2. บทที่ 1
เศบูลุน บุตรชายคนที่หกของยาโคบและเลอาห์
นักประดิษฐ์และผู้ใจบุญ
สิ่งที่เขาเรียนรู้อันเป็นผลมาจากแผนการต่อต้านโจเซฟ
1
สาเนาถ้อยคาของเศบูลุนซึ่งท่านสั่งสอนบุตรชายของท่า
นก่อนที่ท่านจะสิ้นชีวิตในปีที่ร ้อยสิบสี่แห่งชีวิต
สองปีหลังจากการมรณกรรมของโยเซฟ
2 และพระองค์ตรัสแก่พวกเขาว่า "จงฟังเราเถิด
เจ้าบุตรชายของเศบูลุนจงเชื่อฟังถ้อยคาของบิดาของเจ้
า"
3 ฉัน เศบูลุน เกิดมาเป็นของขวัญที่ดีให้กับพ่อแม่
4 เพราะเมื่อข้าพเจ้าเกิดมา
บิดาของข้าพเจ้าก็เจริญขึ้นอย่างมากมาย
ทั้งในฝูงแกะและฝูงสัตว์
เมื่อเขาได้รับส่วนแบ่งด้วยไม้เท้าที่หัก
5 ข้าพระองค์ไม่รู ้ว่าตนเองทาบาปมาตลอดชีวิต
เว้นแต่ในความคิด
6 ข้าพเจ้ายังไม่จาได้ว่าข้าพเจ้าได้ทาความชั่วช้าใดๆ
เว้นแต่บาปแห่งความโง่เขลาซึ่งข้าพเจ้าได้กระทาต่อโยเ
ซฟ
เพราะข้าพเจ้าทาพันธสัญญากับพี่น้องว่าจะไม่บอกบิดา
ว่าได้ทาอะไรไปบ้าง
7 แต่ข้าพเจ้าร ้องไห้ในที่ลับอยู่หลายวันเพราะเหตุโยเซฟ
เพราะข้าพเจ้ากลัวพวกพี่น้องของข้าพเจ้า
เพราะทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าถ้าผู้ใดเปิดเผยความลับ
ผู้นั้นจะต้องถูกประหาร
8แต่เมื่อพวกเขาคิดจะฆ่าพระองค์
ฉันก็สั่งพวกเขาทั้งน้าตาว่าอย่าทาผิดในบาปนี้
9 เพราะสิเมโอนและกาดมาต่อสู้กับโยเซฟเพื่อจะฆ่าเขา
และเขาพูดกับพวกเขาทั้งน้าตาว่า "พี่น้องของข้าพเจ้า
ขอเมตตาต่อตัวของยาโคบบิดาของเราด้วยเถิด
อย่าวางมือบนตัวข้าพเจ้าให้โลหิตผู้บริสุทธิ์ตกเลย
เพราะข้าพเจ้าได้ ไม่ได้ทาบาปต่อคุณ
10 พี่น้องทั้งหลาย ถ้าข้าพเจ้าได้ทาบาปจริง
โดยตีสอนข้าพเจ้า แต่อย่าวางมือบนข้าพเจ้า
เพื่อเห็นแก่ยาโคบบิดาของเรา
11
ขณะที่พระองค์ตรัสถ้อยคาเหล่านี้และร ้องไห้คร่าครวญอ
ยู่นั้น ข้าพเจ้าก็ทนความคร่าครวญของเขาไม่ไหว
และเริ่มร ้องไห้ตับของข้าพเจ้าก็ไหลออกมา
และสารในอุทรของข้าพเจ้าก็คลายไปหมด
12 ข้าพเจ้าร ้องไห้กับโยเซฟ หัวใจก็เต้นแรง
ข้อต่อของร่างกายข้าพเจ้าก็สั่น และข้าพเจ้าก็ยืนไม่ไหว
13 เมื่อโยเซฟเห็นข้าพเจ้าร ้องไห้อยู่ด้วย
และมีคนเข้ามาหาท่านเพื่อจะฆ่าท่าน
โยเซฟก็หนีไปข้างหลังข้าพเจ้าและวิงวอนเขา
14 ฝ่ายรูเบนก็ลุกขึ้นพูดว่า "พี่น้องของข้าพเจ้า
อย่าฆ่าเขาเลย
แต่ให้เราทิ้งเขาลงในบ่อแห้งบ่อหนึ่งซึ่งบรรพบุรุษของเรา
ขุดไว้แต่ไม่พบน้า"
15
เพราะเหตุนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงห้ามมิให้น้าขึ้นในตัว
พวกเขาเพื่อรักษาโยเซฟไว้
16
พวกเขาก็กระทาตามจนขายท่านให้กับชาวอิชมาเอล
17 เพราะลูกๆ
ของข้าพเจ้าไม่มีส่วนแบ่งตามราคาของเขา
18 แต่สิเมโอน กาด
และพี่น้องของเราอีกหกคนก็เอาราคาของโยเซฟไปซื้อร
องเท้าแตะสาหรับตนเอง ภรรยา และลูกๆ ของพวกเขา
โดยกล่าวว่า
19 เราจะไม่กินมันเพราะมันเป็นค่าเลือดน้องชายของเรา
แต่เราจะย่ามันไว้ใต้เท้าอย่างแน่นอน
เพราะเขาบอกว่าเขาจะเป็นกษัตริย์เหนือเรา
ดังนั้นให้เราดูว่าความฝันของเขาจะเป็นอย่างไร
20 เหตุฉะนั้นจึงมีเขียนไว้ในบทบัญญัติของโมเสสว่า
ผู้ใดไม่ยกเชื้อสายให้น้องชายของตน
รองเท้าของเขาต้องถูกปลดออก
และให้ถ่มน้าลายรดหน้าเขา
21
พี่น้องของโยเซฟไม่ปรารถนาที่จะให้น้องชายของตนมีชี
วิตอยู่
และองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปลดรองเท้าที่พวกเขาสวมต่อ
สู้โยเซฟน้องชายของตนไปจากพวกเขา
22 เพราะว่าเมื่อมาถึงอียิปต์
พวกผู้รับใช้ของโยเซฟก็ปล่อยเขาไว้นอกประตูเมือง
จึงได้ถวายบังคมโยเซฟตามแบบอย่างของกษัตริย์ฟาโร
ห์
23 ไม่เพียงแต่พวกเขากราบไหว้พระองค์เท่านั้น
แต่ยังถ่มน้าลายรดลงต่อพระพักตร ์พระองค์ทันที
และพวกเขาก็อับอายต่อหน้าพระองค์ด้วย ชาวอียิปต์
24
เพราะหลังจากนั้นชาวอียิปต์ก็ได้ยินถึงความชั่วร ้ายทั้งสิ้
นที่พวกเขาทากับโยเซฟ
25 เมื่อขายเขาไปแล้ว พี่น้องของฉันก็นั่งกินและดื่ม
26 แต่ด้วยความสงสารโยเซฟ จึงไม่รับประทานอาหาร
แต่เฝ้ าดูบ่อนั้น เพราะยูดาห์กลัวเกรงว่าสิเมโอน ดาน
และกาดจะรีบออกไปฆ่าเขาเสีย

3. 27 แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าข้าพเจ้าไม่ได้กิน
จึงให้ข้าพเจ้าเฝ้ าดูเขาจนขายเขาให้กับคนอิชมาเอล
28
เมื่อรูเบนมาได้ยินว่าโยเซฟถูกขายไประหว่างที่เขาไม่อยู่
เขาก็ฉีกเสื้อผ้าของตนและคร่าครวญว่า
29 ฉันจะมองหน้ายาโคบบิดาของฉันอย่างไร?
แล้วเขาก็รับเงินแล้ววิ่งตามพ่อค้าไป
แต่เมื่อไม่พบก็กลับเศร ้าโศก
30
แต่พวกพ่อค้าได้ละทิ้งถนนกว้างแล้วเดินลัดเลาะไปตามเ
มืองโตรโกลดีตโดยใช้เส้นทางลัด
31 แต่รูเบนเป็นทุกข์และวันนั้นไม่ได้รับประทานอาหาร
32 ดานจึงเข้ามาหาเขาและกล่าวว่า
"อย่าร ้องไห้หรือโศกเศร ้าเลย
เพราะเราได้พบสิ่งที่จะพูดกับยาโคบบิดาของเราได้แล้ว
33 ให้เราฆ่าลูกแพะตัวหนึ่ง
และเอาเสื้อคลุมของโยเซฟจุ่มลงไปในนั้น
และให้เราส่งมันไปให้ยาโคบโดยกล่าวว่า "รู ้ไหม
นี่คือเสื้อคลุมของลูกชายของเจ้า"
34 และพวกเขาก็ทาเช่นนั้น
เพราะพวกเขาเปลื้องเสื้อคลุมของเขาไปจากโยเซฟตอน
ที่ขายเขา และสวมเสื้อผ้าทาสให้เขา
35 สิเมโอนหยิบเสื้อคลุมนั้นไว้ไม่ยอมเลิก
เพราะตั้งใจจะฉีกมันด้วยดาบ
เพราะโกรธที่โยเซฟยังมีชีวิตอยู่และไม่ได้ฆ่าเขา
36 แล้วเราทุกคนก็ลุกขึ้นพูดกับเขาว่า
"ถ้าท่านไม่ยอมถอดเสื้อคลุม
เราจะบอกบิดาของเราว่าท่านผู้เดียวเท่านั้นที่กระทาสิ่งชั่
วร ้ายนี้ในอิสราเอล"
37 ดังนั้นท่านจึงมอบมันให้พวกเขา
และพวกเขาก็ทาตามที่ดานบอกไว้
บทที่ 2
เขาเรียกร ้องความเห็นอกเห็นใจและความเข้าใจของมนุ
ษย์จากเพื่อนมนุษย์
1 บัดนี้ลูกเอ๋ย
ข้าพเจ้าจงรักษาพระบัญชาขององค์พระผู้เป็นเจ้า
และแสดงความเมตตาต่อเพื่อนบ้าน
และเห็นอกเห็นใจต่อคนทั้งปวง
ไม่เฉพาะต่อมนุษย์เท่านั้น แต่ต่อสัตว์เดียรัจฉานด้วย
2 เพราะเห็นแก่ทั้งหมดนี้
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอวยพรข้าพเจ้า
และเมื่อพี่น้องของข้าพเจ้าป่วย
ข้าพเจ้าก็รอดพ้นจากโรคภัยไข้เจ็บ
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทราบจุดประสงค์ของแต่ละค
น
3 ลูกเอ๋ย เพราะฉะนั้น
จงมีความเห็นอกเห็นใจอยู่ในใจเถิด
เพราะแม้มนุษย์ทาต่อเพื่อนบ้านของตน
องค์พระผู้เป็นเจ้าก็จะทรงกระทากับเขาอย่างนั้นด้วย
4
เพราะว่าบุตรชายทั้งหลายของพี่น้องของข้าพเจ้าป่วยห
นักและกาลังจะตายเพราะโยเซฟ
เพราะพวกเขาไม่แสดงความเมตตาในใจ
แต่บุตรชายของข้าพเจ้าได้รับการรักษาไว้โดยไม่มีโรคภั
ยไข้เจ็บ ดังที่ท่านทราบ
5 เมื่อข้าพเจ้าอยู่ในแผ่นดินคานาอันริมทะเล
ข้าพเจ้าได้จับปลาให้บิดาของข้าพเจ้า
และเมื่อมีคนจานวนมากจมอยู่ในทะเล
ฉันก็ไม่ได้รับอันตรายต่อไป
6 ข้าพเจ้าเป็นคนแรกที่แล่นเรือไปตามทะเล
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าประทานความเข้าใจและสติปัญ
ญาแก่ข้าพเจ้าในนั้น
7 ข้าพเจ้าจึงหย่อนหางเสือไว้ข้างหลัง
และขึงใบเรือไปบนไม้ตั้งตรงอีกท่อนหนึ่งที่อยู่ตรงกลาง
8
และข้าพเจ้าแล่นไปตามฝั่งเพื่อจับปลาสาหรับบ้านบิดาข้
าพเจ้า จนกระทั่งเรามาถึงอียิปต์
9 และด้วยความเมตตา
ข้าพเจ้าจึงแบ่งปันสิ่งที่จับได้กับคนแปลกหน้าทุกคน
10 ถ้าชายคนใดเป็นคนต่างด้าว เป็นคนป่วย
หรือแก่แล้ว ข้าพเจ้าก็ต้มปลานั้นให้สุก และจัดไว้ให้ดี
และมอบให้แก่คนทั้งปวงตามที่ทุกคนต้องการ
ด้วยความโศกเศร ้าและมีความเห็นอกเห็นใจต่อเขา
11 ดังนั้น
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพอพระทัยข้าพเจ้าด้วยปลามากมา
ยเมื่อจับปลา
เพราะผู้ที่แบ่งปันกับเพื่อนบ้านก็จะได้รับจากพระเจ้ามาก
มายยิ่งขึ้น
12 ฉันจับปลาได้ห้าปีและมอบให้ทุกคนที่ฉันเห็น
และเพียงพอสาหรับครัวเรือนทั้งหมดของบิดาของฉัน
13 ในฤดูร ้อนฉันจับปลา
และในฤดูหนาวฉันเลี้ยงแกะกับพี่น้อง
14 บัดนี้ข้าพเจ้าจะแจ้งแก่ท่านถึงสิ่งที่เราได้กระทา
15
ข้าพเจ้าเห็นชายคนหนึ่งต้องทนทุกข์เพราะเปลือยเปล่าใ
นฤดูหนาว และมีใจเมตตาเขา
จึงแอบขโมยเสื้อผ้าตัวหนึ่งไปจากบ้านบิดาของข้าพเจ้า
และมอบให้แก่ผู้ที่ตกทุกข์ได้ยาก

4. 16 เพราะฉะนั้น ลูกทั้งหลายของข้าพเจ้าเอ๋ย
จงแสดงความเห็นอกเห็นใจและความเมตตาต่อมนุษย์ทุ
กคนจากสิ่งที่พระเจ้าประทานแก่เจ้าโดยไม่ลังเลใจ
และให้แก่ทุกคนด้วยจิตใจดี
17 และถ้าท่านไม่มีทรัพย์ที่จะให้แก่คนที่ต้องการ
ก็จงสงสารเขาด้วยความเมตตาเถิด
18
ฉันรู ้ว่ามือของฉันหาของที่จะให้แก่คนที่ต้องการไม่ได้
และฉันก็เดินไปกับเขาโดยร ้องไห้ไปเจ็ดระยะทาง
และไส้เดือนของฉันก็โหยหาเขาด้วยความเมตตา
19 เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงสงสารลูกๆ
ของข้าพเจ้าด้วยความเมตตาต่อทุกคน
เพื่อว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเมตตาและเมตตาท่านด้ว
ย
20
เพราะในวาระสุดท้ายพระเจ้าจะทรงส่งพระกรุณาของพร
ะองค์มาบนแผ่นดินโลก
และที่ใดที่พระองค์ทรงพบพระเมตตา
พระองค์จะประทับอยู่ในพระองค์
21
เพราะว่าในระดับที่มนุษย์มีความเมตตาต่อเพื่อนบ้านขอ
งตน
องค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทรงเมตตาเขาในระดับเดียวกับเขาด้
วย
22 เมื่อเราลงไปยังอียิปต์แล้ว
โยเซฟไม่มีเจตนาร ้ายต่อเราเลย
23 ลูกทั้งหลายของแม่เอ๋ย จงระวังตัวให้ดี
จงยอมรับตนเองโดยปราศจากความอาฆาตพยาบาท
และรักกันเถิด
และอย่าคิดบัญชีว่าแต่ละคนจะคิดร ้ายต่อพี่น้องของตน
24 เพราะการกระทาเช่นนี้ทาให้ความสามัคคีแตกแยก
และทาให้ทุกเผ่าแตกแยก และทาให้จิตใจลาบากใจ
และทาให้สีหน้าซีดเผือด
25 เพราะฉะนั้น จงสังเกตดูน้า
และรู ้ว่าเมื่อมันไหลมารวมกัน มันกวาดไปตามก้อนหิน
ต้นไม้ ดินและสิ่งอื่น ๆ
26 แต่ถ้ามันแยกออกเป็นลาธารหลายสาย
แผ่นดินก็จะกลืนมันลงไป และมันก็จะสูญสลายไป
27 ถ้าพวกท่านแตกแยกกัน
พวกท่านก็จะเป็นอย่างนั้นด้วย
เพราะฉะนั้นอย่าแยกออกเป็นสองหัวสาหรับทุกสิ่งที่องค์
พระผู้เป็นเจ้าทรงสร ้าง มีเพียงหัวเดียว สองไหล่ สองมือ
สองเท้า และอวัยวะที่เหลือทั้งหมด
28 เพราะเราได้เรียนรู ้ในบันทึกของบรรพบุรุษของเราว่า
เจ้าจะต้องแตกแยกในอิสราเอล
และเจ้าจะติดตามกษัตริย์สององค์
และจะทางานสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนทุกอย่าง
29 และศัตรูของเจ้าจะนาเจ้าไปเป็นเชลย
และเจ้าจะถูกวิงวอนอย่างชั่วร ้ายท่ามกลางคนต่างชาติ
พร ้อมด้วยความทุพพลภาพและความยากลาบากมากม
าย
30
และหลังจากสิ่งเหล่านี้ท่านจะระลึกถึงพระเจ้าและกลับใจ
และพระองค์จะทรงเมตตาท่าน
เพราะพระองค์ทรงเมตตาและสงสาร
31
และพระองค์มิได้ทรงกระทาความชั่วต่อบุตรของมนุษย์
เพราะพวกเขาเป็นเนื้อหนัง
และถูกหลอกด้วยการกระทาชั่วของตนเอง
32 และหลังจากสิ่งเหล่านี้ พระเจ้าพระองค์เอง
แสงสว่างแห่งความชอบธรรมจะขึ้นมาสู่เจ้า
และเจ้าจะกลับไปยังแผ่นดินของเจ้า
33
และท่านจะเห็นพระองค์ในกรุงเยรูซาเล็มเพราะเห็นแก่พร
ะนามของพระองค์
34 และอีกครั้งหนึ่งโดยความชั่วแห่งการกระทาของเจ้า
เจ้าจะยั่วยวนพระองค์ให้ทรงพระพิโรธ
35
และท่านจะถูกพระองค์ทอดทิ้งท่านไปจนถึงเวลาถึงจุดสุ
ดยอด
36 บัดนี้ ลูกๆ ของข้าพเจ้า
อย่าเสียใจที่ข้าพเจ้ากาลังจะตาย
และอย่าเสียใจที่ข้าพเจ้ากาลังจะถึงจุดจบ
37 เพราะว่าเราจะเป็นขึ้นมาอีกครั้งท่ามกลางเจ้า
เหมือนเป็นผู้ปกครองท่ามกลางบุตรชายของเขา
และฉันจะเปรมปรีดิ์ท่ามกลางเผ่าของฉัน
มากเท่าที่จะรักษากฎหมายของพระเจ้าและพระบัญญัติข
องเศบูลุนบิดาของพวกเขา
38
แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงนาไฟนิรันดร ์มาเหนือคนอธร
รม และทรงทาลายพวกเขาตลอดทุกชั่วอายุ
39 แต่บัดนี้ข้าพเจ้ากาลังรีบไปพักผ่อน
เช่นเดียวกับบรรพบุรุษของข้าพเจ้าด้วย
40
แต่ท่านทั้งหลายจงยาเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราด้ว
ยสุดกาลังของท่านตลอดชีวิตของท่านหรือ
41 เมื่อกล่าวคาเหล่านี้แล้ว
เขาก็หลับไปเมื่ออายุมากแล้ว
42 บรรดาบุตรชายก็วางพระองค์ไว้ในโลงไม้
ภายหลังพวกเขาก็หามศพพระองค์ไปฝังไว้ที่เฮโบรนพร ้
อมกับบรรพบุรุษของเขา