5. Robert Koch, właściwie: Heinrich Hermann Robert
Koch (ur. 11 grudnia 1843 r. w Clausthal, zm. 27
maja 1910 r. w Baden-Baden) –
niemiecki uczony, lekarz i bakteriolog.
Odkrywca
m.in. bakterii wywołujących wągliki, cholerę i gruźlicę.
Laureat Nagrody Nobla w 1905 r. za badania nad
gruźlicą. Wprowadził do praktyki zestalane żelatyną
Powrót Dalej
6. Był, obok Ludwika Pasteura, jednym z
twórców mikrobiologii lekarskiej.
Autor postulatów Kocha, pozwalających określić czy
dany mikroorganizm rzeczywiście jest czynnikiem
chorobotwórczym.
W latach 1872-1880 był lekarzem powiatowym
w Wolsztynie.
W 1890 roku Koch sądził, że znalazł lekarstwo na
gruźlicę. Uzyskał je z zabitych bakterii gruźlicy. Lek
okazał się jednak nieskuteczny
Spis
Treści Powrót
9. Nikolaus Karl Günther Nakszyński (ur. 18
października 1926 w Sopocie, wchodzącym wówczas w
skład Wolnego Miasta Gdańska, zm. 23
listopada 1991 w Lagunitas, Kalifornia), niemiecki akto
r, epizodycznie pisarz, reżyser i scenarzysta. Ojciec
aktorki Nastassji. Aktorami zostali również jego
syn Nikolai i córka Pola.
Powrót Dalej
10. Urodził się w rodzinie aptekarza Bruna Nakszyńskiego
i pielęgniarki Susanne z d. Lutze. W 1930 rodzina
przeniosła się do Berlina. Jedna z najbardziej
barwnych i kontrowersyjnych postaci europejskiego
kina drugiej połowy XX wieku. Przez długie lata
współpracował z niemieckim reżyserem Wernerem
Herzogiem, który w 1999 nakręcił film poświęcony ich
burzliwej znajomości: Mein liebster Feind - Klaus
Kinski (Mój ukochany wróg). Łącznie zagrał w 134
filmach. Napisał autobiografię Ich brauche Liebe (1987,
Ja chcę miłości!).
Powrót Dalej
11. Do historii przeszedł również monolog wygłoszony w
listopadzie 1971 roku
w Deutschlandhalle w Berlinie zatytułowany "Jezus
Chrystus Zbawiciel".
Klaus Kinski zmarł w Kalifornii na atak serca w wieku
65 lat. Jego ciało zostało skremowane, a prochy
wrzucone do Pacyfiku.
Spis
Treści Powrót
14. Helmut Josef Michael Kohl (ur. 3
kwietnia 1930 w Ludwigshafen am Rhein – niemiecki
polityk (CDU), 1969-1976 premier rządu Nadrenii-
Palatynatu, 1982-1998 kanclerz Republiki Federalnej
Niemiec. Kształtował proces zjednoczenia Niemiec i
znacząco wpłynął na proces jednoczenia się Europy.
Kontrowersje budzi z powodu złamania Ustawy o
partiach w związku z aferą łapówkarską w CDU.
Powrót Dalej
15. Kohl wstąpił do CDU już jako uczeń (1946), a następnie
został współzałożycielem Młodej Unii w swoim mieście
rodzinnym Ludwigshafen (1947). Działalność polityczną
kontynuował również podczas studiów. W 1953 został
członkiem kierowniczego (sprawującego obowiązki)
zarządu CDU w Nadrenii-Palatynacie, a w 1954 zastępcą
przewodniczącego Młodej Unii w Nadrenii-Palatynacie.
Od 1955 członek zarządu krajowego CDU w Nadrenii-
Palatynacie. Od1959 przewodniczący powiatowych
struktur CDU w Ludwigshafen, 1960-1969 był szefem klubu
radnych w Radzie Miejskiej Ludwigshafen, od 1963 szefem
frakcji w Landtagu Nadrenii-Palatynatu, od marca 1966 do
września 1974 przewodniczącym CDU w Nadrenii-
Palatynacie, od 1966 również członek zarządu federalnego
CDU, a od 1969 zastępca przewodniczącego.
Powrót Dalej
16. Gdy w 1966 został wybrany na przewodniczącego
krajowego CDU w Nadrenii-Palatynacie, wyznaczono go
również na następcę Petera Altmeiera na stanowisku
premiera. Wprawdzie po następnych wyborach do
Landtagu premierem został ponownie Altmeier, jednak 19
maja 1969 r. zastąpił go Kohl. Ważnymi decyzjami
podjętymi w czasie urzędowania Kohla była reforma
terytorialna oraz powołanie Uniwersytetu Trier-
Keiserslautern. W 1971 daremnie kandydował na
stanowisko federalnego przewodniczącego CDU, przegrał z
Rainerem Barzelem. W 1973 r., rok po nieudanym wotum
nieufności, zgłoszonym przez Rainera Barzela, dla
urzędującego kanclerza Willego Brandta, udało się Kohlowi
zastąpić Barzela na stanowisku przewodniczącego CDU i
utrzymać tę funkcję przez 25 lat, aż do 7 listopada 1998.
Spis
Treści Powrót
