1.
24 de xaneiro de 2016
3º Tempo ordinario – C
(Lucas 1,1-4; 4,14-21)
Presentación: B. Areskurrinaga HC
Euskaraz:D.Amundarain
Música: Jesus Guridi, Melodías Vascas. Amorosa.
José Antonio Pagola
NA MESMA
DIRECCIÓN

2.
Antes de comezar a narrar a actividade deAntes de comezar a narrar a actividade de
Xesús, Lucas quere deixar moi claro aosXesús, Lucas quere deixar moi claro aos
seus lectores cal é a paixón que impulsa oseus lectores cal é a paixón que impulsa o
Profeta de Galilea e cal é a meta de toda aProfeta de Galilea e cal é a meta de toda a
súa actuación.súa actuación.

3.
Os cristiáns teñen
que saber en que
dirección empuxa
a Xesús o Espírito
de Deus, pois
seguilo é
precisamente
camiñar na súa
mesma dirección.

4.
Lucas describe con todo detalle o que fai Xesús na
sinagoga da súa vila: ponse de pé, recibe o libro
sagrado, busca el mesmo unha pasaxe de Isaías, le o
texto, pecha o libro, devólveo e senta.
Todos han de escoitar con atención as palabras
escollidas por Xesús pois expoñen a tarefa á que se
sente enviado por Deus.

5.
Sorprendentemente, o texto
non fala de organizar unha
relixión máis perfecta ou de
implantar un culto máis
digno, senón de comunicar
liberación, esperanza, luz e
graza aos máis pobres e
desgraciados.

6.
Isto é o que le.
««O Espírito do SeñorO Espírito do Señor
está sobre min, porque meestá sobre min, porque me
unxiu. Envioume aunxiu. Envioume a
proclamar a Boa Nova aosproclamar a Boa Nova aos
pobres, para anunciar aospobres, para anunciar aos
cativos a liberdade, e a oscativos a liberdade, e a os
cegos a vista.cegos a vista.
Para dar liberdade aos oprimidos;Para dar liberdade aos oprimidos;
para anunciar o ano de grazapara anunciar o ano de graza
do Señordo Señor».».
Ao terminar, díxolles:Ao terminar, díxolles:
«Hoxe cúmprese esta«Hoxe cúmprese esta
Escritura que acabadesEscritura que acabades
de oír»de oír»..

7.
O Espírito de Deus está en
Xesús enviándoo aos pobres,
orientando toda a súa vida cara
aos máis necesitados,
oprimidos e humillados.
Nesta dirección temos que
traballar os seus seguidores.

8.
Esta é a orientación que Deus, encarnado en
Xesús, quere imprimir á historia humana.
Os últimos han de ser os primeros en coñecer esa
vida máis digna, liberada e ditosa que Deus quere
xa desde agora para todos os seus fillos e fillas.

9.
Non o temos que esquecer.
A «opción polos pobres» non é un invento duns teólogos do
século vinte, nin unha moda posta en circulación despois
do Vaticano II. É a opción do Espírito de Deus que anima a
vida enteira de Xesús, e que os seus seguidores temos que
introducir na historia humana.

10.
Dicíao Paulo VI: é un deber da Igrexa
«axudar a que naza a liberación... e facer que
sexa total».

11.
Non é posible vivir
e anunciar a Xesucristo se non é desde a
defensa dos últimos e a solidariedade
cos excluídos.

12.
Se o que facemos
e proclamamos desde a Igrexa
de Xesús non é captado como algo
bo e liberador polos que máis sofren,
que evanxeo estamos predicando?
A que Xesús estamos seguindo?
Que espiritualidade estamos promovendo?
Dito de maneira clara:
que impresión temos na igrexa actual?
Estamos camiñando na mesma
dirección que Xesús?

13.
NA MESMA DIRECCIÓN
Antes de comezar a narrar a actividade de Xesús, Lucas quere deixar moi claro aos
seus lectores cal é a paixón que impulsa o Profeta de Galilea e cal é a meta de toda a súa
actuación. Os cristiáns teñen que saber en que dirección empuxa a Xesús o Espírito de Deus,
pois seguilo é precisamente camiñar na súa mesma dirección.
Lucas describe con todo detalle o que fai Xesús na sinagoga da súa vila: ponse de pé,
recibe o libro sagrado, busca el mesmo unha pasaxe de Isaías, le o texto, pecha o libro, devólveo
e senta. Todos han de escoitar con atención as palabras escollidas por Xesús pois expoñen a
tarefa á que se sente enviado por Deus.
Sorprendentemente, o texto non fala de organizar unha relixión máis perfecta ou de
implantar un culto máis digno, senón de comunicar liberación, esperanza, luz e graza aos máis
pobres e desgraciados. Isto é o que le. «O Espírito do Señor está sobre min, porque me unxíu.
Envioume a proclamar a Boa Nova a os pobres, para anunciar aos cativos a liberdade, e aos cegos
a vista. Para dar liberdade aos oprimidos; para anunciar o ano de graza do Señor». Ao terminar,
díxolles: «Hoxe cúmprese esta Escritura que acabades de oír».
O Espírito de Deus está en Xesús enviándoo aos pobres, orientando toda a súa vida
cara aos máis necesitados, oprimidos e humillados. Nesta dirección temos que traballar os seus
seguidores. Esta é a orientación que Deus, encarnado en Xesús, quere imprimir á historia humana.
Os últimos han de ser os primeros en coñecer esa vida máis digna, liberada e ditosa que Deus
quere xa desde agora para todos os seus fillos e fillas.
Non o temos que esquecer. A «opción polos pobres» non é un invento duns teólogos do
século vinte, nin unha moda posta en circulación despois do Vaticano II. É a opción do Espírito de
Deus que anima a vida enteira de Xesús, e que os seus seguidores temos que introducir na
historia humana. Dicíao Paulo VI: é un deber da Igrexa «axudar a que naza a liberación... e facer
que sexa total».
Non é posible vivir e anunciar a Xesucristo se non é desde a defensa dos últimos e a
solidariedade cos excluídos. Se o que facemos e proclamamos desde a Igrexa de Xesús non é
captado como algo bo e liberador polos que máis sofren, que evanxeo estamos predicando? A que
Xesús estamos seguindo? Que espiritualidade estamos promovendo? Dito de maneira clara: que
impresión temos na igrexa actual? Estamos camiñando na mesma dirección que Xesús?