2. María Rosalía Rita
Martínez Viojo de la Cruz
de Castro naceu en
Compostela o 24 de
febreiro de 1887, nunha
casa do Camiño Novo. Filla
dunha fidalga e dun
sacerdote que negou a súa
paternidade.
Foi coidada por María
Casa de Ortoño, onde Xosefa e Teresa
Rosalía se criou. Martínez Viojo tías
paternas, na casa de
Ortoño onde nacera o
seu pai.
3. Con 20 anos publica o seu
primeiro libro La Flor.
1ª edición
Un ano despois ,
o 10 de Outubro
no 1858 casa con
Manuel Murguía,
cronista galego.
Rosalía aos 20 Manuel Murguía
anos.
4. Ó ano de casar nace a súa
primeira filla, Alenjandra, a que
lle seguen: Aura, Gala e Ovidio
(xemelgos), Amara, Adriano
Honorato Alexandro e Valentina,
que nacerá morta.
Tras o
nacemento de
Alexandra (1859)
escribe: La Hija
del Mar.
Rosalía e Murguía cos seus fillos.
5. No ano 1861 reside algún
tempo en Madrid e neste ano
crea o poema:
http://www.youtube.com/watch?v=86nzp0_Hafo
Adiós ríos ,adiós fontes.
Para ver un video sobre este poema…
Versos do poema.
6. Adiós, ríos; adios, fontes;
adios, regatos pequenos;
adios, vista dos meus ollos:
non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento,
muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras,
da igrexiña do lugar,
amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
camiñiños antre o millo,
¡Adios, para sempre adios!
¡Adios groria! ¡Adios contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conozo
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar,
deixo, en fin, canto ben quero...
¡Quen pudera non deixar!
7. Pazo de Lestrove
A casa de Lestrove foi sempre moi
querida para Rosalía. Alí pasara
alegres tempadas durante a infancia
e a adolescencia e nela, refuxiarase
no 1862 tras a morte da súa nai .
O oco que esta morte lle deixa
reflíctese no poema dedicado a ela :
A mi madre.
8.
Ao ano seguinte da morte de súa nai, Rosalía escribe o libro Cantares
gallegos.(1863). Un libro no que contén o poema“Campanas de
Bastabales”:
Campanario de Bastabales
9. Campanas de Bastabales,
Cando vos oyo tocar,
Mórrome de soídades…
Cando vos oyo tocar,
Campaniñas, campaniñas,
Sin querer torno á chorar.
Cando de lonxe vos oyo,
Penso que por min chamades,
E das entrañas me doyo.
Dóyome de dor ferida,
Qu' antes tiña vida enteira,
Y oxe teño media vida.
Solo media me deixaron
Os que d' aló me trouxeron,
Os que d' aló me roubaron.
Non me roubaran, traidores,
¡Ay! uns amores toliños,
¡Ay! uns toliños amores.
Qu' os amores xa fuxiron,
As soidades viñeron...
De pena me consumiron.
11. Cando penso que te fuches,
Negra sombra que m'asombras,
Ô pe d'os meus cabezales
Tornas facéndome mofa.
Cando ma ino qu'ês ida
N'o mesmo sol te m'amostras,
Y eres a estrela que brila,
Y eres o vento que zóa.
Si cantan, ês tí que cantas,
Si choran, ês tí que choras,
Y-ês o marmurio d'o rio
Y-ês a noite y ês a aurora.
En todo estás e ti ês todo,
Pra min y en min mesma moras,
Nin m'abandonarás nunca,
Sombra que sempre m'asombras.
12. No 1883 xa vivía na Casa
da Matanza , en Padrón.
Río Sar ó seu
Casa da Matanza paso por Padrón
Banco
onde
Rosalía
meditaba.
13. O 15 de xullo de 1885
ó mediodía morría
Rosalía de Castro. Nos
últimos momentos, xa
delirante, díxolle á súa
filla Alexandra: "abre
esa ventá que quero
velo mar.”
E cerrando os seus
ollos para sempre, Cama da casa da Matanza
onde morreu Rosalía
expirou.
14. Actualmente os seus
restos mortais atópanse
no Panteón dos Galegos
Ilustres.
Retrato de Rosalía feito polo seu fillo, Ovidio.
Para ver máis sobre a obra
del :
http://www.rosaliadecastro.or
Ovidio
15. *La Flor- 1857 *Ruinas- 1866
*El Álbum del Miño- 1858 *El Caballero de las botas azules- 1867
*La Hija del Mar- 1859 *Follas Novas- 1880
*Flavio- 1861 *Costumbres gallegas- 1881
*A mi Madre- 1863 *El primer Loco- 1881
*Cantares Gallegos- 1863 *A las orillas del Sar- 1884
*Las literatas- 1865
