3. • Անտաշյանի լեզուն մե՛րթ բարդ էր, մե՛րթ շատ պարզ.
բարդը կա՛մ դժվար էր հասկանալ, կա՛մ՝ շատ հեշտ,
պարզը կա՛մ շատ հեշտ էր հասկանալ, կա՛մ՝ շատ
դժվար: Այո, թե՛ ինձ, թե՛ կողքինիս տեսա Անտաշյանի
ստեղծագործություններում, հատկապես՝ արձակում:
Տաքսիստն ու երթուղայինի վարորդը, առաջին սերը
զգացող տղան ու աղջիկը…
•
• Ինչ վերաբերում է նրա լեզվին ու ասելիքին, փորձեմ
լինել հակիրճ: Կարծում եմ՝ պետք է որոշ
աշխատությունների վրա տարիքային
սահմանափակում դնել: Նա բողոքում է,
արձանագրում, նկարագրում, լավը տեսնելու նշույլներ
անում, ու պարզապես՝ գրում է. գրում է իր համար,
այսինքն՝ հաճույք է ստանում այդ ամենից:
• Վերլուծում է Էմմա Կիրակոսյանը
•
4.
5. • Ինչ հետաքրքիր է խոսել ներկայի մասին: Հմմ…
Սա իզուր տեղը չասեցի: Դասագրքերում
գրված է անցյալի մասին, իսկ
տիեզերագիտության մեջ` մեկ-մեկ էլ
ապագայի մասին: Ինչպիսի՞ երջանկություն,
արդեն կարող եմ խոսել ներկայի մասին.
քննադատել, կոտրել, ստեղծել… Հնությունները
չի կարելի նման ձևափոխությունների
ենթարկել…
• Վերլուծեց Վիտալի Գրիգորյանը
6.
7. • Անտաշյանը մեծ ռեալիստ է, նա գրում է
իրականությունը եւ չի քողարկում երազներով:
Գրում է ժողովրդի անունից, բացի դրանից
ունի անեւ շատ չափազանցություններ՝ «Ոչ՛
մեքենաքաղին, այո՛ բարեկեցիկ գյուղացուն…»,
եւ այսպես շարունակ:
Փորձում էի ընտրել բլոգի ամնահետաքրքիր
նյութը: Կարդացի որոշ պատմվածքներ եւ
ընտրեցի «Սերը Ծիրանի Ժամանակ»
պատմվածքը:
• Մարինա Մնացականյան
8.
9. • Բարև Անտաշյան, դու ինձ այնքան հարազատ
ես, ինչքան մեկ այլ ժամանակակից գրող: Քեզ
կարդալով կամ այլ կերպ ասած
ուսումնասիրելով՝հասկացա. դու գրում ես սա`
իրականությունը ու իրականությունը
նկարագրում ես հենց իրականության
բառերով, գիտեք սա էլ իր տեսակի մեջ է
գեղեցիկ ու ես չեմ քննադատում:
• Ավետիս Հարությունյան
10.
11. • Ու էդպես Անտաշյանին չհասկացած հիմա էլ
եկա Ձեր բլոգ: Էլ «Պոեզիա» բաժինը չգրավեց,
չկարդացի: Փոխարենը բացեցի «Արձակ»
բաժինը: Կարդացի, հետո մտածեցի, թե
արդյո՞ք էս նույն Անտաշյանն է, որ ինձ համար
էդքան անհասկանալի էր ու վատը: Չէ,
արձակից բողոքել չի ստացվի, ախր հավանում
եմ: Եթե արձակ գործեր չունենայիք, ես
կկարդայի չափածոյի վերնագրերը միայն,
դրանք իրոք գրավում են, հետաքրքիր են ու
անսպասելի:
• Վիկա Մարկոսյան
12.
13. • «Երևանի ժամանակով» պատմվածքի
վերլուծությունը
• Կարեն Անտաշյանի ձևակերպմամբ` աղմկոտ,
անճոռնի, կեղտոտ, պարտադրված
համակեցության և մարդասիրության
միջավայր է Երևանը:
• Հասկանում եմ Անտաշյանին:
• Ես չեմ սիրում այս քաղաքը:
•
• Մերի Շարոյան
14.
15. • Հավանաբար հենց այդ կոպտությունը,
խառնաշփոթը, բառերի բազմազանությունն է,
որ ինձ դուր է գալիս նրա գրելաոճում: Ասեմ,
հետաքրքիր գրող է, անակնկալներով լի:
• Կարող եմ ասել, որ շատ սիրեցի Անտաշյան
գրողին:
• Խաչատրյան Էլեն
16.
17. • Վերջերս ծանոթացա ժամանակակից շրջանի
հայ երիտասարդ ամենահայտնի
հեղինակներից մեկի՝ Կարեն Անտաշյանի
ստեղծագործություններին: Անտաշյանը
բավական լուրջ պոետ է և ճանաչված գրական
շրջանակներում:
•
• Սաթենիկ Սողոյան
18.
19. • Ստեղծագործություններ, որոնք
կարդալիս ոչինչ չեմ զգում: Մեջս ոչինչ չի
խառնվում, ինչպես հաճախ լինում է այլ գիրք
կարդալիս: Կարդալու ամբողջ ընթացքում
միայն մի ցանկություն ունեի, որ երբևէ չեմ
ունեցել այլ բան կարդալիս, ցանկանում էի
որքան հնարավոր է շուտ ավարտել:
•
• Լիա Մովսիսյան
20.
21. • Ես սիրում եմ Երևանը։ Չգիտեմ երևի դրանից
է, որ Անտաշյանը ինձ վրա մի տեսակ Գիքորի
տպավորություն թողեց։ Ճիշտ է ես էլ կարող
եմ անվերջ բողոքել թե, այս քաղաքից, թե այս
երկրից, բայց դե պռոբլեմներ ամեն տեղ ել կան
հարցն այն է, թե դու ինչպես ես նրանց
վերաբերվում։ Մեր այս Գիքորը, որի համար
Երևանը դարձել էր մարտի դաշտ մեղմ ասած
չէր սիրում այս քաղաքը և հենց այդ տեղից ել
գալիս էին նրա բոլոր պրոբլեմները։
•
• «Երևանի ժամանակով» վերլուծությունը
Հրաչ Հակոբյանի
