2. Gwendolyn In het appartement van Gwendolyn geniet ze van haar boek over levensgeluk. Ze verveelt zich wel een beetje, zeker zonder haar familie. Hoe kan ze ooit dom zijn om weg te lopen, wanneer ze een auto hoort toeteren?
3. Ze heeft zich ook aan de andere familieleden kunnen voorstellen. Niet alleen wie ze al kent maar ook familieleden die haar niet bekend voorkomen. God weet hoe ze zullen reageren.
4. Ze vraagt zich af hoe ze dood is gegaan. Door de honger misschien? Of een auto-ongeluk? Ze kan zich niet meer herinneren. Gwendolyn lacht dit allemaal weg: ze moet niet meer kijken naar het verleden.
5. “Stom boek.” moppert Gwendolyn verveeld en legt het boek ergens weg. Ze heeft meer zin om de buurt opnieuw te verkennen. Gezichten van bekende mensen zien, dat wil ze!
6. Gwendolyn let even niet op of ze botst tegen iemand aan. “Sorry, ik…” hakkelt ze beschaamd maar voor haar neus staat een mooie vrouw, “ik ken jou van ergens?” De vrouw glimlacht breed. “Natuurlijk. Gwendolyn.” grijnst deze.
7. “Amalia!” roept Gwendolyn uit en snoert haar meteen bij de mond, “ik ben ontzettend blij je te zien!” Voor Amalia is dat wederzijds.
8. Amalia trekt bij Gwendolyn in, met zeker een kapitaal van 20.000 simdollars. Met dat geld wordt het heel appartement naar hun smaak ingericht: modern. Sinds hun kapitaal niet zo groot meer is, zoekt Amalia ook een baan.
9. “En? Heb je al een baan gevonden?” vraagt Gwendolyn tien minuten later. Amalia knikt zeer tevreden. “Zeker! Rattenvanger in carrière natuurwetenschapper!” Bij het woord ‘rattenvanger’ deinst Gwendolyn al achteruit, “maak je toch geen zorgen joh! Ooit gehoord van een promotie?”
10. “Hopelijk haal je je promotie snel!” klinkt Gwendolyn bestraffend. “Ja, mevrouw.” grinnikt Amalia, als een leerling die iets van de leerkracht moet doen, “ik mag nu al vertrekken! Tof hè?” Gwendolyn zegt niets meer, ze dwaalt weg in haar dromen…
11. Amata & Thibault Amata heeft een flinke pech gehad. Normaal wil ze bij haar ouders wonen, het blijkt dat ze niet thuis zijn. Ze kan moeilijk in hun huis breken dus heeft een appartement gekocht, dicht bij hun. “Bedankt en welkom in Wilgenlaan.” klinkt de huisbaas vriendelijk, “de huishuur van 3.892 simdollars in al in rekening gebracht. Je moet dit elke maandag betalen en…” Zo luistert Amata naar zijn gezeur.
12. Amata pakt het kleintje Thibault op en loopt naar haar appartement. “Hier gaan wij wonen, liefje.” grinnikt ze liefkozend naar haar zoontje.
13. “De architecten kunnen er wat van.” mompelt Amata, wanneer ze haar appartement binnen is gegaan en rondkijkt.
14. “Mama!” kraait Thibault en wijst naar een plek. Een plek vol speelgoed, het perfecte speelparadijs voor hem. “Kijk eens aan, zeg!” klinkt Amata tevreden en zet haar zoontje in zijn speelparadijs neer, “ga maar eens lekker spelen.”
15. Amata zal Amata niet zijn als ze geen contacten wil leggen met de buren.
16. Caitlin, Eric & Rosette Sinds Caitlin weet over Chiara’s dood, is ze in een diepe put beland. Ze heeft het zwaar momenteel: een jong dochtertje, haar moeders dood. Ook al heeft ze iemand aan haar zijde op wie ze kan rekenen, daar is ze nog steeds niets mee. Ze wil nog veel meer bereiken in haar leven: gaan studeren. Dat kan helaas niet meer…
17. Binnen paar dagen groeit Rosette terug op, die keer tot kind en nog steeds heeft ze niet alle vaardigheden geleerd. Daar helpt papa Eric haar nu mee.
18. Caitlin is nog steeds te koppig om naar school te gaan. Haar schoolresultaten lijden eronder, maar dat kan haar niet schelen. Alleen Eric werkt voor zijn resultaten.