2. Langzaam laat Hannah de verrekijker voor haar ogen zakken. Met open mond staart ze naar het hutje voor haar.
3. Het enige wat ze in de weide omtrek ziet… Een huisje met daarachter de zachtjes ruisende zee.
4. Langzaam loopt ze richting de deur. Dit moet een vergissing zijn. Denkt ze verschrikt. Moest zij, Hannah Slijper, híer 10 generaties laten opgroeien?
5. Krakend gaat de deur open. Haar adem stokt. Wat is het klein hier binnen.
6. Opeens hoort ze van buiten een vrolijk gefluit komen. Het is een jongen. Een krantenjongen zo te zien.
7. Enthousiast (alleen maar omdat ze niks beters te doen heeft hier) geeft ze de jongen een hand. ‘Ik ben Hannah Slijper.’
8. Hoewel de jongen niet echt interesse lijkt te hebben voor haar hoofd…
9. Als ze een gesprek met hem probeert aan te knopen merkt ze dat zijn interesse heel ergens anders ligt. Al snel word hij dan ook weggestuurd. (Nadat hij de krant heeft afgegeven natuurlijk.)
10. Als ze terug wil lopen naar binnen, ligt er een pakje voor haar deur. Als ze de computer uitpakt, blijkt er een computer in te zitten. Even tuurt ze de omgeving af, maar haalt dan haar schouders op.
11. Ze besluit op zoek te gaan naar een baantje, en raapt de krant van de grond.
12. Langzaam tuurt ze de pagina’s af, tot dat ze een advertentie ziet voor de carrière muziek. Haar levenswens is om een baantje te krijgen in de ordehandhaving, maar toch neemt ze het baantje aan.
13. Nadat ze is aangenomen rent ze naar binnen om even te gaan plassen. Daarna trekt ze de stoffige koelkast open op zoek naar iets eetbaars. Snel maakt ze wat boterhammetjes met ham klaar.
14. Nadat ze haar boterhammetje heeft opgesmikkeld, besluit ze een kookboek te pakken. Altijd handig. Denkt ze in zichzelf.
22. Het duurt dan ook niet lang of er word flink wat afgezoend… Totdat Jaap naar huis moet. En Hannah verlangend achterlaat… Ze had nog niks gezegd over de challenge. Maar dat kon wachten.
23. Vrolijk maakte ze wat macaroni en lepelde dat naar binnen. Wat was Jaap toch lief…
24. Nog steeds vrolijk stapte ze onder de douche. Ze zou hem morgen na haar werk bellen…
26. De volgende morgen werd ze ruim op tijd wakker. Vrolijk neuriënd op een liedje van vroeger maakt ze haar bed op.
27. Ze kijkt wat rond in de koelkast en pakt er een pak cornflakes uit. Snel doet ze het in een plastic kommetje… Geld voor servies heeft ze nou eenmaal nog niet.
28. Plastic of porselein, alles is nu perfect in de ogen van Hannah. Ze vind het dan ook totaal niet erg om het aanrecht af te boenen.
29. En ze is alleen maar nóg vrolijker wanneer ze haar carpool hoort aankomen.
30. Toch verdwijnt haar glimlach even als ze de auto ziet. Maar toch tovert ze hem snel terug want de chauffeuse kijkt haar kwaad aan.
31. Als ze thuiskomt loopt ze snel naar de telefoon. Ze had dan wel geen promotie, het vooruitzicht dat Jaap misschien weer zou komen was gewoon geweldig.
32. ‘Hoi Jaap, met mij. Ik vroeg me af of je langs wou komen?’ Vroeg ze.
33. Ze kon het niet helpen, maar een nóg bredere glimlach verscheen op haar gezicht. ‘Oké, tot ze!’ Snel legt ze de hoorn neer en maakt het huis nog even tip top in orde.
34. Als hij dan ook eindelijk komt, (en haar afzichtelijke schone huisje heeft gezien) zoent ze hem op de mond. ‘Is het heel erg?’ Vraagt ze hem fluisterend. Ze schaamt zich voor haar huis. ‘Ach, samen kunnen we er toch wat van maken?’ Vraagt Jaap bemoedigend. Door die woorden word Hannah helemaal warm van binnen en drukt nog een kus op zijn mond.
37. Helaas moet Jaap op een gegeven moment weer weg. Binnenkort hoeft hij hopelijk nooit meer weg. Denkt ze in zichzelf.
38. YeY! De eerste (van de 2e poging) update is klaar!! Hopelijk vonden jullie hem net zo leuk om te lezen, als dat ik hem vond om te maken Enne…Ik heb een wachtwoord op mijn computer ingesteld zodat mijn broertje er lekker niet meer bij kan ^^ Xxx & tot de volgende keer!!
