ο σχολικος εκφοβισμος ειναι συχνος στις μερες μας γι αυτο πρεπει να κανουμε κατι ολοι μαζι ωστε να το αποτρεψουμε

1. 6 ΜΑΡΤΙΟΥ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΑ
ΣΧΟΛΕΙΑ

2. ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ
Bullying
Ο σχολικός εκφοβισμός (bullying) συνιστά μορφή
επιθετικής συμπεριφοράς που αναπτύσσεται στο
σχολικό περιβάλλον και αποκτά ιδιαίτερα
ανησυχητικές διαστάσεις στη σημερινή εποχή.
Εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους και ως όρος
χρησιμοποιείται για βίαιες ή επιθετικές πράξεις που
ασκούνται επανειλημμένα από ένα παιδί ή από μια
ομάδα παιδιών εναντίον ενός συμμαθητή τους, με
απώτερο στόχο να του προκαλέσουν σωματικό ή και
ψυχικό πόνο και αναστάτωση( Olweus 2009)

3. ΔΙΑΦΟΡΕΣ
ΠΕΙΡΑΓΜΑ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ
Συνήθως συμβαίνει μεταξύ φίλων Τα άτομα δεν έχουν φιλικές σχέσεις
Δεν περιλαμβάνει την πρόκληση
σωματικού πόνου των άλλων
Έχει ως αποτέλεσμα σωματική βλάβη ή
συναισθηματικές δυσκολίες στο παιδί
Είναι τυχαία συμπεριφορά- Δεν υπάρχει
στοχοποίηση
Είναι επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά –
Υπάρχει στοχοποίηση του θύματος
Υπάρχει ισορροπία δύναμης μεταξύ των
διαπλεκόμενων παιδιών
Υπάρχει ανισορροπία δύναμης ή
εξουσίας μεταξύ παιδιού που εκφοβίζει
και παιδιού που εκφοβίζεται

4. ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
• ΣΩΜΑΤΙΚΟΣ:
χτυπήματα, μπουνιές, κλωτσιές, σπρωξίματα,
φτύσιμο, τσιμπήματα, δαγκωνιές.

5. ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
ΛΕΚΤΙΚΟΣ:
• πειράγματα για την εμφάνιση, το
ντύσιμο , τις πράξεις του ατόμου,
διάδοση κακοηθών και ψευδών
φημών, κοροϊδία, ρατσιστικά
σχόλια, υβριστικές
εκφράσεις,απειλές.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ:
• Απόρριψη από την ομάδα,
απομόνωση, τρομοκρατία,
καταστροφή αντικειμένων,
εκβιασμοί για χρήματα.

6. ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ:
• σεξουαλική παρενόχληση,
υπονοούμενα για την
σεξουαλική ταυτότητα του
θύματος, παρακολούθηση
της ιδιωτικής ζωής του
θύματος
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ή Cyber
bulling:
• e-mail και sms με υβριστικό
ή απειλητικό περιεχόμενο ,
φωτογράφηση ή
βιντεοσκόπηση για απειλή
ή εξευτελισμό.

7. Στο φαινόμενο του bullying εμπλέκονται πολλά
μέρη:
• Το παιδί που δέχεται βία
• Το παιδί ή ομάδα παιδιών που ασκεί βία
• Τα παιδιά θεατές

8. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ
ΔΕΧΕΤΑΙ ΒΙΑ - ΠΡΟΦΙΛ
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση
• Αδυναμία επίλυσης προβλημάτων
• Συναισθηματικές δυσκολίες
• Αίσθημα μοναξιάς
• Χαμηλές σχολικές επιδόσεις και απουσίες
• Άγχος
• Φοβίες
• Αποφεύγουν τη βλεμματική επαφή

9. Τα παιδιά αυτά βιώνουν:
• Θυμό
• Ντροπή
• Ενοχή
• Φόβο

10. Τα παιδιά αυτά αν δεν λάβουν στήριξη, στο
μέλλον μπορεί να δείξουν αδυναμία:
• Να αναλάβουν ευθύνες
• Να επιδείξουν συνέπεια στον κοινωνικό τους
ρόλο
• Να συνάψουν διαπροσωπικές σχέσεις

11. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
ΠΟΥ ΕΚΦΟΒΙΖΕΙ - ΠΡΟΦΙΛ
• Ανάγκη για κυριαρχία πάνω σε άλλους
• Μειωμένη ικανότητα αυτοελέγχου
• Αδυναμία τήρησης κανόνων και ορίων
• Διογκωμένη αυτοεικόνα
• Έλλειψη αίσθησης του μέτρου
• Είναι εχθρικό απέναντι στο περιβάλλον του (ιδιαίτερα σε
γονείς και εκπαιδευτικούς)
• Απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης
• περιβάλλεται από άλλους συμμαθητές του οι οποίοι δεν
εκφοβίζουν άμεσα αλλά ενισχύουν το παιδί που εκφοβίζει

12. ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ
• παραβατική συμπεριφορά (βανδαλισμούς,
κλοπές,χρήση ουσιών )
• δημιουργείται κλίμα φόβου μεταξύ των
μαθητών
• Θύματα και θύτες αντιμε-
τωπίζουν μοναξιά,μαθησια-
κές δυσκολίες ,δυσκολία να
κάνουν φίλους

13. Στο τέλος δεν θα
θυμόμαστε τα
λόγια των
εχθρών μας αλλά
την σιωπή των
φίλων μας.
Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ

14. Τα παιδιά θεατές:
Σημείο - κλειδί στην εμφάνιση του φαινόμενου
αποτελούν τα παιδιά - θεατές. Με την
συμπεριφορά τους διευκολύνουν ή
λειτουργούν ανασταλτικά στην εμφάνιση του
φαινόμενου.

15. Αναμενόμενες αντιδράσεις των παιδιών
θεατών:
• Να γελάσουν
• Να χαμογελάσουν
• Να αδιαφορήσουν
• να σχολιάσουν αυτό που γίνεται είτε θετικά
είτε αρνητικά
• Να κοιτούν και να μην κάνουν απολύτως
τίποτε

16. ΕΡΕΥΝΕΣ
Σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποίησε το
«Χαμόγελο του Παιδιού» σε 16.227 μαθητές από έξι
ευρωπαϊκές χώρες (Ελλάδα, Ιταλία, Βουλγαρία,
Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) ένας στους τρεις
μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει πέσει
θύμα σχολικού εκφοβισμού, ενώ ένας στους δύο
μαθητές γίνεται μάρτυρας τέτοιων περιστατικών.

17. ΕΡΕΥΝΕΣ (συνέχεια)
• Οι έρευνες επίσης δείχνουν ότι τα παιδιά που
αναφέρουν τη θυματοποίησή τους σε κάποιον
ενήλικα, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να
σταματήσουν να θυματοποιούνται από όσα δεν την
αναφέρουν
(Rigby, 2000 ∙ Hunter και συν., 2004).
• Ο εκφοβισμός είναι μια ‘υπόγεια’ δραστηριότητα την
οποία συχνά δεν αντιλαμβάνονται οι ενήλικες. Οι
δάσκαλοι επεμβαίνουν μόνο στο 14% των
επεισοδίων εκφοβισμού μέσα στην τάξη και μόλις
στο 4% των επεισοδίων εκφοβισμού στην αυλή του
σχολείου
(Crothers & Kolbert, 2004).

18. ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
Χρειάζεται συλλογική προσπάθεια από το
σχολείο ,τους δασκάλους και τις οικογένειες
των θυτών και των θυμάτων, απαιτείται
σεβασμός προς τον εαυτό μας και τους
άλλους, αλληλεγγύη , ενσυναίσθηση και
αποδοχή του άλλου, κατανόηση και αμοιβαία
εμπιστοσύνη.
ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΛΥΣΗ

19. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ