1. นิทานเรื่อง เจ้าหมู่น้อยไม่ชอบอ่านหนังสือ
ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีสัตว์มากมายหลายชนิดทุกตัวรักใคร่กลมเกลียวกัน
ณ โรงเรียนสัตว์ป่าแห่งหนึ่งมีสัตว์มาเรียนอยู่เป็นจานวนมาก
แมวเหมียว: (เสียงแมว) เอ๊ะ เมื่อไรเพื่อนๆของเราจะมาโรงเรียนซักทีนะนั้นไงมาพอดีเลย
กาดา: สวัสดีจ้ะ
กระต่าย: สวัสดีจ้ะ
ลิงอ้วน: สวัสดีครับ
แมวเหมียว: นี่ พวกเธอลืมไปแล้วเหรอว่าพรุ่งนี้เป็นวันภาษาไทย คุณครูให้พวกเรามาซ้อม
นิทานประกอบท่าทางกันไง
กาดา: ไม่ลืมหรอกเจ้า เพราะฉันตั้งใจว่าไปหาหนังสือที่ห้องสมุดนะสิ..งั้นเรารีบไปกันเถอะ
เราจะเอาหนังสือนิทานเรื่องไหนดีนะ.......
ลิงอ้วน: เอาเรื่องนี้ดีกว่าครับสนุกด้วย
กาดา: นี่ เจ้าลิงอ้วนเจ้านะอ่านหนังสือไม่ค่อยออกแล้วเจ้ารู้ได้ยังไง ว่านิทานเรื่องนี้สนุกหรือ
ไม่สนุก
ลิงอ้วน: ก็ผมดูรูปเอานะซิครับ ผมเห็นว่ารูปมันสวยดีก็เลยคิดว่ามันน่าจะสนุกนะซิครับ
กาดา: แหมเจ้านิจริงๆเลย ....
แมวเหมียว: ไหนๆ ขอดูหน่อยซิเออเอาเรื่องนี้เนี่ยแหละตรงกับวันภาษาไทยด้วย
ชื่อเรื่องชื่อว่าเจ้าหมู่น้อยไม่ชอบอ่านหนังสือ

2. กาดา: พวกเราพวกเรา เรายังไม่ได้แบ่งบท แบ่งตัวละครกันเลยเรามาแบ่งบทแบ่งตัวละครกัน
เถอะ นี่เจ้าลิงอ้วนเจ้านะอ่านหนังสือไม่ค่อยออกเจ้าเป็นหมูน้อยแล้วกันนะ
ลิงอ้วน: ครับ ๆ ผมอยากเป็นหมูน้อยพอดีเลย
กาดา: เจ้ากระต่ายเจ้านะทั้งสวยทั้งน่ารักแถมยังเรียนเก่งอีกด้วยเจ้านะเป็นเพื่อนของหมู่น้อย
ก็แล้วกัน
กระต่าย: จ้าๆๆ ฉันอยากเป็นเพื่อนของลิดงอ้วนพอดีเลย
กาดา: ส่วนเจ้าแมวเหมียว เจ้าเรียนก็เก่ง น่าตาของเจ้าหุ่นของเจ้าช่างเหมือนคุณยายจังเลย
แมว: นี่เธอมาว่าฉันเป็นคุณยายได้ยังไงกัน หุ่นของฉัน หน้าตาของฉันก็ยังสวยเพรียวอยู่เลย...
แต่ไม่เป็นไรหรอกฉันเป็นคุณยายให้ก็ได้ ทาอะไรก็ดีไปหมดนั้นแหละ
กาดา: ส่วนฉันฉันจะเป็นคุณหมอ และแม่พลอยจริงไม่จริงฉันจะเป็นแล้วนะ
กระต่าย: นิเธอยอตัวเองก็เป็นด้วย
กาดา: เรามาซ้อมนิทานกันก่อน
กระต่าย: จ๊ะ...เดี๋ยวฉันจะช่วยลิงอ้วนเอง
กาดา: นี่งั้นเราเริ่มซ้อมกันเลยดีกว่า
คุณยาย: วันนี้หมูน้อยไม่ไปอ่านหนังสือกับเพื่อนๆเหรอลูก
หมูน้อย: ไปชิครับคุณยาย แต่ผมกาลังรอเพื่อนๆอยู่ครับ นั้นไงมาพอดีเลย

3. เย็นวันนั้นเดือนร้อนมากคุณยายไม่สบายมีอาการเวียนหัวและเรียกหาหมูน้อยให้
หยิบยาให้
หมูน้อย: คุณยายครับ คุณยายครับ คุณยายครับ เป็นอะไรครับ
คุณยาย: เออ ยายปวดหัวนิดหน่อยนะซิไปหยิบยาให้ยายหน่อยซิลูกเอย
เออ เออ เออ เออ เอ๋ย.....
เจ้าหมู่น้อยร่าไห้ใจแทบขาด แสนอนาจแสนเสียใจกระไรหนา
คิดว่ายายต้องมาตายวายชีวา ก็เพราะเราโง่เขลาไป
แล้วครวญคร่าพร้าเพรียกเรียกสานึก มาตรองตรึกว่าเราไม่เอาไหน
ไม่คิดเรียนไม่พากเพียรเอาแต่ใจ อ่านหนังสือก็ไม่ได้ น่าอายจัง
ถ้าอ่านได้ก็คงไม่เป็นเช่นนี้ ยายคงมีชีวิตอยู่สมหวังใจ
หมูน้อยได้ช่วยชีวิตยายอีกครั้ง ข้าจะตั้งใจเรียนพากเพียรเอย...
และชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ก็เข้ามาช่วยพาคุณยายไปส่งโรงพยาบาล วีวอ วีวอ วีวอ
วีวอ .........
คุณหมอ: ใครเป็นญาติของคุณยายค่ะ
หมูน้อย: หมูน้อย เองครับหมูน้อย หมูน้อยเป็นหลานของคุณยายเองครับ
คุณหมอ: แล้วใครเป็นคนให้ยาคุณยายกินค่ะรู้ไหมว่ามันเป็นยานอนหลับ
หมูน้อย: ไม่รู้ครับหมูน้อยอ่านหนังสือไม่ออก คุณหมอครับหมูน้อยขอเข้าไปเยี่ยมคุณยายได้
ไหมครับ
คุณหมอ: ได้ซิจ๊ะ

4. หมูย้อย: คุณยายครับหมูน้อยขอโทษต่อไปนี้หมูน้อยสัญญาว่าหมูน้อยจะตั้งใจเรียนตั้งใจอ่าน
หนังสือ
คุณยาย: เจ้าสัญญากับยายแล้วนะว่าเจ้าจะตั้งใจเรียน ตั้งใจอ่านหนังสือ
หมูน้อย: ครับหมูน้อยสัญญา
ลิงอ้วน: (ทาท่าสะอื้นร้องไห้มาก)
กระต่าย: เจ้าหมูน้อย เจ้าเป็นอะไรของเจ้านิทานมันจบไปตั้งนานแล้วเจ้าจะร้องไห้อยู่อีกทาไม
ลิงอ้วน: ก็เราคิดถึงคุณยายของเรานะสิ คุณยายของเราอยู่บ้านคนเดียว ต่อไปนี้เราจะตั้งใจ
เรียนตั้งใจอ่านหนังสือคุณยายของเราจะได้ไม่เป็นเหมือนคุณยายของหมูน้อย
กาดา: เย้ เย้ เราทาให้หมู่น้อยมีแรงบันดาลในที่จะให้อ่านหนังสือได้แล้ว เย้ เย้
เรื่อง แม่พลอย
ณ หมู่บ้านหนึ่งมีหญิงสาวชื่อว่าแม่พลอยซึ่งตั้งท้องแก่มากแล้วอาศัยอยู่กับคุณแม่
สามีซึ่งไปทางานที่ต่างจังหวัดมีอยู่วันหนึ่ง แม่พลอยเกิดอาการเจ็บท้อง โอ๊ย โอ๊ย ๆ แม่จ๋าฉัน
เจ็บท้องเหลือเกิน โอ๊ยลูกจ๋าอย่ามันทรมาน ออกมาเทิดโอ๊ย ออแว้ ออแว้ ออแว้ และแล้วแม่
พลอยก็คอดลูกออกมาตั้งชื่อว่า เจ้าหมูน้อย ปิ๊ง…… ๙ ปีต่อมา แม่พลอยพาหมูน้อยไปเข้า
โรงเรียนคุณครูขาฉันเอาหมูน้อยมาให้แล้วนะคะ หมูน้อยแม่ไปแล้วนะ ครับ
หมูน้อยนิสัย ไม่ชอบอ่านหนังสือ เกเร แม่จ๋าๆ ฉันขอฝากหมู่น้อยไว้กับแม่นะจะได้
สิลูกเอย หมู่น้อยมาช่วยยายหน่อยซิลูกเอย ได้ครับคุณยาย เออหมูน้อยเอยแล้ววันนี้ไม่ไปอ่าน
หนังสือกับเพื่อนหรือลูกไปสิครับคุณยายนั้นไงมาพอดีเลย สวัสดีจ๋า สวัสดีจะ ไหว้พระเถอะลูก
เอย คุณยายค่ะมีอะไรให้พวกหนูช่วยไม่คะมีสิลูกเอยช่วยยายพรวนดินหน่อยสิลูก และก็ปลูกผัก
หน่อยสิลูกเอย ค่ะคุณยาย

5. เสร็จพอดีเลยค่ะคุณยาย มีอะไรให้พวกเราช่วยอีกไหมค่ะ ไม่มีแล้วหรอกลูกเอย
เอาหมู่น้อยไปอ่านหนังสือเถอะลูกเอย ค่ะคุณยาย ไป หมูน้อยไปอ่านหนังสือกันเถอะ ไปครับ
ไหนหมูน้อยลองอ่านคานี้สิคาว่าโรงเรียนซิ โรง – เรียน โรงเรียน เก่งๆ มากๆ ต่อไปนะคาว่า
ขนม ขะ – หนม ขนม เยี่ยมๆ คาสุดท้ายแล้วนะคาว่า ภาษาไทย พา – สา – โอยไม่เอาแล้วมัน
ยากเกินไปเดี๋ยวเราขอไปกินน้าก่อนนะได้ซิ นิเธอเราจะทาให้หมูน้อยเกินแรงบันดาลใจที่จะอ่าน
หนังสือให้ได้นะ เอาหมูน้อยเป็นอย่างนี้อีกแล้ว หนีไปอีกแล้วนะหมูน้อยไปเราไปหาหมูน้อยกัน
เถอะ
โรงเรียนของเราหน้าอยู่คุณครูใจดีทุกคนเด็กๆ ก็ไม่ซุกซน พวกเราทุกคนชอบไป
โรงเรียน ชอบไป ชอบไป โรงเรียน โถเอย โรงเรียนไม่เห็นจะหน้าไปตรงไหนเลย หน้าเบื่อจะตาย
ไป คุณยายครับคุณยายเป็นอะไรครับยายปวดหัวนิดหน่อยนะลูกไปหยิบยาให้ยายหน่อยซิลูกได้
ครับคุณยาย หมูน้อยหยิบยาขวดนี้ขวดนั้น หมู่น้อยอ่านหนังสือไม่ค่อยออกเลยหยิบยาส่งเดชไป
ให้คุณยายกินคุณยายครับทาไม่คุณยายแล้วทาไมคุณยายยังไม่ดีขึ้นเลยละครับ คุณยาย
คุณยายครับทาไมไม่ฝืนละครับ คุณยาย คุณยายๆ ฮือๆ ฮือๆ ( ร้องไห้ ) นี้หมูน้อยทาไหมยัง
ร้องไห้อยู่เลยก็ผมคิดถึงยายของผมนะสิครับผมไม่อยากให้คุณยายเป็นเหมือนของคุณยายลิง
อ้วนนะซิครับ ฮือๆ ฮือๆ ( ร้องไห้ ) จากนั้นลิงอ้วนเป็นนายแพทย์ลิงอ้วนประจาหมู่บ้าน
เด็กเอ๋ยเด็กไทย ตั้งใจศึกษา
เติบใหญ่ภายหน้า วิชาเลี้ยงตน
แสงแห่งปัญญา มีค่ามากล้น
ส่องทางให้ตน พ้นความลาเค็ญ
…………. จบ ………….

6. กิจกรรม
การเล่านิทานประกอบท่าทาง
ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ – ๓
นิทานเรื่อง เจ้าหมูน้อยไม่ชอบอ่านหนังสือ
โรงเรียนคลองเจริญราษฎร์
สานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต ๒