2. Á noitiña daquel día, o primeiro da semana, estaban os
discípulos nunha casa coas portas pechadas, por medo
aos xudeus.

3. Nisto chegou Xesús, púxose no medio e díxolles:
Paz convosco!
Dito isto,
amosoulles as
mans e mais
o costado.

4. Logo exhalou
o seu alento sobre eles
e díxolles:
Recibide o Espírito Santo;
a quen lles perdoedes os pecados
quédanlles perdoados; a quen llelos reteñades
quédanlles retidos.
Xn. 20, 19-22

5. UN AMIGO IGNORADO
A liturxia deste domingo
lémbranos a figura
e as actitudes de
Moitas veces temos tratado de defendelo
da acusación de incredulidade que se lle imputa.

6. Sabemos que el foi o único discípulo
que animou os demais a subir con Xesús a Xerusalén,
aínda prevendo a sorte que alí lle esperaba.

7. Non parece crer que Xesús resucitara.
Quere tocar as súas chagas.
Botámosllo mil veces na cara.

8. Só está molesto
polo entusiasmo
dos seus compañeiros.
Os que antes rexeitaban
a cruz,
agora aceptaban
apresurados a gloria.
Parécenlle uns
oportunistas demasiado
frívolos e descomprometidos.

9. Tal vez Tomé tamén
está molesto con Xesús.
El foi o único que
estaba dispuesto
a seguir o seu Mestre
ata o final.
E agora Xesús
amósase a todos
os demais precisamente
cando el tivo
que afastarse do grupo.

10. “ Iso non se fai a un amigo”
Iso é o que parece pensar.
Non é un incrédulo.
É un amigo que se sente ignorado.

11. Sexa como for, a súa postura deu pé á última
benaventuranza evanxélica:

12. Señor Xesús,
“Ti, vencido o aguillón da morte,
abres aos crentes o Reino dos Ceos”.
Loámoste e te glorificámoste por iso.
E cremos en ti sen terte visto na túa carne mortal.
Aleluia!

13. José Román Flecha Andrés
Palabra del Señor, Salamanca , Editorial.Secretariado Trinitario,2007
Presentación: Antonia Castro Panero