1. 10G Cameron

2. Universiteitsbuurt – Brody & Milana
“Verdomme.” vloekte Milana zachtjes terwijl
ze op het toilet zat.
Ze had de raad van haar moeder opgevolgd.
Ze vond die zwangerschapstest gelukkig in
één van haar koffers en gebruikte hem in de
badkamer. Na een tijdje had ze het resultaat
eindelijk gekregen en het was echt…

3. “Positief,” fluisterde Milana, “ik ben dus
zwanger. Zwanger en juist nu.
Godverdomme.”
Ze stond op en trok het toilet door. Hoe kon
Milana nu zo ongelooflijk stom geweest zijn?
Waarom had ze zich niet verweerd en
gewoon gewacht met seks?
Oké, Milana zou zelfs niet gedacht hebben
om te zeggen: “Nee, ik wil het rustig aan
doen.” Het was allemaal zo bijzonder snel
gegaan.

4. Milana trok haar comfortabelste kleren aan
en plofte neer op haar bed. Ze liet haar
tranen de vrije loop.
“Hoe kon ik zo stom zijn?” bleef Milana
steeds nadenken, “zo stom, stom, stom! Ik
heb me teveel laten gaan!”

5. “Milana?” hoorde Milana een zware stem en
even later stond Brody voor haar neus, “wat
voor lawaai maakte je. What’s happened?”
Maar dan had hij haar tranen nog niet
gezien. Zijn hart stond serieus stil. “Wat voor
ernstigs is er gebeurd?”
Hoe moest Milana dit uitleggen? Ze kon geen
enkel kant meer op.

6. “I-ik,” stamelde Milana, “ik be-ben zw-zwa-
zwanger, Brody. Je wo-wordt… vader.”
Brody plofte terneergeslagen naast Milana
op het bed. Had hij haar wel goed gehoord?
Zou hij binnenkort vader worden?
“Het is één en al een grote, domme fout van
mij. Ik heb me eerder moeten beheersen,
maar alles is snel gegaan tussen ons en-”
probeerde Milana uit te leggen als ze
bedaard was van haar tranen.

7. Ineens barste Milana weer luid in tranen.
Brody sloeg zijn arm rond haar nek en
probeerde met alle moed haar te sussen.
“Schatje, blijf rustig en luister naar me. Dit
alles is nu eenmaal gebeurd en we moeten
dit accepteren. We proberen daar iets leuks
en moois van te maken en je moet weten

8. dat ik jou nooit in de steek zal laten.”
Milana viel meteen in de armen van Brody
en koos ervoor om een nachtje hierover te
slapen, voor ze hierover terug begonnen te
praten. Nu was haar energie gewoon op.

9. Deze nacht sliepen Brody en Milana toch bij
elkaar. Deze ochtend om zes uur als Milana
wakker werd en opmerkte dat Brody naast
haar lag, besefte ze maar al te goed dat ze op
een dag hem zou kwijtraken. Geloof het of
niet, dat was haar allergrootste angst.

10. Tijdens het ontbijt wisselden de twee geen
enkel woord uit sinds het ‘voorval’ van de
afgelopen nacht. Tot Milana iets zei…
“Ik moet mijn verantwoordelijkheid nemen
over mijn kind,” beweerde ze, “en jij dus ook.
Als jij dat niet wil, oké dan, dan laat ik het
kindje gewoon weghalen en is alle
problemen van de baan.”

11. Maar tevergeefs, Brody was niet te spreken
over Milana haar idee.
“Ben je nu gek? Liever dat het moeilijk gaat
met het studeren met een kind in huis, dan
dat het vlot gaat met het studeren als je een
abortus pleegt! Milana, je bent echt niet
goed wijs!”
“Brody, snap je me echt niet? Ik kan dat nu
niet-”
“Dat dénk jij nu, Milana, dat dénk jij
godverdomme! Het gaat voor mij ook
moeilijk zijn of denk je alleen aan jezelf?”

12. “En ik dacht dat je me nooit in de steek zou
laten,” zei Milana, “wat ik ook zou doen met
ons kindje.”
“Dat kindje is ook van mij, mij gaat het dus
ook aan wat ermee gaat gebeuren. Als je dat
laat wegdoen, je gaat er spijt hebben later. Er
zijn al zoveel studenten die ouders worden
en die komen altijd goed van af. Als zij dat
kunnen, dan kan jij dat ook.”
Milana zuchtte diep. Kon ze hem maar
geloven. “Ik weet het wel, maar… ik, ik ben
geschrokken. Dat van abortus is mijn
bedoeling niet, dat is inderdaad een absurd
idee. Sorry.

13. Dus, je wil dat kindje ook?”
Brody knikte. “Het is inderdaad een slecht
moment nu, maar ik wil later sowieso al een
gezin hebben, het liefst van al met jou. Zo
erg vind ik dus dat niet.”
Milana glimlachte hem toe en wreef over zijn
hand. “Oké, dan houden we het kindje en
bouwen we een gezinnetje op, ik kijk er
zeker naar uit ondanks wat ik gezegd heb.
Dat gaat moeilijk zijn in de uni, maar we gaan
sterk zijn.”
“Sterk zijn,” knikte Brody, “inderdaad, dat
zijn we.”

14. Na het ontbijt trok iedereen in het
huishouden zijn plan wel. Alweer met zijn
nonchalant outfit aan, stak Brody een sigaret
aan en ging stiekem achter het huis zitten.
Niemand wist hierover, zelfs Milana niet,
maar Brody moest wel op één of ander
manier wel tot rust komen, ook al was roken
slecht voor je gezondheid.

15. Ja, en dan nog? Roken was slecht, alcohol
was slecht, fastfood was slecht en ook niet
iedereen sprak ouderschap op de uni goed.
Tegenwoordig was álles in het leven slecht.
Brody trok nog een trekje van zijn sigaret. Hij
moest nog bekomen nadat hij had gehoord
dat hij vader zou worden en dat dat hij niet
lang met Milana samen was. Het had lang
geduurd tot hij een move bij haar kon maken
en zie nu: ze waren samen, maar de
problemen waren er.

16. “Rook je al lang?” hoorde Brody plotseling
iemand vragen. Hij kreeg een mini
hartaanval, maar het bleek dat Milana vlak
naast hem lag.
“Euh, al een hele tijd. Sinds ik in het vijfde
middelbaar zit, zeker?” aarzelde Brody. Hij
vond het best moeilijk om erover te praten,
zeker na hij dat voor Milana had verstopt.
“Oh, ik moet er normaal niets van hebben,
maar zal wel een verhaal achter zitten
waarom jij dat doet.” zei Milana.

17. “Dat is zo, maar ik wil er liever niet over
praten,” zei Brody en trok nog eens een
trekje van zijn sigaret, daarna richtte hij zich
naar Milana, “en hoe zit het met jou?”
“Euh, mijn mama is terug van haar vakantie
en we zijn samen meteen naar de dokter
gegaan. Ik ben dus officieel zwanger.”
vertelde Milana.

18. “Zoals ik deze ochtend al heb gezegd, we
gaan dit wel redden. Als het te moeilijk
wordt, stoppen we gewoon met studeren.”
stelde Brody voor.
Milana schrok. “Maar dat kan ik niet maken.
Bijna iedereen in mijn familie heeft
gestudeerd en altijd zijn studies afgemaakt.”
“Dat maakt toch niets uit? Als je geen andere
keuze hebt…”

19. Milana glimlachte naar Brody. Hopelijk
maakte dat hem goedgezinder. “Schat, we
zijn nog zover niet. Eerst moeten de examens
sowieso komen voor ik moet bevallen. Zoals
je hebt gezegd, we gaan het wel redden.”
Brody besefte dat Milana gelijk had. “Nu ben
je wel optimistisch, hè.”
“Het moet wel.”

20. Je had Brody en Milana heel goed gehoord,
ze mogen niet langer piekeren over wat in de
toekomst zou gingen gebeuren en gewoon
afwachten wat hun te wachten stond.
Morgen stonden hun examens al voor de
deur en dan moest er zeker ondergezocht
worden.

22. Na de examens was het meteen raak. Milana
was niet eens in haar eigen huis of ze moest
meteen bevallen, koste wat het kost.
“Brody, help!” schreeuwde ze het uit, “i-ik
moet bevallen!”

23. “Nu al?!” riep Brody het verontwaardigd uit,
“moet je al zo snel-”
“Ja, domkop! Help me liever,” Milana kon de
pijn niet meer langer verdragen, “help me
liever in plaats van te zeuren…”

24. Even later was het eindelijk zover. Milana
had haar eerste kindje vast in haar handen,
het bleek een jongetje te zijn.
“Oh, kijk! We hebben een zoon!” riep Milana
enthousiast uit. Nooit gedacht dat baby’s zo
schattig konden zijn…

25. Maar dat was niet alles…
Milana gaf het jongetje meteen door aan
Brody.

26. “Ja maar ja, er komt er nog één!” bekende
Milana en moest nog eventjes volhouden.
Brody stond er gewoonweg stom van. Bleef
het niet bij één kindje? “Nog één?! Dat meen
je toch niet, Milana?”
Maar Milana meende het wel…

27. Voor ze het wisten, hadden ze meteen geen
één kindje, maar twee kinderen! Deze keer
was het een meisje.
Milana glunderde van trots. De zesde
stamhoudster was geboren! “Oh, kijk! Het is
een meisje en ze heeft wat meer van jou,
Brody!”

28. “En we hebben zelfs niet gedacht aan
namen…” mompelde Brody.
Milana was niet te spreken van Brody zijn
humeur. Misschien was hij zo omdat hij niet
had verwacht dat hij vader werd van een
tweeling. “Zeur niet zo, man. Dan verzinnen
we er zo een paar?”
“Oh, ik weet er toch twee. Wat denk je van
Liam en Louise?” stelde Brody voor.

29. Milana vond dat direct een goed idee. “Oh,
daar zou ik zelfs niet aan gedacht hebben,”
beweerde ze, “oké dan. Liam en Louise
dan?”
Brody knikte.

30. Brody en Milana waren niet moe, maar de
tweeling wel en na elk hun flesje werden ze
meteen in hun wiegje gestopt.
De hardwerkende studenten werkten nog
aan hun vaardigheden.

31. Natuurlijk had de tweeling hun aandacht van
hun ouders nodig en dat kregen ze zeker.

33. De huishoudelijke klusjes moesten ook
gebeurd worden. Brody en Milana hadden
hun handen meer vol dan normaal.
Maar één ding misten ze al zeker…

34. Als Milana haar afwas was afgewerkt, pakte
Brody haar plotseling vast en kuste haar
passioneel.

35. Milana wist totaal niet wat haar was
overkomen. “Wat heb jij nu, Brody?”
Voor Brody zijn uitleg kon doen, moest hij
even op adem komen. Dat was ook een tijdje
geleden…

36. “We moeten niet alleen aan ons huishouden
en tweeling werken, maar ook aan onze
relatie,” bekende Brody, “ik hou zielsveel van
je, Milana, weet je dat nog wel?”
“Ik hou ook van je, Brody.” Milana moest
bekennen dat haar vriend volkomen gelijk
had en het had niet lang geduurd of…

37. Zodra Milana weer wakker werd, zat Brody al
op het college en klonk er geschreeuw van
de tweeling. Natuurlijk, ze hadden een
nieuwe luier nodig en daar moest alleen
Milana voor zorgen…
Maar het verliep vlotjes, Liam en Louise
waren geduldige baby’s.

38. Milana haar energie was totaal op en kroop
nadat de tweeling hun verzorging had
gekregen terug in bed.
Daarna was ze zo diep in slaap gevallen dat
ze niet eens merkte dat Brody later bij haar
was gekropen.

39. De examens stonden jammer genoeg weer
snel voor de deur. ‘s Avonds om tien uur
moesten Brody en Milana hun examens
afleggen en er werd gevreesd voor Liam en
Louise, daar dacht Milana nu pas aan…
“Brody, we hebben een probleem,” zei
Milana, “we hebben deze avond onze
examens en de tweeling is alleen thuis.”

40. “Niet paniekeren en gewoon voor een oppas
zorgen,” stelde Brody voor, “dat is alles wat
we kunnen doen.”
Milana zuchtte diep. Een oppas dan nog wel,
wist hij niet hoeveel geld dat koste?

41. Maar veel werd er niet over gepiekerd. Er
was niet veel keuze dan een oppas
aannemen.
Er was ook zelfs geen tijd om de examens
wat na te kijken, de tweeling had
voortdurend aandacht nodig. Liam en Louise
groeiden vandaag ook op als peuters.

45. 10G Cameron