1. Έπιστησον το ορμα, επιστησον. Έπιστησον ευθυς
το αρμα-ει δε μη,
σε απαγχω.
Τψολαε, αγε, ταχεως
υπακουσαν αυτου.
Μηδαμως. Επιμενετε νυν. Εγω γαρ παντ'ειδον· ουτοι
Μη επιλαβη αυτου οι δουλοι επανεστησαν. Ους κολασομεν.
Χαριν μεν υμιν οι- Έα, ου μακραν 'Αλλα ταυτ'ουκεθ
Τινες ουν ε/σ/; Σκυθαι... Ουκ αναγκαϊον δα. παντελως δε πορευσονται ημιν προσηκει.
εστιν· εγω γαρ τουτων επιμεληθησομαι ικανος ειμι εντωκαυματι Ανελθωμενουν
τα εμα πραγματα τωδε. ε/ς σκιαν.
μονος κατορ-
Αλλ'ημων τοδ'εργον εστιν ουν.
Εννοησετε γαρ
τουτο.
Συ, ω ξανθε, επει
ουτω σφοδρα βουλει
τω εταιρφ βοηθεϊν,
αυτον ο/σεις.
Άκουεις;

2. Όλιγω δ' υστερον Άθηνησι, παρελαυνοντων αυτων Μηκετι φερε τον εταιρον. Νυν γαρ, οιμαι, Τις εστιν εκεινος ο ανηρ
δια της αγορας... δυναται αυτος βαινειν.
Λεγεται πανυ
πλουσιος ειναι
'Ρωμαιος Τω οντι· κα'ι εξ ολιγου Τοϊς γαρ χρημασι Πανυ μεν ου ν."Ομως Εν δε τω μεταξυ, το αρμα εκ της αγορας ηδη
γ' εστιν, μεν ενθαδ'ηκει, ηδη δ' παντ' εξεστι ποιειν, δε τα χρηματα απεχωρησε.
ως εμο'ι ευδοκιμει και ελλογι- και δη και νεους τηνφιλιανουκαε'ι
δοκει. μος γεγονε. Ως δεινος δουλους ωσπερ εκει- ικανα εστιν εγειρειν. Εϊθ ' οι θεοι σε φυλα-
ο ανθρωπος. νους κτασθαι. Τουτω δε τι παροδο- ξειαν, ω δεσποτα
ξον τε και χαριεν
υπαρχει. 'Αλλ'ουπω
οιδα ποτερον TOUT'
αγαθον η κακον
εστιν
Νυν προτεινατε τας χειρας. Ωρα γαρ εστιν υμιν
εκ των δεσμων λυθηναι.Ίστε γαρ οτι ου μελλω
Άφιγμεθα, Τιμολαε. Έπιμεληθητι δη κακα ποιησειν υμας.
των 'ιππων.
Σφω δ'εμοισπεσθ

3. Συγγνωμην αυτω
οσα ποτα και σιτια. tvaç, μη ουτω σχες, δεσποτα. Μαλα Μμμμ... Εκ τοσουτου
καταπιης. Μελλεις γαρ πνιγεσθαι.Έναξ. γαρ ησθενει εν τω ουχ ουτως ηδεα σιτια
καυματι.
εφαγομεν. Χαριν σοι
οφειλω.
Θαυμαστον εστιν,
Αιθιοπι γ'οντι. "Α- Ύστερον χαριν απο-
μετρονμεντοιην δωσεις, οταν περι
το θερμον. παντων αλληλοις
ομολογησωμεν.
Εν τουτω τω οικηματι αναπαυεσθαι δυνησεσθε. Ένθαδε γαρ εισι λεκαναι τε "Επειτα δε, Ως ατοπος
και υδωρ, Θηκαι τε και κλιναι, χαλκια τε και σκευη, τα επιτηδεια. Ό μεν γαρ μονοιοντες. εστιν εκεινος
Τιμολαος υμϊν τροψην οϊσει, εγω δ' υμϊν εις αυριον διαλεχθησομαι. οανηρ. Εγω Θαυμαστη μεντοι η μετα-
γαρ ωηθην δουλευειν βολη. 'Αλλ'επε'ι δυναμεθα
παρ ανδρι κακω τε και ευ καθευδειν, μη τον και-
αγριφ. ρον παριωμεν.
Νυν δ'εξαιφνης επιεικης φαι-
νεται.
Χαιρω ορων υμας καλως
Ό δεσποτης υμας επιμε εχοντας. 'Αλλα, τινα ονοματα Δεησει μεν υμας ελεγχαν
νειεπιτωχωματι. υμϊν εστιν: ποιεϊν· χαλεπον δ' εσται. Ου
γαρ δηλον εστιν εκ των προ-
Ουτος μεν Έναξ σωπων υμων. Ου μην αλλ ' δ
καλειται- εγω δε ονομα- υμϊν συνθησομαι ^διως αν
ζομαι "Αλιξ. 'Ρωμαιοι ουτω περανθειη. Τουτου
δε πολϊται εσμεν. γαρ ενεκα επριαμην υμας.
Θαυμαστον, δηπου;
8

4. Πριν δε παντ'ακριβως διηγησασθαι, Τριτον γαρ η τεταρτον ηδη Άποπλεον γαρ εκ των Αθηνων εις την Ώστιαν φχετο, τα φορτια
αξιω λεγειν και αυτος 'Ρωμαιος ειναι, μηνα συνεβη εις Καπρεας φερον 'Ρωμαιοις εμποροις τισι. Τοις δ'ανεμοις αλλα εδοξεν.
Νουμας Σαδουλος ονομαζομενος και εποκειλαι πλοιον τι πολυ-
γενους παλαιτατου γενομενος. Έτι τελων αγγειων γεμον.
δ' εκ προνοιας ϊστε με παροντα
ενθαδε.
Οτε δ' εξητασαν οι στρατιωται τα ναυαγια, ουδεν ακεραιον ον κατελαβον Εξαιφνης μεντοι στρατιωτης τις τω εκατονταρχη ηνεγκε
κρατηρας τινος τα περιοντα, 'Ρωμαικοϊς γραμμασι δεξιως και
επιμελως επιγεγραμμενα, και λεγοντα τινας εν τω ενδοξοτατω
των Άθηνησι κεραμειων θαυμαστα επιβουλευσαι. Βουληθεις
γαρ τις τον κινδυνονμηνυειν τοις 'Ρωμαιοις, κατωρθωσε,
θεων γε βοηθουντων.
Και εγω νεωστι Άθηναζε αφικομην, ακριβων Τουναντιον δε· ουδεις γαρ υμας υποπτευ-
οντων των προστεταγμενων. Ώστε την οικιαν σει, και ομοιοι εσεσθε τω Τροϊκω ϊππω- αλλ '
Δυοιν γουν ημεραις υστερον, ταυτ τηνδε μισθωσαμενος, εζητησα ε'ισελθεϊν αποβλεψατε· τουτο γαρ εστι το Πρωτο-
εδιδαχθη η 'Ρωμαϊκη βουλη και, ε'ις το Πρωτονειον. Χαλεπονδε τουτ'εστι, και νεϊον, εκει, το οικοδομημα εκεινο...
ως εϊωθεν, απορρητα απορρητοις υμας οιμαι ραον ευ πραξειν.
αντεστησε, τον Πομπηιον κελευουσα
λαθρα τι διαπραξασθαι...
Ημεις; Χαλεπω-
τατον δη ημϊν
εσται, δουλοις
ουσιν, και νεοις

5. Ζητω δε δια τιημας εϊλου. Ως εμο'ι δοκεϊ, αναγκη ημϊν πειθεσθαι.
"Οταν δ'ο Έρκιος πεντεκαιδεκα ετων
Διδασκω ταΰθ'υμας· Πρωτονους γαρ, γενηται, τουτον τον Ίκαριον δεησει
τον κληρον αποδιδοναι. Χαλεπονδ'εσ- Αναγκη γε· Πρωτον μεν γαρ το της βουλης
ο προτερον το εργαστηριον κεκτημε- αργυριον δους υμας επριαμην, κα'ι ευθυνας
νος, τριτον ηδη ετος απεθανεν, υιον ται αυτω, ουτω φιλοχρηματα) δντι. Τοι-
γαρουν οπισθεν τουτων των τειχων δωσω. Έπειτα δ'ει αληθως 'Ρωμαιοι εστε,
καταλειπων, τον Έρκιον. Εκεινος πρεπει υμϊν τα δεοντα πραττειν.
δε, νεωτατος ων, υπ' Ίκαριου του δεινα εκεινος επιβουλευει· δνχρη αλ-
ταμιου επετροπευθη. Ουτος δε μετοι- ωναι. Εαν ουν εγω βουλεσθαι λεγω
κος ην, κα'ι την ουσιαν ηυξησε, τοις υμας ως εργατας αυτω επιτρεπειν, εθε-
Αθηναιων νομοις καταχρησαμενος. λησει, ως πλειστα υφ υμων ωφεληθησο-
μενος. Εν δε τω εργαστηριω οντας,
υμας δεησει αλλαμηχανασθαι κα'ι φι-
λιαν ποιεισθαι προς τον Έρκιον. Εγω
δ'ως ανδΰνωμαι υμϊν βοηθησω.
Ευ γε λεγετε. Συνθηκας ποιουνται καιτω γραμματεϊπαραδι-
Υμας γαρ εν τφ φανερω υβρισα ϊνα σκληρος δοασιν...
δοκω δεσποτης ειναι· Ουτω γαρ pçov εμο'ι
εσται παρα Ευγε. Όταν ουν την κεραμειανμαθητε,
τουτον τον Ίκαριον ελθοντι ευ πραξαι·
υμας δ' ελευθερωσω, το προσταχθεν αποτε- ο δεσποτης υμας ελευθηρωσει. Αντι δε
λεσαντας. Τουτο δε διαθησομεθα. παρα της ευνοιας ταυτης πρεπει υμας μεγιστην
τον αρχοντα ελθοντες. χαριν ειδεναι.
... ος τα γραμματα εις το γραμματοφυλα- 1
Προς δ εσπεραν ο Νουμας Σαδου- Και εν τψ
κειον καταθησει. λος τε και τω νεω εις το προθυρον προοτφω.. "Ονπερ ειπονωνητην ουτος
του Πρωτονειου ηκουσιν. εστιν, κα'ι ηλθε μετα τοϊν νεοιν
δουλοιν τουτοιν, βουλομενος αυτους σοι επιτρε-
πειν.
10

6. Χαιρε, ω Ίκαριε. Εγω ειμι Νουμας Σαδουλος, Ου δυνομαι αυ- Εννοει, ω Ίκαριε... Εγω γαρ ουτω πραττω Επιλανθανει δ αυτος on απορ-
ο 'Ρωμαιος, τωδε τω δουλωχθες πριαμενος, τους υποδεχε- ρητοι εισιν αϊ των κεραμεων
σθαι. Πλειους αιτουντος 'Ρωμαιου τινος, πολλου αξιου οντας. τεχναι. Άρα μη περι ολιγου του-
τον μεν "Αλικα, τον δ'Ένακα. Χαιροιμι δ'αν γαρ ηδη τυγχα- 'Όν λυπησεις εαν μη πεισθης. το ποιει: ουκ αν εθελοιμι.
ει την κεραμειαν ενθαδε μαθοιεν. Και, ως δι- νομενδντες.
καιον εστι, μισθον σο'ι δωσω. "Αχθομαιδ'ουκ
αξιων.
ΆΜεγωβουΙιομαι...
} -llLlItU A ILI Ι"/ 11' ·ι Λ II J . a ' .'ι Ουτος εστιν Αρχελαος, ο εμος
Νυνμεντοι και τουτ' εασεις, ως οιμαι
υιος. 'Όν ουκ ορθως ε'ιωθα εαν ο
τι αν βουληται ποιεϊν. Έα... εγω γαρ... Ναι· αυτου γαρ
παροντος, ευτυχεις.
Ελθετε· τι ονομα εκαστω Αει τη τυχη πισ- Ω. Έρκιος· Αει παρεισι, Ως βλασφημεις. Εκεινος γαρ ο παις πασας
υμων εστιν; τε υειν προσηκει μεγα φρονων ως ταως τις
και ουδεποτε μ ' ασπαζεται ταςχαριτος εχει. Ουδεποτε γαρ οϊτε θεοι
Του γαρ Πρωτονειου και οι δαιμονες ουτως αγριοι εσονται ωστε
κληρονομησει, εανγε παιδα ουτω νεον οντα απολλυναι. Χαιρε, ω
τουθ οι θεοι συγχωρωσιν Ικαριε. Ένιοτ' ουν ειμι εις το εργαστηριον ϊνα
εκεινω.
περι του "Αλικος και του Ένακος πυθωμαι. Και
τοτε κεραμια ωνησομαι.
Μαλιστα δη
μαλιστα.
11

7. Ολιγω δ' υστερον Αρχελαου τους φιλους εις το των κεραμεων εργαοτηριον αγοντος...
Ενθαδε μεν εργαζονται οι κερα-
μεις, πορρωτερω δ' αϊ καμινοιεισι
jm m
"Οπωςμηδεις τας τεχνας παρ'ημωνακοντω Τιμολαε, πεζη οϊκαδ'ειμι. Συ δε Έπαναξω, ω
μανθανη η αγγεια ομοια ημιν nom. δουλος το αρμα το αρμα επαναγε
εφιστησι.
'Αλλ'οιχεταιεις το γυιινασιον. Νεωτατοςμεντοιεστιν Ποιουν ηλθεν; οιος οχλος Ένθαδε γαρ πλειους εισιν οι θεωμενοι η
οι γυμναζομενοι. Πως ουν αυτον παλιν
ευρω;
Ταχεως ελθε. Ό γαρ Παυσανιας φησισε τρεχων αν νικησαι
^2

8. T
Πως αν προς τουτον διαλεγεσθαι δυναιμην; Ap'oùμεμνησαι οτι ουδενι Αλλ ' ονπερ φασι πλουσιωτατον
Άναγκαϊονμεντοι εστιν αυτον φιλον καθι- εξεστιν εις το γυμνασιον ειναι ξενων συ ει. Αυτος δε σε
σταναι. Εκεινος γαρ. ει ημϊν υπηρετοιη, εισελθ_εϊν, πλην τοις ασκουσι αρτι ειδον δια της αγορας
ουτως αν πολλου αξιος εϊη. "Αγε δη, ϊωμεν. και τοις γυμνασταϊς; Τοις γαρ ελαυνοντα, δυο δουλω εχοντα
θεωμενοις τα περιξ του στα-' — ους οιμαι σε πλειστου πρια-
διου, οιμαι, αποχρη. σθαι — εκ του αρματος δεδεμε-
"Ομως δ' εβουλομην μο- νους. και ειλκες αυτους. Μων
νον Γ.ρος τον παιδα οπεδρασαν;
εκεινον διαλεγεσθαι.
Έλληνα ουν τινα κτασθαι βουλομενος Εν δε τη νυκτι, παντα δοκει ησυχαζειν Ό Αρχελαος ημας εκελευσεν επιμε-
εισηλθες; 'Αλλ'ενθαδε ουδενα πωλουμεν, εν τω Πρωτονειω. υπο σκοτου οντι. νειν... πολυν ηδη χρονον.
ηκιστα δ'εκεινον. Έρκιος γαρ εστιν, ο του Ομως δε...
Πρωτονου υιος. "Ακουσον ουν εμου φιλικως Νυν απελθε, ω Πελια· υμεις δε, π δρατε.
συμβουλευοντος· μη τω'Ερκιω
εγχειρησης.
Τουτουενθυμησομα
ΤΙ δε; και υμας; Τινες εστε Τιμοι διαφερει; μετοικοι γουν "Απιστα γε, α λεγεις· αλλ ' 'ισως ουδεν αλλο η
εστε. Καταφρονων ημων ψευστης ει.
Ουτος μεν καλειται Έναξ. εγω δ
"Αλιξ. 'Ρωμαιοι δ'εσμεν. υβριζεις· ο γαρ "Αλιξ των
Ευπατριδων εστιν, και εγω
ειμι του Αιγυπτιων βασι-
λεως υιος.
13

9. Συγγνωμην αυτικα αϊτησαι, ει δε μη "Αγε δη, παυσασθε τοινυν. Εμε
γαρ μακρον ηδη χρονρν περι-
εμενετε. Ώστ'εμοι συγγνω-
τε· αλλ'ουκουν ο'ιεσθε αξιον
περιμεϊναι;
Ταυτα μαλιστα φιλω. Ίδετε· δυνομαι την του οφεως ορχεϊσθαι η την των
Ουδεν γαρ εμο'ι μαλλον κηληθεντων κεραμιων... η την της νυμφης. .
αρεσκει. Ίαϊ, ιαι. Νυν συμ-
παντες διατριβωμεν παι-
ζοντες.
Δια τι μεν ουκ εθελεις μεθ' ημων μενειν; τι Ώ Αρχελαε, ουπω κυ-
δ'απο παντων αεΊ φευγεις; Δευρο μεϊνον, ριος ει των εν τω
Έρκιε. Ώ φιλοι, ω αγαθοι φιλοι, επιλαθωμεθα
Πρωτονειω. Εγω γαρ ειμι εκεινου του ονειδους. ΆιδωμενκαΊ παι-
του Πρωτονου υιος.
ΤΟΥΤΟ Γ ΑΡΙΟΙ ΠΡΟΣΤΑ ΠΩ. ζωμεν. Νυν γαρ τρεις εσμεν. Πινωμεν
καιχορευωμεν κα'ιγελασωμεν. Ίαι, ιαϊ.
Έρρ'εις κορακας
και εις "Αιδου καταβηθι
Το γαρ Πρωτονειον
ΟΥΔΕΠΟΤΕ σοι εσται.
-· -*··
14

10. Ή συ, πιε τοινυν τονδε τον Σαμιον Χαριν μεν οιδα σοι, οι- Μη λιπαρησης αϊτων-
οινον. Ουτω γαρ ηδυ εστιν ωσηερ νον δ'ουποτ'επιον, ει πιεϊν γαρ ουκ αναξιοιην. Ύ
Αα, εγω γαρ ο τοσαυτην εν
μη δειπνων, και ταυτα "Οστις αν η
το των θεων νεκταρ. "Αγε δη. ο τροπος. υμϊν ελπιδα εχων και τοιαυτα
ενιοτε μονον, και εν βουλομενος υμας ωφελεϊν-
χρονψ τινι πανυ πα- ουκ
εθελησω. υβριζομαι αυθις και ως λοι-
λαιω. μος τις εκβαλλομαι...
Αλλ ' εγωγ ' à ν χαιροι-
μισοι πινοντι.
Φευ. της ελπιδος οσον ψευδομαι. Έπενοησα γαρ Η, η, πραυνου- ου δει ουτω κακως εχειν
υμας απελευθερουν κα'ι καθισταναι φιλους· και ει
εβουληθητε, εμοι αν συνηστε, περι του Πρωτονειου Ά, ως δεινον τουτο, .. Ελαχιστων ενεκα...
και της οικιας τησδε, à δεϊτον τυχοντα λανθανειν· ως αισχρον.Ύπο
ουτω γαρ υμϊν επιστευον. τουτων νοσω. Τοσαυ-
τα γαρ ηλπιζον, à νυν
σφαλλεται. Ο'ιμοι.
Μεγιστην γε δικην δωσετε. Όμνυμι γαρ· την τιμωρια ν ληψομαι
τηναξιαν. Μεταμελησει δ'υμϊν τουτο ποιησασιν.
15