1. C R E R N O A M O R
26 de outubro de 2014
30º Tempo ordinario(A)
Mateu 22, 34 - 40
José Antonio Pagola
Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde a mensaxe do amor. Pásao.
Música: Adagio Concierto nº 12
Presentación:B. Areskurrinaga HC
Euskaraz: D.Amundarain
2. A relixión cristiá resúltalles a non
poucos un sistema relixioso difícil de
entender e, sobre todo, un entramado
de leis demasiado complicado para
vivir correctamente ante Deus.
4. Os evanxeos recolleron aa rreessppoossttaa ddee XXeessúúss aa
uunn sseeccttoorr ddooss ffaarriisseeooss qquuee llllee pprreegguunnttaann ccaall éé oo
mmaannddaammeennttoo pprriinncciippaall ddaa LLeeii..
5. AAssíí rreessuummee XXeessúúss oo
eesseenncciiaall::
oo pprriimmeeiirroo éé
“amarás o
Señor, o teu
Deus, con todo o
teu corazón, con
toda a túa alma
e con todo o teu
ser”.
O segundo é
“amarás o teu
próximo como a
ti mesmo”.
6. A afirmación de
Xesús é clara.
O amor é todo.
O decisivo na vida é
amar.
Aí está o
fundamento de todo.
O primeiro é vivir
ante Deus e ante
os demais nunha
actitude de amor.
Non temos que perdernos en cousas
accidentais e secundarias, esquecendo o
esencial.
Do amor arranca todo o demais.
Sen amor todo queda pervertido.
7. Ao falar do amor a Deus,
Xesús non está pensando nos
sentimientos ou emocións
que poidan agromar do noso
corazón; tampouco nos está
invitando a multiplicar os
nosos rezos e oracións.
9. Por iso engade Xesús un segundo mandamento.
Non é posible amar a Deus e vivir de costas
a seus fillos e fillas.
Unha relixión que predica o amor a Deus e se
esquece dos que sofren é unha gran mentira.
10. A única
postura
realmente
humana ante
calquera persoa
que encontramos
no noso camiño é
amala e buscar o
seu ben como
quixermos
para nós
mesmos.
13. Os sseegguuiiddoorreess ddee XXeessúúss nnoonn tteemmooss qquuee
eessqquueecceerr aa nnoossaa rreessppoonnssaabbiilliiddaaddee..
OO mmuunnddoo nneecceessiittaa tteesstteemmuuññaass vviivvaass qquuee
axuden as futuras xeracións a crer no amor
pois non hai un futuro esperanzador para o
ser humano se remata por perder a fe no
amor.
14. CRER NO AMOR
A relixión cristiá resúltalles a non poucos un sistema relixioso difícil de entender e, sobre todo, un
entramado de leis demasiado complicado para vivir correctamente ante Deus. Non necesitamos os cristiáns
concentrar moito máis a nosa atención en coidar antes que nada o esencial da experiencia cristiá?
Os evanxeos recolleron a resposta de Xesús a un sector dos fariseos que lle preguntan cal é o
mandamento principal da Lei. Así resume Xesús o esencial: o primeiro é “amarás o Señor, o teu Deus, con todo
o teu corazón, con toda a túa alma e con todo o teu ser”. O segundo é “amarás o teu próximo como a ti
mesmo”.
A afirmación de Xesús é clara. O amor é todo. O decisivo na vida é amar. Aí está o fundamento de
todo. O primeiro é vivir ante Deus e ante os demais nunha actitud de amor. Non temos de perdernos en cousas
accidentais e secundarias, esquecendo o esencial. Do amor arranca todo o demais. Sen amor todo queda
pervertido.
Ao falar do amor a Deus, Xesús non está pensando nos sentimentos ou emocións que poden
agromar do noso corazón; tampouco nos está invitando a multiplicar os nosos rezos e oracións. Amar o Señor,
o noso Deus, con todo o corazón é recoñecer a Deus como Fonte última da nosa existencia, espertar en nós
unha adhesión total á súa vontade, e responder con fe incondicional ao seu amor universal de Pai de todos.
Por iso engade Xesús un segundo mandamento. Non é posible amar a Deus e vivir de costas aos
seus fillos e fillas. Unha relixión que predica o amor a Deus e se esquece dos que sofren é unha gran mentira.
A única postura realmente humana ante calquera persoa que encontramos no noso camiño é
amala e buscar o seu ben como quixermos para nós mesmos.
Toda esta linguaxe pode parecer demasiado vella, demasiado gastada e poco eficaz. Non
obstante, tamén hoxe o primeiro problema no mundo é a falta de amor, que va deshumanizando, un tras outro,
os esfuerzos e as loitas por construír unha convivencia máis humana.
Hai uns anos, o pensador francés, Jean Onimus escribía así: “O cristianismo está aínda nos seus
comezos; lévanos traballando só dous mil anos. A masa é pesada e se necesitarán séculos de maduración
antes de que a caridade a faga fermentar”.
Os seguidores de Xesús no temos de esquecer a nosa responsabilidade. O mundo necesita
testemuñas vivas que axuden ás futuras xeracións a crer no amor pois non hai un futuro esperanzador para o
ser humano se remata por perder a fe no amor.
José Antonio Pagola