1. O poboamento urbano

3. O concepto de cidade

5. Colonizacións fenicias e gregas en Iberia (Ss. VIII-V a.C) Provincias, cidades e calzadas romanas en Hispania. Fines da República romana (S. I. A.C) Proceso de urbanización

6. A Vía XVIII (Vía Nova): calzada romana ourensá Proceso de urbanización

8. Córdoba: catedral y mezquita Ávila: murallas medievais Cuenca: casco antigo Madrid: Praza Maior Proceso de urbanización

10. Proceso de urbanización

13. O Plano é a representación gráfica das superficies edificadas e das non edificadas (rúas, xardines, prazas, etc.) dunha cidade. Principais tipos: Irregular, radiocéntrico, ortogonal, lineal e desordenado. Irregular , o de aquelas cidades que non obedecen a un plan ou proxecto previo, senón que é o resultado dun crecemento espontáneo, como ocurre na Idade Media. Si chega a ser moi intrincado, con moitas ramificacións, moitas de elas sen saída (adarves), chámase laberíntico . Morfoloxía urbana: Oplano

14. Principais tipos: Irregular, radiocéntrico, ortogonal, lineal e desordenado. Radiocéntrico , formado por rúas que parten do centro a modo de radios que se cortan perpendicularmente con outras en forma de círculos concéntricos. Denomínase ademáis estrelado , se adopta esta forma xeral. Palmanova París Morfoloxía urbana: Oplano

15. Principais tipos: Irregular, radiocéntrico, ortogonal, lineal e desordenado. Ortogonal , no que as rúas se cortan formando ángulos rectos. Denomínanse tamén reticulado, en cuadrícula, en damero ou hipodámico . Mileto Barcelona Morfoloxía urbana: Oplano

16. Principais tipos: Irregular, radiocéntrico, ortogonal, lineal e desordeado. Lineal , articúlase ao longo dunha vía de comunicación e as vivendas están en permanente contacto coa natureza. Desordeado , no que o trazado das súas rúas y edificios está en desorden, pero non a causa da súa espontaneidade, senón por haberse planificado para acabar cos problemas do tráfico e permitir o acceso aos espazos verdes. Cidade lineal (Arturo Soria) Morfoloxía urbana: Oplano

19. A IDADE ANTIGA IV milenio a. C. 476 d. C. As primeIras cidades aparecen en diversos lugares no mundo, pero aquelas cuxa influencia afecta a Europa teñen a súa orixe en Próximo Oriente, concretamente en Mesopotamia e, un pouco despois, en Exipto. Evolución da cidade

20. A IDADE ANTIGA IV milenio a. C. 476 d. C. A CIDADE EN CRETA A CIDADE EN GRECIA Evolución da cidade

21. A IDADE ANTIGA IV milenio a. C. 476 d. C. A CIDADE EN ROMA Timgad Evolución da cidade

22. A IDADE MEDIA A CIDADE MEDIEVAL CRISTIANA IV milenio a. C. 476 d. C. 1453 d. C. Evolución da cidade

23. A IDADE MEDIA LA CIUDAD MEDIEVAL MUSULMANA IV milenio a. C. 476 d. C. 1453 d. C. Evolución da cidade

27. 2. Ensanche burgués: espazo novo que responde ao crecemento urbano e aos desexos da burguesía  orde (plano regular), hixiene (pavimentación, sumidoiros, auga corrente, espazos verdes). Polo tanto  características: ✔ Plano: regular en cuadrícula  rúas rectilíneas e anchas. ✔ Trama: baixa densidade con amplos espazos verdes.  ✔ Edificación: palacetes burgueses, vilas axardinadas, inmobles de mediana altura. ✔ Usos do solo : residencial burgués principalmente por alto prezo do solo. Primeiros ensanches en España: Barcelona de I. Cerdá (1859) e Madrid de Castro (1860)  difusión a case todas as cidades a finais S.XIX e inicios S.XX. Co paso do tempo  modificacións: densificación da trama (máis edificación e menos espazos verdes), os edificios gañaron altura (cambio dos palacetes burgueses por bloques de vivendas). Nos usos do solo  Funcións terciarias (comercios, oficinas, bancos,…) e residencial burguesa.

28. 3. Barrios obreiros: complexos industriais e barriadas marxinais para o proletariado (éxodo rural)  periferia das cidades, ao longo das vías de acceso, ferrocarril e portos  dominio de almacéns, talleres, fábricas  condicións míseras e insalubres  baixa valoración do solo. Características:  Plano : desorganizado (orixe descontrolado).  Trama: pechada e densa.  Edificación: escasa calidade e dimensión.  Usos do solo: residencial obreiro, industrial (talleres e almacéns)  Servizos e equipamentos escasos.

31. 4. Cidades-xardín: creados a finais do S. XIX- inicios S.XX. Resultado de ideas naturistas e hixienistas (efectos beneficiosos sobre persos de sol e aire libre)  propostas de unión de natureza e cidade. Inicialmente proxectadas para o proletariado (xa que a burguesía residía en centros e ensanche)  Barrios de vivendas unifamiliares (monótonas e reducidas dimensións) con xardín. Ante escaso éxito entre o Proletariado  reorientación hacia clases medias  barrios xardín de maior calidade.

33. Un Exemplo de Casco histórico rehabilitado: Vitoria- Gasteiz

36. c) Polígonos de promoción privada: trama aberta en bloques ou torres con amplos espazos entre as vivendas para xardíns e aparcamentos. Co tempo, dotación de servizos. Hoxe en día 2 formas predominantes: - Bloques en forma de H, de considerable altura con xardíns, parkings e equipamentos comúns (deportivos) abertos. - Quinteiro pechado: bloques de edificios arredor dun patio central colectivo (xardins, piscina…) privado. b) Barrios de vivendas unifamiliares: proliferan nas periferias dende anos 80, debido ao desexo de contacto coa natureza, uso de automóbil e transportes públicos (cercanías) e boas comunicacións. Clases Media-altas. Trazos: trama aberta, vivendas adosadas ou exentas e usos residenciais.