Are we looking at Heaven? See also at: https://youtu.be/4vXKI7jztAE

4. Γένεση 28: 10-19

6. Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία. Στα πρόσκαιρα
ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την
αθανασία.
β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το
θάνατο.
Νίκος Καζαντζάκης: Ασκητική
The purpose of the ephemeral life is the immortality. To
temporarily live bodies, both these streams are struggling:
a) the uphill, toward composition, toward life, unto immortality.
b) the downhill, toward disintegration, toward matter , toward
death.

7. Ο νους του ανθρώπου φαινόμενα μονάχα μπορεί να
συλλάβει, ποτέ την ουσία. Και όχι όλα τα φαινόμενα, παρά
μονάχα τα φαινόμενα της ύλης. Και ακόμα στενότερα: όχι καν
τα φαινόμενα τούτα της ύλης, παρά μονάχα τους μεταξύ τους
συνειρμούς. Και οι συνειρμοί τούτοι δεν είναι πραγματικοί,
ανεξάρτητοι από τον άνθρωπο. Είναι κι αυτοί γεννήματα του
ανθρώπου. Και δεν είναι οι μόνοι δυνατοί ανθρώπινοι, παρά
μονάχα οι πιο βολικοί για τις πρακτικές και νοητικές
του ανάγκες.
The mind of man can conceive only phenomena, never stuff. And
not all phenomena, rather than merely the phenomena of matter.
And still more closely: not even these phenomena of matter, only
between the associations. And the threads are not things real,
independent from humans. They too are human creations. And
isn't the only strong human, rather than merely the most
convenient for practical and mental needs.

8. • Σκάψε! Τι βλέπεις;
• Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες!
• Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
• Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα.
• Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις;
• Δεν βλέπω τίποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σαν θάνατος. Θα’ ναι ο θάνατος.
• Σκάψε ακόμα!
• Αχ! Δεν μπορώ να διαπεράσω τον σκοτεινό μεσότοιχο! Φωνές γρικώ και
κλάματα, φτερά γρικώ στον άλλο όχτο!
• Μην κλαις! Μη κλαις! Δεν είναι στον άλλο όχτο! Οι φωνές, τα κλάματα και
τα φτερά είναι η καρδιά σου!
• Dig out! What do you see?
• People and birds, water and stones!
• Dig out more! What do you see?
• Ideas and dreams, lightning and ghosts.
• Dig out deeper! What do you see?
• I don't see anything! Night mute, clotted like death. Going to be death.
• Dig out even deeper!
• Ah! I can't break the dark intermediate wall! I’m listening voices and weeping, I’m
listening wings to another bank!
• Don't cry! Not cry! It's not on another bank! The voices, the tears and the wings
are in your heart!

9. Πέρα από το νου, στον ιερό γκρεμό της καρδιάς, ακροποδίζω
τρέμοντας. Το ένα πόδι μου αδράχνεται από το σίγουρο χώμα, το
άλλο ψάχνει στα σκοτεινά απάνω από την άβυσσο. Ψυχανεμίζομαι
πίσω απ’ όλα τούτα τα φαινόμενα μια μαχόμενη ουσία. Θέλω να
σμίξω μαζί της. Ψυχανεμίζομαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει
πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα
στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας
χωρίζει.
Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω
με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να
φωνάζει.
Beyond the mind, at the cliff of my sacred heart, standing at tiptoe
trembling. Grasp one my foot from solid ground, the other looking in
darkness above the abyss. I’m feeling that behind all these phenomena
lie a militant matter. I want to mingle with it. I’m feeling deeply that the
militant matter is fighting back, behind these events, to mingle with my
heart. But the body stands between and separates us. The mind stands
between and separates us.
What is my task? To overwhelm the body, to run fast and join with the

10. Το βαθύ, ανθρώπινο χρέος μας είναι όχι να ξεδιαλύνουμε και
να φωτίσουμε το ρυθμό της πορείας του Θεού, παρά να
προσαρμόσουμε, όσο μπορούμε, μαζί του τον ρυθμό της
μικρής, ολιγόχρονης ζωής μας. Έτσι μονάχα κατορθώνουμε
να εκτελούμε κάτι αιώνιο εμείς οι θνητοί, γιατί
συνεργαζόμαστε με κάποιον Αθάνατο. Έτσι μονάχα νικούμε
την λεπτομέρεια, τη θανάσιμη αμαρτία, νικούμε την στενότητα
του μυαλού μας, μετουσιώνουμε τη σκλαβιά του χωματένιου
υλικού, που μας δόθηκε να δουλέψουμε, σε ελευθερία.
The deep, human obligation is not to sort out and to throw light on
the pace of the path of God, but to adapt, as much as we can, with
the rhythm of short, fleeting lives. So only we manage to execute
something eternal we mortals, because we work with someone
Immortal. So only we have exorcised the detail, the deadly sin, we
have exorcised the narrowness of our mind, transform the slavery
of earthling material, that we had to work, to freedom.

11. Τα ουράνια δεν περιορίζονται στη συνείδηση ​​του ανθρώπου.
Είναι πανταχού παρών. Όταν το μυαλό και το σώμα του
ανθρώπου είναι σε αρμονική σχέση με τις θεϊκές ιδέες, οι
αληθινές του σκέψεις ρέουν στη σφαίρα της εκδήλωσης και
φέρνουν στο προσκήνιο το βασίλειο στη γη, «όπως στα
ουράνια.»
Heaven is not confined to man's consciousness. It is everywhere
present. When man's mind and body are in harmonious relation to
divine ideas, his true thoughts flow into the realm of manifestation
and bring forth the kingdom in the earth "as in heaven."