LAURA E A SÚA
TARTARUGA
CONTO INFANTIL
Sheila Santiago Caamaño
María Molinos Alvite IES POETA AÑÓN 2ºB

Laura vive na costa do mar en Galicia, concretamente en
Santiago de Compostela. Ela unha aficionada do mundo
mariño, dende rapaza sempre estuvo familiarizada co mar e
cos seus animais, xa que seu pai era pescador e cando
podía, levaba á súa filla con él, pero cando Laura tiña 14
anos desgraciadamente seu pai faleceu.
Ela para non perder o único que tiña do seu pai que era o
mundo mariño decidei dedicarse a unha profesión que tibera
dalgunha maneira unha relación co seu defunto pai, esa
profesión é ser bióloga mariña.
13 anos despois Laura consigueu un traballo estable nunha
empresa do seu cidade onde o seu traballo era averiguar
unha solución para reducir o número das especies en
extinción.
Un día pola tarde mentras estaba bebendo o seu café de
todos os días na terraza veu unha especie de sombra no
muelle, ela pensaba que era unha pedra pero como non
estaba segura decideu ir buscar os seu prismáticos para
poder ver con mellor claridade. Cando os collera e mirara por
eles deuse de conta de que non era unha pedra se non que
era unha unha tartaruga manchada de negro e rodeada por
plásticos, Laura correu hasta onde se encontraba a tartaruga,
meteuse na auga e buceou ata o paradeiro da tartaruga ,
cando chegou ata ela colleuna e levouna á súa casa onde
lle sacou os plásticos e limpouna do líquido negro, que
resultou ser petróleo.
A Laura parecíalle raro ver a unha tartaruga como aquela
pola súa zona así que decideu investigar, tempo despois
deuse de conta de que ese animal era a tartaruga verde,
unha especie en extinción.
Laura quería volver onde encontrou ao animal para ver si
encontraba algo relacionado con aquel suceso, así que

pousou a tartaruga nun balde un unha pouca auga e foi
poñer o traxe de buceo.
Despois de bastante rato buscando, encontrou unha botella
cun papel dentro. Laura colleuno e levouno a súa casa e
abriu a botella. Na carta poñía que a botella fora enviada
por un tal Marcelo Martínez que vive en Chile concretamente
nas costa chilena , que contaba que a tartaruga chamábase
Alga, que a mandara a buscar axuda para poder axudar as
outras tartarugas verdes xa que uns mariñeiros estaban
cazando tartarugas verdes para despois vendelas a un precio
bastante elevado e que él non sabía que facer xa que non os
podía denunciar porque os mariñeiros ameazaron con
facerlle dano a súa familia e aos seus seres queridos se o
facía. Marcelo pedía que a persoa que encontrara esa
botellan lle entregara a policía unhas fotos que tomara
cando os mariñeiros non se deran de conta para que
denunciara o que estaba pasando.
Laura pensou que iso era unha broma e tirou todo a basura,
pero a medida que foron pasando os días non podía para de
pensar o que si eso fora verdade ela estaría provocando
unha posible extinción dese tipo de tartarugas, así que unha
noite decidiu facerlle caso a Marcelo e denunciar o suceso.
Ao día seguinte pola mañá acudeu a estación de policía.
Laura contoulles todo o que pasara e enseñoulle as probas
aos oficiais de policía, pero eles só se reíron e dixeron que non
fixera caso a ese tipo de tonterías, que iso era unha mentira e
que se fora casa a descansar e deixara de pensar niso. Laura
fixolles caso e foise a casa pero non podía deixar de pensar
na tartaruga e en Marcelo, entonces decieiu arriesgarse e ir
ao lugar onde se encontraba Marcelo para poder axudalo a
parar esa desgracia.
Laura preparou as súas maletas, alquilou un barco pequeno,
comprou un mapa para poder orientarse dende Galicia ata
Chile e unha peceira para poder meter a Alga dentro, e así
para poder ir ata o lugar onde se encontraba Marcelo.

En dirección a costa chilena Laura foi axudando a bastantes
animais que estaban atrapados en plásticos, fíos… E tamen
foi recollendo todo o lixo que encontraba flotando no mar. A
veces tamen o lixo que estaba enganchado a prantas
mariñas, pedras ou na area, xa que en certas augas salía do
barco para nadar e disfrutar do fondo mariño e ao mesmo
tempo para soltar a Alga para que nadara, xa que non
escapaba ao estar encariñada con Laura.
Despois de varios días viaxando polo mar e en avión chegou
ao sur da costa chilena. Cando chegou alá alquilou un
apartamendo onde poder dormir durante as duas semanas
que estibera alá.
No daparamento púxose a investugar onde se encotraban as
tartarugas verdes xa que ela pensaba que nese lugar estaría
Marcelo. Despois dun longo tempo investigando encontrou o
lugar e os seu habitantes, e un dos habitantes era Juán
Marcelo Martinez Luía. Laura non estaba moi segura de que
fora ese home quen enviara a botella porque non sabía se o
o primeiro nome e segundo apelido fora del, pero Laura
decidiu ir ata o centro da costa chilena que era onde se
encontraba Juan Marcelo.
Polo camiño Laura tamen pensou que Marcelo Martínez
pudera estar difunto, asi que volveu mirara a carta e buscar
algunha unha data. No final da carta a dereita había uns
números que non se podían ver con claridade, pero parecía
poñer o 12/7/2021, a botella fora enviada xunto ca tartaruga
un mes antes de que Laura a encontrara, así que non era moi
probable que Marcelo non estivera difunto e por iso
continuou co seu camiño.
Cando chegou ao centro da costa chilena preguntoulle aun
dos habitantes do lugar si coñecía a Juán Marcelo Martinez
Luía, o señor dillolle que sí e tamen lle dixo cal era a súa
dirección. Laura foi a dirección que o señor lle dixera e alí
encontrou ao home que estaba a buscar, contoulle o que
pasaba. Juan díxolle que él era o fillo de Marcelo Martínez Río
o home que mandara a botella. Tamen lle dixo que era
verdade o que decía esa carta e que aínda despois dun mes

seguía collendo tartarugas, xa que non as colleran todas
porque había algunhas que se escondían moi ben e non as
daban encontrado.
Laura e Juán fixeron un plan para poder parar aos mariñeiros.
O plan consistía en que ela iba a enamorar a un dos
mariñeiros para así facer que lle contara todo o pretendían
facer.
O plan resultou salir a perfección e o mariñeiro chamado José
contoulle a Laura que querían cazar todas as tartarugas, e así
poder vender as tartarugas vivas a 350 euros, ( 150 euros mais
do precio real ) e a 450 euros mortas.
O que Juán non sabía era que Laura levava unha grabadora
de audio no seu bolso e que estaba grabando todo o que él
decía.
Ao día seguinte Laura e Juán foron a comisaría e contáronlle
ao policía o que pasara e enseñaronlle a gravación. Horas
despois os mariñeiros estaban sendo detidos polo corpo de
policías.
E así foi como Laura salvou as tatarugas verdes da sua
extinción.
COLORÍN, COLORADO ESTE CONTO ESTÁ REMATADO.