Enviar búsqueda
Cargar
บ้านผีสิง
•
1 recomendación
•
1,432 vistas
T
tommy
Seguir
Educación
Denunciar
Compartir
Denunciar
Compartir
1 de 29
Descargar ahora
Descargar para leer sin conexión
Recomendados
เจ้าพ่อเชย
เจ้าพ่อเชย
tommy
งูจ้าว
งูจ้าว
tommy
ไพรมหากาฬ3
ไพรมหากาฬ3
krutew Sudarat
นางนาคพระโขนง
นางนาคพระโขนง
tommy
เพชรพระอุมาบทที่๑
เพชรพระอุมาบทที่๑
jpamok
ไพรมหากาฬ2
ไพรมหากาฬ2
krutew Sudarat
ดงมรณะ7
ดงมรณะ7
krutew Sudarat
ดงมรณะ6
ดงมรณะ6
krutew Sudarat
Recomendados
เจ้าพ่อเชย
เจ้าพ่อเชย
tommy
งูจ้าว
งูจ้าว
tommy
ไพรมหากาฬ3
ไพรมหากาฬ3
krutew Sudarat
นางนาคพระโขนง
นางนาคพระโขนง
tommy
เพชรพระอุมาบทที่๑
เพชรพระอุมาบทที่๑
jpamok
ไพรมหากาฬ2
ไพรมหากาฬ2
krutew Sudarat
ดงมรณะ7
ดงมรณะ7
krutew Sudarat
ดงมรณะ6
ดงมรณะ6
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ1
ไพรมหากาฬ1
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ4
ไพรมหากาฬ4
krutew Sudarat
สามเกลอหนังเหนียว
สามเกลอหนังเหนียว
tommy
อิทธิฤทธิ์หัวกระโหลก
อิทธิฤทธิ์หัวกระโหลก
tommy
ผีตายซาก
ผีตายซาก
tommy
นิทานเวตาลเรื่องที่3
นิทานเวตาลเรื่องที่3
จู ล่ง
ซับไตเติลราโชมอน
ซับไตเติลราโชมอน
Ruzz Vimolrut
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
tommy
พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตโต วิปัสสนาสาธิต
พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตโต วิปัสสนาสาธิต
Wataustin Austin
แหล่กลับชาติ
แหล่กลับชาติ
Tongsamut vorasan
แหล่กฏแห่งกรรม
แหล่กฏแห่งกรรม
Tongsamut vorasan
ค่าของคน
ค่าของคน
Udomluck Unjitwatana
แหล่ให้ทานช้าง
แหล่ให้ทานช้าง
Tongsamut vorasan
เล่าขานบ้านคำชะอี
เล่าขานบ้านคำชะอี
กัลยณัฏฐ์ สุวรรณไตรย์
แหล่พาอมิตตดา
แหล่พาอมิตตดา
Tongsamut vorasan
เพชรพระอุมาบทที่๒
เพชรพระอุมาบทที่๒
jpamok
เวตาล4
เวตาล4
จู ล่ง
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
Panda Jing
แหล่
แหล่
Tongsamut vorasan
หนังสือส่งเสริมการอ่าน 2555
หนังสือส่งเสริมการอ่าน 2555
Kob Ying Ya
คงกระพัน
คงกระพัน
tommy
Go 38
Go 38
tommy
Más contenido relacionado
La actualidad más candente
ไพรมหากาฬ1
ไพรมหากาฬ1
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ4
ไพรมหากาฬ4
krutew Sudarat
สามเกลอหนังเหนียว
สามเกลอหนังเหนียว
tommy
อิทธิฤทธิ์หัวกระโหลก
อิทธิฤทธิ์หัวกระโหลก
tommy
ผีตายซาก
ผีตายซาก
tommy
นิทานเวตาลเรื่องที่3
นิทานเวตาลเรื่องที่3
จู ล่ง
ซับไตเติลราโชมอน
ซับไตเติลราโชมอน
Ruzz Vimolrut
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
tommy
พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตโต วิปัสสนาสาธิต
พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตโต วิปัสสนาสาธิต
Wataustin Austin
แหล่กลับชาติ
แหล่กลับชาติ
Tongsamut vorasan
แหล่กฏแห่งกรรม
แหล่กฏแห่งกรรม
Tongsamut vorasan
ค่าของคน
ค่าของคน
Udomluck Unjitwatana
แหล่ให้ทานช้าง
แหล่ให้ทานช้าง
Tongsamut vorasan
เล่าขานบ้านคำชะอี
เล่าขานบ้านคำชะอี
กัลยณัฏฐ์ สุวรรณไตรย์
แหล่พาอมิตตดา
แหล่พาอมิตตดา
Tongsamut vorasan
เพชรพระอุมาบทที่๒
เพชรพระอุมาบทที่๒
jpamok
เวตาล4
เวตาล4
จู ล่ง
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
Panda Jing
แหล่
แหล่
Tongsamut vorasan
หนังสือส่งเสริมการอ่าน 2555
หนังสือส่งเสริมการอ่าน 2555
Kob Ying Ya
La actualidad más candente
(20)
ไพรมหากาฬ1
ไพรมหากาฬ1
ไพรมหากาฬ4
ไพรมหากาฬ4
สามเกลอหนังเหนียว
สามเกลอหนังเหนียว
อิทธิฤทธิ์หัวกระโหลก
อิทธิฤทธิ์หัวกระโหลก
ผีตายซาก
ผีตายซาก
นิทานเวตาลเรื่องที่3
นิทานเวตาลเรื่องที่3
ซับไตเติลราโชมอน
ซับไตเติลราโชมอน
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตโต วิปัสสนาสาธิต
พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตโต วิปัสสนาสาธิต
แหล่กลับชาติ
แหล่กลับชาติ
แหล่กฏแห่งกรรม
แหล่กฏแห่งกรรม
ค่าของคน
ค่าของคน
แหล่ให้ทานช้าง
แหล่ให้ทานช้าง
เล่าขานบ้านคำชะอี
เล่าขานบ้านคำชะอี
แหล่พาอมิตตดา
แหล่พาอมิตตดา
เพชรพระอุมาบทที่๒
เพชรพระอุมาบทที่๒
เวตาล4
เวตาล4
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
แหล่
แหล่
หนังสือส่งเสริมการอ่าน 2555
หนังสือส่งเสริมการอ่าน 2555
Similar a บ้านผีสิง
คงกระพัน
คงกระพัน
tommy
Go 38
Go 38
tommy
สุนัขผู้ซื่อสัตย์
สุนัขผู้ซื่อสัตย์
Varee Supa
ไพรมหากาฬ ๔
ไพรมหากาฬ ๔
Tact Sparrow
สอนการดูลายมือด้วยตัวเอง
สอนการดูลายมือด้วยตัวเอง
Saravut Tamavong
ไกรทองสองเกลอ
ไกรทองสองเกลอ
tommy
ว ชช มมาลา ฉ_นท_ฯ
ว ชช มมาลา ฉ_นท_ฯ
MilkOrapun
นิทาน
นิทาน
sup1507
วิชุมมาลา ฉันท์
วิชุมมาลา ฉันท์
MilkOrapun
ภาษาไทย
ภาษาไทย
นู๋น้ำ คิตตี้จัง
ภาษาไทย
ภาษาไทย
นู๋น้ำ คิตตี้จัง
สามัคคีเภทคำฉันท์
สามัคคีเภทคำฉันท์
Kannaree Jar
เย้ยพระยม
เย้ยพระยม
tommy
ไทย
ไทย
Kamonchapat Boonkua
นิทานพื้นบ้าน เรื่อง
นิทานพื้นบ้าน เรื่อง
khorntee
นัด
นัด
gutonzabza191
Document
Document
Thassanee Buasri
Document
Document
Thassanee Buasri
กำแพงใจไร้เดียงสา (ตัวอย่าง)
กำแพงใจไร้เดียงสา (ตัวอย่าง)
Panda Jing
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
วัชรภา โพชสาลี
Similar a บ้านผีสิง
(20)
คงกระพัน
คงกระพัน
Go 38
Go 38
สุนัขผู้ซื่อสัตย์
สุนัขผู้ซื่อสัตย์
ไพรมหากาฬ ๔
ไพรมหากาฬ ๔
สอนการดูลายมือด้วยตัวเอง
สอนการดูลายมือด้วยตัวเอง
ไกรทองสองเกลอ
ไกรทองสองเกลอ
ว ชช มมาลา ฉ_นท_ฯ
ว ชช มมาลา ฉ_นท_ฯ
นิทาน
นิทาน
วิชุมมาลา ฉันท์
วิชุมมาลา ฉันท์
ภาษาไทย
ภาษาไทย
ภาษาไทย
ภาษาไทย
สามัคคีเภทคำฉันท์
สามัคคีเภทคำฉันท์
เย้ยพระยม
เย้ยพระยม
ไทย
ไทย
นิทานพื้นบ้าน เรื่อง
นิทานพื้นบ้าน เรื่อง
นัด
นัด
Document
Document
Document
Document
กำแพงใจไร้เดียงสา (ตัวอย่าง)
กำแพงใจไร้เดียงสา (ตัวอย่าง)
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
Más de tommy
แก้อาการสะบักจม
แก้อาการสะบักจม
tommy
ความรู้เรื่อง เพชร-
ความรู้เรื่อง เพชร-
tommy
อันตรายจากอาหารมื้อเย็น
อันตรายจากอาหารมื้อเย็น
tommy
สมุนไพรไทย ตอนที่ ๑
สมุนไพรไทย ตอนที่ ๑
tommy
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
tommy
ศักดินาไทย
ศักดินาไทย
tommy
แบบทดสอบสมาธิ
แบบทดสอบสมาธิ
tommy
Rongse
Rongse
tommy
พจนานุกรมฉบับคึกฤทธิ์
พจนานุกรมฉบับคึกฤทธิ์
tommy
เศรษศาสตร์กลางทะเลลึก
เศรษศาสตร์กลางทะเลลึก
tommy
โลกพระศรีอารย
โลกพระศรีอารย
tommy
พระปกเกล้าทรงโต้แย้งปรีดี
พระปกเกล้าทรงโต้แย้งปรีดี
tommy
แนวความคิดทางเศรษฐศาสตร์ ปรีดี
แนวความคิดทางเศรษฐศาสตร์ ปรีดี
tommy
การเมืองของประชาชน กุหลาบ
การเมืองของประชาชน กุหลาบ
tommy
ประชุมพงศาวดา
ประชุมพงศาวดา
tommy
สามเกลอ ตอนสู่อนาคต
สามเกลอ ตอนสู่อนาคต
tommy
นางแมวผี
นางแมวผี
tommy
ประชาธิปไตย
ประชาธิปไตย
tommy
ล่าพรายทะเล
ล่าพรายทะเล
tommy
ไทยเตะเขมร
ไทยเตะเขมร
tommy
Más de tommy
(20)
แก้อาการสะบักจม
แก้อาการสะบักจม
ความรู้เรื่อง เพชร-
ความรู้เรื่อง เพชร-
อันตรายจากอาหารมื้อเย็น
อันตรายจากอาหารมื้อเย็น
สมุนไพรไทย ตอนที่ ๑
สมุนไพรไทย ตอนที่ ๑
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
ศักดินาไทย
ศักดินาไทย
แบบทดสอบสมาธิ
แบบทดสอบสมาธิ
Rongse
Rongse
พจนานุกรมฉบับคึกฤทธิ์
พจนานุกรมฉบับคึกฤทธิ์
เศรษศาสตร์กลางทะเลลึก
เศรษศาสตร์กลางทะเลลึก
โลกพระศรีอารย
โลกพระศรีอารย
พระปกเกล้าทรงโต้แย้งปรีดี
พระปกเกล้าทรงโต้แย้งปรีดี
แนวความคิดทางเศรษฐศาสตร์ ปรีดี
แนวความคิดทางเศรษฐศาสตร์ ปรีดี
การเมืองของประชาชน กุหลาบ
การเมืองของประชาชน กุหลาบ
ประชุมพงศาวดา
ประชุมพงศาวดา
สามเกลอ ตอนสู่อนาคต
สามเกลอ ตอนสู่อนาคต
นางแมวผี
นางแมวผี
ประชาธิปไตย
ประชาธิปไตย
ล่าพรายทะเล
ล่าพรายทะเล
ไทยเตะเขมร
ไทยเตะเขมร
บ้านผีสิง
1.
บานผีสิง พล * นิกร
* กิมหงวน พิมพเปนเอกสาร / แปลงเปนไฟล .pdf โดย โกหลงวง ั ั อาเสี่ยกิมหงวนของเรา ไดซื้อตึกและที่ดินแหงหนึ่งไวทางบางกะป ในราคา ๕๖๐,๐๐๐ บาท ซึ่งนับ วาถูกมาก เพราะมีเนื้อที่ดินเกือบ ๒ ไร ตัวตึกขนาดกลางแบบทันสมัย เพิ่งสรางไดหาหกปเทานั้น เจาของเดิมเปนขาราชการบํานาญคนหนึ่ง มีราชทินนามเปนคุณพระ และธิดาสาวของทานเปน เพือนรักเพือนเกลอของนวลละออ พระประกอบ ฯ ดําเนินการคาผิดพลาด ทําใหทานสิ้นเนื้อประดาตัวถึงกับ ่ ่ ขายบาน พาครอบครัวไปอยูบานสวน มัลลิกาธิดาของพระประกอบ ฯ เปนผูออนวอนนวลละออใหรบซือบาน ั ้ และทีดน ที่กลาวนี้ไว ตอนแรกเสียหงวนไมสจะเลือมใสอะไรนัก แตเสียออนวอนเมียไมไดก็ตกลงรับซื้อไว โดย ่ ิ ่ ู ่ ไมมีความหมาย หลังจากโอนโฉนดทีดนชําระเงินเรียบรอย พระประกอบ ฯ ก็พาครอบครัวของทานอพยพไปจากบาน ่ ิ บางกะป กมหงวนดาริหจะสรางฮาเร็มของเขาขึนทีนน แตนวลละออยื่นคําขาดวาขืนตั้งเปนหัวแตก อาเสี่ยจึง ิ ํ ้ ่ ่ั ไมกลา นวลละออเปนเจากี้เจาการประกาศหนังสือพิมพใหเชาตึกหลังนั้น เพื่อเก็บคาเชาเปนผลประโยชน ในอตราคาเชาเดือนละ ๒,๐๐๐ บาท แปะเจี๊ยะอีกหมื่นสอง มสเตอรแรงกินชาวอังกฤษไดตกลงเชา ั ิ ตึกหลังนันเปนที่อยูอาศัย โดยไมตองทําสัญญาเชา เพราะนวลละออไมหวังที่จะทํานาบนหลังคน แบบเจาของ ้ บานเชาโดยมาก เอาเปรียบขูดเลือดเนื้อผูเชาดวยประการทั้งปวง มิสเตอรแรงกิน พาครอบครัวมาอยูไดสัปดาหเดียวก็มาบอกคืนบานหลังนั้น โดยใหเหตุผลวามัน เงยบและเปลาเปลี่ยวเกินไป ภรรยาของเขาไมชอบความวาเหว เขาจะไปเชาบานใหมอยูทางถนนสาธร ี ตอมาไมชานายเฮงไลอาเสี่ยเจาของโรงเลื่อย ไดมาขอเชาตึกนั้นจากกมหงวน เพื่อใหวงศาคณาญาติ ิ ทางฝายภรรยาของเขาอาศัยอยู อาเสี่ยเห็นเปนเพื่อนพอคาดวยกัน ก็ไมเรียกแปะเจี๊ยะ คงคิดคาเชาเดือนละ ๒,๐๐๐ บาทเทานั้นเอง ครอบครัวทางฝายภรรยาของนายเฮงไล อาศัยอยูไดในราวสามสี่วัน นายเฮงไลก็มา บอกคืนตึกหลังนั้น "ไมไหวละโวยหงวน บานของลอผดุฉบหายเลย" ้ื ี ิ เสียหงวนทําหนาตืน ๆ ่ ่ "หา ลื้อวายังไงนะ บานบางกะปนะเรอะผีด"ุ นายเฮงไลทําทาขนพองสยองเกลา "อือ แมยายกนลุกออกมาเยี่ยวเจอมันยืนอยูหนาหอง ทานบอกวาหัวมันโตเทาตุมนาใบยอม ๆ" ั ํ้ อาเสี่ยยิ้มแหง ๆ "ใครมันเอาตุมนํ้าครอบกระบาลลอแมยายแกเลนละกระมง เห็นเปนคนแกกสพยอกเลนสนุก ๆ" ั้ ็ ั
2.
"ปโธผจรง ๆ ใหตายเถอะวะ
เมียกันก็โดน ไปนอนคางกับแมยายไดครึ่งคืนตองเผนกลับบาน พอ ู ี ิ ยายไปวนแรกก็เจอดีทีเดียว หลอนสาบทสาบานวาไมใชตาฝาด ขณะที่หลอนนั่งสวดมนตบนเตียงกอนจะนอน ั มีใบหนาของปศาจขนาดเทากระดงและมีแตคอลอยเขามาในหนาตาง ลอยเลื่อนเขามาจนติดมุงสงเสียงคําราม ในลําคอ แมศรหวีดรองจนสุดเสียง จนกระทั่งนาชายของแมศรีตกใจตื่นควาปนวิ่งเขาไปดู แลวคืนวันนั้นเอง ี คุณนาก็โดนผีหลอก" เสียหงวนกลืนนําลายเอื๊อก ่ ้ "มันทํายังไง" "มนเปดมุงเขาไปหาคุณนานะซี จับตีนทั้งสองขางหนีบจกกะแรแลวลากออกไปจากหอง เหมือนกับ ั ั๊ ลากรถเจก คุณนาถึงกับชอคตองแกไขกันอยูนาน เปนอันวาไมมีใครนอนหลับ นั่งจับกลุมรวมกันอยูในหอง หองหนึง ไฟฟามีกี่ดวง ๆ เปดสวางหมด แลวใครจะไปอยูไดวะ ดุอะไรอยางนี้ มันเกินผีเสียแลว" ่ "เอ- กันสงสัยเสียแลวเฮงไล คนมันทําเปนผีหลอกกระมัง" "คนทีไหนเลา บานของเราใครจะเขามาพลุกพลาน แลวผูชายในบานก็มีแตคุณนาคนเดียวเทานั้น" ่ เปนอันวาผูเชารายที่สอง ซึ่งเปนเพื่อนของกมหงวนก็ตองอพยพไปอยูที่อื่นอีก ดร. ดเิ รกใหความเห็น ิ วามันไมใชผแนนอน ตองเปนคนแถวนั้นที่แกลงทําเปนผี โดยมีจุดประสงคอะไรสักอยางหนึ่ง นายแพทยหนุม ี ยนยนวา ผีไมใชสสาร ผีไมมีตัวตน และคนฉลาดยอมคิดวาผีเปนเรืองเหลงไหลเลอะเทอะไรสาระ ื ั ่ นวลละออสงเจาคงคนใชเกาแกของบาน "พัชราภรณ" ไปเฝาบานนัน และใหนําประกาศไปปดที่ ้ ประตูรั้วหนาบานบอกใชเชา เจาคงเผนมากลางดึก เลาใหใครตอใครฟงวา ใหเอาไปตัดหัวขั้วแกงก็ไมยอมไปเฝาบานหลังนั้น เพราะเจาคงไดเผชิญกับปศาจรายมีแตตัวหัวไมมี เดินเพนพานอยูบนตึกชั้นบน สงเสียงรองโหยหวนตลอดเวลา บางทกมีเสียงหัวเราะตอกระซิก เสียงปลุกปลํากัน ี็ ้ ตอมาไมชา นายเล็กปากบานใจเหี่ยว นายหางขายผาพาหุรัด ไดมาติดตอขอเชาหลังนั้น จากกิม หงวนเพอใหเมียนอยของเขาซึ่งเปนคนไทยอาศัยอยู และเขาก็จะไป ๆ มา ๆ กมหงวนรูจักนายเล็กดี เนื่องจาก ื่ ิ หางศิวิลยซพานิชของเขาอยใกลกับหางปากบานใจเหี่ยว อาเสี่ยจึงใหเชาอัตรา ๒,๐๐๐ บาทตอเดือน ั ู "แปะเจี๊ยะเอาเทาไรวามานะ" กมหงวนโบกมือ ิ "ไมตอง ๆ เราเพื่อนกันโวยเล็ก แกอยูไปเถอะอยูอีกกี่ปก็ได กันขอคาเชาเพียงเดือนละ ๒,๐๐๐ บาทเทานั้น นึกวาเปนคาไมจิ้มฟนของกัน" นายเลกปากบาย ใจเหี่ยว พาเมียนอยและบริวารของเมียนอยอีกหลายคนไปอยูที่นั่น อยูไดสปดาห ็ ั เดยวนายเล็กก็ตะลีตะลานมาหากมหงวนที่บาน "พัชราภรณ" ี ิ "เฮ อีนบานแกจันอยูไมไดแลวนะ" ้ี ๋ "ทําไมวะ มีนกเลงแถวนันรบกวนเรอะ กันจะไดสงนกเลงในเครื่องแบบ พรรคพวกของกันไปปราบ" ั ้ ั "ไมใชนกเลงนะ อีนนกเลงยังสูไมได ผีโวย…รูจกไหมผี วา-ดุตายหาเลยนะ อีนกาลังนอนคุยกับ ั ้ี ั ั ้ี ํ เมย มันโผลหนาเขามาในหนาตาง โอ - คอยืดยาวเฟอยโวย ยืดยาวตั้งสามสี่หลานะ แลบลินยาวเกือบสอง ี ้ ฟุต โอย - จนขอคืนบานแกขืนอยูอีนี้ตายแน" ั๋
3.
กิมหงวนพยายามซักไซไลเลียง พอคาแขกซึ่งเปนเพื่อนของเขา นายเล็กยืนยันสบถสาบานวาเขากับ เมียของเขา
ตลอดจนคนในบานถูกผีหลอกจริง ๆ ไมใชตาฝาดหรืออุปทาน เขาไมอาจจะอยูที่นั่นไดตอไป แลวหนังสือพิมพก็ลงขาวบานผีสิงหลังนั้นอยางครึกโครม บางฉบับก็ลงรูปถายและคําสัมภาษณผู เชาทีถกผีหลอก ประชาชนแตกตื่นไปตามกัน เปนอันวาบานนั้นถูกทอดทิ้งใหเปนบานราง พอตกคํ่าประชาชน ู่ แถวบางกะปกเ็ ดินเตรอยูบริเวณรอบนอก ของรั้วบาน บางคนก็เอากอนอิฐขวางเขาไปแลวรองผีหลอก ยั่วเยากะ เซาผี ทําใหพวกผีที่อยูในบานนั้นเพิ่มความดุราย ถึงกับหนังสือพิมพฉบับหนึ่งลงขาววา ผีตวหนึงในบานนัน ั ่ ้ เดินควักไสควักพุงออกมาจากบาน ลูกเด็กเล็กแดงวิ่งหนีไปตามกัน เจาพนกงานตารวจไดมาติดตอกับเสี่ยหงวน สงสัยวาจะมีคนรายคณะหนึ่ง อาศัยอยูในบานนั้นและ ั ํ ขออนุญาตอาเสี่ยคนบาน กมหงวนอนุญาตโดยดี คณะตารวจ ๕ คนควบรถจีปไปทีบานในตอนกลางคืนวัน ิ ํ ๊ ่ หนึ่ง บุกเขาคนทันที แลวหนงสือพิมพก็ลงขาวปศาจแผลงฤทธิ์อยางครึกโครม ร.ต.ท. ใหญยิ่ง อัศวินหนุมรูปหลอถูก ั ผีหลอกถึงกับเปนลมสินสติ พอมาถึงโรงพยาบาลก็พูดเพอเจอ แสดงความหวาดกลัวภูติผีปศาจ หมอบอกวาดี ้ ฝอหมดแลว อัศวินหนุมถึงแกกรรมในวันตอมา สวนนายสิบตารวจคนหนึงจับไขหวโกรนเพราะถูกผีบบคอ พล ํ ่ ั ี ตารวจอีก ๓ คนทีไปดวย ไดใชปนพกและบาเร็ตตายิงผีหวขาดหลายนัด แลวก็พากันวิ่งหนีอยางไมคิดชีวิต ํ ่ ั ขาวแพรสะพัดไปทัวทุกมุมเมือง ประชาชนหลังไหลไปดูบานผีสงหลังนันตลอดวัน เจกฝรั่งดอง ่ ่ ิ ้ แขกขายโรตีสายไหม เจกขายขาวราดแกงกะหรี่และขาวหมูแดง เจกขายนํ้าแข็งตางถือโอกาสคาขายกันอยาง สนกสนาน สามลอรถเมลแนนไปหมด ใคร ๆ ก็พากันไปดูบานผี ทัง ๆ ทีไมเห็นผีเห็นแตตกหลังนัน ุ ้ ่ ึ ้ เมอมอะไรเกดขึ้น นักวิจารณก็ตองปรากฏอยูในที่นั้น โดยมากมักจะเปนยายแก หรือผูหญิงในวัย ื่ ี ิ กลางคนที่สอดรูสอดเห็น ทัง ๆ ทีไมรไมเห็น ้ ่ ู "ดฉนวา เปนดวยตนกลวยตานีทางหลังตึกนั่นแหละคะ" หญิงชราผูหนึ่งเลาใหใครตอใครฟง "กอน ิั ทีคณพระประกอบ ฯ ทานจะยายไป ดิฉนเขาไปรับใชบอย ๆ กลวยตานีตนหนึ่งแตกปลีเปนสองปลี มิหนําซํ้า ่ ุ ั ปลีหนึ่งมีรูปลักษณะคลายกับหนายักษคะ อย-พูดแลวขนลุก ดิฉันกลับมาจากดูยี่เกพอเดินเขาตรอกผานบาน ุ นี้ กไดยนเสียงกลอมลูกโหยหวนวิเวกวังเวง คนในบานคุณพระไมมลกออนเลย และก็คืนวันหนึ่งนะคะดิฉัน ็ ิ ี ู สาบานได ทําบุญไวเทาไรขอใหเปนของพวกคุณเถอะ ดิฉันออกมาซื้อขาวตมปลาใหหลานชายดิฉัน ดิฉันแล เหนลูกกลม ๆ ขนาดมะพราวสีเรืองรองเขยวปด ลอยขึ้นมาจากพื้นดินระหวางดงกลวย แลวก็หายวับไป อึย… ็ ี ๊ ขนลุก" หนงสอพมพลงรูปถายยายแกคนนั้น และคําสัมภาษณอันยืดยาว ั ื ิ ทกมมเมองโจษขานกันถึงเรื่องผีบางกะป ซองคุณนาคุณปาแถวบางกะปพลอยมีรายไดดีขึ้น เพราะ ุ ุ ื ประชาชนดูผีจนเมื่อยไมเห็นมีผีสักตัว ก็เลยถือโอกาสแวะเยี่ยมเจนนเจนี่อยางวา บางคนโกหกเมียวาไปดูผี แต ั่ ทแทไปเทยวหาความสุขสาราญตามที่ตาง ๆ ในบริเวณบานปศาจนันเอง ี่ ี่ ํ ่ คุณหญิงวาดเชือมันวา บานหลังนันตองมีปศาจรบกวนแนนอน ทานใหนวลละออไปตามมัลลกา ่ ่ ้ ิ ธดาคณพระประกอบ ฯ มาจากบานสวนแลวซักไซไลเรียงในเรื่องผี มัลลิกาวาหลอนทราบขาวจากหนังสือพิมพ ิ ุ เหมือนกันวา บานของหลอนที่ขายใหเสี่ยหงวนกลายเปนบานผีสิงขึ้นมาอยางนาประหลาด เมือหลอนอยูทนน ่ ่ี ่ั เคยปรากฏแตผีกระสือเพียงสองสามครั้ง สวนผีที่ดุควักไสควักพุงแลบลิ้นปลิ้นตาไมเคยปรากฏ
4.
เมอคณหญงถามวา มีคนตายหรือเปลา มัลลิกาวา
ปูของหลอนตายที่นั่นดวยโรคชราเมื่อ ๕ ปท่ี ื่ ุ ิ แลวมานี้ และเมื่อปกลายนี้ พี่ชายรวมสายโลหิตของหลอนซึ่งเปนนักศึกษา ไดยิงตัวตาย เพราะปวยเปนโรค เสนประสาทเรือรัง ้ คราวนีคณหญิงวาดปกใจเชือลงไปทีเดียววา โมราพี่ชายของมัลลิกาคงเปนปศาจผีตายโหงสิงสูอยูที่ ้ ุ ่ นัน และเขาคงไมพอใจที่ใหใครไปอยูบานของเขา ่ "พอหงวน เธอจะปลอยไวอยางนี้ไมไดนะจะบอกให รื้อถวายวัดเสียเถอะ" เสียหงวนทําหนาเบ ่ "รอยงไงละครับ มันเปนตึกไมใชบานไม ขืนรื้อก็กลายเปนเศษอิฐไปเทานั้น" ื้ ั คณหญิงวาดนิ่งอึ้งไปสักครู ุ "ถายังงนกควรจดเครองสังเวยหมูเห็ดเปดไก ไปบวงสรวงขอโทษขอโพยเสีย บอกเขาอยาใหมา รบ ั้ ็ ั ื่ กวนคนเชาบานของเรา เราจะไดไมเ สยผลประโยชน มายยังงนใครไปอยูก็ตองเจอดี" ี ั้ นกรเห็นพองดวย ิ "จริงครับคุณอา หาเครื่องเสนสังเวยไปเสน เหลือผีผมจะไดกิน ผมวาวิธีนี้ดีแน ๆ " แลวเขาก็หันมา พยกหนากบเสี่ยหงวน "เอาไกตัวอวน ๆ สก ๒ ตัว เปดยาง ๒ ตัว ตราขาว ๑ ขวด โซดาแชเย็นสัก ๖ ขวด หัว ั ั ั หมไมเอาโวยกันไมชอบ เอาแหนมและหมี่กรอบ เนื้อสันสลัดผักก็แลวกัน" ู กมหงวนทาตาปริบ ๆ ิ ํ "เสนผีหรือเสนแกแน" นิกรลืมตาโพลง "ก็เสนผีนะซี" "เสนผี แกทําไมถึงเลือกเอาอายโนนอายนี่ละ" "อาว เหลือจากผีกันจะไดกินยังไงเลา เปนบาไปได พูดกันไมรเรือง" ู ่ ดร. ดเิ รกอดรนทนไมไดก็พูดขัดขึ้น "มนเปนขัน มันเปนขันสิ้นดีทีเดียว ฮะ ฮะ คนไทยยังหูปาตาเถื่อนโงเขลาเบาปญญา เชื่อถือในสิ่งที่ ั เปนไปไมได ผี….โอ…ขันเหลือเกิน มันเปนเรืองชวนหัวขนาดหนัก" ่ พล พัชราภรณเห็นพองดวย "กนเองกไมเ ลอมใสในเรื่องนี้ ถามีจริงมันคงเที่ยวหักคอคนที่เคยทําใหมัน เจ็บชํ้านําใจเมื่อครั้งที่มัน ั ็ ื่ ้ ยังเปนมนุษยอยู" ดเิ รกยิ้มแปน "ออไรน ออไรน ยูเปนคนฉลาดยูจึงเขาใจอยางนี้" คณหญิงวาดคอนขวับ ุ "ออ นี่หมายความวาอาเปนคนโงเขลาเบาปญญาละซ"ี นายแพทยหนุมยิ้มแหง ๆ "คณอาเชื่อหรือครับวา บานนันมีผจริง ๆ " ุ ้ ี "ทําไมจะไมเ ชื่อ ใครไปเชาอยูก็ตองเผนทุกคน หนังสือพิมพเขาก็ลงขาวออกเกรียวกราว" แลวทาน กหนมาทางเจาคุณปจจนึก ฯ "หรือเจาคุณเห็นเปนไงคะในเรื่องนี้" ็ ั
5.
เจาคุณปจจนึก ฯ ยิ้มนอยยิ้มใหญ
"พูดไปก็ยากครับคุณหญิง ปญหาเรื่องผีมีผีไมมี มันตางกวาเรื่องหมูมีหมูไมมีมาก ผมบอกตามตรง วาผมเชือครึงไมเชือครึง" ่ ่ ่ ่ เจาคุณประสิทธิ์ ฯ พูดขึนบาง ้ "ความจรงเรองผรายน้ี มันไมเกี่ยวกับแมวาดจนนิดเดียว ฉันเห็นวาแมวาดวุนวายจนกินไมไดนอน ิ ่ื ี ไมหลับมาหลายวันแลว" คุณหญิงชักฉิว "พดประสาคนหัวลานไมมีความคิด ก็พอหงวนนะไมใชหลานเราหรอกหรือ ที่ดิฉันยุงก็เพราะเห็นวา ู พอหงวนแกขาดผลประโยชนจากบานนั้น ผีมันดุอยางนี้ใครเขาจะเชาอยู" ดร. ดเิ รกผลดลกขึ้นยืน เดินวนเวียนไปมารอบ ๆ หอง แสดงสีหนาเครงเครียด ตามธรรมดาของคน ุ ุ ทีกาลังใชสมองอยางหนัก ่ํ "เรองนอยาถกเถียงกันเลยครับ เรามารวมมือกันพิสูจนความจริงดีกวา" ื่ ี้ พลเห็นพองดวย "ถูกแลวหมอ ควรจะเปนอยางนี้ กันอดคิดไมไดวา มันเปนคนแกลงทําเปนผีมากกวาทีจะเปนผี ่ จริง ๆ " "ออไรน ออไรน" แลวนายแพทยหนุมก็นั่งลงตามเดิม "กันมีเรื่องจะเลาใหฟง งาทานมหาราชา จันทรกุมาร เคยเผชิญกับผีมาแลวถึงกับจับไขหัวโกรนทีเดียว" นกรถามเบา ๆ ิ "โกรนอยางคุณพอนีนะหรือ" ่ เจาคุณปจจนก ฯ ทําคอยน แลวหัวเราะยกมือชี้หนาลูกเขยจอมทะเลนของทาน ึ "อยาทะลึง เดี๋ยวจะโดนเตะ" ่ ดร. ดเิ รกบรรยายเรื่องผีตอไป "ทานมหาราชาจนทรกมาร มตําหนักรางอยูตาหนักหนึง ในวังของพระองคนั่นเอง เปนตาหนักวาง ั ุ ี ํ ่ ํ เปลาไมมคนอยูอาศัยเลย วันหนึ่งพระองคทรงสงสัยวาใตถุนพระตาหนักนัน อาจมีเพชรนิลจินดาซอนอยู ี ํ ้ พระองคไดชวนมหาดเล็กคนสนิทคนหนึงลอบเขาไปในตําหนักนั้นอยางเงียบ ๆ "่ คณหญิงวาดทาหนาตาตื่น ุ ํ "เลยพบผ…." ี "ออไรน ถูกแลวครับ พระองคถูกปศาจหลอกหลอน มันเปนเปรตอสูรกายสูงกวาคนธรรมดาตั้ง สามสเี่ ทา ผอมกะหรอง ทาทางอดโซ ทานมหาราชากับมหาดเล็กตางโกยอาวออกมาจากตาหนักนัน แลว ํ ้ พระองคก็ลมเจ็บหัวโกรน เพราะความตกพระทยจนเกินควร" ั คณหญิงวาดจยปากลั่น ุ ุ "อุยตาย ผแขกนี่ดุมากหลอกกระทั่งเจานายของตัวเอง ถาเปนอาโดนเขายังงนนากลัวเยี่ยวราดแน ี ั้ เจาประคุณเอยอยาไดพบไดเห็นเลย" พลกลาวกับนายแพทยหนุมอยางเปนการเปนงาน "แกวาแกจะพิสจนความจริงในเรืองนี้ แกจะทําอยางไรวะหมอ" ู ่
6.
ดร. ดิเรกอมยิ้ม
"คืนนีกนจะสงเจาแหวไปนอนเฝาบานเจาหงวนทีบางกะป ถาผีมีจริงมันก็คงหักคออายแหวตาย ้ั ่ อยางไมมีปญหา" เจาแหวซงนั่งพับเพียบอยูบนพรมปูพื้นสะดุงเฮือกสุดตัว ทําทาทางเหมือนกับจะเปนลม ึ่ "รบประทานคุณหมอพูดใหมซิครับ รับประทานเมื่อกี้ผมไดยินไมถนัด" ั ดร. ดิเรกจองมองดูหนาเจาแหว "ฉันจะสงแกไปนอนเฝาบานนันในคืนวันนี้"้ เจาแหวกลืนนําลายเอื๊อก ้ "รับประทานใหผมอีกหมืนบาทผมก็ไมไป" ่ เสยงหวเราะดังขึ้นลั่นหองโถง อาเสี่ยวาเสียงอหาย ี ั "โธ - อายหมอเอย แกนาจะรูดีวาอายแหวนะมนตาแหกขนาดหนัก พอ ๆ กับอายกรนั่นแหละ" ั นิกรยอมรับสารภาพ "จรงโวย เรื่องผีกันรับรองวากันกลัวมาก เพราะเราไมมีทางที่จะสูรบตบมือกับมัน เอาปนยิงมัน มัน ิ ก็ไมตาย ชกมันก็ไมถูก บรือวส อยาใหกันมีสวนเกี่ยวของในเรื่องนี้เลย" ้ เจาคุณปจจนึก ฯ หัวเราะกาก กลาวถามลูกเขยของทาน "แกเคยเห็นผีหรือวะ" "เคยซีครับ ผกะสอ ผีปอบ ผีตายโหง ผีตายทั้งกลม ผมผจญกับมันมามากตอมากแลว ทุกครั้งผม ี ื ใสตนหมาโกยอาวอยางไมคิดชีวิต" ี ดร. ดเิ รกกลาวกับคณะพรรคของเขา "ถายังงน คืนนีพวกเราไปนอนทีบานนันเปนยังไง ชวยกันพิสูจนความจริงในเรื่องนี้ใหได" ั้ ้ ่ ้ พลวา "กันอยากเห็นเท็จจริงเหมือนกัน เอาปนพกติดตัวไปดวย จะเปนผีหรือคนก็ตาม เห็นมันเขา รัวปนเขาใสเลย ถาเปนผีเราก็แย ถาเปนคนอายหมอนั่นก็ดับชีวิต" กมหงวนพูดเสริมขึ้น ิ "ตกลงโวยกันไปดวย" ดร. ดเิ รกหันมาถามนิกร "แกละ คืนนีไปจับผีกนเอาไหม" ้ ั นกรพูดยานคาง ิ "มันจะดีเรอะ อยูดี ๆ ไมวาดีแกวงเทาหาเสี้ยน พลาดพลังถูกผีหักคอตายเปลา ๆ ดูแตนายตารวจ ํ เถอะยังตองตายเพราะผีที่บานนั้น" กิมหงวนชักโมโหทีนกรขีขลาดจนเกินไป จึงยกมือชี้หนานายจอมทะเลน ่ ิ ้ "แกมันขี้ขลาดสิ้นดีทีเดียว" "ฮื่อ - ถูกแลว" นิกรยอมรับสารภาพ อาเสี่ยอดหัวเราะไมได "อายกร คืนนี้ถาแกไมไปกับพวกเรา เปนตัดญาติขาดมิตรกันละ" เจาแหวพูดเสริมขึ้น
7.
"รบประทานเรื่องนี้ผมไมเกี่ยวนะครับ"
ั พลทําตาเขียวกับคนใชแกนแกวของเขา "ไมเกียวไมได เพราะแกเปนคนใชของพวกเรา เมื่อพวกเราไปนอนที่บานรางนั้น แกก็ตองติดตาม ่ ไปรับใชเราดวย" เจาแหวทําหนาเหมือนกับจะรองไห "โธ - รับประทานเผื่อผีมันหักคอผมตายละครับ" นายพัชราภรณหวเราะหึ ๆ ั "ฉนรบรองวาฉนจะทาศพแกใหหรูหราทีเดียว อยาปฏิเสธเลย คืนนี้แกตองไปจับผีกับพวกเรา ใหมัน ั ั ั ํ รูไปทีเถอะวะ วาผีนะมันหักคอคนได" ดร. ดิเรกอมยิ้ม "ออไรน ออไรน สมมุติวาผีมันหักคอคนเราตาย เราไปพบกันทีเมืองผี เราก็พะบูกับมัน" พูดจบ ่ นายแพทยหนุมก็ยกมือตบบานิกรคอนขางแรง "วาไงกร คืนนีไปนอนทีบานรางดวยกันนะ" ้ ่ นกรนิ่งคิดสักครู ิ "ตอนดึกมีการเลี้ยงอะไรบางไหม" "มี - กนจะใหอายแหวหุงขาวตมเลี้ยง" ั "เอา - ยังงันตกลง กันจะหาเครืองปลอมแปลงเปนผีเอาไปดวย ถาผีทนนมันหลอกเรา กันจะ ้ ่ ่ี ่ั หลอกมนบาง" แลวนิกรก็หันมาทางพอตาของเขา "คุณพอไปดวยนะครับ" ั เจาคุณปจจนึก ฯ พยักหนาหงึก ๆ "ตกลง ไปกันหาคนหกคนอยางนี้ ก็ไมนากลัวอะไร" คุณหญิงวาดมองดู ๔ สหายอยางหวงใย "อาไมอยากใหพวกเธอไปยุงกับผีเลย พลาดพลั้งถึงตายเชียวนา เลนกับใครไมเลนเลนกับผี คนที่ ลองดีกับผีนะตายเสียนับไมถวนแลว" ดร. ดเิ รกวา "ไมเปนไรครับ ผมเปนนักวิทยาศาสตร ถาผีที่บานนั้นมีจริง ผมจะใชวิชาวิทยา ศาสตรจบมันใหได บางทีพรุงนี้เชาผมจะจับมาใหคุณอาดูสักตัว" ั คุณหญิงวาดโบกมือ "อย - ไมเอา อยาเอามานะอากลัว ฮึย…ขนลุกซไปหมดแลว" ุ ่ ุ เจาคุณประสิทธิ์ ฯ ลอบคอนเมียรักของทาน "มอยางที่ไหนจับผีเอามาดูเลน ดเิ รกมันพูดเลนก็กลัวเสียแลว" ี คุณหญิงวาดทําตาเขียว "กดฉนกลวนนะพลกคนเชียว อยาวาแตผีเลยบางทีดิฉันยังกลัวเจาคุณ ขณะที่เจาคุณกาลังหลับ ็ ิ ั ั ี่ ิ ึ ํ สนท อาปากหวอเห็นหัวลานเจงเหมง" ิ ๔ สหายหัวเราะขึ้นพรอม ๆ กัน เจาคุณปจจนึก ฯ ชักฉิว "คณหญงวาดจะพูดอะไรละกอนึกถึงผมบางนา ผมกับเจาคุณประสิทธิ์ ฯ นะมันหัวอกอันเดียวกัน" ุ ิ คณหญงวาดยิ้มนอยยิ้มใหญ ุ ิ
8.
"ขอประทานโทษเถอะคะ เจาคุณกับเจาคุณของดิฉันคนละสไตลนี่คะ เหมือนกันเมื่อไหร"
แลว ทานกหนมายักคิ้วกับอาเสี่ย "หรือยังไงพอหงวน แกลองพิจารณาดูซ"ิ ็ ั เสียหงวนกลันหัวเราะแทบแย ่ ้ "นั่นนะซครบ คุณอาหญิงพูดถูกแลว ถามองผาด ๆ ก็ คลายกัน ถามองพิศตางกันลิบ คุณอาปจจ ี ั นึก ฯ แบบทุงหมาหลง คุณอาประสิทธิ์ ฯ แบบดงชางขาม" นิกรหัวเราะกาก มองดูหนากมหงวนอยางขบขัน ิ "อยางคณพอ เขาไมเรียกทุงหมาหลงหรอกอายเวร เรียกสงเดชเฮงซวยไมถูกเรื่อง เขาเรียกวาชะโด ุ ตีแปลง" คณหญงวาดหัวเราะงอหาย ุ ิ "เออเขาทีโวยกร แกนี่มีความรูดีมาก หัวลานนะเบดเสร็จดวยกันมีกี่อยาง แกลองบอกอาซ"ิ ็ นายจอมทะเลนขมวดคิ้วยน ยกนิ้วมือขึ้นนับ "มี ๗ อยาง หรือ ๗ จําพวกครับ งา…มีทงหมาหลง ดงชางขาม แลวก็งามเทโพ นี่ อยางพอตา ุ ผมนี่ เขาเรียกชะโดตีแปลง ตรงกลางหายหมดหาทายาเสนเดียวก็ไมมี มีกะหร็อมกะแหร็มอยูที่ทายทอยนิด ํ หนอย งา - ทุงหมาหลง ดงชางขาม งามเทโพ ชะโดตีแปลง แรงกระพือปก ฉีกขวานฟาด แลวก็ราชครึ่งเครา แบบขุนชาง" สองเจาคุณนั่งขบกรามกรอด ๆ ดร. ดเิ รกจยปากจึ๊กจั๊ก พูดเสริมขึ้นอยางหัวเสีย ุ "เฮ - เรากําลังคุยกันถึงเรื่องผี อายกรเสือกเปดอภิปรายเรื่องหัวลานมันคนละเรื่องโวย" นิกรหัวเราะ "กคณอาทานถามนี่หวา" ็ ุ เจาคุณปจจนึก ฯ โมโหจนตัวสัน ทานยกมือชี้หนานิกรแลวกลาววา ่ "ระวังใหดี ถาแกขืนทะลึ่งตลอดศกเชนนี้ ฉันจะจางคนยิงแก ยิงใหเหมือนกับหมากลางถนนทีเดียว ความจรงถงแมฉันกับเจาคุณประสิทธิ์ ฯ หัวลาน เราก็ไมเคยขึนไปนังบนกระบานแกเลย" ิ ึ ้ ่ คณหญิงวาดสะดุง ุ "แหม - เจาคุณพูออยางนี้คลายกับดาดิฉัน" เจาคุณปจจนก ฯ ยิ้มออกมาได รีบยกมือไหวคุณหญิงวาดทันที ึ "เปลา เปลาครับ ผมไมไดเจตนาวาคุณหญิงเลย สําหรับคุณหญิงเทากับเปนพี่สาวหรือเพื่อนของ ผม ทําไมจะลอผมไมได แตอายกรมันเด็กวานซนนทะลงมาลอผมไมรูจักเด็กรูจักผูใหญ อายหงวนก็เหมือน ื ี้ ึ่ กัน" อาเสี่ยอมยิ้มแลวโบกมือ "ลือไมตานา บอเชียงกัง นิด ๆ หนอย ๆ เลากูนงไมใชใครที่ไหน" ้ ั้ เจาคุณปจจนึก ฯ อดหัวเราะไมได "ทะลึงนะมึง" ่ เสี่ยหงวนปลอยกาก แลวหันมาทางนายแพทยหนุม "วายังไงหมอ คืนนีไปจับผีกนแนนะ ใหมันเห็นเท็จจริงกันทีเถอะวะ ถาหากวาบานของกันมีผีจริง ้ ั ก็นากลัววาจะรือแน ถึงเปนตึกก็เอากระดานพื้นถวายวัด ยังดีกวาปลอยทิ้งไวเปนบานราง" ้
9.
ตอจากนันคณะพรรค ๔ สหายก็ปรึกษาหารือกัน
ในเรืองจะพิสจนบานรางในคืนวันนี้ ้ ่ ู เวลาประมาณ ๑๘.๐๐ น. "คาดลแลค" เกงคันใหมเอี่ยม ซึ่งเจาแหวเปนผูขับ ไดพา ๔ สหายกับเจาคุณปจจนึก ฯ แลนมา ิ ็ ตามถนนสายกรงเทพ ฯ - สมุทรปราการอยางรวดเร็ว ภายในรถมีเครื่องอุปกรณจับผีหลายอยาง ซึ่งนิกรจัดหา ุ มาเตรยมพรอมทจะเลนงานผี ใหอยูหมัดในคืนวันนี้ ี ่ี เมือรถเกงคันนันแลนมาหยุดหนาบานหลังนัน ประชาชนชายหญิงเกือบรอยคน ซึ่งยืนสังเกตการณ ่ ้ ้ อยทถนน กพากันมองมาที่รถคันนี้เปนตาเดียว เจาแหวเปดประตูกาวลงจากรถ เดินไปทีประตูรวหนาบานนัน ู ี่ ็ ่ ้ั ้ จดแจงไขกญแจเปดประตูออก ซึ่งเปนประตูไมบานเดียวแบบเดี่ยว แตมีประตูชองเล็กอยูขาง ๆ เจาคุณปจจนึก ั ุ ฯ เลื่อนตัวมานั่งประจําที่คนขับ เหยียบครชเขาเกียรนํา "คาดลแลค" เกงคลานเขาไปในบาน เจาแหวจัดแจงปด ั ิ ็ ประตูใหญหนาบานทันที คณะพรรค ๔ สหายพากันลงจากรถ และเดินขึนไปบนตึก เจาแหวไขกุญแจประตูหนาบานออก ้ เดินนําหนาพาเจานายเขาไป ทุกคนชวยกันเปดประตูหนาตาง มันเปนตึกรางทีไมมขาวของอะไรเลย แตพื้น ่ ี หองสะอาดหมดจด กระดานพืนลงนํ้ามันเทียนไข ้ นกรกวาดสายตามองไปรอบ ๆ หองโถง แหงนหนามองไปขางบนแลวเขาก็ตะโกนลัน ิ ่ "ผีโวย กูมาแลวโวย" พลกลืนนําลายเอื๊อก ้ "อะไรวะ อายกร" นายจอมทะเลนยิ้มแหง ๆ "ขมขวญไวกอน ประเดี๋ยวก็คําแลวผีมันจะไดรูวาพวกเราที่มานี่ ลวนแตผูกลาหาญไมกลัวผี" แลว ั ่ นกรก็สงเสียงเอ็ดตะโรขึ้น "นิกร การณวงศ มาแลวโวย" ิ ุ เงยบกรบไปชั่วขณะ แลวก็มีเสียงใครคนหนึ่งตะโกนมาจากชั้นบน ี ิ "รูแลวโวย" ทกคนสะดงเฮือกไปตามกัน นิกรขยับจะวิ่งออกไปจากนอกหอง ดร. ดิเรกควาคอเสื้อไว แลวพูด ุ ุ เสียงหนักแนน "ไมตองกลัว อายกร" นิกรหนาซีดเผือด อกสั่นขวัญแขวน "ไม - มะ - มะ - ไมเอาแลว กะ - กะ - กันกลับ - บะ - บานดีกวา ผีหลอกกลางวันแสก ๆ อยางนี้ไม เคยเห็น ออย - ขืนอยูนเสร็จมันแน" ่ี นายแพทยหนุมหัวเราะ "แกตองกลาหาญอยางเจาแหวซีวะ เห็นไหมอายแหวมันยืนอมยิ้มนิ่งเฉย" เจาแหวพูดละลําละลักเสียงสั่นเครือ ่ "รบประทาน - ไม - ไม - ใชกลาหรอกครับ รับประทานหัวใจจะหยุดเตนอยูแลว ถาจะใหดีรับ ั ประทานออกไปนั่งคุยกันที่เรือนตนไม คงจะดีกวาที่นี่ แฮะ แฮะ " ดร. ดเิ รกอดหัวเราะไมได เขาหันมาทางเจาคุณปจจนึก ฯ "เมือกีคณพอไดยินเสียงตะโกนจากขางบนหรือเปลา" ่ ้ ุ
10.
ทานเจาคณทําหนาชอบกล ความรูสึกของทานกาลังหวาดกลัวปศาจ
ุ ํ "ไดยนแลว" ิ พลดึงปนพกออกมาจากกระเปากางเกง แลวพูดเสริมขึ้น "ผมวาเสียงคนครับไมใชผี อยางไรเสียก็ตองมีคนแอบซอนอยูในบานหลังนี้ เฮ - ขึ้นไปขางบนโวย พวกเรา เราทุกคนมีปนพกติดตัวมาดวยกันทั้งนั้น ไมนากลัวอะไรเลย" กมหงวนทาหนาแหย ๆ ชอบกล ิ ํ "อายกลัวนะมนไมกลัวหรอก แตมันหวาด ๆ ยังไงก็ไมรู ติงตางวาเราขึนไปเห็นมันเขา ปนของเรายิง ั ๊ ้ มนไมเขา เราจะทายังไงดี" ั ํ ดร. ดิเรกสั่นศีรษะ "อมพอสเบล ผีไมมแน ๆ มันตองเปนคนและเมื่อมันเปนคน เราก็ยิงมันทิ้งเสีย ไปขนไปขางบน" ิ ิ ิ ี ้ึ นกรเขยิบเขามายกมือจับแขนเจาแหว ิ "เฮย เอ็งกับขาถอยแบบยุทธศาสตรออกไปคุยกันหนาตึกดีกวา ปลอยใหทานผูกลาหาญขึนไป ้ ตรวจคนผีเถอะ ถายังไงเราจะไดชวยกันเอาศพใสรถไปบาน บรอส…ไมเอาละโวยเลนกับผีไมมีทางเอาชนะมัน ๊ื ไดเลย มอยางที่ไหนวะ ขารองตะโกนเลนหนอยเดียวมันขานรับ นี่มันดุยิ่งกวาปาชาวัดดอนเสียอีก" ี พลมองหนานิกรอยางเคือง ๆ "ไป - แกกบอายแหวออกไปอยูขางนอก กัน ๓ คนกับคุณอาจะขึ้นไปพิสูจนความจริงเดี๋ยวนี้ ใหมัน ั รไปทีเถอะวะวาผีมันเกงกวาคน" ู ครันแลว นายพัชราภรณกเดินนําหนา พา ดร.ดเิ รก เสี่ยหงวนกับเจาคุณปจจนึก ฯ ขึนบันไดไปชัน ้ ็ ้ ้ บน ทกคนตางถือปนพกอยูในเมือกระชับมั่น เตรียมพรอมที่จะเหนี่ยวไกยิงไดทุกขณะ ชั้นบนของตึกหลังนี้เงียบ ุ กริบ ตางชวยกันเปดประตูหนาตางทุกบาน ไมมอะไรผิดปกติ และไมมีมนุษยคนใดที่จะหลบซอนอยูได หองทัง ี ้ ๔ วางเปลาปราศจากขาวของใด ๆ แมกระทั่งหองนาและหองสวม ก็ถูกคนอยางละเอียดถี่ถวน ํ้ อาเสี่ยกมหงวนทาหนาชอบกล แกลงรองตะโกน ิ ํ "ผีโวย" มีเสียงขานรับดังขึ้นขางลาง "โวย" กมหงวนโผเขากอดเจาคุณปจจนึก ฯ ทนที เย็นวาบไปทั้งตัว ดเิ รกหวเราะลั่น มองดูอาเสี่ยอยาง ิ ั ั ขบขัน "อยาปอดแหกไปหนอยเลยวะ เสียงอายกรตางหาก ไมใชเสียงผีหรอก แตเสียงตอนแรกนะซี กันไม เขาใจเลยวาเปนเสียงของใคร รูแตวาดังมาจากขางบน ซึ่งเราก็ตรวจตราดูทั่วแลว ไมนาจะมีใครหลบซอนอยู ได หองออกโลงอยางนี้ ตอใหลูกแมวตัวเล็ก ๆ ซอนอยูเราก็หาพบ ตูโตะแมแตชิ้นเดียวก็ไมม"ี พลวา "อกสักครูก็คํ่าแลว ถามีมีจริงมันตองเลนงานเราแน ลงไปขางลางเถอะ กินขาวกินปลากัน ี เสียที ไฟฟาบนตึกนี่มีอยูกี่ดวงเปดมันหมดทิ้งไว เราจะตองพิสูจนความจริงในเรื่องนี้ใหได" ทกคนเห็นพองดวย ตางชวยกันเปดสวิทไฟฟาตามหองตาง ๆ จนทัว แลวพากันกลับลงมา ดร. ดิ ุ ่ เรกตองใชสมองมากมายในเรื่องนี้ เขาไมเชื่อวาผีมีแตเขาก็ประหลาดใจอยางยิ่ง ที่เขาไดยินเสียงพูดโตตอบกับ นิกร ซงเขาและทุกคนตางก็ไดยินถนัด เสียงนั้นดังมาจากชั้นบนนี่เอง ึ่
11.
ทีหนาตึก เจาแหวกับนิกรตางชวยกันจัดอาหารที่ใสปนโตใหญหนึ่งเถา เอามาจากบานพรอมดวย
่ วสกตราขาวโซดา ความจริงควรจะเรียกวากับแกลมมากกวาอาหาร เพราะลวนแตเปนของกินแกลมเหลาทั้งสิ้น ิ ้ี บนเสือจันทบุรผนใหญ ปนโต ๔ ใบวางอยูเปนระเบียบเรียบรอย เจาคุณปจจนึก ฯ เดินนําหนา ดร. ่ ี ื ดเิ รกกบเสี่ยหงวนและพลออกมา นิกรแลเห็นเขาก็ยิ้มแหย ๆ ั "วาไงโวย พล มีอะไรผิดปกติไหม" นายพัชราภรณสนศีรษะ ่ั "ตรวจดูทวชันบนแลว ไมพบอะไรเลย" ่ั ้ นิกรกลืนนํ้าลายเอื๊อก "ถาเชนนน เสียงตะโกนตอบกันตองเปนเสียงผีแน ๆ กินเหลาใหใจกลากันกอนเถอะวะ ลงเมาแลว ้ั ผีกผเี ถอะ กันแสดงเอง คืนนี้ตองจับผีใหได" ็ ทุกคนเขามานังลอมวง อาเสี่ยมองดูกับแกลมซึ่งทําโดยฝมือเจาแหว แลวเขาก็กลาวถามเจาแหว ่ อยางเคือง ๆ "ใหเงินแกไป ๕๐๐ บาท ไดมาเทานี้ละหรือ" เจาแหวขมวดคิ้วยน "รบประทานมกบตั้ง ๔ อยาง แลวจะเอายังไงอีกละครับ ตราขาวหนึ่งขวดเกือบสองรอยแลว โซดา ั ีั อีก ๖ ขวด" "เออ ขวดละเทาไร" "ขวดละ ๕ บาทครับ" กมหงวนหันมาถามพล ิ "โซดาขวดหนึ่งตั้ง ๕ บาทเชียวหรือวะพล" พลหัวเราะหึ ๆ "ยงไงก็ไมรู กันไมเคยซื้อเหมือนกัน" ั เสี่ยหงวนจุยปาก ยกมือชีหนาเจาแหว "เอาละ เหลากับโซดาตีเสีย ๒๐๐ บาท แลวกับแกลมนี่นะตัง ๓๐๐ บาทเชียวรึ ปนโตนีมแหนมอยู ้ ้ ี ไมถง ๑๐ ดุน แลวก็น…พลากุง กุงอยางมากก็กิโลเดียว ปนโตนีอะไรวะ ดูคลาย ๆ ขี้ควายคลุกขี้เถา" ึ ี่ ้ เจาแหวสะดุงเฮือกลอบคอนกมหงวน ิ "รับประทานลาบเนือครับ" ้ "ออ - แลวปนโตนีอะไร" ้ "รับประทานแกงครับ" "รแลววาแกง แกงอะไรละ" ู "รบประทานแกงเผ็ดนกกระจาบครับ รับประทานนกกระจาบตัง ๒๐ ตัว" ั ้ กมหงวนสั่นศีรษะชา ๆ ิ "ถงอยางนนกบขาว ๔ ปนโตนี่มันก็ไมนาจะถึง ๓๐๐ บาท ขาคิดวาอยางมากก็เพียง ๕๐ บาท ึ ั้ ั เทานั้น" เจาแหวชักฉิว
12.
"รบประทาน เลี้ยงชางมันก็ตองรับประทานอุจจาระชางบางละครับ เขาคอรัปชั่นกันโครม
ๆ ไมเห็น ั มใครวาอะไร รับประทานผมกินกําไรนิดหนอยอาเสียบนกะปอดกะแปด หมดนี่ไดกาไรเพียง ๒๖๐ บาทเทา ี ่ ํ นัน" ้ พลทําตาเขียวกับคนใชจอมแกนของเขา "พอ…พอแลว มากไปอายแหว เดี๋ยวถูกเตะเสียเปลา เปดโซดาเขาไมตองพูดมาก ถวยแกวอยูไหน เอามาแจกซีโวย มัวแตสวดอยูนั่นแหละ" ครันแลว ๔ สหายกับทานเจาคุณปจจนก ฯ ก็เริ่มลงมือดื่มเหลาและปรึกษาหารือกัน ในเรื่องที่เกี่ยว ้ ึ กบผปศาจบานนี้ ดวงอาทิตยลับโลกแลวอากาศมืดขมุกขมัวลงทุกที พอวิสกี้พรองไปครึ่งขวดก็สิ้นแสงตะวัน ั ี ไฟฟาหนาตึกสองสวางจา ดร. ดเิ รกใหเ งินเจาแหวไปซื้อตราขาวมาอีก ๑ ขวด และไกตอนอีกครึ่ง ตว นิกรตั้งหนาตั้งตากินแตกับแกลมจนอิ่มแปร สวนเหลาดื่มไปเพียง ๒ แกวพอตึง ๆ หนาเทานัน ั ้ ในราว ๑๙.๐๐ น. เศษ การรับประทานอาหารเย็นของคณะพรรค ๔ สหายก็สนสุดลง ยังมีวิสกี้ ้ิ เหลืออีกคอนขวด สวนกับแกลมหมดเกลี้ยง เพราะนิกรพยายามกินมันเขาไป เหลือไวใหเจาแหวเพียงนิดเดียว เทานั้น เมอเมาเหลาทุกคนก็สรวลเสเฮฮากันอยางสนุกสนาน ลืมนึกถึงเรื่องภูตผีปศาจในบานนี้ จนกระทัง ื่ ่ ๒๐.๐๐ น. เศษ เมฆฝนปกคลุมไปทัวทองฟา พายุพัดรุนแรงขึ้นตามลาดับ ในที่สุดฝนก็ตกลงมาราวกับฟารั่ว ่ ํ เสยงฟาคนองเปรี้ยงปรางตลอดเวลา ี แลวไฟฟาทก ๆ ดวงก็ดับพรึบ บริเวณบานใกลเรือนเคียงมืดมิดปราศจากแสงไฟ ฝนซาไปบางแลว ุ แตลงเมดพราตลอดเวลา เจาแหววิ่งไปที่รถเกงนําตะเกียงรั้วมาจุด คณะพรรค ๔ สหายถูกฝนสาดตองยายวง ็ ํ เขามารวมกลุมกันในหองโถง และไมมีเกาอี้นั่ง ตองนั่งบนเสื่อจันทบุรีที่เอามาจากบาน พอฝนหาย ดวงจันทรคนขางแรมก็โผลพนขอบฟา สาดแสงสลัวลางไปทัวบริเวณ ความเงียบสงัด ื ่ ปกคลุมไปทัวทุกหนแหง ๔ สหายนังจิบเหลาและสนทนากันเบา ๆ ในที่สุดกิมหงวนก็นึกขึ้นไดวาที่นี่คือบานผี ่ ่ สง ิ "เฮย นี่เรามาจับผีกันไมใชหรือ" เสี่ยหงวนพูดเสียงออแอ ดร. ดิเรกพยักหนา "ออไรน ๓ ทุมกวาแลว ไมมีเหตุการณอะไรที่นาตื่นเตนหวาดกลัวเลย เชื่อไอเถอะวะ ผีไมใชสสาร ผไมมตวตน ถาผีมีจริงโลกเรานี้ ก็จะตองอยูใตอิทธิพลของปศาจ" ี ี ั ทนใดนนเอง มีเสียงหัวเราะและเสียงตบมือดังขึ้นขางบนของตึกหลังนี้ นิกรเผนพรวดขึนไปนังบน ั ั้ ้ ่ ตกเจาคุณปจจนึก ฯ เจาแหวกอด ดร. ดเิ รกแนน หนาซีดเผือดเหมือนกระดาษ อกใจเตนระทึกเพราะความ ั หวาดกลัว เจาคุณปจจนึก ฯ ผลักนิกรลงจากตักของทาน "อายเปรต ตูดแหลมยังกะเข็ม เสือกมานั่งบนตักได" นกรกระซิบถามพอตาของเขาเบา ๆ ิ "คุณพอไดยนไหมครับ เสียงตบมือและเสียงหัวเราะเมื่อกี้นี้" ิ เจาคุณปลอบใจตัวเองใหเขมแข็ง ทัง ๆ ที่ทานเองก็กาลังปอดลอย ้ ํ
13.
"ไดยนแลว บางทีบานขาง ๆ
เขาอาจจะมีการเลี้ยงรื่นเริงกันก็ได แตในหองนี้มันกอง ก็ฟงดูคลายกับ ิ วามันดังมาจากชันบน" ้ เจาแหวพูดเสียงสั่นเครือ "รับประทานไมใชบานขาง ๆ หรอกครับ รับประทานบานอยูไกลกันมาก ออย…ถาไมดีเสียแลวละ ครับ" ดร. ดเิ รกตวาดแวด "อยาขีขลาดไปหนอยเลยวะ ฉันรูดีวาคนอยางแกนะกลาอยางบาบิ่นทีเดียว" ้ เจาแหวฝนยิ้มอยางแหง ๆ "ลาบากนกอยายอเลยครับ รับประทานผมบอกตามตรงครับวา ในโลกนี้ผมไมเคยกลัวอะไรเทาผี ํ ั เลย" นายแพทยหนุมหัวเราะหึ ๆ หยิบถุงยาเสนออกมาบรรจุกลอง แลวจุดสูบพนควันโขมง ทุกคนเงียบ กรบไมมใครพูดอะไรเลย ตางคนตางเงี่ยหูฟงเสียงตาง ๆ สักครูหนึ่งดเิ รกกหยิบกานไมขีดไฟออกมาจากกลัก ิ ี ็ รวม ๖ กาน หักกานหนึ่งออกเสียครึ่ง แลวพูดกับทุก ๆ คน "เฮ - เราตองการพิสูจนความจริงในเรื่องนี้ จับไมสั้นไมยาวกันโวย ใครไดไมสั้นตองขึ้นไปตรวจดูเหตุ การณขางบน" นิกรอาปากหวอ เจาแหวพูดเสริมขึ้นดวยเสียงสั่นเครือ "รับประทานผมก็ไมเกี่ยวครับ ขืนไดไมสั้นรับประทานผมช็อคตายแน ใครจะขึนไปไดครับ" ้ ดร. ดเิ รกทาตาเขียวกับเจาแหว ํ "ถาแกจบไดไมสน ฉันจะมอบไฟฟาเดินทางและปนพกใหแก มีปนพกอยูในมือกลัวผีมีอยางที่ไหน ั ้ั เพอความยุติธรรมทุกคนตองจับไมสั้นไมยาว ใครไมจับไมได" ื่ กมหงวนเดือดดาลขึ้นมาก็พรวดพลาดลุกขึ้นยืน ิ "กนเองหมอ กันจะขึ้นไปมือเปลาโดยไมตองมีปน" แลวเขาก็ลวงกระเปาหยิบรีวอลเวอร ๙ ม.ม. ั โยนไปบนตักนิกร "ผีมันจะวิเศษกวาคนไดอยางไรวะ" ดร. ดเิ รกหัวเราะชอบใจ "นัน - อายหงวนซีถึงจะแน อายแหวกับอายกรขี้ขลาดสิ้นดี ไป-อายเสี่ย ขึ้นไปดูใหเห็นเท็จจริง ่ หนอย คนอยางแกเขาเรียกวาคนมีเหตุผล ไมเชื่อถือในสิ่งที่เหลวไหล" เสยหงวนยดหนาอกขึ้นในทาเบง พยักหนากับเพื่อนเกลอของเขา แลวเดินตรงไปทีบนได แตแลวอา ี่ ื ่ ั เสยก็หยุดชะงักหมุนตัวกลับ ี่ "เฮ - ขึนไปซี" นายแพทยหนุมพูดเสียงหัวเราะ ้ อาเสี่ยสั่นศีรษะ เดินกลับมานั่งรวมกลุม "ไมกลาโวย อายใจนะมนไมกลัวหรอก แตขามันไมยอมเดิน" แลวกมหงวนก็สะดุงทาจมูกฟุดฟด ั ิ ํ กระซิบกระซาบบอกนิกร "แกไดกลนอะไรไหม" ่ิ นิกรอมยิ้ม "กนปลอยออกมาเอง เมื่อกลางวันลอถั่วลิสงตมเขาไป แฮะ แฮะ" ั
Descargar ahora