transcripción del audio 1 de ΑΚΟΥΩ ΑΘΗΝΑΖΕ

1. ΑΚΟΥΩ ΑΘΗΝΑΖΕ 1
Palabras nuevas
τίς; = ¿quién? ποῖος; = ¿cómo? (es) πότε; = ¿cuándo?
ποδαπός; = ¿de dónde? ἰδού = ¡mira! ποῦ; = ¿dónde?
(nacionalidad) ναί = sí
estructuras gramaticales
• ὁ βίος χαλεπός ἐστιν. • οὖν
• ὁ ἄνθρωπος χαίρει. • οὐ
• ὁ αὐτουργός πονεῖ. • οὐ... ἀλλά
• γάρ • ὁ βίος > τὸν βίον
• δέ • ὁ κλῆρος > ἐν τῷ κλήρῳ.
NOTAS:
• γάρ, δέ y οὖν no pueden ir al principio de la frase.
• οὐ es una palabra átona que se une a la siguiente: οὐ καλός se lee como si pusiera οὐκαλός.
Acompaña la palabra negada, por eso se dice οὐ φέρει λίθους pero ὀυ λίθους φέρει, ἀλλὰ
σῖτον, mejor que ὀυ φέρει λίθους, ἀλλὰ σῖτον (el énfasis de lo negado está en lo llevado, no
en el hecho de llevar). Atento a esto en los audios.
• Presta atención (sin más, de momento) a la pronunciación de ἐστι(ν), ἐστί(ν), ἔστι(ν).
• El atributo se distingue del sujeto en que no lleva artículo. Así, ὁ Ἀθηναῖος ἐλεύθερός
ἐστιν, ἐλεύθερός ἐστιν ὁ Ἀθηναῖος / Ἀθηναῖος ὁ ἐλεύθερός ἐστιν, ὁ ἐλεύθερός ἐστιν
Ἀθηναῖος, etc.
• Debido a este tan elegante como sencillo uso, es muy normal eliminar el verbo copulativo,
por innecesario para la comprensión: ὁ Ἀθηναῖος ἐλεύθερος, ἐλεύθερος ὁ Ἀθηναῖος,
Ἀθηναῖος ὁ ἐλεύθερος etc.
1

2. 1. Ο ∆ΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
1 Α. τίς ἐστιν ὁ ∆ικαιόπολις;
Β. ὁ ∆ικαιόπολις αὐτουργός ἐστιν.
2 Α. τίς ἐστιν ὁ αὐτουργός;
Β. ὁ αὐτουργὸς ∆ικαιόπολίς ἐστιν.
3 Α. ποδαπός ἐστιν ὁ ∆ικαιόπολις;
Β. Ἀθηναῖός ἐστιν ὁ ∆ικαιόπολις.
4 Α. ποῖός ἐστιν ὁ ∆ικαιόπολις;
Β. ὁ ∆ικαιόπολις ἰσχυρός ἐστιν.
5 Α. ποῖός ἐστιν ὁ βίος;
Β. ὁ βίος χαλεπός ἐστιν.
6 Α. ποῖός ἐστιν ὁ αὐτουργός;
Β. ἄοκνός ἐστιν ὁ αὐτουργός.
7 Α. ποῖός ἐστιν ὁ κλῆρος;
Β. ὁ κλῆρος μικρός ἐστιν.
8 Α. ποῖός ἐστιν ὁ πόνος;
Β. χαλεπός ἐστιν ὁ πόνος.
9 Α. ποῖός ἐστιν ὁ ∆ικαιόπολις;
Β. ὁ ∆ικαιόπολις ἰσχυρός ἐστιν καὶ ἄοκνος.
10 Α. ποῖός ἐστιν ὁ ἄνθρωπος;
Β. ἐλεύθερός ἐστιν ὁ ἄνθρωπος καὶ Ἀθηναῖος.
11 Α. ποῖός ἐστιν ὁ κλῆρος;
Β. ὁ κλῆρος μικρός ἐστιν καὶ καλός.
12 Α. ἰδού, ὁ ∆ικαιόπολις στενάζει.
Β. Ναί, στενάζει ὁ ∆ικαιόπολις, ἀπέραντος γάρ ἐστιν ὁ πόνος.
13 Α. ἰδού, ὁ αὐτουργός καθίζει.
Β. Ναί, καθίζει ὁ αὐτουργός, μάλα γὰρ κάμνει.
14 Α. ἰδού, ὁ ∆ικαιόπολις χαίρει.
Β. Ναί, χαίρει ὁ ∆ικαιόπολις, ἐλεύθερος γάρ ἐστιν.
15 Α. ἰδού, ὁ ἄνθρωπος μάλα κάμνει.
Β. Ναί, μάλα κάμνει ὁ ἄνθρωπος, κατατρίβει γὰρ αὐτὸν ὁ ἥλιος.
16 Α. ἰδού, ὁ αὐτοργὸς οὐκέτι πονεῖ.
Β. Ναί, οὐκέτι πονεῖν ὁ αὐτοργὸς, φλέγει γὰρ ὁ ἥλιος.
17 Α. ὁ ἀγρὸς μέγας ἐστίν.
Β. μέγας ἐστὶν ὁ ἀγρός, ὀλίγον δὲ σῖτον παρέχει.
18 Α. ὁ ∆ικαιόπολις Ἀθηναῖός ἐστιν.
Β. Ἀθηναῖός ἐστιν ὁ ∆ικαιόπολις, οἰκεῖ δὲ ἐν τοῖς ἀγροῖς.
2

3. 19 Α. ὁ ἥλιος φλέγει.
Β. φλέγει ὁ ἥλιος, ὁ δὲ ∆ικαιόπολις τὸν ἀγρὸν σκάπτει.
20 Α. ὁ αὐτουργὸς μάλα πονεῖ.
Β. μάλα πονεῖ ὁ αὐτουργὸς, πολλάκις δὲ χαίρει.
21 Α. ὁ βίος χαλεπός ἐστιν.
Β. χαλεπός ἐστιν ὁ βίος, καλὸς δέ.
22 Α. ὁ ἄνθρωπος μικρός ἐστιν.
Β. μικρός ἐστιν ὁ ἄνθρωπος, ἄοκνος δέ.
23 Α. ὁ σῖτος ὀλίγος ἐστιν.
B. ὀλίγος ἐστιν ὁ σῖτος, ἱκανὸς δέ.
24 Α. ἰδού, ὁ ∆ικαιόπολις οὐκέτι πονεῖ.
Β. οὐκέτι πονεῖ ὁ ∆ικαιόπολις, ἀλλὰ πρὸς τὸν οἶκον βαδίζει.
25 Α. ἰδού, ὁ αὐτουργὸς οὐ σκάπτει τὸν ἀγρόν.
Β. οὐ σκάπτει τὸν ἀγρόν ὁ αὐτουργὸς, ἀλλὰ μέγαν λίθον φέρει.
26 Α. ἰδού, ὁ ἄνθρωπος οὐ χαίρει.
Β. οὐ χαίρει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ πολλάκις στενάζει.
27 Α. ὁ ∆ικαιόπολις οὐ φέρει σῖτον.
Β. ὁ ∆ικαιόπολις οὐ σῖτον, ἀλλὰ μέγαν λίθον φέρει.
28 Α. ὁ ἀγρὸς οὐ παρέχει λίθους.
Β. ὁ ἀγρὸς οὐ λίθους, ἀλλὰ σῖτον παρέχει.
29 Α. ὁ κλῆρος οὐ παρέχει πολὺν σῖτον.
Β. ὁ κλῆρος οὐ πολὺν ἀλλ᾿ ὀλίγον σῖτον παρέχει.
30 Α. ὁ πόνος οὐκ ἔστι καλός.
Β. ὁ πόνος οὐ καλός ἐστιν, ἀλλὰ χαλεπός.
31 Α. ὁ κλῆρος οὐκ ἔστι μέγας.
Β. ὁ κλῆρος οὐ μέγας ἐστίν, ἀλλὰ μικρός.
32 Α. ὁ ἥλιος φλέγει.
Β. φλέγει ὁ ἥλιος, ὁ οὖν ∆ικαιόπολις καθίζει ὑπὸ τῷ δένδρῳ.
33 Α. ὁ αὐτουργὸς πολὺν χρόνον πονεῖ.
Β. πολὺν χρόνον πονεῖ ὁ αὐτουργός, μάλα οὖν κάμνει.
34 Α. ὁ αὐτουργὸς μάλα κάμνει.
Β. μάλα κάμνει ὁ αὐτουργός, ἡσυχάζει οὖν πολὺν χρόνον.
35 Α. ὁ ἥλιος καταδύνει.
Β. καταδύνει ὁ ἥλιος, βαδίζει οὖν ὁ ∆ικαιόπολις πρὸς τὸν οἶκον.
36 Α. ὁ κλῆρος μικρός ἐστιν.
Β. μικρός ἐστιν ὁ κλῆρος, ὀλίγον οὖν σῖτον παρέχει.
37 Α. ὁ λίθος μέγας ἐστίν.
Β. ὁ αὐτουργὸς τὸν μέγαν λίθον αἴρει. ὁ αὐτουργὸς αὐτὸν αἴρει.
3

4. 38 Α. ὁ κλῆρος μικρός ἐστιν.
Β. ὁ ∆ικαιόπολις τὸν μικρὸν κλῆρον φιλεῖ. ὁ ∆ικαιόπολις αὐτὸν φιλεῖ.
39 Α. ὁ ἀγρὸς καλός ἐστιν.
Β. ὁ ἄνθρωπος τὸν καλὸν ἀγρὸν σκάπτει. ὁ ἄνθρωπος αὐτὸν σκάπτει.
40 Α. ὁ ἄνθρωπος ἰσχυρός ἐστιν.
Β. ὁ ἥλιος τὸν ἰσχυρὸν ἄνθρωπον κατατρίβει. ὁ ἥλιος αὐτὸν κατατρίβει.
41 Α. ὁ σῖτος ὀλίγος ἐστίν.
Β. ὁ κλῆρος ὀλίγον σῖτον παρέχει. ὁ κλῆρος αὐτὸν παρέχει.
42 Α. πότε πονεῖ ὁ ∆ικαιόπολις;
Β. ἀεὶ πονεῖ ὁ ∆ικαιόπολις.
43 Α. πότε ἐπαίρει ἑαυτὸν ὁ ἄνθρωπος;
Β. δι᾿ ὀλίγου ἐπαίρει ἑαυτὸν ὁ ἄνθρωπος.
44 Α. πότε στενάζει ὁ ∆ικαιόπολις;
Β. πολλάκις στενάζει ὁ ∆ικαιόπολις.
45 Α. ποῦ πονεῖ ὁ ἄνθρωπος;
Β. ἐν τῷ ἀγρῷ πονεῖ ὁ ἄνθρωπος.
46 Α. ποῦ οἰκεῖ ὁ ἀθηναῖος;
Β. ἐν ταῖς Ἀθήναις οἰκεῖ ὁ ἀθηναῖος.
47 Α. ποῦ ἐστιν ὁ σῖτος;
Β. ἐν τῷ κλήρῳ ἐστίν ὁ σῖτος.
48 Α. ποῦ ἡσυχάζει ὁ ἄνθρωπος;
Β. ἐν τῷ οἴκῳ ἡσυχάζει ὁ ἄνθρωπος.
4