2. De volgende morgen maakt Giel zijn ogen moeizaam open. Een pijnlijke steek schiet door zijn hoofd. Hij weet bijna niks meer van gisteravond. Hij gaat rechtop zitten en knippert twee keer met zijn ogen. 'Waar ben ik in godsnaam?' mompelt hij. Met een zucht slaat hij de dekens van zich af.

3. Hij rekt zich uit en gaat op de rand van het bed zitten. Een enorme hoofdpijn schiet door hem heen. Langzaam komen de herinneringen terug. De vele whisky's die hij naar binnen heeft gewerkt, en de paar biertjes. Hij wrijft over zijn voorhoofd, met een pijnlijk gezicht staat hij op. Opeens hoort hij de zachte ademhaling die uit het bed komt.

4. Hij rekt zich uit en gaat op de rand van het bed zitten. Een enorme hoofdpijn schiet door hem heen. Langzaam komen de herinneringen terug. De vele whisky's die hij naar binnen heeft gewerkt, en de paar biertjes. Hij wrijft over zijn voorhoofd, met een pijnlijk gezicht staat hij op. Opeens hoort hij de zachte ademhaling die uit het bed komt.

5. Hij laat een glas vollopen en gooit er twee tabletten paracetamol in. Hij zet het aan zijn mond en drinkt het in een tuig leeg. Hij laat de kraan aanstaan en wast zijn gezicht met ijskoud water. Hij merkt dat hij uit zijn mond stikt en hij poetst snel zijn tanden. De pijn in zijn hoofd bonkt door en hij wordt er gek van.

6. Giel laat het koude water over zijn polsen stromen in de hoop dat het hem kalmeert. Hij kijkt in de spiegel. Het is lang geleden dat hij zo'n kater heeft gehad, de laatste keer was in zijn studententijd. Hij wrijft over zijn voorhoofd en draait de kraan dicht. Met een zucht loopt hij naar beneden.

7. Ondertussen is ook Flora wakker geworden. Ze kijkt naast haar en ziet dat Giel al is opgestaan, dan heeft ze het geluid in de badkamer toch goed gehoord. Ze gaat op de rand van het bed zitten en wrijft in haar ogen. Ze is klaarwakker maar haar ledematen voelen nog zwaar aan, vandaag toch maar een beetje rustig aan doen.

8. Giel zit in de keuken met zijn hoofd in zijn handen. Hij zucht, hij voelt zich ziek. Ondanks dat hij weet dat het zijn eigen schuld is, lijkt hij ook het gevoel te hebben dat het de schuld van Flora is. Als hij niet bij haar was gaan wonen, was dit allemaal niet gebeurd. Hij hoopt dat de paracetamol snel zijn werk gaat doen.

9. 'Goedemorgen.' zegt Flora als ze de keuken in komt lopen. Giel kijkt naar haar lichaam in haar pyjama. Haar rondingen komen er mooi in uit. Giel glimlacht. 'Heb je lekker geslapen?' vraagt hij. Flora knikt en wrijft in haar ogen. 'Ik ga zo ontbijt maken, wil je ook wat eten?' vraagt ze. Hij knikt. 'Ik heb een behoorlijke kater, maar ik zal het maar proberen.'

10. Als ze even later aan het ontbijt zitten begint Flora meteen met praten. 'Sorry, dat ik vannacht naast je ben komen liggen. Ik had gewoon naar jou kamer moeten lopen. Maar daar was ik te lui voor.' glimlacht ze. Giel neemt een hap van zijn eten. 'Het spijt me echt, ik had het niet moeten doen, ik voel me zo stom.' mompelt Flora.

11. 'Niet doen, ik had hetzelfde gedaan. Je hebt de hele nacht op me zitten wachten. Je moet doodmoe zijn geweest!' Flora knikt. 'Dus je hoeft geen sorry te zeggen. De enige die sorry moet zeggen ben ik. Ik ben in jou bed gaan liggen en heb je de halve nacht ongerust hier laten zitten. Hoe laat was ik eigenlijk thuis?' vraagt hij.

12. 'Tussen kwart over drie en half vier.' mompelt ze. 'Ik ben echt heel ongerust geweest, en ik heb me heel veel zorgen lopen maken. Maar dat doet er niet toe, je bent weer thuis. En dat is alles wat telt.' zegt Flora, dan neemt ze een hap. Ze kijkt naar het gezicht van Giel, zijn mond staat open. 'Wat is er? En was het eigenlijk wel leuk?' vraagt ze.

13. 'Ik was pas om kwart over drie thuis? Dat meen je niet, ik dacht dat het twee uur was.' Flora lacht. 'Maar dat is echt abnormaal laat... Maar het was wel gezellig, ik heb een beetje gedanst en wat gedronken. Meer niet.' Flora moet nu nog harder lachen. Giel trekt zijn wenkbrauw op. 'Wat?'

14. 'Heb je gedanst?!' zegt ze lachend. Giel knikt. 'Tot een paar jongens me uit lachte...' Flora ligt nu bijna onder haar stoel, maar ze blijft zitten. 'Sorry, dat was niet aardig van me.' zegt ze als ze zichzelf weer in de hand heeft. Giel grinnikt. 'Maakt niet uit.' zegt hij. 'Ik ga me even aankleden.' zegt Flora.

15. Giel knikt en blijft zitten. Ondanks het leuke en luchtige gesprek wat ze net hebben gehad, heeft hij het gevoel dat er een spanning tussen hen hangt die niet zomaar verbroken kan worden. En deze keer is die spanning ook niet prettig, met een zucht neem hij nog een paar happen en dan neemt hij een besluit.

16. Als Flora naar beneden komt ziet ze dat Giel de afwas al heeft gedaan en niet meer in de keuken is, ze legt haar hand op haar hart en loopt naar de tuin. Ze ziet dat hij met zijn plantjes bezig is en kijkt vrolijk toe als hij het doet. Hij lijkt haar niet op te merken en Flora blijft kijken naar hoe hij zijn spieren gebruikt.

17. Dan gaat ze zelf ook aan de slag. Met resultaat ze heeft de bronzen onderscheiding ontvangen! Ze grinnikt en blijft vrolijk naar haar werk staan kijken. Op dat moment merkt Giel haar ook op. 'Ik moet even iets regelen.' mompelt hij, dan loopt hij naar binnen.

18. In het halletje pakt Giel de telefoon en draait het nummer van de makelaar. 'Met Giel Brughout.' zegt hij. 'Kan ik de makelaar even spreken, ik wil hem het een en ander vragen.' Hij hoort hoe de vrouw de telefoon doorschakelt. 'U spreekt met Giel Brughout, door de fout die u hebt gemaakt woon ik nu bij Flora Bos in huis...'

19. 'En ik vind dat dat nu wel lang genoeg heeft geduurd, ik zou het liefst in een eigen huisje gaan wonen.' zegt hij. De makelaar lijkt het te begrijpen. 'Dankuwel, dus u belt mij zodra u een huisje heeft gevonden?' Giel lacht. 'Oké, dan spreek ik u snel. Dag.' met een opgelucht gevoel hangt hij de telefoon op.

20. Flora bijt op haar lip, ze stond in de woonkamer te luisteren wat Giel tegen de makelaar vertelde, hij wil weg. Hij wil niet meer bij haar wonen. Ze zucht, iedereen gaat bij haar weg. Haar ouders, en nu Giel. Met een verdrietig gevoel loopt ze naar de keuken.

21. Ze zucht en gaat voor de koelkast staan. Zou ze wat te eten klaarmaken, ze heeft eigenlijk helemaal geen honger... ze haalt de ingrediënten voor tosti's uit de koelkast en zet ze op het aanrecht.

22. Giel komt met een glimlach de keuken binnen. 'Ik moet je onder het eten iets vertellen.' mompelt hij. Flora knikt, hopelijk ziet hij niet dat er tranen in haar ogen glinsteren. 'Wat is er?' vraagt Giel. Ze haalt haar schouders op. 'Niks.' zegt ze met een rare klank in haar stem.

23. Flora doet wat boter in de pan en legt de boterhammen erin. Ze zet het gas aan en veegt ondertussen snel de tranen uit haar ogen. Ze laat de tosti's even op het vuur staan en draait ze dan om in de pan. Ze gooit er nog wat kruiden op en legt ze dan op twee bordjes.

24. 'Ik weet wat je me wilt gaan vertellen.' zegt Flora als ze aan de tafel zitten. Giel kijkt haar verbaast aan. 'Ik heb je gesprek met de makelaar gehoord. En ik snap dat je weg wilt, maar had je het niet beter eerst met me kunnen overleggen?' vraagt ze zachtjes. 'Sorry.' mompelt Giel, die opeens overspoeld wordt door een schuldgevoel.

25. 'Flora, je moet het niet verkeerd begrijpen, maar ik heb nagedacht. Na de kus die ik je per ongeluk heb gegeven en dat ik bij je heb geslapen. Dat is niet wat er moet gebeuren tussen twee huisgenoten. Ik denk dat we beter als vrienden uit elkaar kunnen gaan.' zegt hij zacht. 'En als ik dat nou niet wil.' mompelt Flora, maar Giel is al weggelopen uit de keuken.

26. Giel is naar buiten gelopen om te gaan vissen, als hij zijn hengel uit gooit over denkt hij de hele situatie. Het lijkt wel alsof Flora hem helemaal niet weg wil hebben. Maar hij heeft de keuze gemaakt. Hij zucht en haalt zijn hengel binnen om hem opnieuw uit te gooien.

27. Flora heeft de vlindertjes die buiten vliegen gezien en heeft een potje uit een van de keukenkastjes gehaald. Even voelt ze zich weer klein kind als ze met het potje naar buiten gaat om vlinders te vangen. Glimlachend maakt ze het potje open en hoopt dat er vlindertjes in zullen vangen. Ze ziet Giel bij het vijvertje staan.

28. Als ze ziet dat terwijl ze naar Giel stond te kijken twee vlindertjes het potje in zijn gevlogen draait ze het deksel er snel op. Ze kijkt even naar de vlindertjes, die kleine rondjes in het potje maken. Ze grinnikt en brengt het potje naar binnen waar ze het vrolijk op de keukentafel neerzet.

29. Giel heeft ondertussen beet, een enorme vis bungelt aan zijn hengel, en Giel haalt het haakje snel uit zijn wang los. Hij tilt het zware beest moeizaam op en gooit het in de emmer waar water in zit, eigenlijk is die te klein voor de grote vis. En lachend kijkt Giel hoe die zijn eigen staart achterna zwemt.

30. Flora komt naast hem staan. De zon begint al onder te gaan want ondanks dat het nog behoorlijk warm is worden de dagen toch steeds korter. Ze gooit haar hengel uit en in stilte wordt er verder gevist. Ondanks dat Flora niet echt van stiltes houdt, vind ze deze best prettig. Ze kijkt rustig naar het water.

31. Even later heeft ze beet. Giel schiet haar heel even te hulp om het haakje uit de wang van de vis te halen maar dan gaat hij ook weer verder met zijn eigen hengel. Ze gooit de vis in de emmer, en ze blijft nog even staan. 'Zal ik vanavond vis maken?' vraagt ze. 'Ja lekker? Neem je een verse of wat van de vis die in de vriezer ligt?'

32. 'Ik neem denk ik een verse, dat is lekkerder. En misschien is dit wel je laatste maaltijd hier en dan wil ik wel lekker gekookt hebben.' mompelt ze. Giel knikt. Flora bergt haar hengel op in de schuur en pakt een vis uit de emmer. Dan loopt ze naar binnen om de vis te bereiden.

33. In de keuken maakt ze de vis eerst schoon. Ze haalt wat kruiden uit een van de kastjes en maakt een kruidenpapje, waarmee ze de vis insmeert. Even laat ze hem marineren voor ze hem bij de gloeiend hete olie in de pan doet. Ondertussen maakt ze ook een kleine salade met wat paprika en komkommer klaar en dient ze de borden op.

34. 'Giel? Kom je eten, we eten binnen!' roept ze naar buiten. Giel knikt en bergt zijn hengel op, dan wast hij zijn handen en komt aan tafel zitten. 'Het ziet er heerlijk uit!' zegt hij lachend. 'Hopelijk smaakt het ook heerlijk.' mompelt ze. Giel knikt en snijdt een stukje van de vis af, dan brengt hij zijn vork naar zijn mond.

35. 'Het is heerlijk, eigen gevangen vis is lekkerder dan de vis uit de viskraam.' mompelt hij. 'Je heb echt lekker gekookt, heb je een kookcursus gevolgd?' vraagt hij. Flora schudt haar hoofd. 'Nee, ik kan totaal niet koken. Ik sta ervan te kijken dat het zo lekker is.' mompelt ze. Giel lacht en neemt nog een hap.

36. Dan gaat de telefoon in het halletje. 'Ik ga wel, het zal mijn nichtje wel zijn, die zou nog bellen...' zegt Flora als ze opstaat. Giel knikt. 'Wacht niet te lang, dan wordt je eten koud.' mompelt hij. Flora lacht en loop weg om te telefoon op te nemen.

37. 'Met Flora Bos.' een ijsklomp vult haar maag als ze hoort dat het de stem van de makelaar is. 'Met mij gaat alles goed. U wilt Giel natuurlijk even spreken?' vraagt ze. Ze tikt met haar voet op de grond terwijl de makelaar antwoord. 'Als u heel even wacht, we zaten net te eten. Ik roep hem even.' zegt ze.

38. Ze legt haar hand op de hoorn. 'Giel, kom even wil je.' ze hoort het geschuif van stoelen en hoe de keukendeur opengaat. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Het is voor jou, de makelaar.' mompelt ze. 'Hier is hij.' zegt ze als ze de hoorn nog even aan haar hoofd zet. Dan duwt ze hem in de handen van Giel.

39. 'Met Giel.' zegt hij. De uitdrukking op zijn gezicht wordt blij. 'Zo snel al? Dat meent u niet!' roept hij uitgelaten. Flora voelt hoe ze rood kleurt. 'Maar natuurlijk. Ik zal morgen zo snel mogelijk naar het kantoor toe komen. Nee het maakt me niet uit waar het staat.' zegt hij.

40. 'Kan ik vanavond ook nog komen? Misschien is dat wel makkelijker.' zegt Giel. Flora is ondertussen op het stoeltje gaan zitten en voelt hoe tranen haar ogen vullen. Snel knippert ze ze weg en luistert verder. 'Oké tot straks.' mompelt hij.

41. Tot de volgende update!