2. Γυναίκα(Αρχαία Ελλάδα)
Η πρώτη δυσκολία που αντιμετώπιζε Όπου μπορούσε να
ένα νεογέννητο κορίτσι ήταν να του συμμετέχει σε συμπόσια, να
επιτραπεί να ζήσει. διαχειρίζεται τα οικονομικά της
Η γέννηση ενός θηλυκού μέλους και να μιλά με τους άνδρες ως
θεωρείτο επιπρόσθετο έξοδο για τον ίση προς ίσο.(Σπάρτη)
οίκο.
Για την απελευθέρωση από την
ανδρική κηδεμονία ήταν ο μοναχικός
δρόμος της εταίρας, της μόνης
ελεύθερης γυναίκας του κλασικού
κόσμου.
3. Δημόσιος Βίος
Η ενασχόληση της γυναίκας στην πραγματικότητα ήταν η
διεύθυνση όλων των πρακτικών ζητημάτων του
νοικοκυριού
Ο γάμος θεωρήθηκε εμπορική συμφωνία.
Η γυναίκα ήταν απαραίτητη μόνο για την εξασφάλιση της
κληρονομίας.
Η γυναίκα δια βίου δεν είχε καμία εξουσία, ούτε καν στην
ίδια της την ύπαρξη.
Ο γάμος της δεν απαιτούσε τη συγκατάθεσή
της.
Μόνα της αποκτήματα ήταν τα ενδύματα και τα
κοσμήματά της.
4. Η γυναίκα κατά την κλασική αρχαιότητα θεωρείτο βιολογικά και
ψυχολογικά πλάσμα που δεν είχε την ικανότητα να ελέγξει τον εαυτό
της και να αντισταθεί σε εξωτερικά ερεθίσματα και συναισθήματα.
Η γυναίκα έπρεπε να είναι σεμνή, όμορφη και υγιής, προκειμένου να
συμβιβάζεται με τα πρότυπα μιας ανδροκρατικής κοινωνίας.
Η υποταγή των γυναικών είναι αναπόσπαστο κομμάτι του
δημοκρατικού συστήματος.
Οι λιγοστές εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα έρχονται από
τη Σπάρτη, όπου η εκπαίδευση των γυναικών και τα ιδιαίτερα
ήθη επέβαλλαν μια διαφορετική πρακτική.
5. Η γυναίκα στην Αρχαία Σπάρτη
Στη Σπάρτη οι γυναίκες «ξέφυγαν πραγματικά
από την πατρική η συζυγική κηδεμονία».
Η γυναικεία ελευθερία σε καμία άλλη πόλη του
αρχαίου Ελληνικού Κόσμου δεν εκδηλώθηκε
τόσο έμπρακτα, όσο στην Λακωνική Πολιτεία.
Οι Σπαρτιάτισσες είχαν το αποκλειστικό
προνόμιο, απ' όλες τις άλλες Ελληνίδες, να
γυμνάζονται ισότιμα με τους άνδρες και να
κυκλοφορούν άνευ περιορισμών.
Η ανατροφή των κοριτσιών εναπόκειτο στην
κρίση και στη βούληση των γονέων τους, η μόνη
δε υποχρέωσή τους ήταν να γυμνάζονται.
6. Για να επιλέξει κάποιος μια
γυναίκα, αυτή έπρεπε να
είναι υγιής και να είναι ικανή
να φέρει στον κόσμο γερά
παιδιά.
Ελευθερία εκφραζόταν και
στη γυναικεία αμφίεση.
Οι Σπαρτιάτισσες φορούσαν
τις φαινομηρίδες, που ήταν
πολύ κοντοί χιτώνες.
Οι νέες κοπέλες σε μερικές
περιπτώσεις κυκλοφορούσαν
γυμνές.
7. Ένα αρχαίο ρητό για τις Σπαρτιάτισσες
Ερωτηθείσα υ πό τινος Αττικής ,
«διά τι υμείς άρχετε μόναι των ανδρών αι Λάκαιναι ;»
«ότι », έφη , «και τίκτομεν μόναι άνδρας »…
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός
απόδοση: οι Σπαρτιάτισσες είναι οι μόνες γυναίκες στην Ελλάδα που
κυβερνάνε άντρες επειδή μόνο αυτές γεννάνε άντρες…
8. Εταίρες
Δεν περιορίζονται στο να προσφέρουν σεξουαλικές
υπηρεσίες.
Η λέξη «εταίρα» σημαίνει «σύντροφος».
Διέθεταν ευρεία μόρφωση και μπορούσαν να λάβουν μέρος
σε συζητήσεις καλλιεργημένων ανθρώπων.
Η Ασπασία που συντέλεσε σύντροφο του Περικλή
ήταν μια από τις επιφανέστερες εταίρες
του 5ου αιώνα π.Χ.
9. Ο θεσμός του γάμου στην Σπάρτη
Ο γάμος ήταν θεσμός υποχρεωτικός, για όλους. Επειδή η
αποστολή της οικογένειας στην Σπάρτη ήταν η γένεση υγιών
παιδιών, ο άνδρας μπορούσε να συγκατατεθεί ώστε η γυναίκα
του να συνευρεθεί με έναν άλλο Σπαρτιάτη, προκειμένου να
προκύψει από την ένωσή τους ένα υγιές τέκνο, χωρίς αυτό να
θεωρείται καθόλου επιλήψιμο.
10. Η γυναίκα στην αρχαία Αθήνα
συµβολίζει το εσωτερικό του
σπιτιού, να βρίσκεται υπό τον
"κύριο" και να µην έχει πολιτικά
δικαιώµατα.
ήταν αρκετά δύσκολο να
αποκτήσει την ανεξαρτησία της.
έπαιζαν περιορισµένο ρόλο στην
πολιτική ζωή, στερούµενες το
δικαίωµα ψήφου.
ηγούντο στα κοινωνικά και
θρησκευτικά τελετουργικά, τα
οποία ήταν εξίσου σηµαντικά.
11. µετείχαν της εκπαίδευσης.
πάρα πολλές γυναίκες διέπρεψαν στον
χώρο της επιστήµης.
12. Ο θεσμός του γάμου στην Αρχαία Αθήνα
Στην Αθήνα τα κορίτσια δεν επιτρεπόταν να έχουν καμία επαφή
πριν παντρευτούν. Ο μοναδικός τρόπος για να επιλέξει σύζυγο μια
κοπέλα ήταν το συνοικέσιο, το οποίο γινόταν από τις προξενήτρες.
Ο πατέρας της νύφης και του γαμπρού συμφωνούσαν ενώπιον
μαρτύρων να παντρευτούν τα παιδιά.
13. Ο νόμος της Γόρτυνας
Ανάγεται στον 5ο αι. π.Χ.
Οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να κατέχουν περιουσία, να τη
διαχειρίζονται και να την κληρονομούν.
Σε περίπτωση μάλιστα διαζυγίου η γυναίκα διατηρούσε το
μισό της περιουσίας της.
