1. Sajumlah siswa kaluar ti ruang kelas pikeun balik.
Jony sarta Johan saterusna balik kaimah unggal di mana manehna nyaéta tatangga. hafis henteu
kuat pikeun nahan rasa hayang piceun cai leutik saterusna manéhna piceun cai leutik dihalaman
sakola di mana didinya aya hiji tangkal badag.
Johan: Jon kuring piceun cai tiheula ok, geus kebelet pisan yeuh!
Jony: Enya sok. burukeun. Engké bisa telat dugi ka imah!
Johan: Ok, teu lila bet.
saterusna Jony nempo hiji hal dihandap tangkal badag dideukeut halaman.
Jony: Naon nyah éta? Jigana lain barang berharga?!
Henteu lila saterusna Johan nyusul Jony!
Johan: Naon éta? Dompet. Dompet saha kitu ? Di mana manéh manggihna? Iraha manéh
manggihna? Boa-boa manéh teu bener yeuh?!
Jony: Ngaco ah manéh. Nanya anu bener atuh. Kuring nemu dompet ieu, teu apal saha nu
bogana da teu acan di buka.
Johan: Enya ntos burukeun buka!
Jony: Enya atuh!
Jony sarta Johan: Wow.. Loba pisan duitna!
Jony: Aya kartu identitasna!
Johan: Bener, jigana KTP nu boga ieu dompet.
Jony: Imah yeuh jelema deket bet, bikeun yuk!
Johan: Keur naon kudu dibalikeun ka jelemana urang nu manggihanna.Atos wae, mending
urang bikeun waé tuh duitna.

2. Jony: Teu daék ah, dosa nyaho.
Johan: Enya saha titah manéhna murageun eta dompet
Jony: Lamun manéh maksa, enya enggeus yuk urang bikeun ku duaan
Tuluy maranéhanana duaan balik. Selang 2 jam saterusna Johan ulin kaimah Jony guna ngajak
Jony ulin.
Johan: Jony, Jony yuk cuang arulin!
Nia: Éh maneh Johan! Mangga lebet! Jony di titah deui ku emana ngerjakeun heula pr ,kakara
kaci ulin!
Johan: nya nuhun
Nia: Johan rek nguinum naon? Teteh jieunkeun
Johan: wios teh teu kedah.
Nia: Teu kaci kitu atuh Han. Hayu rek nginum naon?
Johan: Saayana waé lah teh!
Nia:antosan sakedap nya?
Saterusna munculah emana Jony.
Wati: Éh Johan,tos lami?
Johan:nembe pisan bi!. Abdi bade ngajak jony ameng?
Wati:mangga. Daék nya ngajak Jony ulin?
Johan:nya bi.bi johan wios naros teu?
Wati:mangga,bade naros naon?
Johan: ari jony naha ngerjakeun prna ti ayeuna,pan ke ge peuting bisa sanes?

3. Wati: Lamun engké peuting mah jony sok langsung sare.
Johan: Kitu enya bi. Enya tos we Johan antosan waé
Wati: muhun di antosan waé, sakedap deui ogé réngsé.
Nia: ieu Han mangga di leueut minumna.
Johan:nya teh nuhun.
Nia:ma pan ayeuna aya jadwal arisan?
Wati: ekh nya,ma poho. Nya atuh ema langsung mangkatnya.
Jony: Enya ma
saterusna
Johan: Jony lila pisan enya, padahal lamun urang pasti tereh ngerjakeun pr nu kitu mah
Jony: punteun Han, lila nunggu enya?
Johan:mhun tos lami , titadi nungguin manéh.
Mereke duaan saterusna diuk dihareup imah sarta keur membagi-bagikan duit hasil penemuan
dompet dihalam sakola tadi beurang.
Johan: Gancang, bet lila pisan!
Jony: Duitna aya 200 rébu. Manéh 100 rébu, kuring 100 rébu.
Henteu lila berselang Lukman datang kaimah Jony. (réncang deukeut lanceukna Jony)
Lukman: Hi Jony/Johan. Deui dina keur naon? Biasana maranéh ulin diluar, tumben dina nongol
di dieu. Han/Jon naon éta? Duit saha bet loba?
Johan: Enya duit urang atuh a, manya nyokot duit batur
Lukman: Ah, mustahil. Maranéh pan masihbudak keneh, manya boga duit saloba éta. Kuring
tanya the Nia Enya.

4. Jony: Sabenerna ieu lain duit urang Mas, urang nemu dijalan.
Lukman: Bet teu dibalikeun atuh ?
Jony: Kuring tos mikir kitu Mas, tapi Johan anu ngotot ngajak ngebagi duit ieu.
Lukman: Coba Mas liat alamat nu bogana
Jony: Tadi maksud Jony daék balikeun ka nu bogana mas. Tapi Johan ngahuleng.
Lukman: Teu kaci kitu atuh , éta namina ngajabél hak baturari kitu mah, tong sok kitu boa
butuheun jelma nu murag dompetna.
Jony: Kuring ntos ngomong ka Johan, tapi manéhnana masih ngotot
Lukman: Enya ntos, leuheung maranéh balikeun ayeuna ka nu bogana.
Johan: hampura mas, kuring emang salah.
Jony: Hayu urang balikeun dompet ieu!
Maranéhanana duaan saterusna indit kaimah nu boga dompet kasebut jeung maksud pikeun
mulangkeunana.
Johan: wilujeung sonten?
Rony:sonten . Saha nya?
Johan: Hampura, ieu bener imahna Rony?
Rony: Bener, aya anu bisa dibantuan? Maranéh saha enya?
Jony: arurang duaan datang kadieu jeung tujuan pikeun mulangkeun dompet anu tadi beurang
arurang manggihan dihalaman sakola.
Rony: manggihan dompet? Sakeudeung enya, kuring tempo tiheula. Manggaka leubet!
Rony asup ka kamar sarta mengecek dompet tesebut, samentara Jony sarta Johan masih aya
diruang sémah.

5. Rony: Bener, ieu memang dompet kuring. Haturnuhun seuer enya geus daék mulangkeun
dompet kuring anu maranéh temuakeun. Maranéh alus pisan
Johan: Éta memang geus jadi kawajiban arurang pikeun mulangkeun hiji hal anu jadi hak batur.
Jony: Bener
Rony: Duuh.. hatur nuhun pisan nya
Jony sarta Johan: mangga mangga