Algúns dos tratados de paz no medio do belicismo da civilización romana.

2. A historia de
Roma é unha
historia de
guerras tanto
internas como
externas,
moitas delas
remataron en
tratados de
paz. Algúns
deles foron ...

3. Tratado Cassiano
Segundo a tradición romana, o Tratado de Cassius formou unha alianza entre a
República romana e a Liga Latina no 493 a. C. tras a Batalla do Lago Regilo. Este
tratado rematou a guerra entre a Confederación Latina e Roma, colocando a
Roma nunha posición de poder igual ao de todos os membros da da Liga xuntos.
O tratado non só estipulaba que habería paz entre as dúas partes, senón que
promovía a unión dos exércitos romano e latino para a defensa mutua das tribos
itálicas. A Liga Latina e Roma repartirían todos os botíns tomados durante a
guerra. Así mesmo, as dúas partes acordaron establecer colonias conxuntas en
territorio capturado. Finalmente, establecía unha comunidade de dereitos
privados entre os cidadáns de Roma e os de calquera cidade latina.

4. Tratados Roma-Cartago
Roma e Cartago, potencias rivais do mundo
mediterráneo protagonizaron as coñecidas
Guerras Púnicas, enfrontamentos que deron
lugar a varios tratados. A continuación
facemos referencia a algúns deles.

5. O primeiro tratado entre as dúas cidades-estado foi establecido no
ano da fundación da República de Roma, o 509 a. C. Neste tratado
Roma e os seus aliados comprometíanse a non navegar máis aló do
«Bello Promontorio» (no golfo de Cartago), a menos que a iso os
obrigase unha tormenta ou o acoso de navíos inimigos. en calquera
caso, se isto acontecía, só poderían adquirir o necesario para
efectuar reparacións nos seus barcos ou levar a cabo cerimonias
relixiosas. Pola súa banda Cartago e os seus aliados
comprometíanse a non atacar unha serie de colonias do Lacio
«sometidas aos romanos», e tampouco a cidades independentes.
En caso de conquista, Cartago debería restituílas intactas a Roma.

6. Os tratados terceiro, cuarto e quinto establecen que Roma non entre
en Sicilia e Cartago non poña pé na península itálica.
No cuarto engádese o seguinte: «Se fan alianza con Pirro, uns e outros
incluirán esta cláusula por escrito: Que lles sexa lícito axudarse
mutuamente no país dos atacados. No caso de que calquera dos dous
pobos necesite socorro, os Cartaxineses poñerán os barcos, tanto
para a viaxe coma para o combate; pero cada un pagará o soldo ás
súas tropas. Os Cartaxineses socorrerán os Romanos mesmo no mar
se fose necesario. Pero ningún será obrigado a desembarcar a súa
tripulación contra a súa vontade.» (Polibio, Historias, III, 25)
No quinto os romanos impoñen aos cartaxineses a retirada de toda
Sicilia e das illas situadas entre esta e Italia. Cada un dos dous
estados deberá garantir a seguridade dos seus respectivos aliados. E
non impoñerá tributos, nin construirá edificios públicos, nin recrutará
mercenarios en territorios asociados do outro, nin poderá aceptar a
amizade dos aliados do outro. Os cartaxineses deberán pagar dous mil
douscentos talentos eubeos en dez anos, e outros mil de inmediato e
devolverán a Roma todos os seus prisioneiros, sen rescate (Polibio,
Historias, 1.62,4-9).

7. Concluída a guerra líbica, polo sexto tratado (237a. C.) “os
cartaxineses deben evacuar Sardeña e pagar unha suma adicional
de 12 000 talentos” (Polibio, Historias, III, 27.7-8).
No sétimo e octavo tratados fálase da Península Ibérica: fíxase o
río Íberus (Ebro) como o límite setentrional da expansión
cartaxinesa na Península (sétimo) e Cartago perde definitivamente
Iberia. Aos cartaxineses foilles imposta unha indemnización de 10
000 talentos eubeos, a súa armada viuse reducida a 10 trirremes
apenas suficientes para enfrontar os piratas e foille prohibido
declarar a guerra a calquera nación sen permiso de Roma
(oitavo), segundo escribe Polibio, Historias XV, 18.

8. Na expansión do imperio
romano cara Oriente os
romanos atopáronse co
poderío de Macedonia. A
Segunda Guerra Macedónica
(200 a. C. -197 a. C)) rematou
coa paz de Tempe :
Filipo foi obrigado a
abandonar as súas
posesións en territorio grego,
en Tracia e Asia Menor. Filipo
debería tamén pagar unha
indemnización de 50 talentos
inmediatamente e un tributo
anual. Ademais, quitaríaselle
a frota. Nos Xogos Ístmicos
do ano 196 o romano
Flaminio declarou a paz para
Grecia, paz que foi recibida
con extremada felicidade.

9. Alianzas cos veciños
Os pobos itálicos tamén se viron
afectados pola política expansiva dos seus
veciños romanos que provocou distintos
episodios bélicos. Roma , a pesar de sair
victoriosa, fixo unha serie de concesións
aos seus veciños e aliados. Destacamos
tres leis que acabaron dando a cidadanía
romana aos itálicos:
Pola lei Julia, do ano 90 a. C., Roma
outorgaba a cidadanía romana ás cidades
itálicas que permaneceran fieis e o
solicitasen, autorizando aos xenerais a
concedela aos soldados non romanos que
o mereceran.
Pola Lei Plautia-Papiria, do ano 89 a. C.,
Roma concedía a cidadanía a calquera
itálico, mesmo sublevado, que se fixese
inscribir nos rexistros do pretorio nun
prazo de dous meses.
Pola Lei Pompeia, do ano 89 a. C.,
outorgaba o dereito latino ás cidades da
Galia Cisalpina que aínda non o posuían.
Beneficiou, sobre todo, ás cidades
situadas ao norte do río Po.

10. O Tratado de Dárdanos (85 a.
C.) foi pactado entre a
República de Roma e o Reino
do Ponto e asinado por Lucio
Cornelio Sila e o rei Mitrídates
VI. Coa súa firma concluíu a
Primeira Guerra Mitridática.
Os termos do tratado
obrigaron a Mitrídates a
desprenderse dos territorios
recén adquiridos en Grecia
e as súas illas, das
provincias de Bitinia, Frigia,
Paflagonia e Capadocia.
Debía pagar tamén dous mil
talentos do seu tesouro
persoal.

11. A Pax romana, chamada tamén
augusta, constitúe un longo período de
paz imposto polo Imperio romano aos
pobos por el sometidos. A expresión
mostra que a administración e o
sistema legal romanos pacificaron as
rexións que anteriormente sufriran
disputas entre xefes, tribos, reis ou
cidades enemigas. Este estado de paz
referíase unicamente ao interior das
fronteiras do Imperio,
O primeiro emperador, Augusto,
pechou as portas do templo de Jano
(que permanecían abertas en tempos
de guerra), cando creu ter vencido a
cántabros e astures no ano 24 a. C.
Realmente, esta guerra prolongaríase
ata o 19 a. C., pero acéptase como data
de inicio da Pax romana o 29 a. C.,
cando Augusto proclama oficialmente o
final das guerras civís, estendéndose
ata a morte do emperador Marco
Aurelio no ano 180 d. C

12. e un traballo colaborativo do Equipo de Biblioteca do
IES “San Paio” - TUI
achega para a Celebración da Xornada Escolar da Paz
2015
Moitas grazasMoitas grazas