HOMES

A Canción de fondo é interpretada por Charles Aznavour . Nas últimas diapositivas encóntrase a letra, que por si misma, move á reflexión. ESCÓITAA e GOZA CON ELA

Home. . . Recorda que cando es semente, é no corpo dunha Muller, que xermolas ...

Cando naces chorando… É nos brazos dunha Muller que te calmas...

Cando sintes fame, é nos seos dunha Muller que te sacias...

Cando intentas andar, é co auxilio dunha Muller que arriscas os primeiros pasos...

Cando comezas a falar, é unha Muller quen te ensina as primeiras palabras ...

Cando te preparas para enfrontar a vida, é unha Muller quen te incentiva e te moldea o carácter...

Cando comezas a espertar para o amor, é unha Muller quen te fai soñar ...

Cando sintes soidade, é unha Muller a quen buscas para ser a túa compañeira ao longo da vida .

Cando te multiplicas. . .é unha Muller quen dá a luz os fillos, dando continuidade á túa descendencia.

Cando, finalmente, entenderás que a Muller comparte coa natureza a creación da propia vida? ...

Cando finalmente, entenderás que dependes dela .?

Respétaa!, Ámaa!, ¡Protéxea! e, certamente, sentiraste máis Home.

Charles Aznavour Ela pode ser o rostro que non consigo esquecer, un abrazo de pracer ou de arrepentimento, tal vez o meu tesouro ou o prezo que eu teño que pagar. Ela pode ser a música que o verán canta, tal vez o frescor que o outoño trae, tal vez un centenar de cousas diferentes no espazo dun. Nun paraíso ou nun inferno, Ella pode ser bela ou fera, tal vez abundancia ou fame, pode transformarse cada día.

Ela pode ser o espello do meu soño, o sorriso reflectido no río. Ela pode non ser o que parece ser dentro da súa casa. Ela, que sempre parece tan feliz no medio da multitude, cos ollos tan persoais e tan orgullosos, pero que non poden ser vistos cando choran. Pode ser o amor que non espera que dure, pode vir das sombras do pasado que eu iré acordarme ata o día da miña morte.

Ela tal vez sexa o motivo para eu sobrevivir, a razón pola cal eu estou aquí, a persoa que coidarei a través dos difíciles e inmediatos anos. Eu, eu collerei as risas e as bágoas dela e farei delas todos os meus recordos. Para onde ela vaia, eu teño que estar allí. O sentido da miña vida é ela.