1. 2, 13-17 Xesús tomou consigo a Pedro, a Santiago e a seu irmán Xoán, e levounos á parte, a un monte alto. Transfigurouse diante deles. E apareceron Moisés e Elías que conversaban con el.

2. 2, 13-17 Tomando Pedro a palabra, díxolle a Xesús: “ Señor, que ben estamos aquí! Se queres, farei aquí tres tendas, unha para ti, outra para Moisés e outra para Elías”.

3. 2, 13-17

4. Xesús anunciara xa que é preciso negarse a si mesmo, tomar a cruz e seguir ao seu Mestre. Como para darlles azos no duro camiño do seguimento, toma consigo a Pedro, Santiago e Xoán e transfigúrase ante eles.

5. A montaña está chea de simbolismo. Pola soidade e pola altura, o monte é un lugar apropiado para experimentar a presenza de Deus.

6. A transfiguración amosa a gloria de Xesús, como partícipe da gloria do Pai. Tamén desvela a súa sorte futura. E a revelación da vocación á que é chamada cada día a comunidade cristiá.

7. 2, 13-17

8. Ante as satisfaccións que se nos ofrecen, descubrimos que a felicidade está en alguén. En Alguén que é a nosa luz e paz. “ Mestre, que ben estamos aquí!”.

9. Ante as mil palabras que nos confunden comprendemos que o silencio é elocuente. O silencio de Deus é a única palabra que dá vida. “ Mestre, que ben estamos aquí!”.

10. Ante as tentacións de poder e de prestixio que nos asaltan, hai que valorar a proximidade do Señor e a participación no seu destino. “ Mestre, que ben estamos aquí!”

11. “ Mestre, que ben estamos aquí!”.

12. Señor Xesús que, transfigurado no monte, nos amosas a túa gloria de Fillo de Deus, ensínanos a descubrir o camiño da cruz que nos revela a maxestad da túa luz. Amén.

13. Texto: José Román Flecha Andrés HIJO DE Deus – Salamanca Presentación: Antonia Castro Panero Música: Signore, mostrami il tuo volto