. Disinilah guru-guru, ibu bapa dan pihak sekolah dapat
mengenalpasti daya dan kompentensi murid-murid berkenaan.
Di Malaysia, ujian pentaksiran kebiasaanya dijalankan bagi tujuan membantu
murid untuk penempatan kelas khas atau pun sebagai salah satu cara untuk
mengetahui tahap kebolehan murid-murid tersebut. Apa yang menjadi isu di sini ialah,
keberkesanan pentaksiran yang dilakukan terhadap kanak-kanak berkeperluan khas ini.
Kebanyakan ujian pentaksiran yang diberikan kepada murid-murid berkeperluan khas
ini adalah secara umum dan bersifat meluas. Hal ini mungkin disebabkan kita banyak
mengambil contoh-contoh ujian pentaksiran daripada negara luar untuk dilaksanakan
kepada murid-murid di sini. Akibatnya mungkin setengah ujian yang diberi sebenarnya
tidaklah bersesuaian dengan pengetahuan murid-murid di Malaysia.
Terdapat beberapa faktor yang menyebabkan ketidaksesuaian itu , antaranya
adalah disebabkan persekitaran yang berbeza. Persekitaran yang berlainan
sememangnya mampu memberi impak yang besar terhadap kebolehan dan
pengetahuan kanak-kanak berkeperluan khas. Selain itu persekitaran yang berbeza
juga akan memberi perbezaan mengenai bagaimana murid itu mengurus diri.
Contohnya di negara beriklim sejuk, cara membersihkan diri mungkin berbeza dengan
cara membersihkan diri di iklim negara panas. Maka ujian yang ingin dilaksanakan
mestilah bersesuaian dan dapat diterima secara universal oleh murid-murid
berkeperluan khas.
Kekurangan bahan yang mencukupi semasa melakukan pentaksiran juga
mampu menjejaskan kepercayaan hasil pentaksiran yang dijalankan. Bahan yang baik
perlulah disediakan bagi membantu ibu bapa, guru atau pihak sekolah yang ingin
melakukan pentaksiran terhadap kanak-kanak berkeperluan khas. Sebagai contoh,
untuk mentaksir kemahiran membaca, selain daripada mempunyai buku-buku yang
bersesuaian guru juga sepatutnya memerlukan bilik atau ruang yang sesuai untuk

9. menjalankan ujian terhadap murid. Keadaan yang tidak sesuai atau buku yang tidak
sesuai dengan tahap pengetahuan murid akan menjejaskan sedikit hasilnya nanti.
Isu yang berkaitan pentaksiran di sekolah saya ialah mengenai ujian bulanan
yang dilakukan oleh pihak sekolah. Apa yang saya dapati, pihak sekolah membuat ujian
bulanan terhadap murid istimewa ini berdasarkan Rancangan Pengajaran Tahunan.
Pada pandangan saya seharusnya ujian ini perlulah dilakukan berdasarkan
pengetahuan sedia ada murid dab bukannya berdasarkan Rancangan Pengajaran
Tahunan yang telah disediakan oleh pihak sekolah. Kesannya keputusan pentaksiran
nanti mungkin tidak dapat memberi gambaran kebolehan yang sebenar murid-murid
berkeperluan khas. Jadi ketidakjituan dalam memperolehi keputusan pentaksiran hasil
penilaian boleh menyebabkan guru salah merancang strategi yang sesuai bagi
meningkatkan kebolehan murid itu lagi.
Selain itu, Ujian Penilaian Sekolah Rendah juga menjadi masalah kepada kanak-
kanak yang berkeperluan khas ini. Terdapat ibu bapa yang beranggapan bahawa
dengan mengambil ujian ini anak mereka mungkin dapat berjaya dan menjadi lebih
bijak. Memang benar terdapat murid istimewa memperolehi keputusan yang baik
namun hanya beberapa bilangan sahaja. Sepatutnya ujian ini harus dikaji semula untuk
kanak-kanak khas. Walaupun ujian ini boleh dipilih sama ada hendak menduduki atau
tidak namun kesan pandangan ibu bapa terhadap Ujian Penilaian Sekolah Rendah ini
hendaklah diubah dengan cara yang lain.
1.8 Isu: Bahasa dan Komunikasi.
Bahasa dan komunikasi memainkan peranan penting dalam menjalankan
interaksi antara dua pihak. Bahasa juga digunakan sebagai medium untuk
menyampaikan ilmu dengan baik disamping berkongsi maklumat Bahasa ialah
kebolehan semulajadi manusia yang berupa satu sistem simbol bunyi yang arbitrari,
yang dipersetujui dan digunakan oleh sekelompok manusia untuk berkomunikasi.
Abdullah Hassan (1998) berpendapat dalam memberi definisi bahasa ini, pentinglah
kita kita mengetahui ciri-ciri bahasa tersebut. Ciri-ciri bahasa tersebut akan hanya
menjadi jelas apabila kita melihat bahasa dari segi guna dan sifatnya sebagai alat
perhubungan”.Dengan itu bahasa dan komunikasi menjadi tautan yang perlu dijalani
bersama.

10. Isu yang seringkali menjadi perhatian dalam bahasa dan komunikasi ialah
kesukaran untuk berhubung dan berkomunikasi dengan murid-murid berkeperluan
khas. Murid yang kategori autism misalnya sangat sukar untuk berinteraksi dengan guru
atau rakan sebaya yang lain. Hal ini adalah disebabkan kanak-kanak autism ini lebih
cederung untuk berada dalam dunia mereka sendiri. Selain itu mereka juga mempunyai
bahasa sendiri seperti ekolalia yang bersifat pengulangan dan juga nada yang sterotaip.
Kesan daripada itu, guru dan rakan sebaya sangat sukar memahami mereka.
Apa yang saya perhatikan di dalam kelas khas Sekolah A, isu yang berkaitan
bahasa dan komunikasi adalah berkaitan dengan pembantu murid dengan kanak-kanak
berkeperluan khas ini. saya dapati pembantu murid tidak dapat memahami dengan
jelas mengenai bahasa isyarat tangan yang ditunjukkan oleh sesetengah murid. Hal ini
menyebabkan murid-murid seringkali menjerit atau menangis sekiranya ingin ke tandas.
Selain itu juga, terdapat murid-murid yang langsung tidak boleh berkomunikasi
disebabkan masalah aphasia yang dihadapi. Aphasia adalah disebabkan kecederaan
atau pun kecacatan pada otak yang menyebabkan seseorang itu tidak mampu untuk
berbahasa. Akibat daripada itu, murid yang mengalami Aphasia iaitu D seringkali
ditinggalkan dan agak ketinggalan di dalam kelas. Murid-murid lain juga sukar
memahami dan berinteraksi dengan beliau. Keadaan ini sekaligus boleh memberi
kesan yang lebih buruk kepada kanak-kanak ini.
1.9 Isu:Kemudahan Fizikal
Kemudahan fizikal memainkan peranan yang penting dalam membantu proses
pengajaran dan pembelajaran di dalam kelas. Menurut Woolfolk (200:427) persekitaran
bilik darjah yang melibatkan ruang, susun atur bilik darjah dan dimensi sosial
mempengaruhi pembinaan budaya sesebuah bilik darjah. Semua faktor tersebut perlu
diambil kira oleh guru dalam menyediakan pelan bilik darjah lantai. Di negara kita, isu
yang seringkali timbul mengenai kemuddahan bilik darjah adalah seperti kelas yang
sempit, bahan kemudahan fizikal yang digunakan dan kedudukan ruang fizikal yang
diguna pakai dalam system bilik darjah.
Perkara sedemikian juga berlaku di Sekolah A Masih banyak kemudahan yang
perlu ditingkatkan. Kemudahan jalan kerusi roda masih belum dibina dan disediakan di
sekolah ini. Seharusnya pihak sekolah perlu peka akan keperluan murid-murid

11. berkeperluan khas yang menggunakan kerusi roda. Akibatnya akan menyusahkan
pembantu murid dan juga murid itu sendiri.
Keadaan kelas yang sempit dan tidak selesa menggangu proses pembelajaran
dan pengajaran guru. Sepatutnya bilik dan kelas perlu dibina secara berasingan. Akan
tetapi disebabkan kurangnya kemudahan kelas yang kosong maka satu bilik yang besar
itu telah pun dipisahkan dengan hanya menggunakan papan lembut sebagai
pembahagi bagi setiap kelas. Hal ini jelas tidak mampu mengawal kelantangan suara
yang dilontarkan oleh guru atau pun murid di kelas yang bersebelahan. Akibatnya murid
kelihatan terganggu dan terpinga-pinga untuk mendengar maklumat yang disampaikan
oleh guru.
Selain itu saya juga dapati bahawa sekolah ini sangat kekurangan alatan
permainan yang sesuai untuk diberikan kepada murid-murid berkeperluan khas.
Seharusnya alatan permainan untuk kanak-kanak istimewa ini mestilah bersifat lebih
selamat dan tidak merbahaya. Alatan itu mestilah lebih bersifat ringan dan lembut. Akan
tetapi saya dapati, guru di sekolah berkenaan menggunakan alatan bola yang keras
dan berat. Bola sebegini jelas tidak memenuhi spesifikasi keselamatan untuk kanak-
kanak berkeperluan khas. Kita sedia maklum bahawa murid-murid berkeperluan khas
tidak semuanya mampu menggunakan alatan yang serupa dengan murid yang normal.
Sebagai contoh murid B yang mempunyai kemahiran motor halus yang rendah tidak
mampu menangkap bola yang keras dan kasar. Jadi ini akan menyebabkan
kecederaan kepada murid-murid berkeperluan khas.
1.10 Isu: Kewangan
Kementerian Pelajaran Malaysia telah pun memberi peruntukan sebanyak rm150
sebulan kepada setiap kanak-kanak berkeperluan khas. Elauan yang diberi ini adalah
bertujuan untuk membantu golongan kanak-kanak berkeperluan kanak-kanak yang
tidak berkeupayaan ini untuk menampung kos hidup mereka. Selain itu elaun ini juga
bertujuan untuk meringankan bebanan ibu bapa yang mempunyai anak-anak yang
kurang upaya ini. Seperti yang sedia maklum perbelanjaan untuk menampung kanak-
kanak berkeperluan khas sebenarnya agak memerlukan jumlah wang banyak. Hal ini
termasuklah kos perubatan dan juga terapi yang melibatkan pertuturan atau pun
fisioterapi.

12. Namun begitu, apa yang menjadi isu di sini ialah penyalahgunaan wang elaun
yang diberikan kepada kanak-kanak berkeperluan khas ini oleh ibu bapa. Ada ibubapa
yang menggunakan wang elaun tersebut untuk urusan peribadi dan kemudahan
keluarga masing-masing. Seharusnya perkara itu tidak harus berlaku dan perkara ini
seharusnya menjadi tanggungjawab ibu bapa sendiri untuk menjaga wang saku yang
diberi oleh kerajaan dengan sebaiknya.
Elaun yang hangat diperkatakan dalam dunia Pendidikan Khas juga ialah
berkaitan dengan elaun khas yang diberikan oleh kerajaan kepada guru-guru
pendidikan khas. Tujuan elaun ini diberikan adalah sebagai ganjaran kepada guru-guru
pendidikan khas yang bersabar dan tabah menghadapi karenah murid-murid khas di
sekolah. Namun elaun yg diberikan ini seringkali diambil oleh kesempatan oleh pihak
tertentu. Misalnya wujud guru-guru aliran perdana yang memohon masuk ke aliran khas
dengan bertujuan untuk mendapatkan elaun khas itu bagi kepentingan diri. Akibat
daripada itu, maka akan wujudlah kurangnya kualiti dalam proses pembelajaran dan
pengajaran yang dikehendaki beliau. Disebabkan itulah terdapat pengabaian terhadap
murid-murid khas ini disebabkan oleh sikap guru yang sedemikian. Jelas di sini
membuktikan bahawa pemberian elaun khas kepada guru juga boleh menyebabkan
guru-guru bekerja semata-mata untuk mendapatkan elaun sahaja.
Perkara yang berkaitan kewangan juga seringkali dikaitkan peruntukan yang
diberikan kepada sekolah dalam menjayakan program di sekolah bagi membantu
golongan kanak-kanak berkeperluan khas. Misalnya penggunaan terapi di sekolah
masih lagi tidak meluas disebabkan kekurangan wang atau bajet untuk menampung
tenaga pakar daripada ahli terapi yang berkebolehan. Disebabkan itulah murid-murid di
sekolah terutama di luar bandar kurang memperoleh peluang untuk mengikuti mana-
mana terapi kerana desakan wang atau pun peruntukan.
Kemudahan yang tidak lengkap disebabkan kekurangan wang juga sering
menghantui mana-mana sekolah yang mempunya program intergrasi di sekolahnya.
Jika kita lihat di kebanyakan sekolah yang mempunyai program pendidikan khas,
kebanyakannya mempunyai kemudahan fizikal yang asas sahaja. Keperluan fizikal
yang berbentuk sampingan seperti bilik terapi, bilik snoozlen dan kolam mini renang
tidak dapat disediakan akibat bajet yang kurang dan tidak mencukupi.

13. Hal ini juga dapat dilihat dengan jelas di sekolah yang pernah saya menjalani
praktikal yang lalu iaitu Sek A. Di dapati di sekolah itu, kemudahan bilik terapi, bilik
mainan dan bilik snoozlen masih tidak disediakan. Apabila disoal penyelaras disitu,
belia mengatakan bahawa peruntukan tidak mencukupi. Selain itu kewangan daripada
pihak Persatuan Ibu Bapa dan Guru juga berada dalam keadaan minima. Maka banyak
program bagi membantu murid-murid berkeperluan khas ini tidak dapat dilaksanakan
dengan sepenuhnya.
Akibat daripada itu, maka kebanyakan program yang dijalankan adalah bersifat
dalaman sahaja kerana memerlukan belanjawan yang rendah. Namun kesan kepada
murid pula mungkin murid akan mudah bosan dengan kaedah yang sama sahaja
digunakan oleh pihak guru di sekolah berkenaan.
1.11 Isu:Pentadbir dan Pentadbiran Sekolah
Pentadbir adalah merupakan orang yang mentadbir dan mengurus sekolah atau
pun sesuatu institusi. Dalam bidang pendidikan pentadbir adalah seperti guru besar
atau pun pengetua. Manakala pentadbiran pula melibatkan delegasi tugas yang
bersangkutan dengan tanggungjawab kesemua kakitangan yang berada di sekolah
atau pun institusi.
Dalam bidang Pendidikan Khas pentadbir memainkan peranan penting dalam
menyediakan pelbagai program dan rancangan yang menarik untuk disediakan kepada
Program Intergrasi Pendidikan Khas di sesuatu sekolah. Walaupun begitu terdapat
beberapa isu yang seringkali berkait rapat dengan pentadbir dan pentadbiran sekolah
dengan dunia Pendidikan Khas hari ini.
Antara isu yang hebat diperkatakan di kebanyakan sekolah ialah mengenai isu
petempatan kanak-kanak berkeperluan khas ini ke dalam system Pendidikan Khas di
sekolah. Hal ini adalah kerana terdapatnya murid yang tidak layak dimasukkan ke
dalam program intergrasi di sekolah namun atas dasar peribadi antara ibu bapa dan
pihak tertinggi pengurusan di sekolah (sama ada di aliran perdana atau aliran khas) ,
murid ini diberi peluang untuk mendudukan Program Pendidikan Khas di sekolah.
Kesannya akan menyusahkan guru terutama dalam menyediakan Pengurusan Tingkah
Laku dan merancang intervensi kepada murid berkenaan. Selain membebankan guru

14. sudah pastilah guru juga akan mengeluh dan tidak akan memberi komited sepenuhnya
kepada murid sedemikian rupa. Jadi kesan buruk akan berlaku kepada murid itu dan
juga guru.
Kesilapan penempatan murid dalam pembahagian kelas juga misalnya mampu
kesan buruk kepada murid berkenaan. Sebagai contoh murid yang mengalami masalah
pendengaran dimasukkan bersama dengan murid masalah pembelajaran. Akibatnya
murid sudah pasti ketinggalan dan tidak mengikuti proses pembelajaran dan
pengajaran dengan sempurna.
Menurut temuramah dengan guru Pendidikan Khas di sekolah yang saya jalani
praktikum itu iaitu Puan B, beliau mengatakan bahawa pentadbiran di sekolah ini tidak
begitu membantu program Pendidikan Khas di situ. Hal ini mungkin disebabkan pihak
pentadbiran beranggapan bahawa murid-murid ini tidak pun mampu menyumbang
kepada peratus kenaikan sekolah. Di sebabkan itulah kurangnya pemerhatian dan dana
diberikan kepada program Pendidikan Khas di sekolah berkenaan.
.

15. PENGENALAN
Dalam dunia pendidikan pada hari ini, terdapat banyak isu-isu yang diketengahkan
samada melalui media cetak dan elektronik serta media massa. Pendidikan di Malaysia
juga tidak terkecuali namun tidak ramai yang tahu atau tidak mahu ambil tahu tentang
isu-isu yang terdapat dalam pelaksanaan program Pendidikan Khas di sekolah. Oleh
itu, setiap dari kita perlu segera membuka mata dan minda supaya kita dapat
memberikan tumpuan sejenak untuk menyelami duania kecil pendidikan di Malaysia
iaitu Pendidikan Khas.
2.0 ISU DALAM PELAKSANAAN PROGRAM PENDIDIKAN KHAS DI SEKOLAH
2.1 PIHAK PENGURUSAN SEKOLAH
Pihak pengurusan merupakan tunjang kepada sesebuah organisasi termasuklah di
sekolah-sekolah. Malang jika sesebuah program yang diadakan di sekolah tidak
mendapat sokongan daripada pihak pengurusan khususnya program seperti
Pendidikan Khas. Masalah ini merupakan masalah utama yang boleh terdiri daripada
beberapa isu berbangkit iaitu isu pertama: isu layanan kelas kedua yang diterima oleh
guru-guru dan murid Pendidikan Khas daripada pihak pentadbir. Kenapa guru
Pendidikan Khas? Jawapannya kerana mereka tidak menerima layanan yang
sepatutnya apabila sering diperkecilkan oleh guru-guru daripada aliran perdana.
Contohnya, guru Pendidikan Khas diperlekeh kerana mengajar murid-murid yang rata-
rata terencat akal, mempunyai masalah tingkahlaku dan masalah pengurusan diri.
Guru-guru dari aliran perdana menganggap tugas mengajar murid-murid ini tugas yang
sia-sia dan tidak kurang juga yang merasa jijik. Selain itu, isu elaun yang diterima oleh
guru Pendidikan Khas turut menjadi pertikaian kerana melalui anggapan mereka
mengajar murid-murid khas lebih senang berbanding mengajar murid aliran perdana.
Manakala murid-murid khas pula dipinggirkan dan tidak diberikan perhatian dimana
Guru Besar sekolah tidak mengamalkan pendemokrasian pendidikan. Contohnya Md
Aziz B. Haji Lani (n.d.) melalui dapatan yang dijalankan oleh Jabatan Pendidikan
Negara, mendapati terdapat Guru Besar yang merasakan tumpuan perlu diutamakan
kepada murid aliran perdana yang ramai berbanding murid-murid khas yang sedikit.

16. Isu kedua berkaitan pihak pengurusan sekolah ialah dari aspek peruntukan kewangan.
Setiap sekolah akan mendapat peruntukan dimana peruntukan ini merupakan salah
satu perkara utama yang dirancang dalam Rancangan Malaysia sejak dari Rancangan
Malaysia pertama bertujuan menaiktaraf kemudahan sekolah serta bantuan kepada
murid-murid yang memerlukan. Namun, adakah semua pihak mendapat manfaat
daripada peruntukan yang diberikan ini terutamanya program Pendidikan Khas?.
Perkara begini menyulitkan para guru Pendidikan Khas untuk menjalankan pelbagai
aktiviti untuk murid-murid khas seperti aktiviti lawatan sambil belajar kerana kekurangan
sumber kewangan. Selain kesulitan menjalankan aktiviti-aktiviti, kemudahan yang
terdapat di program Pendidikan Khas juga tidak dapat dibaikpulih. Rata-rata kelas yang
digunakan untuk Program pendidikan Khas mempunyai ruang yang sempit dan tidak
kondusif yang akan mempengaruhi proses pembelajaran murid-murid.
Isu ketiga pula adalah berkaitan dengan peperiksaan yang diambil oleh murid-murid
Pendidikan Khas. Ari (2008) menyatakan Isu ini timbul kerana rasa kurang senang
pihak pentadbiran apabila murid khas mengikuti peperiksaan umum di negara kita
seperti Ujian Penilaian Sekolah Rendah (UPSR) dan Sijil pelajaran Malaysia(SPM).
Pihak pentadbiran tidak begitu menggemari situasi ini kerana mereka takut perkara ini
akan menjatuhkan graf peperiksaan sekolah.
Isu keempat pula merupakan isu berhubung aspek pembangunan fizikal sekolah.
Fokus isu keempat ini adalah kepada program Pendidikan Khas terutamanya program
Integrasi dimana aspek pembangunan fizikalnya tidak mengikut keperluan murid-murid
khas. Secara umumnya berdasarkan pengalaman semasa menjalankan Pengalaman
Berasaskan sekolah(PBS) dan praktikum, kebanyakan kelas-kelas di program
Pendidikan Khas mempunyai ruang yang terhad dan keadaan biliknya pula sangat uzur.
Ruang yang terhad menyekat pergerakan murid untuk melakukan aktiviti dan masalah
yang serupa berlaku kepada guru Pendidikan Khas. Sedangkan murid-murid normal
pun berasa tidak selesa belajar di kelas yang sempit, apatah lagi mereka yang terdiri
dari murid khas. tambahan lagi, program pendidikan Khas selalunya ditempatkan di

17. blok bangunan-bangunan lama yang keadaannya teruk dan uzur, tidak kondusif untuk
sesi pengajaran dan pembelajaran.
Isu kelima ialah isu berkenaan mencipta rangkaian perhubungan dengan pihak yang
sepatutnya berkenaan program Pendidikan Khas. Pihak pentadbiran sekolah
khususnya guru-guru daripada program Pendidikan Khas tidak mengetahui saluran
yang perlu dirujuk bagi mendapatkan bantuan berkenaan murid-murid khas.
Kadangkala guru buntu dan tidak tahu alternatif lain bagi menambahkan dana supaya
dapat melakukan penambahbaikan kepada program Pendidikan Khas sendiri walaupun
terdapat banyak saluran yang boleh dirujuk dan sedia membantu guru-guru.
2.2 GURU KHAS
Guru khas juga mempunyai isu-isu yang mengganggu tugas mereka bagi
membolehkan anak-anak khas menerima pendidikan seperti murid-murid lain. Isu yang
pertama ingin diketengahkan merupakan isu berkaitan bebanan tugas semasa di
sekolah. Menjadi seorang guru memerlukan kesabaran dan ini merupakan perkara
yang seharusnya diketahui oleh guru-guru sejak dari mula menjejakkan kaki ke bidang
ini lebih-lebih lagi mereka yang terlibat dengan program Pendidikan Khas, namun setiap
perkara ada batasannya kerana guru juga manusia biasa dengan keperluan sama
seperti orang lain. Guru Khas selalunya diberikan dibebankan dengan waktu ganti
(relief class) kelas perdana. ini akan mengganggu perjalanan sesi pengajaran guru
pendidikan Khas yang terpaksa meninggalkan kelas kerana menggantikan kelas guru
aliran perdana yang tidak hadir ke sekolah. Selain itu, guru Pendidikan Khas juga
dibebankan dengan tugas-tugas bukan mengajar kerana dilantik memegang
jawatankuasa yang mempunyai tugasan berat seperti setiausaha sukan di sekolah.
melalui jawatankuasa seperti ini, guru pendidikan Khas perlu guru sentiasa
meninggalkan kelas untuk bermesyuarat dan menjalankan menghadiri aktiviti luar yang
akan menyebabkan murid-murid khas terabai.
Isu kedua yang membabitkan guru-guru khas ialah berkenaan sikap dan minat mereka
sendiri. Sikap guru Pendidikan Khas yang negatif membawa kesan buruk kepada

18. murid-murid khas dan sekolah itu sendiri. Seorang guru Pendidikan Khas yang tidak
berminat selalunya menjalankan tanggungjawabnya dengan tidak komited. Bak kata
pepatah, seperti melepaskan batuk di tangga. Malang bagi murid-murid khas yang
mendapat guru seperti ini. Contohnya, mengajar tanpa menggunakan rancangan
pengajaran harian, tiada inisitif menggunakan bahan bantu mengajar semasa mengajar
dan lain-lain.
Isu ketiga pula merupakan isu kemahiran guru Pendidikan Khas sendiri. Kebanyakan
guru-guru yang mengajar di Program Pendidikan Khas adalah tidak terlatih untuk
mengajar murid-murid Pendidikan Khas. Melalui kajian yang dilakukan oleh Aliza Alias
dan Mohd Mokhtar Tahar dari fakulti Pendidikan, Universiti Kebangsaan Malaysia
melalui petikan akhbar Utusan Malaysia (2007), menyatakan bahawa :
“Hanya 13.3 peratus sahaja guru yang terlibat dalam kajian ini mempunyai bidang
pengkhususan masalah pembelajaran. Secara keseluruhannya 86.7 peratus guru yang
mengajar dalam program ini adalah guru yang tidak dilatih mengajar kanak-kanak
masalah pembelajaran,” menurut kajian itu.
Ini bermaksud bilangan guru yang mengajar pendidikan Khas pada waktu itu bukanlah
guru yang datang dari opsyen Pendidikan Khas yang mana mereka ini tidak terlatih.
Contohnya terdapat segelintir manusia memasuki Pendidikan Khas sebagai batu
loncatan untuk menjawat jawatan yang lebih tinggi dengan mudah, ada yang memasuki
bidang khas ini kerana mereka tidak mendapat pekerjaan lain setelah menamatkan
pengajian di universiti. Menurut kajian itu lagi, guru perlulah mempunyai ilmu dan
kemahiran tentang ciri kanak-kanak supaya perhatian terhadap keperluan mereka
dapat ditumpukan dengan berdasarkan keupayaan murid untuk belajar. Kekurangan
ilmu dan kurangnya latihan pedagogi untuk mengajar murid-murid khas akan
mencetuskan rasa tidak puas hati oleh ibu bapa yang terdiri daripada golongan
berpendidikan.
Isu keempat adalah isu berhubung kemahiran bersosial guru Pendidikan Khas. Melalui
pengalaman praktikum semasa berada di sekolah, didapati kebanyakan guru yang
berada di program Pendidikan Khas tidak mempunyai hubungan interpersonal yang
rendah dengan guru-guru daripada aliran perdana. Sudahlah blok bangunan program
Pendidikan Khas terletak berasingan dengan bangunan lain, guru-gurunya pula tidak

19. bercampur gaul dengan guru-guru lain walaupun mereka boleh memilih untuk tidak
berbuat demikian. Contohnya, mereka lebih selesa makan di bilik rehat yang terdapat di
bilik program Pendidikan Khas daripada makan di kantin. Melalui sikap dan tindakan
sebegini, mereka akan mengundang persepsi negative dari guru-guru lain.
Isu kelima ialah isu kekurangan guru-guru Pendidikan. Guru Pendidikan Khas
menghadapi masalah untuk cuba menyelaraskan pelajaran apabila murid-muridnya
terdiri daripada pelbagai jenis kecacatan malah akan menjadi lebih sukar sekiranya
menerima murid-murid yang dalam kategori berat seperti autisme dan hyperaktif. Pada
hari ini, seorang guru akan mengajar enam hingga lapan orang murid khas di sebuah
kelas dan untuk menjalankan satu sesi pengajaran. Masalah ini boleh diatasi jika
terdapat guru Pendidikan Khas yang terlatih dalam bilangan yang ramai.
2.3 MURID KHAS
Selain isu yang melibatkan pihak pengurusan sekolah dan guru Pendidikan Khas
terdapat juga isu-isu yang datang daripada murid-murid khas sendiri. Isu pertama ialah
isu kehadiran murid. Murid-murid khas ini didapati kerap tidak hadir ke sekolah. Antara
faktor penyebab kepada masalah ini ialah masalah pengangkutan dan masalah
kesihatan. Terdapat Ibu bapa yang tidak berkemampuan serta tidak memiliki
kenderaan yang menyukarkan mereka untuk menghantar anak-anak ke sekolah.
Pernah saya lihat seorang tua yang menghantar cucunya ke sekolah dengan menaiki
basikal setiap hari, namun apabila dia jatuh sakit maka cucunya tidak dapat hadir.
Namun perkara ini adalah satu masalah kerana kehadiran merupakan salah satu
perkara penting yang termaktub dalam undang-undang sekolah dan menjadi perhatian
Penolong Kanan Hal Ehwal Murid di sekolah.
Isu kedua merupakan isu komunikasi. Kebanyakan murid-murid khas mempunyai
masalah komunikasi yang menyukarkan proses pengajaran dan pembelajaran terjadi
diantara guru dengan murid. Contohnya masalah tiada nahu tentang bahasa yang
mana mereka menghasilkan bunyi yang tidak mempunyai sebarang makna.

20. Isu ketiga pula ialah dari segi Rancangan Pengajaran Individu (RPI). Isu ini berkenaan
keberkesanan pelaksanaan RPI terhadap murid-murid khas di sekolah. Rancangan
pengajaran Individu yang terdapat disekolah kurang berkesan dalam membantu murid-
murid. Ini kerana bagi seorang pelajar, harus ada seorang penilai supaya
perkembangan murid dapat lebih diperhatikan dan dilaksanakan.
Isu keempat yang melibatkan murid adalah berkenaan pelabelan murid semasa berada
di program Pendidikan Khas. murid-murid khas sering dilabel dengan panggilan-
panggilan yang buruk. Ini membuatkan mereka tertekan secara emosi. Kadangkala ia
akan menimbulkan masalah tingkahlaku seperti bersembunyi bagi mengelakkan
daripada diejek oleh murid-murid lain ataupun terdapat murid yang bertindak lebih
ganas sehingga memukul.
Isu kelima pula merupakan isu gangguan seksual dan ketidakseimbangan hormone
yang berlaku kepada murid-murid khas. Murid-murid khas yang tidak mengerti apa-apa
selalu dijadikan mangsa gangguan seksual oleh rakan-rakan malah guru Pendidikan
Khas sendiri. Isu ini merupakan isu serius yang perlu diberikan perhatian kerana ia
merupakan satu jenayah pedofilia. Lain pula dengan ketidakseimbangan hormone yang
berlaku sesama murid-murid Pendidikan Khas. Murid-murid khas juga manusia yang
diciptakan oleh tuhan dan mempunyai keinginan untuk berpasangan seperti orang lain,
namun mereka tidak pandai mengawal keterujaan mereka sekiranya mereka menyukai
seseorang. Contohnya, murid daripada kategori sindrom Down. Isu-isu seperti ini akan
membawa kepada masalah-masalah lain jika tidak dibendung seperti hubungan jenis
sesame murid.
2.4 IBU BAPA/ WARIS
Antara isu-isu yang melibatkan ibu bapa atau waris dalam pelaksanaan program
Pendidikan Khas di sekolah-sekolah ialah : isu pertama, kerjasama oleh pihak ibu bapa
kepada pihak sekolah. Melalui isu ini, pihak ibu bapa didapati tidak memberikan
kerjasama kepada pihak sekolah khususnya program Pendidikan Khas. Terdapat ibu
bapa yang enggan membenarkan anak-anak mereka mengikut program yang
dianjurkan oleh pihak program Pendidikan Khas untuk anak-anak mereka. Sebagai

21. contoh, aktiviti luar kelas seperti lawatan sambil belajar dan aktiviti-aktiviti yang
melibatkan unsure-unsur terapi seperti terapi renang dan terapi berkuda kerana khuatir
keselamatan anak-anak mereka. Malah ada yang tidak membenarkan anak anak
mereka mengikuti aktiviti yang diadakan kerana takut jika pihak sekolah meminta
bayaran daripada mereka. Selain itu, ibu bapa mahupun waris juga tidak memberikan
kerjasama apabila tidak hadir ke program bersama yang dianjurkan di sekolah
terutamanya yang berkaitan dengan Pendidikan Khas seperti perbincangan Rancangan
Pengajaran Individu (RPI).
Isu kedua pula merupakan isu tanggungjawab ibu bapa terhadap anak-anak mereka.
Maksud tanggungjawab ibu bapa di sini menjadi isu apabila mereka kurang
memberikan perhatian terhadap pelajaran, pemakanan dan kesihatan anak-anak
mereka sebaliknya melepaskan tanggungjawab tersebut kepada guru Pendidikan Khas.
Antara contoh yang boleh diperhatikan ialah apabila ibu bapa tidak mengambil inisiatif
untuk melakukan tindakan susulan dirumah seperti aktiviti berbentuk intervensi ataupun
bagi yang ibu bapa yang berkemampuan, mereka boleh mendapatkan khidmat
daripada pakar-pakar terapi untuk membantu mengurangkan masalah anak-anak
mereka. Selain daripada contoh di atas, terdapat ibu bapa yang menganggap program
Pendidikan Khas di sekolah sebagai pusat asuhan apabila menghantar anak-anak pada
awal pagi tetapi lewat mengambil mereka.
Isu seterusnya ialah jangkaan atau harapan ibu bapa yang tinggi terhadap anak-anak
dan guru-guru. Isu ini terjadi apabila ibu bapa mendatangkan tekanan ke atas guru-guru
Pendidikan Khas kerana inginkan peningkatan dalam pencapaian anak-anak dalam
masa yang singkat. Melalui isu ini, ibu bapa akan sentiasa memberikan komen-komen
yang negatif kerana apa yang mereka harapkan tidak menjadi.
Isu keempat merupakan isu penyalahgunaan bantuan murid-murid khas. terdapat ibu
bapa yang menyalahgunakan bantuan yang diterima oleh anak-anak mereka
terutaamanya ibu bapa yang tidak bekerja. Contoh penyalahgunaan yang melabtkan
bantuan kepada murid-murid khas ialah elaun murid-murid khas dan elaun Orang
Kurang Upaya (OKU).

22. Isu yang kelima merupakan isu ibu bapa yang tidak mengetahui jenis bantuan dan
saluran yang perlu dirujuk bagi membantu anak-anak mereka. Terdapat ibu bapa yang
prihatin terhadap keadaan anak-anak mereka dan mereka ingin membantu anak-anak
mereka namun mereka tidak mengetahui kemanakah hala yang patut ditujui dan
apakah jenis bantuan atau khidamat yang boleh diberikan kepada anak-anak mereka
selain daripada sekolah. ini juga merupakan isu yang dihadapi oleh segelintir pihak
waris atau ibu bapa.
3.0 CADANGAN UNTUK MENGATASI MASALAH
Masalah yang banyak mempengaruhi seorang guru Pendidikan Khas ialah masalah
dari aspek pihak pengurusan sekolah. Oleh itu, saya ingin memberikan cadangan untuk
mengatasi isu layanan kelas kedua yang diterima oleh guru-guru dan murid Pendidikan
Khas daripada pihak pengurusan sekolah.
Terdapat beberapa cadangan bagi mengatasi isu yang tedapat dalam masalah ini, yang
memerlukan penglibatan beberapa pihak seperti Kementerian Pelajaran Malaysia dan
guru Pendidikan Khas sendiri. Melalui pihak Kementerian Pelajaran Malaysia,
cadangan yang diberikan supaya boleh dilaksanakan ialah dengan mengeluarkan
pekeliling ataupun peringatan kepada sekolah tentang kepentingan program
Pendidikan Khas. Pekeliling yang dikeluarkan oleh Pihak Kementerian harus dipatuhi
oleh semua guru dan mampu menjadi titik tolak kepada perubahan pemikiran prejudis
terhadap guru-guru dan murid Pendidikan Khas.
Cadangan kedua ialah berkaitan tindakan yang boleh diambil oleh guru Pendidikan
Khas untuk mengatasi isu ini. Guru-guru pendidikan Khas perlu mengadakan sebuah
ceramah pendedahan tentang program pendidikan Khas di kalangan pihak pengurusan
pentadbiran dan guru-guru aliran perdana terutamanya jika sekolah tersebut baru
sahaja membuka program Pendidikan Khas.
Adalah diharapkan melalui kedua-dua cadangan seperti ini mampu membuka mata dan
minda guru-guru lain tentang kepentingan program Pendidikan Khas di sekolah.

23. 4.0 KESIMPULAN
Kesimpulannya, setiap pihak mempunyai isu yang perlu diketengahkan dalam
pelaksanaan program Pendidikan Khas di sekolah. Maka, pihak tersebut iaitu pihak
pengurusan pentadbiran, guru Pendidikan Khas dan ibu bapa perlu menjalankan
peranan masing-masing dan melalui kerjasama yang dibentuk, segala isu yang timbul
diharapkan dapat diselesaikan.