1. No principio existía a Palabra
e a Palabra estaba onda Deus,
e a Palabra era Deus.

2. Na Palabra estaba a vida
e a vida era a luz dos homes.
A luz brilla na tebra,
e a tebra non a recibiu.

3. E a Palabra fíxose carne e acampou entre nós,
e nós vimos a súa gloria, gloria propia
do Fillo único do Pai, cheo de graza e de verdade.
( Xn 1, 1-5.14)

4. O SILENCIO E A PALABRA
“Cando un silencio mainiño o envolvía todo,
e a noite ía mediada na súa carreira,
a túa Palabra todopoderosa, Señor,
veu desde o trono real dos ceos”
(Sab. 18, 14-15)

5. Primeiro fálasenos da Sabedoría.
E despois déixase falar
a mesma Sabedoría.
O texto revélanos o misterio
do Nadal do Señor.
Durante séculos, os profetas
falaron del.
Agora chegou o momento
de deixalo falar a El.

6. A PALABRA E A LUZ
Esa Palabra eterna de Deus,
esa sabedoría creada
antes dos séculos,
identifícase
con Xesús de Nazaré.
Entre os seus grandes atributos sobresaen polo menos tres:

7. “NA PALABRA había Vida”

8. “A PALABRA era a LUZ verdadeira
que aluma a todo home”
Só esa Palabra que vén de Deus
pode aclararnos o horizonte e os camiños, a
dignidade humana e os valores éticos
que a sustentan.

9. “A PALABRA fíxose carne
e acampou entre nós”
Somos peregrinos polo deserto
como o antiguo Israel.
Xesús fíxose peregrino e comparte o noso itinerario.

10. Deus todopoderoso e eterno,
luz dos que en Ti cren,
que a terra se encha
da túa Gloria
e que te recoñezan os pobos
polo esplendor da túa luz.
Por Xesucristo, noso Señor.
Amén.

11. José Román Flecha Andrés
Palabra del Señor, Salamanca , Editorial. Secretariado
Presentación:
Antonia Castro Panero
Trinitario,2007