1. Ivana María Tubío Barbazan Yasmina Viturro Tarela Antia Pimentel Iglesias 1ºB

2. -A IDADE DE PEDRA Os materiais empregados na construcción das primeiras ferramentas pertencen a un conxunto de rochas e minerais moi variados cunha serie de propiedades comúns (tenacidade, dureza…) . Trátase de variedades que levan na súa composición SILICIO. En zonas nas que os materiais silíceos non eran accesibles tallouse rocha calcaria.

3. -IDADE DOS METAIS Na primeira fase, denominada Calcolíto, descobrese e comézase a traballar o cobre. A segunda etapa é a Idade de Bronce, momento no que se comezan a realizar as aliaxes de cobre e estaño e por último desenvólvese a Idade de Ferro.

4.  A conquista do “metal” traería como consecuencia a conquista da madeira .  Na Idade dos Metais prodúcese o descubrimento doutro material importante: o vidro  No ano 20 a.C o arquitecto romano Vitruvio describe para a obtención do formigón , prodúcese un gran avance na construcción  Durante moitos anos o progreso foi lento e a evolución dos materiais detívose até o século XVII, que marcou o despregue na demanda do aceiro nas súas distintas opcións : ferro doce, aceiro e fundición.  Prodúcese o descubrimento de novos metais: niquel, cromo, wolframio, titanio, berilio, aluminio…

5.  Mellorase a transparencia do vidro e prodúcense fibras ópticas de moi pequeno grosor capaces de conducir sinais luminosas a quilómetros de distancia.  Os materias cerámicos tamén son de considerable importancia na h istoria da humanidade, distinguimos entre : cerámicas avanzadas (gran dureza, illantes térmicos e eléctricos. . .) e biocerámicas (empregadas en odontoloxía, ortopedia. . .)  O grupo de materiais que se desenvolve na ultima metade do século XX e que seguen avanzando na actualidade son os materiais electrónicos .  Empézase a investigar cos polímeros . Durante moitos anos o home estivo experimentando con polímeros que atopaba na natureza coa fin de os facer útiles.  Descúbrese o primeiro plástico sintéctico: a baquelita  Du Pont introduce con éxito unha fibra sintéctica: o nailon

7. A madeira é una substancia fibrosa e dura que se atopa nos troncos das árbores, debaixo da cortiza. Constitúe una das materias primas básicas na confección de multitude de productos. A súa estructura esta formada por celulosa e lignina (proporciona á madeira dureza e rixidez) Da madeira obtida de árbores como o eucalipto, a faia, o piñeiro e o abeto obtense a celulosa necesaria para a fabricación de diversos productos como o papel, raión, celofán. As madeiras artificias (moi empregadas actualmente) non son productos artificiais propiamente ditos, senón que se trata de productos elaborados con láminas ou labras de madeira convenientemente tratados

8. As consecuencias que trae a deforestación son: a erosión do solo, polo vento ou pola auga, ao diminuír a capa de terra vexetal que o recobre; a desestabilización das capas freáticas (augas subterráneas), o que trae consigo secas ou inundacións; a redución da biodiversidade, é dicir, a diversidade de ecosistemas; e o aumento do desequilibrio climático, xa que os bosques supoñen un consumo considerable de dióxido de carbono.

9. -MATERIAIS FÉRRICOS : estes materiais conteñen como elemento base o ferro, o cal fai aliaxe co carbono e outros elementos para mellorar as súas propiedades. Os principais metais férricos son: ferro puro, fundición e aceiro. O aceiro é a aliaxe de ferro máis importante que se emprega na industria.

10. -MATERIAIS NON FÉRRICOS : os metais non férricos de maior aplicación industrial son o cobre e as súas aliaxes. Para clasificar as aliaxes empregase como criterio a súa densidade: aliaxes pesadas (constituídas por cobre), aliaxes lixeiras (nas que se parte do aluminio), aliaxes superlixeiras (formadas por magnesio) O desenvolvemento tecnolóxico demanda cada vez metais máis duros e resistentes, para conseguilo empregánse diversos procedementos como: tratamentos térmicos, tratamentos termoquímicos, trtamentos mecánicos e tratamentos superficiais.

11. A corrosión pode definirse como a reacción química ou electroquímica dun metal ou aliaxe co seu medio circundante, co conseguinte deterioro das súas propiedades. Existen varios tipos: -Corrosión xeral: formanse capas de óxido que se irán disolvendo -Corrosión bimetal: a unión de dous metais diferentes crea corrientes eléctricas que aceleran a corrosión -Corrosión intergranular: o material acabase disgregando -Corrosión alveolar ou picado: corrosión intensa en puntos concretos da estructura -Corrosión bacteriana -Corrosión de fatiga e tensión: modificase a estructura dos aceiros fancéndos sensibles a corrosión en puntos críticos

12. Para facerlle fronte a corrosión atopamos una serie de medidas de protección como pode ser: -O emprego de aceiros especiais -O recubrimento das superficies expostas mediante pinturas -O illamento eléctrico das pezas que sexan de diferente metal

13. -Materiais cerámicos avanzados : as liñas de investigación nestes materiais están dirixidas á mellora e potenciación das súas propiedades e á correción dos seus defectos. Estas melloras abren o camiño da cerámica cara a aplicacións estructurais de elevada responsabilidade como pode ser a protección de reactores nucleares.

14. -Novos materiais metálicos : -O aceiro : as propiedades dos aceiros actuais non teñen nada que ver coas dos producidos anos atrás. Na década dos oitenta a industria do automóbil revolucionouse coa aparición dos chamados aceiros HSLA (high-strenght low-alloy steels) que permitiron reducir o peso das carrocerías. Estes aceiros foron superados polas novas xeracións de aceiros avanzados de alta resistencia. -Aliaxes de aluminio : o aluminio e as súas aliaxes poden considerarse o competidor do aceiro para algúns empregos estructurais. A súa baixa densidade fai que a súa aplicación para o transporte sexa prioritaria. -Outros materiais metálicos : existe una nova xeración de metais, as superaliaxes. Algunhas destas aliaxes posúen a memoria de forma (propiedade que fai que a aliaxe sexa quen de recuperar a forma inicial mediante a aplicación de temperatura ou corrente eléctrica

15. A nanotecnoloxía é o estudo, deseño e creación de materiais e dispositivos a través do control da materia a escala nanométrica ( un nanómetro é a millonésima parte dun milímetro). Os nanomateriais máis destacados foron os fullerenos (buckyballs) e os nanotubos xa que constituíron a base de vindeiros descubrimentos nos que millerios de investigadores estudaron as propiedades físicas e químicas destas moléculas. Os expertos dividiron a nanotecnoloxía en tres áreas segundo os materias empregados: -Nanotecnoloxía seca: emprega materias inorgánicos (carbono, metais…) -Nanotecnoloxía húmida: emprega estructuras orgánicas (encimas de ADN) -Unha terceira que ven sendo a combinación das dúas anteriores. É a que máis expectativas esperta. A nanotecnoloxía abre grandes campos a nivel informático, na medicina e na industria.

16. Para obter diferentes materiais tanto na fase extrativa como no proceso prodúcense diversos efectos que afectan ao ambiente tales como: -Perturbacións debidas ás actividades extractivas : se non se toman medidas axeitadas as especies vexetais e animais poderán ser destruídas. -Xeración de emisións contaminantes -Emprego de grandes cantidades de enerxía -Xeración de residuos líquidos e sólidos -Medidas para a redución do impacto ambiental: procesos de absorción para recoller gases, reducir os residuos, reutilizar de forma sinxela e eficaz, reciclar os materiais. . .