Más contenido relacionado
La actualidad más candente (20)
Similar a 3.8 การทำงานแบบลำดับ (20)
Más de รัสนา สิงหปรีชา (20)
3.8 การทำงานแบบลำดับ
- 2. การทางานแบบลาดับ
ในการเขียนโปรแกรมนั้น หลังจากที่ผ่านขั้นตอนการวิเคราะห์ปัญหา มาแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการเขียนผังงานและซูโดโค้ดอธิบาย หลักการแก้ไขปัญหา ผู้ที่เขียนโปรแกรมจะต้องเปลี่ยนผังงานให้เป็น การอธิบายขั้นตอนการทางานในลักษณะข้อความก่อน จากนั้นจึง เปลี่ยนข้อความนั้น ๆ ให้เป็นซูโดโค้ดแล้วจึงเขียนเป็นโปรแกรม คอมพิวเตอร์ลาดับต่อไป รูปแบบของโปรแกรมนั้นมีหลายรูปแบบ สาหรับหัวข้อนี้จะกล่าวถึงรายละเอียดและตัวอย่างการทางานแบบ ลาดับซึ่งถือว่าเป็นพื้นฐานในการเขียนโปรแกรมทั่ว ๆ ไป ลักษณะ การทางานของโปรแกรมแบบลาดับนี้จะกระทาตามลาดับกิจกรรม ก่อนหลัง โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงทิศทางไปในลักษณะอื่น
- 3. START
READ Base, HIGH
ANS = 0.5*Base*high
WRITE ANS
END
รูปแสดงตัวอย่างผังงานการหาพื้นที่สามเหลี่ยม
- 4. 2006
2007
2008
2009
จากผังงานในรูปเป็นการทางานแบบลาดับ ถ้าหากเขียนเป็นคาอธิบาย โปรแกรมในลักษณะของข้อความภาษาไทยจะเขียนได้ดังนี้
หาพื้นที่สามเหลี่ยม
เริ่มต้น
1. รับค่าฐาน Base, รับค่าส่วนสูง High
2. คานวณหาพื้นที่โดยใช้ตัวแปร ANS เท่ากับ 0.5*Base*High
3. แสดงค่าพื้นที่ ANS
จบ
- 6. #include<stdio.h>
#<conio.h>
main()
{
intBase, High;/*ประกาศตัวแปร Base และ High เป็นเลขจานวนเต็ม*/
float ANS;/*ประกาศตัวแปร ANS เป็นเลขทศนิยม*/
printf(“Input Base”);
scanf(“%d”,&Base);/*รับค่าความยาวฐาน*/
printf(“Input Base”);
scanf(“%d”,&Base);/*รับค่าความสูง*/
ANS = 0.5*Base*High;/*คานวณหาพื้นที่สามเหลี่ยม*/
printf(“ANS : %.2fn”,ANS);/*แสดงผลออกทางจอภาพเป็นทศนิยมสองตาแหน่ง*/
getch();
return 0;
}
- 7. เมื่อคีย์โปรแกรมลงในโปรแกรม DEV –C++ แล้วทดลองแล้วรันโปรแกรมผลลัพธ์ที่ ได้จะเป็นดังรูป โดยคอมพิวเตอร์จะให้ป้อนค่าฐานและความสูงของสามเหลี่ยมเข้าไปทางอินพุต จากนั้นจะแสดงผลเป็นพื้นที่ของสามเหลี่ยมออกมา โดยในตัวอย่างจะป้อนความยาวฐานเท่ากับ 17 และส่วนสูงเท่ากับ 12
ป้อนความยาวฐาน และความสูง
- 9. วิธีที่ 1 ถ้าหากเป็นการกาหนดค่าข้อมูลโดยตรงจะเขียนผังงานและโปรแกรมภาษาซีได้ดังนี้
#include<stdio.h>
#include<conio.h>
main()
{
int x1, x2, x3, x4, SUM;
x1 = 32;
x2 = 14;
x3 = 25;
x4 = 10;
SUM = x1 + x2 + x3 + x4;
printf(“SUM = %dn”,SUM);
getch ();
return 0;
}
รูปแสดงเปรียบเทยี บผงั งานและโปรแกรมภาษาซี
START
x1 = 32
x2 = 14
x3 = 25
x4 = 10
SUM = x1 + x2 + x3 + x4
WRITE SUM
END
ประกาศตัวแปร
เก็บจานวนเต็ม
และผลรวม
สัญลักษณ์ของผัง
งานแสดงข้อมูล
ทางจอภาพ
- 10. วิธีที่ 2 ถ้าหากต้องการให้กาหนดข้อมูลเพื่อหาผลรวมทันทีก็ทาได้โดยไม่ต้องประกาศตัวแปร สามารถ เขียนผังงานและโปรแกรมได้ดังรูปด้านล่าง วิธีนี้จะทาให้โปรแกรมใช้หน่วยความจาของคอมพิวเตอร์ น้อยลงด้วย เนื่องจากการประกาศตัวแปรหนึ่งตัวสาหรับเก็บเลขจานวนเต็มคอมพิวเตอร์ต้องจอง หน่วยความจาให้กับตัวแปรนั้นจานวน 4 ไบต์ (สาหรับ DEV-C++)
#include<stdio.h>
#include<conio.h>
main()
{
int SUM;
SUM = x1 + x2 + x3 + x4;
printf(“SUM = %dn”,SUM); getch ();
return 0;
}
รูปแสดงการประมวลผลข้อมูลโดยตรงโดยไม่ต้องมีตัวแปรทุกตัว
START
SUM = x1 + x2 + x3 + x4
END
WRITE SUM
- 11. วิธีที่ 3 ถ้าหากต้องการรับข้อมูลทางแป้นพิมพ์ทีละตัวก็ทาได้ โดยจะต้องประกาศตัวแปรสาหรับรับข้อมูล ทางแป้นพิมพ์ด้วย และการรับข้อมูลตัวเลขแต่ละตัวจะต้องใช้ฟังก์ชัน scanf() ดังผังงานและโปรแกรม ในรูป
#include<stdio.h>
#include<conio.h>
main()
{
int x1, x2, x3, x4, SUM;
scanf(“%d”&x1);
scanf(“%d”&x1);
scanf(“%d”&x1);
scanf(“%d”&x1);
SUM = x1 + x2 + x3 + x4;
printf(“SUM = %dn”,SUM); getch ();
return 0;
}
รูปแสดงผังงานและโปรแกรมสาหรับรับข้อมูลเข้าไปทีละค่า
WRITE SUM
START
SUM = x1 + x2 + x3 + x4
END
READ x1
READ x2
READ x3
READ x4
สัญลักษณ์การรับ
ข้อมูลทางคีย์บอร์ด
- 18. ที่มา : คู่มืออบรมครูวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ คอมพิวเตอร์ โลก ดาราศาสตร์ และอวกาศ ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย
หนังสือเรียนรายวิชาเพิ่มเติม การเขียนโปรแกรมเบื้องต้นด้วยภาษา C บริษทซัคเซสมีเดีย
คู่มือเรียนเขียนโปรแกรมภาษา สานักพิมพ์ IDC PREMIER