2. ● A civilización grega orixinouse na Península Balcánica e nas costas e illas
do Mar Exeo.
● Existían cidades-Estado chamadas polis, independentes unhas das outras.
● Os gregos vivían da agricultura, do pastoreo, da pesca e do comercio que
desenvolveron ao longo de todo o Mediterráneo.
● Os gregos sentíanse membros dunha mesma comunidade e cultura: a
Hélade, unidos por unha mesma lingua e unha mesma relixión.
● A relixión grega era politeísta. Os deuses habitaban no monte sagrado do
Olimpo e Zeus era o pai de todos eles.
● Os gregos son unha mestura de pobos: Minoicos que habitaron a illa de
Creta, Aqueos ou micénicos que viviron na Grecia continental e os Dorios que
acabaron instalándose nas costas de Asia Menor.
1.- O NACEMENTO DO MUNDO GREGO
5. 2.- AS POLIS GREGAS
● Os gregos estaban organizados
en pequenas cidades-Estado
independentes chamadas POLIS.
● Cada polis tiña as súas leis,
moeda, exército e goberno
propios.
● As primeiras polis tiñan un
goberno oligárquico, compostos
por uns poucos aristócratas,
grandes propietarios agrícolas que
constituían a elite guerreira.
Esparta é un exemplo deste tipo de
goberno.
● Na polis de Atenas xurdiu unha
nova forma de goberno: a
DEMOCRACIA: poder exercido
polos cidadáns.
POLIS
DEMOCRACIA
6. ● Entre os séculos VIII-VI a.C numerosos habitantes das cidades gregas
emigraron a diferentes lugares das costas mediterráneas e do Mar Negro e
colonizaron novas terras. Os fenicios tamén colonizaron zonas do
Mediterráneo.
● As causas desta emigración foron: A escaseza de terras, a maioría eran
propiedade dos aristócratas, a miseria na que vivían moitos campesiños
porque en Grecia habitaba moita xente e non había terras nin alimentos para
todos e o espírito comercial e navegante dos gregos que buscaban
comerciar cos indíxenas e extraeren materias primas.
● As zonas máis importantes de colonización foron: a Magna Grecia (sur de
Italia e Sicilia), Massalia (sur de Francia), Iberia (Emporion,
Homeroskopeion, Mainaké) e o Mar Negro.
● Nestas zonas os gregos fundaron COLONIAS, polis independentes das
cidades de orixe (METRÓPOLE) aínda que mantiñan con ela relacións
comerciais e culturais. Introduciron novos cultivos, uso da moeda, escritura,
etc.
3.- AS COLONIZACIÓNS GREGAS
10. ● No século V a.C, baixo o goberno de Pericles, Atenas converteuse na polis
hexemónica de Grecia.
● A forma de goberno que se estableceu en Atenas foi a democracia: poder
do pobo. As institucións básicas deste sistema político eran:
– Asemblea: reunión de todos os cidadáns de Atenas (Ekklesia), para
votar as leis, decidir as declaracións de guerra e elixir aos
maxistrados .
– Maxistrados: eran cidadáns elixidos pola Asemblea que se ocupaban
dos asuntos públicos. Os máis importantes eran os Estrategos: dirixían
a política exterior e o exército e os Arcontes: presidían os tribunais e as
cerimonias relixiosas.
● A democracia ateniense era limitada: só podían participar na vida política os
cidadáns: todos os homes libres, maiores de idade, nados de pai cidadán e nai
ateniense. Formaban parte do exército, eran os hoplitas.
● Estaban excluídos dos dereitos políticos: as mulleres, os metecos
(estranxeiros) e os escravos.
4.- A ATENAS DE PERICLES
11. GRUPOS SOCIAIS EN ATENAS
ORGANIZACIÓN POLÍTICA DE ATENAS
PERICLES HOPLITA
12. ● No século V a.C., os persas (medos) lánzanse á conquista das polis de
Grecia, producíndose as Guerras Médicas (492-449 a.C) .
● Os exércitos atenienses xunto coas polis aliadas inflixíronlles importantes
derrotas ( Maratón e Salamina ) aos persas que acabarán retirándose.
● A vitoria sobre os persas outorgoulle a Atenas un papel dominante sobre o
resto de cidades gregas, as cales formaron a Liga de Delos (447 a.C), alianza
dirixida por Atenas, en previsión dun novo ataque dos persas.
● Atenas recadaba e administraba os impostos que pagaban as polis e
gardábaos na illa de Delos: Tesouro da Liga de Delos.
● Cando algunhas polis, cansas do dominio abusivo de Atenas, quixeron
abandonar a alianza, esta impedíullelo pola forza estalando as Guerras do
Peloponeso ( 431 - 404 a.C ). Esparta encabezou unha coalición de cidades,
Liga do Peloponeso, contra a Liga de Delos dirixida por Atenas.
● Estas guerras remataron coa derrota de Atenas e a decadencia das polis
gregas.
5.- O ESPLENDOR DE ATENAS
16. 6.- A GRECIA HELENÍSTICA
● Macedonia, ao norte de Grecia, era no
século IV un reino illado.
● O rei Filipo II aproveitando o declive das
cidades gregas, logo das Guerras do
Peloponeso, cun potente exército (falanxes)
conseguiu o dominio de Grecia cara o 338
a.C.
● No 336 a.C o fillo de Filipo II, Alexandre
Magno sucedeuno no goberno, e conseguiu
unificar as cidades gregas, derrotar aos
persas e chegar ata a India, creando un gran
Imperio.
● Tras a morte de Alexandre Magno (323
a.C) os seus xenerais repartíronse o imperio,
xurdindo reinos independentes chamados
reinos helenísticos. Os máis importantes
foron Exipto, con centro en Alexandría, e
Siria, con capital en Antioquía.
FALANXE MACEDONIA
ALEJANDRO MAGNO E BUCÉFALO
19. ● A cultura creada polos antigos gregos e romanos é a base da nosa cultura
occidental.
● En Grecia naceron a filosofía, o coñecemento científico, os canons
artísticos, os Xogos Olímpicos e a democracia como forma de goberno.
7.- A HERDANZA DA CULTURA CLÁSICA GREGA
CORREDORES LANZADOR DE DISCO
COROA DE OLIVO
20. ● A relixión grega era politeísta: os deuses gregos
habitaban no Olimpo, eran antropomorfos e inmortais:
Zeus, Hera, Poseidón, Apolo, Ares, Dionisio,… Existían
ademais heroes: fillos de deuses e mortais.
● As historias dos Deuses denomínase mitoloxía. Os
mitos gregos explicaban a orixe do mundo. Exemplos:
mito do talón de Aquiles ou o mito de Pandora.
● Celebraban moitas cerimonias ou cultos para adorar
aos seus deuses:
- Cultos familiares: o pai era quen facía os ritos
- Cultos das cidades: cada cidade tiña as súas
cerimonias: en Atenas celebrábanse as Panateneas,
culto á deusa Atenea, no que unha procesión
percorría as rúas da cidade.
- Cultos panhelénicos (de todos os gregos):
Destacan o Oráculo de Delfos no que unha
sacerdotisa (pitonisa) facía preguntas ao deus Apolo
sobre o futuro das persoas; Xogos olímpicos en
honor a Zeus.
8.- DEUSES, HEROES E MITOS
23. ● Grecia foi o berce da Filosofía e do pensamento racional, xa que os gregos
trataron de buscar unha explicación lóxica da realidade.
● Os grandes filósofos gregos foron Sócrates, Platón e Aristóteles.
● Nas ciencias destacaron: Pitágoras (matemáticas), Arquímedes (física),
Hipócrates (medicina), Eratóstenes (xeografía) e Aristarco (astronomía)
.● O teatro naceu en Grecia. Existen dous grandes xéneros teatrais: a traxedia
e a comedia.
– A traxedia, unha peza que ten un desenlace funesto. Os grandes autores
tráxicos foron Esquilo, Sófocles e Eurípides.
– A comedia obras divertidas cun desenlace feliz. Neste xénero salienta
Aristófenes.
9.- A CULTURA GREGA
25. 10.- A ARTE GREGA: ARQUITECTURA, ESCULTURA E PINTURA
● A arquitectura grega é arquitrabada ou alintelada: unión de columnas e
trabes horizontais. Os gregos non usaron nin o arco nin a bóveda.
● Foron os creadores das ordes ou estilos arquitectónicos: dórico, xónico e
corintio.
● Os edificios máis representativos foron os templos como o Partenón de
Atenas e os teatros como o Teatro de Epidauro.
ARQUITECTURA
29. CORINTIO
Templo de Zeus ou Olimpieion, de estilo corintio, iniciado no século VI a.C. e rematado no II
d.C
30. 10.- A ARTE GREGA: ARQUITECTURA, ESCULTURA E PINTURA
● As estatuas esculpíanse en pedra,
mármore ou bronce e estaban
pintadas con vivas cores.
● Pretendían representar a beleza
ideal e o movemento.
● Buscaron as proporcións ideais
do corpo humano e desenvolveron
un modelo para a súa representación
baseado nun xogo de proporcións
entre as distintas partes do corpo: o
canon.
ESCULTURA
31. ● Na escultura grega distínguense tres etapas:
– Época arcaica: Na época arcaica representábase a mozos/atletas
espidos (koúroi) e doncelas ataviadas con vestidos (korai). O corpo
tratábase rixidamente, sen movemento, en posición frontal, cos brazos
pegados ao corpo e rostro inexpresivo. Koré do peplos; Kourós de
Anavyssos; Cleobis e Bitón; Dama de Auxerre.
– Época clásica: Na época clásica (séculos V e IV a.C) conseguiron
representar o corpo humano de maneira proporcionada (canon) e darlle
movemento. Escultores destacados: Mirón, Fidias, Polícleto, Praxíteles e
Lisipo. Discóbolo de Mirón; Policleto: Doríforo; Lisipo: Apoxiómeno;
Praxíteles: Hermes con Dionisos
– Época helenística: Na época helenística a escultura adquiriu un sentido
máis dramático e realista, xa que se buscaba a expresión das emocións
humanas (dor, forza, tensión...).. Gálata moribundo Laoconte e os seus
fillos; Venus de Milo.
10.- A ARTE GREGA: ARQUITECTURA, ESCULTURA E PINTURA
32. A ESCULTURA GREGA: ÉPOCA ARCAICA
Kourós de AnavyssosCleobis e Bitón
Dama de Auxerre Koré
33. A ESCULTURA GREGA: ÉPOCA CLÁSICA
Discóbolo de Mirón Doríforo de Policleto
Hermes con Dionisos, Praxíteles
Apoxiómeno, Lisipo
34. A ESCULTURA GREGA: ÉPOCA HELENÍSTICA
Laoconte e os seus fillos Venus de Milo
Gálata moribundo
35. ● Os oleiros gregos foron hábiles artesáns. Moitas pezas tiñan fermosas
pinturas. Estas imaxes proporcionáronnos unha valiosa información sobre a
cultura e mais o modo de vida dos gregos.
● Salientaban as de figuras negras sobre fondo ocre ou vermello e as de
figuras vermellas sobre fondo negro.
10.- A ARTE GREGA: ARQUITECTURA, ESCULTURA E PINTURA
PINTURA