Este texto foi escrito no 2002,
en Maricá .
Feito para os Homes.
Dedicado ás Mulleres.
- Que quede o texto, polas
xeracións que virán.
- Que as Mulleres poidan
ocupar o seu espazo, sen
competir cos Homes.
- Que os Homes poidan
comportarse como Homes
con maiúsculas.

A Canción de fondo é
interpretada por Charles
Aznavour .
Nas últimas diapositivas
encóntrase a letra, que
por si misma, move á
reflexión.
ESCÓITAA e GOZA
CON ELA

Home. . . Recorda que cando es semente, é no
corpo dunha Muller,
que xermolas...

Cando naces chorando…
É nos brazos dunha Muller
que te calmas...

Cando sintes fame,
é nos seos dunha Muller
que te sacias...

Cando intentas andar,
é co auxilio dunha Muller
que arriscas os primeiros pasos...

Cando comezas a falar,
é unha Muller quen te ensina
as primeiras palabras...

Cando te preparas para enfrontar a
vida, é unha Muller quen te incentiva e
te moldea o carácter...

Cando comezas a espertar para o amor, é unha Muller
quen te fai soñar...

Cando sintes soidade, é unha
Muller a quen buscas
para ser a túa compañeira
ao longo da vida.

Cando te multiplicas. . .é unha Muller quen dá a luz os
fillos, dando continuidade á túa descendencia.

Cando, finalmente, entenderás que a Muller
comparte coa natureza a creación da propia vida? ...

Cando finalmente, entenderás que
dependes dela.?

Respétaa!, Ámaa!, ¡Protéxea!
e, certamente, sentiraste
máis Home.

Charles Aznavour
Ela pode ser o rostro que non consigo esquecer,
un abrazo de pracer ou de arrepentimento,
tal vez o meu tesouro ou o prezo que eu teño que
pagar.
Ela pode ser a música que o verán canta,
tal vez o frescor que o outoño trae,
tal vez un centenar de cousas diferentes
no espazo dun.
Nun paraíso
ou nun inferno,
Ella pode ser bela ou fera,
tal vez abundancia ou fame,
pode transformarse cada día.

Ela pode ser o espello do meu soño,
o sorriso reflectido no río.
Ela pode non ser o que parece ser
dentro da súa casa.
Ela, que sempre parece tan feliz no medio da multitude, cos
ollos tan persoais e tan orgullosos,
pero que non poden ser vistos
cando choran.
Pode ser o amor que non espera que dure,
pode vir das sombras do pasado
que eu iré acordarme ata o día da miña morte.

Ela tal vez sexa o motivo para eu sobrevivir,
a razón pola cal eu estou aquí,
a persoa que coidarei a través
dos difíciles e inmediatos anos.
Eu, eu collerei as risas e as bágoas dela e farei
delas todos os meus recordos.
Para onde ela vaia, eu teño que estar allí.
O sentido da miña vida é ela.