1. ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
οἱ θεοὶ τῶν Ἑλλήνων τὸν οὐρανὸν οἰκοῦσιν ἐγγὺς τοῦ
Ὀλύμπου. ὁ Ζεὺς τῶν θεῶν βασιλεύει ἐν μεγάλῳ καὶ
λαμπρῷ βασιλείῳ. οἱ ἀθάνατοι παρὰ Διὸς κάθηνται καὶ
αἰεὶ χαίρονται. οὐ σίτον ἐσθίουσιν, ἀλλὰ ἀμβροσίᾳ
σιτοῦνται καὶ νέκταρ πίνουσιν.
Ἕκαστος θεὸς τέχνην ἔχει τοῖς ἀνθρώποις χρησίμην.
πολλὰ οὖν καλὰ φέρουσιν οἱ θεοὶ ἀνθρώποις, αλλὰ καὶ
πολλάκις αὐτοῖς χαλεπαίνουσιν. διὰ τοῦτο, οἱ ἄνθρωποι
θυσίοις αὐτοὺς ἱλάσκονται. μάλιστα γὰρ ἥδονται οἱ θεοὶ τῷ
τῶν θυσίων καπνῷ.
1

2. Η ΑΘΗΝΑ
(ἡ Ἀθηνᾶ, τὴν Ἀθηνᾶν, τῆς Ἀθηνᾶς, τῇ Ἀθηνᾷ)
ἡ Ἀθηνᾶ παρθένος καλή ἐστιν, τοῦ
Διὸς τέκνον. αἰγίδα καὶ κόρυν καὶ δόρυ
φέρει. φοβερὴ ἐν ταῖς μάχαις αὕτη ἡ
θεά ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τὴν φυτείαν τῶν
ἐλαιῶν τοὺς ἀνθρώπους διδάσκει.
πρὸς τούτῳ, τῆς κατασκευῆς ἐσθήτων
καὶ ἄλλων πόλλων τοῖς ἀνθρώποις
χρησίμων τεχνῶν ἐπιμέλειαν ἔχει.
τοῦ δὲ αὐλοῦ εὑρετής ἐστιν.
Ο ΑΠΟΛΛΩΝ
(ὁ Ἀπόλλων, τὸν Ἀπόλλωνα, τοῦ Ἀπόλλωνος,
τῷ Ἀπόλλωνι)
ὁ Ἀπόλλων μειράκιον καλόν ἐστίν,
τῆς Ἀρτέμιδος ἀδελφός. τῷ Ἀπόλλωνι
πολλὰ ἱερὰ οἰκοδομοῦσιν οἱ
ἄνθρωποι, ἀλλὰ θαυμαστόν ἐστιν τὸ
ἐν τοῖς Δελφοῖς ἱερόν. ἐνταῦθα τὸν
Ἀπόλλωνα ἐρωτῶσιν οἱ ἄνθρωποι τὸ
μέλλον καὶ οὗτος ὁ θεὸς αὐτοῖς
μαντεύεται. οὐ μόνον τῆς μαντικῆς,
ἀλλὰ καὶ τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης
ἐπιμελεῖται ὁ Ἀπόλλων. τὴν γὰρ
χειρουργίαν καὶ φαρμάκων σκευασίας
ἐπιτηδεύει.
2

3. Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ
(ὁ Ἥφαιστος, τὸν Ἥφαιστον, τοῦ Ἡφαίστου, τῷ
Ἡφαίστῳ)
ὁ Ἥφαιστος, θεὸς τοῦ πυρός, οὐ καλὸς
ὥσπερ οἱ ἄλλοι θεοῖ, ἀλλὰ αἰσχρὸς καὶ
χωλός ἐστιν. τῆς περὶ τοῦ σιδήρου
ἐργασίας εὑρετής ἐστι καὶ χαλκῷ,
χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ θαυμαστὰ ὅπλα
τοῖς ἄλλοῖς θεοῖς ἐν τῷ χαλκείῳ
κατασκευάζει. γυνὴ τοῦ Ἡφαίστου
ἡ καλὴ Ἀφροδίτη ἐστίν.
Η ΑΡΤΕΜΙΣ
(ἡ Ἄρτεμις, τὴν Ἄρτεμιν, τῆς Ἀρτέμιδος, τῇ
Ἀρτέμιδι)
ἡ Ἄρτεμις, ἡ τοῦ καλοῦ Ἀπόλλωνος
ἀδελφή, τὰ μικρά παιδία θεραπεύει
παρὰ τοῖς ἀνθρώποις. μάλιστα ἐν
ταῖς ὕλαις χαίρει. ἥδιστα τῇ Ἀρτέμιδι
τὰ ἄγρια ζῷά ἐστι, ἀλλὰ τοὺς ἄνδρας
φεύγει. τόξον ἀεὶ φέρει αὕτη ἡ θεά
καὶ διὰ τῶν λόφων τρέχει.
οἱ κυνηγήται τὴν Ἄρτεμιν φοβοῦνται
ὅτι τῶν ἐν τῇ ὕλῃ ζῴων προστάτις
ἐστίν, ἀλλὰ αἱ κόραι τὴν παρθένον
θεὰν τιμῶσιν.
3

4. Ο ΕΡΜΗΣ
(ὁ Ἑρμῆς, τὸν Ἑρμῆν, τοῦ Ἑρμοῦ, τῷ Ἑρμῇ)
ὁ Ἑρμῆς ἀγγελιαφόρος τῶν θεῶν ἐστιν.
οὗτος ὁ θεὸς ἐπικηρυκείας και
διαλλαγὰς καὶ σπονδὰς ἐπιτηδεύει.
προς τούτοις, εἰσηγητὴς καὶ προστάτης
τῆς παλαίστρας ἐστίν. ὁ θεὸς τοὺς
παῖδας παλεύειν διδάσκει καὶ οἱ ἔφηβοι
τῷ Ἑρμῇ ἐν ταῖς παλέστραις θύουσιν.
Η ΗΡΑ
(ἡ Ἥρα, τὴν Ἤραν, τῆς Ἥρας, τῇ Ἥρᾳ)
βασιλικὴ θεά ἐστιν ἡ Ἥρα καὶ ἐπὶ
χρυσοῦ θρόνου κάθηται παρὰ τὸν
ἄνδρα, τὸν Δία. αὕτη ἡ θεὰ τῶν
γάμων ἐπιμελεῖται καὶ τοὺς ἀπίστους
ἀνθρώπους κολάζει. καὶ ὁ Ζεὺς
ἄπιστος θεός ἐστιν, πολλάκις γὰρ τὴν
Ἥραν ἀπατᾷ. ἀλλὰ φοβερός ἐστιν ὁ
ζῆλος ὁ τῆς Ἥρας καὶ Διὶ τῷ ἀνδρὶ
χαλεπαίνει. ἐνταῦθα δὴ τὴν γυναῖκα
φοβεῖται ὁ βασιλεὺς τῶν θεῶν.
4