1. អាណាចក្រចក្រិត និពនធដោយ ម៉ា ច័នទបញ្ញា
1
និពនធដោយ ម៉ា ច័នទបញ្ញា
ច្រចច!ៗៗ
សត្វចរងិត្កំពុងតត្តរសកច្រចៀងច្ៅខាងច្រោយបន្ទប់ខ្ុំ។ ចច្ររៀងវារត្់ោត្់ពីច្ឆវងរកស្ដ ំ ពីស្ដ ំច្ៅច្ឆវង កនុងរត្ច្ចៀកខ្ុំ។ អំពូល
ច្្លើងពណ៌ ស ចំងយ៉ា ងចាស់ច្លើត្ុត្ូចរួយច្ៅតកបរបងអួច តដលឆលុុះឲ្យច្ឃើញចាស់ន្ូវរកដាស់រួយសន្លឹក។ ខ្ុំកំពុងគូសរូបអវី
រយ៉ាង ប៉ាុតន្ែខ្ុំគ្មា ន្ច្គ្មលច្ៅច្ស្ុះ ច្រៅតត្ពីគូសវាកនុងច្គ្មលបំណងចង់បំបាត្់ោរអផ្សុក កនុងរារត្ីោល។
រដងម្កា ល ខ្ុំតត្ងសួរខលួន្ឯងថា ច្េត្ុអីវបាន្ជាធរាជាត្ិបច្ងាើត្ឲ្យច្ពលថ្ងងម្កន្ច្រចើន្ជាងយប់ដូច្ចនុះ!? ប៉ាុតន្ែតារពិត្ច្ៅ ធរាជាត្ិ គឺ
ម្កន្រូលច្េត្ុរបស់ច្គចាស់ណាស់ តត្រន្ុសសច្េ តដលតត្ងតត្បច្ងាើត្រូលច្េត្ុងាីរបស់ខលួន្ច្រចើន្ច្ៅ ច្រចើន្ច្ៅ រេូត្ដល់ថាន ក់
ច្សទើរទាល់តត្លុប ច្លើរូលច្េត្ុពិត្របាកដរបស់ធរាជាត្ិ។
យប់ច្េើង គឺម្កន្តត្សំច្េងច ត្ច្ន្ុះច្េើយជារិត្ែរបស់ខ្ុំ។ ខ្ុំតត្ងស្ដ ប់វាជាត្ន្តន្ែីដ៏ពិច្រាុះ សរម្កប់កំដររារត្ី កនុងោរតត្ងន្ិពន្ធ
បេច្្លងរបស់ខ្ុំ។ ចច្ររៀងតដលស្ដ ប់ច្ៅ អាចលួងច្ោរអាររាណ៍ រន្ុសសបាន្ គឺម្កន្តត្ត្ន្តន្ែីតដលច្ធវើឲ្យរន្ុសសចូលចិត្ែច្ន្ុះ ច្េើ
យ។ ចរងិត្ គឺតត្ងតត្ម្កន្ភាស្ផ្ទទ ល់ខលួន្របស់វា តដលរន្ុសសអាចតបងតចកយករកច្របើកនុងអាររាណ៍ ច្ផ្សងៗ តារេំច្ន្ើងចិត្ែ
របស់ខលួន្ ប៉ាុតន្ែពីរួយច្ពលច្ៅរួយច្ពល សំច្េងចរងិត្បាន្សងប់ស្ង ត្់បន្ែិចរដងបន្ែិចរដង។ ច្ពលខលុះ គឺច្ៅយំតត្រួយប៉ាុច្ណាណ ុះ
របតេលជាអនក្ូរិតកបរច្ន្ុះ តត្ងតត្រកចប់វាច្ធវើជារហូបច្ ុះច្េើយ។
គិត្រិន្បាន្ប៉ាុ ា ន្ផ្ង ខ្ុំក៏រកច្េកច្រើលរកដាស់របស់ខ្ុំ ច្ឃើញថា ខ្ុំពិត្ជារិន្ដឹងគូសពីអវីឲ្យចាស់ោស់ច្ស្ុះ ។ ច្ពលច្ ុះ
ខ្ុំក៏ចប់ច្ផ្ដើរទាញេគីតា តដលដាក់តផ្អកតកបរម្កត្់បងអួចរបស់ខ្ុំ ច្េើយរបគុំជាអាគ័រដូ ឡារីន្ឺ ហ្វវ សុល ដតដរៗ រេូត្ទាល់តត្
រត្បក់ត្នកចប់ច្ផ្ដើរធុញរទាន្់ ទាញចុុះបន្ែិចរដងៗ រេូត្ទាល់តត្លង់លក់កនុងដំច្ណក។
«បងបញ្ញា !ៗ!!» សំច្េងកូន្ច្កាងម្កន ក់ បន្លឺច្េើងកនុងរត្ច្ចៀករបស់ខ្ុំ។ «ភា្ ក់ច្េើង!! ខ្ុំចង់ ំបងច្ៅច្លងឋាន្របស់ខ្ុំ។»

2. អាណាចក្រចក្រិត និពនធដោយ ម៉ា ច័នទបញ្ញា
2
រគ្មន្់តត្ឮថាឋាន្របស់ខ្ុំ ខ្ុំក៏រស្ប់តត្ភា្ ក់រពឺត្ ច្េើយច្បើកត្នកច្េើងកនុង្ពងងឹត្។ ខ្ុំរស្ប់តត្ពយយររសវា រកពិលតដល
ដាក់ច្ៅតកបរថ្ដរបស់ខ្ុំ រួចបំ្លឺច្េើង ប៉ាុតន្ែរស្ប់តត្គ្មា ន្ន្រណាច្ស្ុះ។ ខ្ុំក៏រស្ប់តត្ម្កន្អាររាណ៍ ថាខាល ចច្ខាា ចភាល រ ច្ររុះ
ទាក់េងន្ឹងឋាន្ច្ន្ុះឋាន្ច្ ុះ ច្បើរិន្ច្ខាា ចច្េ ក៏យររាជតដរ។ ខ្ុំបាន្បន្់រពុះអស់ច្េើយ ច្ររុះខ្ុំរិន្ទាន្់បាន្សបាយច្េ។
សររួលអាររាណ៍ ស្រជាងាី ខ្ុំក៏ពយយរបិេត្នក រួចសររួលខលួន្ ច្គងរដងច្េៀត្ ប ទ ប់រក សំច្េងស្ររបស់ច្កាងត្ូចច្ ុះក៏ឮ
ជាងាី បណាដ លឲ្យខ្ុំភា្ ក់ច្េើង រួចរបញាប់របញាល់ ចុចពិលតដលច្ៅន្ឹងថ្ដរស្ប់ច្េើង។
«យី! ច្រ៉ាចបាន្ជា រិន្ស្ដ ប់ខ្ុំច្ស្ុះអុីចឹង?!» សំច្េងកូន្ច្កាងច្ ុះក៏ឮច្េើងជាងាី។
«ឯងជាអនកណា? ច្េើយ ច្បើរគ្មន្់ច្បើ ឲ្យខ្ុំច្ឃើញរុខឯងរក រិន្បាច់បំបាំងោយអុីចឹងច្េច្វុើយ!!!» ខ្ុំក៏តរសកច្ឆលើយត្ប ច្ដាយ
រកច្េក ច្រើលច្ឆវង ច្រើលស្ដ ំ កនុងភាព្័យគ្មា ន្ន្រណាច្ស្ុះ។
«ហ្វហ្វហ្វេ» សំច្េងច្សើចក៏ឮច្េើងជាងាី។ «ខ្ុំរិន្ច្ចុះបំបាំងោយអីច្េបង! ខ្ុំច្ៅច្លើេគីតាបងណា៎ !»
ខ្ុំក៏រកច្េកត្លត្ ច្ឃើញកូន្ចរងិត្ត្ូចរួយកំពុងតត្ឈររចត្់ចច្ងាុះ ដូចជារន្ុសសអុីចឹង។ ច្ឃើញសភាពដូចច្ ុះ ខ្ុំក៏ភា្ ក់រពឺត្ បិុះ
ន្ឹងរសវា៉ាចប់ថាន ំរុសរកបាញ់ច្េៀត្ តត្ក៏ឮសតររកច្កាងត្ូច របឹងន្ិយយរកោន្់ខ្ុំស្រជាងាី។
«បងចង់ច្ធវើអីណឹ ង?!!! ខ្ុំគឺជាអនកចច្ររៀងរបស់តដលច្រចៀងឲ្យបងស្ដ ប់រាល់យប់ច្ ុះអី។» ម្កត្់ច ត្ក៏ច្េើបច្េើង។
«យី!!!!! ចរងិត្ច្ចុះន្ិយយ! ច្ខាា ចលងច្េដឹងខ្ុំ!!!??» ខ្ុំច្លល យម្កត្់ច្េើង ច្េើយកនុងចិត្ែចប់ច្ផ្ដើរញ័រ្័យច្ៅ ្័យច្ៅ។
«រិន្តរន្ច្ខាា ចលងច្េ គឺខ្ុំជាចរងិត្ពិត្តរន្ បង!!» ចរងឹត្ក៏បន្ែ។
«ច្េើយ..ច្េើយ!! ឯងចង់រករកអីពីច្យើង!? ច្យើង..ច្យើង!! គ្មា ន្អីឲ្យឯងច្េ!» ខ្ុំត្បច្ៅវ ិញទាំងសលុត្ៗកនុងចិត្ែ។
«ខ្ុំន្ឹង ំបងបញ្ញា ច្ៅ ច្លងឋាន្របស់ខ្ុំ ច្េើយខ្ុំចង់ឲ្យបងបញ្ញា ជួយតត្ងចច្ររៀងឲ្យរបជាជន្ចរងិត្ខ្ុំច្រចៀងផ្ង» ចរងិត្
ន្ិយយបច្ណដើ រ ច្ដើរបច្ណដើ រ ច្ដាយច្ោត្ពីច្លើដងេគីតា ច្េើយច្ដើរសន្សឹរៗរកតកបរខ្ុំ។ «ច្ររុះអស់ជាច្រចើន្ច្ពលរកច្េើយ
តដលពួកខ្ុំច្រចៀងតត្បេដតដរៗ កំដររដូវវសា តដលច្រត្ៀរចំតត្ថ្ងងស្ល ប់ ច្ររុះរន្ុសសច្ធវើឲ្យពួកច្យើងរចេំថ្ងងន្ិងពន្លឺច្្លើងរយ៉ាងដ៏
ធំតដលពួកច្គបច្ញ្ញឆ ត្ច្យើងច្ៅេីច្ ុះ។»
ខ្ុំោន្់តត្ជិត្សនិេធិន្ឹងចរងិត្ម្កឌលអិត្តដលច្ចុះន្ិយយច្ ុះ។ ខ្ុំក៏អងគុយចុុះ ច្េើយស្ដ ប់ច្គបន្ែ។

3. អាណាចក្រចក្រិត និពនធដោយ ម៉ា ច័នទបញ្ញា
3
«ពួករន្ុសសបាន្ដាក់ច្្លើងបច្ញ្ញឆ ត្ពួកខ្ុំ ច្ដើរបីយកច្ៅបរ ិច្ភាគ បាន្ជាជីវ ិត្របស់ពួកខ្ុំម្កន្តត្ច្ពលសបាយច្រចើន្ ច្ររុះច្ពល
ច្កើត្េុកខ គឺជាច្ពលស្ល ប់តត្រដង ច្បើរិន្សបាយច្ ុះច្េ ជីវ ិត្ន្ឹងស្គ ល់តត្េុកខ។ សូរបងច្រតាែ ផ្ងចុុះ។» ចរងិត្អងគុយច្ៅច្លើ
ចុងច្មា ថ្ដរបស់ខ្ុំ ទាំងរុខរសច្រន្។ ច្េើយច្គក៏ច្លើកថ្ដ សំពុះខ្ុំ។
ច្ឃើញដូចច្ ុះ ខ្ុំក៏ងក់កាលយល់រពរ ប៉ាុតន្ែរុន្ន្ឹងយល់រពរវាបាន្ តណ ំពីលកខខណឌ រួយចំន្ួន្ ចូលរកោន្់ ឋាន្របស់វា។
វាច្ដើរចូលរូងត្ូចរួយតដលឋិត្ច្ៅច្រោរតរគរបស់ខ្ុំ។ រូងច្ ុះងងឹត្ណាស់ ប៉ាុតន្ែច្ដាយពន្លឺថ្ន្ ច្្លើងទាន្ត្ូចរួយរបស់ចរងិត្ ខ្ុំក៏
អាចច្រើលដឹងថា ខ្ុំគួរលូន្ច្្ព ុះច្ៅេិសណារួយបាន្តរន្។
បន្ែិចរដងៗ ខ្ុំបាន្ច្ឃើញពន្លឺត្ូចរួយ ពណ៌ រកេរ តដលច្រើលច្ៅហ្វក់ដូចជាច្្លើងច្េៀន្ កំពុងតត្រត្ូវខយល់អុីចឹង។ ខ្ុំលូន្
ោន្់តត្យូរច្ៅ ពន្លឺច្ ុះក៏ោន្់តត្ធំច្ៅ ធំច្ៅ ឯចរងិត្តដល ំផ្លូវខ្ុំវ ិញ ក៏ោន្់តត្ធំច្ៅៗ ដូចគ្មន តដរ។
រិន្បាន្ប៉ាុ ា ន្ េីផ្ង ខ្ុំក៏ច្ដើរដល់កតន្លងច្ ុះពិត្របាកដ។ ចរងិត្តដលច្ៅខាងរុខខ្ុំ ក៏រស្ប់តត្ធំតាំងពីអង្កា ល់ ប៉ាុន្ខ្ុំឯ
ច្ណាុះ! ច្ៅខាងរុខខ្ុំ ខ្ុំបាន្ច្រើលច្ឃើញន្ូវរុកខជាត្ិតផ្លផ្ទា ជាច្រចើន្ តដលច្រើលច្ៅជារុកខជាត្ិត្ូចច្េ តត្ម្កន្ម្កឌធំ គឺធំជាងខលូន្ខ្ុំ
ច្ៅច្េៀត្។ ច្ៅរិន្្ង យពីត្នក ខ្ុំច្រើលច្ឃើញពន្លឺរួយដូចជាច្្លើងច្េៀន្អុីចឹង។ វារត្ូវបាន្ច្គដាក់បំ្លឺអរដងផ្លូវជាច្រចើន្។
ខ្ុំច្រោកច្េើង ប ទ ប់ពីលូន្រករួយសន្ទុុះធំ ច្េើយពយយរច្បាសធូលីតដលរបឡាក់ច្លើខលួន្ខ្ុំ រួចពយយររកច្េកច្រើលច្ៅេី
លល ដ៏ធំ ច្ៅខាងរុខ គឺច្ឃើញម្កន្សុេធតត្ចរងិត្ធំៗ តដលម្កន្ម្កឌប៉ាុន្ៗខ្ុំជាច្រចើន្។ អនកខលុះ កំពុងតត្សរច្សរអកសរ ច្េើយអនកខលុះ
ច្េៀត្ កំពុងតត្អងគុយច្លងរ េឮច្រចចៗយ៉ា ងរ ំច្្ើយ ម្កន្អនកខលុះច្េៀត្កំពុងផ្លុំខលុយ ឬក៏គួសសគរ តត្បេទាំងច្ ុះ ពិត្ជាតបលក
តរន្ រិន្តដលឮពីរុន្ច្ស្ុះ គឺឮតត្រួយច្ណាត្ប៉ាុច្ណាណ ុះ។
«សូរបង ច្ដើររកតារខ្ុំរក!» ចរងិត្តដលខ្ុំជួបដំបូង បាន្ ំផ្លូវបន្ែដំច្ណើ រច្ៅរុខ។
ច្ពលកំពុងច្ដើរ ខ្ុំបាន្ច្ឃើញេីកតន្លងរួយ តដលច្គសរច្សរថា«ត្ំបន្់ច្រគ្មុះថាន ក់» ច្េើយច្ៅេីច្ ុះច្េៀត្ច្ស្ត្ ក៏ម្កន្បិត្ផ្ទល ក
រួយ តដរថា«រដូវវសា» តដលច្ៅច្រោយច្ ុះ ម្កន្េឹកសច្ន្សើរត្ំណក់ធំៗលល ក់ចុុះរក ន្ិងជុំវ ិញេឹកច្ ុះងងឹត្ចក់ត្នករិន្ធលុុះ
ច្ ុះច្េ។ ចរងិត្ភាគច្រចើន្ គឺជាសិលបករ ច្េើយពួកច្គរិន្សូវជាេំច្ន្រច្ ុះច្េ ច្គតត្ងតត្ច្ធវើច្ន្ុះច្ធវើច្ ុះ។ កំពុងតត្គិត្! រស្ប់តត្
ចរងិត្ច្ ុះ ំខ្ុំច្ៅដល់កតន្លងរួយ តដល ម្កន្ចរងិត្ជាច្រចើន្ ច្ៅរសច្ពញ រកច្េកច្រើលរកខ្ុំ។
ច្ដើរបាន្តត្ប៉ាុ ា ន្ជំហ្វន្ បាំងចរងិត្រួយ រស្ប់តត្ម្កន្ចរងិត្ធំរួយ តដលម្កន្រាុដច្ធវើអំពីសលឹកអំពិលេឹក តដលច្រើលច្ៅគឺតបលក
ពីច្គ ច្រើលច្ៅរបតេលជាច្សដចចរងិត្។
«ច្យើងលបីថាឯងជា អនកន្ិពន្ធបេច្្លងម្កន ក់ ឋាន្រន្ុសសតរន្ច្េ?» ច្សដចចរងិត្ ឱន្ច្រើលរុខខ្ុំ។
«បាេ! ពិត្តរន្ច្េើយ!» ខ្ុំត្បរត្េប់វ ិញ។

4. អាណាចក្រចក្រិត និពនធដោយ ម៉ា ច័នទបញ្ញា
4
«ចូរឯងន្ិពន្ធបេច្្លងរួយបេ សរម្កប់អាណាចរកចរងិត្ច្យើង ច្ៅច្រើល៍!» ច្សដចចរងិត្ ឈរព័េធថ្ដ ជារួយច្ជើងរបកបច្ដាយ
ប ល ត្ូចៗ ច្រើលច្ៅគួរឲ្យខាល ច បាន្បញ្ញជ ខ្ុំ។
«ប៉ាុតន្ែ ខ្ុំរិន្អាចតត្ងបាន្ភាល រៗច្ ុះច្េ ច្ររុះខ្ុំរត្ូវោរយល់ពីអាររាណ៍ អនកច្ៅេីច្ន្ុះជារុន្សិន្!» ខ្ុំត្បរត្េប់ច្ៅវ ិញ។
«ឯងរត្ូវោររយៈច្ពលប៉ាុ ា ន្ ច្បើរពឹកតសអកច្ន្ុះ ន្ឹងម្កន្អនករត្ូវស្ល ប់ច្េៀត្ច្េើយច្ ុះ!? បាន្! ច្យើងេុកច្ពលឲ្យឯងរួយយប់ច្ន្ុះ
...»
«រួយយប់...?!» ខ្ុំន្ិយយោត្់ ម។
«...តរន្ច្េើយ គឺរួយយប់! ច្បើឯងច្ធវើរិន្បាន្ច្េ ច្យើងន្ឹងចប់ឯងច្ៅត្ំបន្់ច្រគ្មុះថាន ក់ ថ្ន្តខវសារបស់ច្យើង....» គ្មត្់ច្ធវើរុខម្កំ
ណាស់។ «... ច្ទាុះជាយ៉ា ងណា យ ឯងរបតេលជារិន្ដឹងច្ ុះច្េ ពន្លឺរពឹកច្េើង គឺជាកដីសងឃឹរពិត្របាកដរបស់ពួកច្យើ
ង។ ច្យើងក៏សងឃឹរថា ឯងអាចជួយឲ្យរបជាជន្តដលរស់ច្ៅេីច្ន្ុះបាន្ឆលងោត្់ រួយថ្ងងច្ន្ុះផ្ងចុុះ។» ច្សដចចរងិត្ច្ ុះ តរបេឹក
រុខភាល រៗ ប៉ាុតន្ែខ្ុំហ្វក់ដូចជាេេួលអាររាណ៍ ្័យខាល ចយ៉ា ងខាល ំង។
ខ្ុំក៏ចប់ច្ផ្ដើររត្់រត្េប់ច្រោយ ច្ដាយរិន្ច្អើច្ពើ ពីចរងិត្ទាំងឡាយទាំងអស់ ប៉ាុតន្ែទាវ តដលខ្ុំរកអរាញ់រិញ រស្ប់តត្បាត្់
ឈឹង។ ច្េើយខ្ុំក៏ចប់ច្ផ្ដើរគិត្កនុងចិត្ែថា «ពុច្ទាធ ច្អើយ! ច្ធវើយ៉ា ងច្រ៉ាចច្ៅខ្ុំ?» ខ្ុំរកច្េកច្រើលច្ឆវងស្ដ ំទាំងត្ក់សលុត្ ច្ពលច្ ុះ
រស្ប់តត្ច្សដចចរងឹត្ច្ ុះ ច្ហ្វុះរក រខ្ុំ ច្ធវើឲ្យខ្ុំដូលអុកគូេច្ៅច្លើដី។
«ឯងរិន្បាច់រត្់ច្ ុះច្េ ច្ៅេីច្ន្ុះ រន្ុសសតដលចង់រត្េប់ច្ៅវ ិញបាន្ ទាល់តត្ច្គសច្ររចបំណងរបាថាន របស់ច្យើងជារុន្សិន្
ច្ររុះរន្ុសសជំរក់អាណាចរកច្យើង ច្រចើន្ណាស់។ ច្យើងរគ្មន្់តត្សូរឲ្យឯងន្ិពន្ធចច្ររៀងរួយបេជូន្របជាជន្ច្យើង ច្ដើរបី
បាន្សបាយរុន្ន្ឹងពួកច្យើងស្ល ប់ប៉ាុច្ណាណ ុះ ច្េត្ុអីឯងរិន្អាចច្ធវើបាន្ច្ ុះ!?។ ឯងដឹងច្េ ច្ររុះតត្ោរតរសកឃ្លល ន្ន្ូវពន្លឺ ដ៏
អារកក់របស់រន្ុសស របជាជន្ចរងិត្ច្យើង បាន្បាត្់បង់ វតអស់ជាច្រចើន្រន្់ោន្កាល ពីរួយ្ន ំច្ៅរួយ្ន ំ ច្ត្ើច្ន្ុះម្កន្
ន្រណាតដលគិត្ពីច្យើងច្េ? ច្យើងរគ្មន្់តត្សូររស់សបាយរុន្ន្ឹងស្ល ប់ប៉ាុច្ណាណ ុះ!» ច្សដចចរងិត្ ច្ធវើរុខម្កំ តត្ន្ិយយច្ដាយចិត្ែ
រត្ជាក់ ន្ិងម្កន្រច្ សច្ចចត្ បំផ្ុត្ពីសុខេុកខរបជាជន្របស់គ្មត្់ រកោន្់ខ្ុំ។
មស ត ម ស ត យ លច ស អាររាណ៍ ដ៏លអច្ន្ុះ។ ខ្ុំច្រោកច្េើងរកច្េកច្រើលបរ ិស្ា ន្ជុំវ ិញ
ច្េើយក៏សច្ររចចិត្ែជាងាីថា៖
«បាន្! ចុុះច្បើខ្ុំ អាចច្ធវើវាបាន្សច្ររច ច្ត្ើច្ោកន្ឹងច្ដាុះតលងខ្ុំច្ៅ ឋាន្របស់ខ្ុំវ ិញ តរន្ច្េ?!» ខ្ុំសួរបញ្ញជ ក់ទាំងដកដច្ងហើរ
ដងហក់។
ច្សដចចរងិត្ ច្រើលរុខខ្ុំយ៉ា ងម្កំ ច្េើយគ្មត្់ក៏សច្ររចចិត្ែន្ិយយច្េើងថា «បាន្!!!»។
ពីវ ិ េីច្ ុះត្ច្ៅ ខ្ុំក៏ចប់ច្ផ្ដើរទាញរ ត្របស់ចរងិត្រួយរកច្លង ប៉ាុតន្ែរិន្ថារ ត្ ឬខលុយច្ ុះច្េ ឮសូររិន្ពិច្រាុះច្ស្ុះ គឺឮ
សូរតត្ «ច្រចចៗ!!» ច្ធវើច្រ៉ាចន្ឹងអាចឮសំច្េងពិច្រាុះបាន្ ន្ិងម្កន្ចច្ររៀងច្រចៀងបាន្ ច្បើសំច្េងច្ ុះម្កន្តត្រួយរុខយ៉ា ងច្ន្ុះ។

5. អាណាចក្រចក្រិត និពនធដោយ ម៉ា ច័នទបញ្ញា
5
«្ប់ច្ធវើបេឲ្យពួកច្យើងភាល រច្ៅ!!!!» ចរងិត្រួយកនុងចំច្ណារចរងិត្ជាច្រចើន្ តដលកំពុងច្រើលខ្ុំ បាន្តរសកច្េើង។ «តរន្ច្េើយ
្ប់ច្ធវើ ភាល រច្ៅៗ!!!» ចរងិត្ជាច្រចើន្ច្េៀត្ ំគ្មន តរសកបន្ទរ។
ខ្ុំក៏េុករ ត្ចរងិត្ច្ ុះរួយតេកសិន្ ក៏ច្ងើបច្េើងពន្យល់ពួកច្គថា៖
«ច្ត្ើអនកទាំងអស់គ្មន ដឹងច្េថា ច្ដើរបីឲ្យច្យើងអាចរស់ច្ៅម្កន្ន្័យ ច្ត្ើច្យើងរត្ូវច្ធវើអវីខលុះ?» ខ្ុំតរសកខាល ំងៗ!
«រត្ូវច្រចៀងន្ិងរាំឲ្យបាន្ច្រចើន្ ច្ររុះច្ពលច្កើត្េុកខរបស់ច្យើងម្កន្ច្រចើន្ណាស់!» ចរងិត្រួយបាន្តរសកច្េើង។
«ខ្ុំថា រត្ូវតត្សុីច្មា ឲ្យបាន្ច្រចើន្ ច្េើបជាោររបច្សើរ។» ចរងិត្រួយច្េៀត្ តរសកច្េើង។
«តារពិត្ អនកទាំងអស់គ្មន ច្ឆលើយរត្ូវទាំងអស់ រគ្មន្់តត្អនកទាំងអស់គ្មន រិន្ទាន្់ដឹង ពីច្គ្មលរគឹុះ ថ្ន្ច្េត្ុផ្លច្ ុះ ម្កន្ន្័យថា
ច្ដើរបីឲ្យជីវ ិត្ច្យើងរស់ច្ៅម្កន្ន្័យ គឺច្យើងរត្ូវគិត្ឲ្យបាន្តវង្ង យ ច្េើយរត្ូវបច្ងាើត្វ ិធីស្ន្តសែឲ្យបាន្ឮច្រចើន្កនុងជីវ ិត្របស់ច្យើង
ច្ររុះម្កន្ជីវ ិត្ គឺម្កន្ឧបសគគ ដូចជាជីវ ិត្អនកទាំងអស់គ្មន ម្កន្រូប គឺម្កន្េុកខ។» ខ្ុំតរសកផ្ង ថ្ដរបស់ខ្ុំច្លើកច្េើងចុុះផ្ង ច្ៅ
ោន្់េវូងចរងិត្ តដលកំពុងសំេឹងរកោន្់ខ្ុំ។
«តត្វាម្កន្ទាក់េងអីន្ឹងច្រឿងតត្ងច្្លង!!!» ចរងិត្រួយកាលចប់រប្ំងខ្ុំ «តរន្ច្េើយៗ!!!» ចរងិត្ជាច្រចើន្គ្មំរេច្គ។
«ខុសច្េើយ! ស្ដ ប់ខ្ុំសិន្!» ចរងិត្រគប់គ្មន ស្ង ត្់។ «តារពិត្ ច្រៅពីច្គ្មលោរណ៍ ច្ ុះ គឺោរច្របៀបច្ធៀប គឺជាច្រឿងសំខាន្់បំផ្ុ
ត្។ ឧ. ច្បើរ ត្របស់អនកទាំងអស់គ្មន ម្កន្តត្សំច្េងរួយរបច្្េយ៉ា ងច្ន្ុះ ច្ធវើច្រ៉ាច ន្ឹងអាចម្កន្បេច្្លងជាច្រចើន្ ពិច្រាុះបាន្
ច្ ុះ?! ដូចគ្មន ន្ឹងជីវ ិត្អនកទាំងអស់គ្មន ច្បើអនកទាំងអស់គ្មន ច្ៅតត្រស់សបាយរង់ចំតត្ ច្សចកដីស្ល ប់រិន្ច្ដាុះរស្យវា ច្ធវើច្រ៉ាចន្ឹង
ច្ធវើឲ្យជីវ ិត្ម្កន្ន្័យ។ ចូរតសវងរករច្ធយបាយ តដលច្ៅរសច្ពញេីច្ន្ុះជារុន្ រស្ប់ ច្ររុះអនកទាំងអស់គ្មន ហ្វក់ដូចជាច្រើល
រិន្ច្ឃើញពីរច្ធយបាយទាំងច្ន្ុះច្ស្ុះ ចូរយកវារកច្របើ!» ខ្ុំពន្យល់ពួកច្គបច្ណដើ រខ្ុំច្ដើរចុុះច្ដើរច្េើងបច្ណដើ រ ច្េើយម្កត្់របស់ខ្ុំក៏
របឹង ច្រចៀងចច្ររៀងតដលខ្ុំតត្ងឲ្យច្គស្ដ ប់ភាល រៗ តដលច្រៀបរាប់ពីជីវ ិត្ ន្ិងកដីសងឃឹរ ចំច្រុះពិ្ពដ៏ធំច្ធង។
ច្ពលកំពុងច្រចៀង ខ្ុំក៏ចប់ច្ផ្ដើរឲ្យពួកច្គច្ធវើជំច្រឿន្រួយ ច្ដាយឲ្យរបជាជន្ចរងិត្កនុងអាណាចរកច្ន្ុះ ចប់ច្ផ្ដើរ តសវងរកសំច្េង ដូ
ច្រ ៉ារីហ្វវ សុលឡា តដលជាសំច្េងទាំង៧ថ្ន្រគឹុះរបស់បេច្្លង។ ច្សទើរតត្ជិត្៣ច្ម្ក៉ា ង េរម្កំតត្អាចរកសំច្េងតបបច្ន្ុះបាន្ ជា៣
រកុរ។ ខ្ុំបិុះតត្ងងុយច្គងច្ៅច្េើយ។
ប ទ ប់រក ខ្ុំក៏ចប់ច្ផ្ដើរឲ្យចរងិត្ពីត្ូចច្ៅធំទាំងច្ ុះ តរសកជារត្ីសូរ (Cord) តដលជាោរដឹក ំថ្ន្រច្ សច្ចចត្ េំន្ុកច្្លង
ន្ីរួយៗ។ ពួកច្គតរសកតារបញ្ញជ ររបស់ខ្ុំ ច្ធវើជាសំច្េងផ្គុំសូរ។ ច្ពលច្ ុះ ខ្ុំក៏ចប់ច្ផ្ដើរ ទាញម្កត្់របស់ច្គ ន្ីរួយៗ យករក
ផ្គុំជាតខសច្្លងរបស់រ ត្ ច្េើយក៏ចប់ច្ផ្ដើរដំជាេំន្ុកច្្លង រ ីឯអនកតរសករួយរកុរច្េៀត្ ក៏តរសកជាដតដរៗ ប៉ាុតន្ែពិបាកបង្កហ ត្់
ណាស់ ច្ររុះពួកច្គរិន្ចំ។

6. អាណាចក្រចក្រិត និពនធដោយ ម៉ា ច័នទបញ្ញា
6
ច្ដាយច្ឃើញថា ពួកច្គពូតកកត្់រតា ខ្ុំក៏ចប់ច្ផ្ដើរបច្ងាើត្សញ្ញា សំគ្មល់ជាច្រចើន្ ច្ដើរបីេុកឲ្យពួកច្គអាន្ ន្ិងច្ដើរបីង្កយរសួលកនុង
ោរចំណាំ។ ច្បើគ្មា ន្ោរកត្់រតាច្េ រិន្ថារន្ុសស រិន្ថាសត្វច្ ុះច្េ រុខជាច្្លចអស់រិន្ខាន្។
ដូច្ចនុះ ពួកច្គក៏ចប់ច្ផ្ដើរច្រចៀងចច្ររៀងតដលខ្ុំច្រៀប ច្ៅកនុងសលឹកច្ឈើ ច្ដាយកនុងច្ ុះជាចច្ររៀងន្ិយយពីសងឃឹរ ម្កន្រសជាត្ិថ្ន្
ជីវ ិត្ តដលរស់ច្ៅរត្ូវោររច្ធយបាយ ជាច្រចើន្ច្ដើរបីរស់ ច្ដាយពុំតរន្រស់ចំតត្ស្ល ប់ រស់ចំតត្សបាយប៉ាុច្ណាណ ុះច្េ។
ច្គច្រចៀងយ៉ា ងពិច្រាុះ ច្ៅតារបេច្្លងតដលខ្ុំតត្ង ច្េើយច្សដចចរងិត្ក៏តរសកច្រចៀងតារតដរ ប៉ាុតន្ែរិន្បាន្ប៉ាុ ា ន្ផ្ង អាណាចរក
ច្ន្ុះក៏ចប់ច្ផ្ដើរតរបរបួល ច្ដាយស្រតត្ពន្លឺរួយបាន្ ន្ិរិត្ែច្េើងច្ៅខាងច្លើច្រឃ តដលបាំងច្ៅច្ដាយសលឹករុកខជាត្ិធំៗ។ ចរងិត្
ជាច្រចើន្ក៏ចប់ច្ផ្ដើរ តបកអាររាណ៍ ។ អនកខលុះក៏ច្េើរច្េើងច្លើច្ដាយរិន្ដឹងខលួន្។ ឯអនកខលុះច្េៀត្ ក៏ពយយរច្េើរច្គចតដរ តត្ច្ៅតត្
រិន្អាចច្គចផ្ុត្ ពីពន្លឺដ៏ចតរលកច្ ុះ។ ច្សទើរតត្ច្ហ្វុះច្េើងទាំងអស់ ច្ជើងដ៏ធំរបស់រន្ុសសបាន្ដាក់សំណាញ់ ចប់ពួកច្គ ច្ររុះ
តត្ពួកច្គ កំពុងតត្បាត្់បង់ស្ា រត្ីចង់ច្ឃើញពន្លឺច្ ុះ។ ស្ល បអនកខលុះក៏បក់ច្េើងច្ដាយរិន្ដឹងខលួន្ រួច ំពួកច្គច្ៅតារ សភាវគត្ិ
របស់ច្គ។
ចរងិត្ច្អើយ! ច្គកំពុងតត្្័ន្ែរចេំន្ឹងអ គត្របស់ច្គច្េើយ ច្ររុះពន្លឺគឺជាអ គត្របស់ច្គ តដលធរាជាត្ិបាន្ចររួចរកច្េើយ
កនុងសភាវគត្ិរបស់ច្គ ប៉ាុតន្ែច្ដាយភាព្័ន្ែរចេំន្ឹងអ គត្តកលងោល យ ច្គក៏ច្ដើរផ្លូវខុសទាំងអស់។
«ដល់ច្ពលច្េើយៗ!!! ដល់ច្ពលច្េើយៗ!!!»ច្សដចចរងិត្ន្ិយយទាំងរត្ដរខយល់ ន្ិងម្កន្េឹកត្នកោយេំផ្ង។
«ស្ដ ប់ខ្ុំសិន្!!!» ខ្ុំពយយរតរសកច្េើង ជាច្រចើន្ដង ច្េើយខ្ុំក៏ចប់ច្ផ្ដើរតរសកច្រចៀងចច្ររៀង តដលពួកច្គច្រៀន្ច្រចៀង
អរាញ់រិញច្េើង។ ច្ពលច្ ុះ ចច្ររៀងច្ ុះក៏ច្ធវើឲ្យចរងិត្ទាំងឡាយតដលរិន្ទាន្់បាន្ច្ហ្វុះច្េើង ចប់ច្ផ្ដើរច្រចៀងតារ ច្េើយ
ចច្ររៀងច្ន្ុះច្េើយ តដលអាចបន្លប់អាររាណ៍ ពីោរបច្ញ្ញឆ ត្របស់រន្ុសស តដលចរងិត្រគប់គ្មន កំពុងតត្វច្ងវងស្ា រត្ីចង់ដឹង ចង់ច្ឃើ
ញ។ ច្ពលរគប់គ្មន ឮចច្ររៀងច្ន្ុះ ស្ា រត្ីក៏ដាស់ច្េើង ច្េើយពួកច្គក៏ចប់ច្ផ្ដើរច្រចៀងតារចច្ររៀងច្ ុះ ច្ដើរបីបន្លប់
អាររាណ៍ ។ អនកតដលអាចតាំងស្ា រត្ី ន្ិងអាររាណ៍ បាន្ ច្គក៏រួចផ្ុត្ពីច្សចកដីស្ល ប់ច្ ុះច្ៅ។
ច្គក៏ចប់ច្ផ្ដើរច្រចៀងជុំគ្មន ច្ដាយស្រគគីគ្មន ច្រចៀងជាចច្ររៀងរួយដាស់អស់ចរងិត្កនុងអាណាចរកច្គឲ្យភា្ ក់ខលួន្ពីោរវច្ងវង្័ន្ែ
រចេំពីអ គត្របស់ច្គ ច្ររុះថ្ងងតសអកច្ពលតដលច្រឃរុះជាថ្ងងងាី គឺជាច្វោងាីតដលពួកច្គអាចច្រើលច្ឃើញ រួចផ្ទល ស់បដូរេីលំច្ៅ
បាន្។ ច្បើពួកច្គច្ៅតត្ពយយរច្ៅតារ ោរច្បាកបច្ញ្ញឆ ត្ថ្ន្ពន្លឺច្ ុះ ោរពិត្ ន្ឹងោល យជាតកលងោល យ បាំងត្នកពួកច្គ ឲ្យច្្ព ុះ
ច្ៅោន្់ច្សចកដីស្ល ប់រិន្ខាន្។ អាណាចរករបស់ចរងិត្ រិន្ដូចជារសច្ម្កចច្េ គឺពួកច្គរត្ូវចល័ត្ច្ចញ ច្េើបអាចម្កន្ជីវ ិត្រស់
ពីរន្ុសសតដលប៉ាុន្ប៉ាង យកពួកច្គច្ៅបរ ិច្ភាគ។
ឱ!រន្ុសសច្អើយ ច្េត្ុតត្ចង់បាន្អវីតដលតបលក រួចសម្កល ប់ជីវ ិត្ច្គតដលរិន្ដឹងអីតបបច្ន្ុះអុីចឹង!? ចរងិត្តដលអាចេប់ស្ា រត្ីបាន្
គឺជាចរងិត្តដលឈនុះន្ឹងខលួន្ឯង ច្េើយឈនុះន្ឹងោរតកលងបន្លំរបស់ឥេធិពលថ្ន្ច្្លើង។

7. អាណាចក្រចក្រិត និពនធដោយ ម៉ា ច័នទបញ្ញា
7
ច្សទើរតត្រទាំពុំបាន្ តត្ោរពយយរបាន្ជររុញឲ្យ ច្លចច្ចញន្ូវលេធផ្លដ៏លអរួយ កនុងោរតដលអាចរគប់រគងស្ា រ ីត្បាន្។ ខ-
ណៈច្ន្ុះ រន្ុសសបាន្រករាយសំណាញ់ន្ិងបិេច្្លើងរត្េប់ច្ៅវ ិញច្េើយ ឯថ្ងងក៏ចប់ច្ផ្ដើររុះច្េើងតដរ ជីវ ិត្ងាីក៏ចប់ច្ផ្ដើរច្កើត្ម្កន្
ដូចគ្មន តដរ។
រុកខជាត្ិថ្ន្ពណ៌ ថ្បត្ង បាន្អតណដ ត្ជារូបរាងច្េើង ប ទ ប់ពីសុបិន្ដ៏ច្មា ងងឹត្ថ្ន្ោរ្័ន្ែរចេំដ៏ធំច្ធង ពីពន្លឺ។ តដន្ដីដ៏ធំ
លវឹងច្លវើយ បាន្ស្វ គរន្៍យ៉ា ងកក់ច្ៅដ សរម្កប់អ គត្របស់ចរងិត្។ ចរងិត្ជាច្រចើន្ ក៏ចប់ច្ផ្ដើរដួលច្ៅច្លើដី ច្ដាយស្រអស់
កម្កល ំងខាល ំងច្ពក តាំងពីយប់ ប៉ាុតន្ែោរដួលច្ន្ុះ វារបច្សើរជាងោរ្័ន្ែរចេំ ថ្ន្អ គត្តដលអាចច្ធវើឲ្យពួកច្គ សូរបីតត្ច្ពលតដល
ដួលក៏គ្មា ន្ច្េ គឺម្កន្តត្ច្សចកដីរិន្អាចវ ិលវ ិញ។
ោរដួលគ្មា ន្អវីគួរឲ្យខាល ចច្េ តត្ោរតដលច្ដើរផ្លូវខុសប៉ាុច្ណាណ ុះតដលច្ធវើឲ្យអវីៗបាត្់បង់។ សងឃឹរថាច្ន្ុះជាច្រច្រៀន្ដ៏លអសរម្កប់ពួកច្គ
ច្េើយក៏ជាច្រច្រៀន្ដ៏លអបំផ្ុត្កនុងជីវ ិត្របស់ខ្ុំផ្ងតដរ។
«ច្យើងសូរត្ំណាងឲ្យរបជាជន្ច្យើងទាំងរូល សូរអរគុណឯងច្រចើន្ សរម្កប់ោរជួយដ៏ធំច្ធងច្ន្ុះ។ ពួកច្យើងន្ឹងចងចំច្្ា ុះ
ឯងច្ន្ុះជាច្រៀងរេូត្។ ច្យើងម្កន្តត្លិខិត្អរគុណតដលចរច្លើសលឹកច្ឈើច្ន្ុះជូន្ឯងច្េ។ ចូរឯងេេួលវាេុកចុុះ!» ច្សដចចរងឹត្
យកថ្ដដាក់ច្លើកាលរបស់ខ្ុំ ច្ពលកំពុងលត្់ជងគង់ រួចគ្មត្់ក៏ឲ្យលិខិត្ច្ ុះរកខ្ុំ តដលលិខិត្ច្ ុះសរច្សរច្លើសលឹកច្ឈើរួយដ៏
ធំ។ សំច្េងេុះថ្ដ ន្ិងច្ហ្វ៊ោ សបាយក៏បន្លឺច្េើង។ ច្ពលច្ ុះ ស្ល បរបស់ពួកច្គ ក៏ច្ហ្វុះច្ចញច្ៅពីេីច្ន្ុះ រួចម្កត្់របស់ច្គ ក៏ចប់
ច្ផ្ដើរច្រចៀងចច្ររៀង តដលខ្ុំបាន្តត្ងយ៉ា ងរពរគ្មន ច្ធវើឲ្យខ្ុំម្កន្ច្ម្កេន្ភាពយ៉ា ងខាល ំង។
«អរគុណច្រចើន្ច្េើយបងបញ្ញា !!!!» ចរងិត្តដល ំខ្ុំរក ក៏តរសកច្េើងច្ពលច្គកំពុងតត្ច្រៀបច្ហ្វុះច្ចញច្ៅ រួចច្គច្លើកថ្ដសំពុះខ្ុំ
ជាន្ិចច ទាំងេឹករុខអាច្ឡាុះអាល័យ។ «ខ្ុំរសឡាញ់បងជាន្ិចច!» ចរងិត្រគប់គ្មន ក៏តរសកបន្ទរ។«ពួកច្យើងរសឡាញ់បង!!!»
ទាវ ររត្េប់ច្ៅោន្់ឋាន្របស់ខ្ុំក៏ច្លចជារូបរាងច្េើងវ ិញ។ ច្រឃ្លឺច្េើយ ប៉ាុតន្ែថ្ផ្ទច្រឃច្ ុះ ហ្វក់ដូចជារិន្្លឺចាស់ច្ស្ុះ ច្ពល
ច្ ុះត្ំណក់េឹក រួយត្ំណក់ធំបាន្លល ក់រកចំទាវ ររបស់ខ្ុំ បណាដ លឲ្យទាវ រច្ ុះអតណដ ត្ច្ៅបាត្់ ច្េើយចរងិត្ទាំងឡាយក៏លល ក់
ចុុះរកវ ិញ ជាបន្ែប ទ ប់។ េឹកច្្លៀងក៏ចប់បងអុរចុុះរក ច្ធវើឲ្យលិចេីច្ ុះយ៉ា ងខាល ំង។ ខ្ុំក៏លល ក់ច្េើរច្លើសលឹកច្ឈើរួយ រួចកម្កល ំងេឹក
ក៏ ំខ្ុំរស្ត្់ច្ៅតារ េិសថ្ន្េឹកេូរ ច្េើយច្សដចចរងិត្បាន្ចប់ថ្ដខ្ុំជាប់។
ច្ពលច្ ុះរស្ប់តត្ ម្កន្ចរងិត្ទាំងអស់ ំគ្មន ច្គ្មរពេង់ជាត្ិ យ៉ា ងពិច្រាុះ!
«សូរពួកច្េរែ រពុះរហ្វកសរត្ច្យើង ឲ្យបាន្រុងច្រឿង ច្ដាយជ័យរងគល...!!»
រគឹប!
«ច្រោកច្េើង! បងឯងច្គងដល់ណាច្េៀត្ េួសច្ម្ក៉ា ងខ្ុំច្ៅច្រៀន្ច្េើយ ច្ឃើញច្េ ច្រឃច្្លៀងច្េៀត្!!!!»

8. អាណាចក្រចក្រិត និពនធដោយ ម៉ា ច័នទបញ្ញា
8
ខ្ុំច្បើកត្នកច្េើងពីយល់សបែិដ៏តវងអ ល យច្ ុះ ក៏របេុះច្ឃើញបអូន្រសីរបស់ខ្ុំ កំពុងតត្បិេវ ិេយុច្ៅតកបរច្ ុះ។ ខ្ុំច្រោកច្េើងទាំង
អស់កម្កល ំងយ៉ា ងខាល ំង។ ខ្ុំរកច្េកច្រើលច្ម្ក៉ា ង គឺច្ម្ក៉ា ង៦រពឹកច្ៅច្េើយ។ សំច្េងចបក៏បន្លឺច្េើង ឯច ត្ក៏ស្ង ត្់ច្ៅវ ិញ។
ខ្ុំច្រោកច្េើង ទាំងររីរច្រើ ោច់ថ្ដក៏ោច់ច្ជើង ច្េើបដឹងចាស់ថាច្ន្ុះជាយល់សបែិប៉ាុច្ណាណ ុះ។ ខ្ុំក៏ច្សលៀករក់ ន្ិងច្រៀបចំខលួន្យ៉ា ង
ស្អ ត្ ច្ៅច្រោរ ថ្ផ្ទច្រឃតដលឮសូរតត្ត្ំណក់ត្ក់កនុងដំណក់ច្្លៀង។ ច្ៅរិន្អស់ចិត្ែច្ស្ុះពីច្រឿងដ៏អស្ច រយច្ ុះ ច្ពលច្រៀបច្ចញ
ច្ៅ ខ្ុំក៏ច្រៀបចំរកដាស់គំន្ូរ ច្មា ថ្ដ ន្ិងេគីតាេុក ច្ពលច្ ុះ ក៏ច្ឃើញសលឹកច្ឈើរួយលល ក់រក ពី លេគីតារបស់ខ្ុំ ច្េើយកនុងច្ ុះ
ម្កន្សរច្សរអកសរតចៗរួយថា«អរគុណបងបញ្ញា !»។
្នំច្ពញ ១៩/ច្រស្/២០១៣ ច្ម្ក៉ា ង២:៥០ េីអារលត្