SlideShare una empresa de Scribd logo
1 de 16
Descargar para leer sin conexión
Het eendje
H. Weijman
Het eendje
door H. Weijman
© H. Weijman 2013 – meer informatie mail naar geertjan01@hotmail.com
Het eendje kijkt verbaasd om zich heen. Wat is het
hier donker, het lijkt wel nacht. Voorzichtig voelt hij
met zijn snavel in het rond, zijn snavel botst tegen
iets hards, een soort muur. De muur lijkt aan alle
kanten om hem heen te zitten, de voorkant,
onderkant, bovenkant, zijkant en achterkant.
Iets harder duwt hij nu zijn snavel tegen de muur
tegenover hem. Hij hoort een zacht gekraak.
Opeens lijkt het iets lichter te worden. Dat is fijn!
Enthousiast duwt hij zijn snavel nogmaals in
dezelfde richting, er klinkt gekraak en nog meer licht
komt vrij. De muur blijkt bovendien meer mee te
geven dan hij dacht. Als een gek duwt hij nu met zijn
snavel tegen de muur.
Ineens is de muur weg en ziet hij zeven andere
eieren die één voor één aan het uitkomen zijn. Hij
ziet een grote eend die zijn moeder moet zijn. Vol
trots kijkt moeder toe hoe het eendje en zijn gele,
donzige broertjes en zusjes uit de eieren kruipen.
“Dag lieverds,”zegt ze, “Gaan jullie mee zwemmen?”
en ze waggelt in de richting van het water van de
vijver. Het eendje en zijn broertjes en zusjes lopen
enthousiast achter haar aan. Het eendje heeft nog
wel een beetje moeite met lopen en valt. Maar door
te rennen weet hij de anderen al snel in te halen, stel
je voor dat hij alleen achter zou blijven!
Moeder eend wacht hen op aan de waterkant en telt
om te kijken of iedereen er wel is. “1, 2, 3, 4, 5, mooi
jullie zijn er allemaal, ga het water maar in.” Eén voor
één stappen de kleine, gele rakkers het water in.
“Brrr, dat is best wel koud.” denkt het eendje.
Moeder eend zwemt hard en de eendjes hebben nog
wel moeite om haar bij te houden. Ze zwemmen
langs bruggetjes en duiken onder waterlelies door. Af
en toe kijkt moeder eend achterom om zeker te zijn
dat ze er allemaal nog zijn. Dan zijn ze op de plek
van bestemming aangekomen, een klein baaitje.
Moeder eend zegt: “Ga hier maar even lekker spelen
jongens”.
Het eendje laat zich dat geen 2 keer zeggen en rent
in zijn eentje de oever op terwijl zijn broertjes en
zusjes in het water blijven spelen. Hij loopt een tijdje
door het riet en ziet dan een raar rond ding liggen.
Hij merkt dat hij er doorheen kan kruipen. Zo komt
hij aan de andere kant van het ding. In het midden
van de buis blijft hij een beetje vast zitten maar zet
door en komt aan de andere kant. Dat was leuk. Hij
gaat nog een keer en nog een keer. Hij kan er geen
genoeg van krijgen.
Dan hoort hij zijn moeder roepen: “Jongens, we gaan
weer verder!” Snel loopt hij richting de plek waar hij
zijn moeder en broertjes en zusjes heeft
achtergelaten. Ze zwemmen al bijna weer weg.
“Wacht op mij!” roept het eendje, “Wacht op mij!”
Maar moeder eend luistert niet. Snel loopt het eendje het water in en zwemt hard achter zijn broertjes en zusjes aan.
Moeder eend kijkt om en kijkt het eendje doordringend aan. “Wil jij wel eens even snel weggaan?” zegt ze “Jij hoort
niet bij ons!” Het eendje schrikt en stopt met zwemmen. “Hoezo hoort hij er niet bij? Hij hoort er wel bij!”
Verdrietig probeert hij zijn broertjes en zusjes in te
halen. Langzaam komt hij bij zijn achterste broertje
in de buurt.
Moeder eend kijkt nog eens boos zijn kant op alsof
ze wil zeggen, weg jij!
Het eendje moet nu bijna huilen:
“Waarom doet moeder eend zo? Hij wil wél mee
zwemmen met zijn broertjes en zusjes!”
Door dit alles is hij helemaal achter.
Zo hard als hij kan, flappert hij met zijn flippers om
toch maar weer in de buurt van zijn broertjes en
zusjes te komen. Hij wil roepen: “Wacht op mij!”
Maar durft het niet vanwege de boze moeder eend.
Snel duikt hij onder een waterlelie door om sneller
dichterbij te komen.
Ze zijn weer bij het nest aangekomen.
Één voor één klimmen de gele donsdoosjes het water
uit en het eendje volgt hen.
Moeder eend wacht ze op bij het nest, kijkt of
iedereen er is en kijkt ze allemaal lief aan, ook het
laatste eendje.
“Dag lieve schatten van mij.” zegt ze. “Gelukkig zijn
we dat rare, bruine eendje kwijt en zijn alleen mijn
mooie, donzige kleintjes over.”
Het eendje is blij, hij hoort er toch bij! Maar
waarom herkende moeder hem eerst niet???
?

Más contenido relacionado

Destacado

MS_Learning_Transcript_14.PDF
MS_Learning_Transcript_14.PDFMS_Learning_Transcript_14.PDF
MS_Learning_Transcript_14.PDFLuca Muraca
 
Estaciones de Trenes en Rosario Hoy
Estaciones de Trenes en Rosario HoyEstaciones de Trenes en Rosario Hoy
Estaciones de Trenes en Rosario Hoyacarrieres1
 
PNM-Pitch: Dokter Tom! (06-07 Blok1)
PNM-Pitch: Dokter Tom! (06-07 Blok1)PNM-Pitch: Dokter Tom! (06-07 Blok1)
PNM-Pitch: Dokter Tom! (06-07 Blok1)svcontact
 
Radar plus 1 bijzondere gezinnen 2
Radar plus 1 bijzondere gezinnen 2Radar plus 1 bijzondere gezinnen 2
Radar plus 1 bijzondere gezinnen 2ireneras
 
Presentatie Doorbreek De Stilte
Presentatie Doorbreek De StiltePresentatie Doorbreek De Stilte
Presentatie Doorbreek De Stiltesjannie
 

Destacado (6)

MS_Learning_Transcript_14.PDF
MS_Learning_Transcript_14.PDFMS_Learning_Transcript_14.PDF
MS_Learning_Transcript_14.PDF
 
Estaciones de Trenes en Rosario Hoy
Estaciones de Trenes en Rosario HoyEstaciones de Trenes en Rosario Hoy
Estaciones de Trenes en Rosario Hoy
 
PNM-Pitch: Dokter Tom! (06-07 Blok1)
PNM-Pitch: Dokter Tom! (06-07 Blok1)PNM-Pitch: Dokter Tom! (06-07 Blok1)
PNM-Pitch: Dokter Tom! (06-07 Blok1)
 
Aleinfo
AleinfoAleinfo
Aleinfo
 
Radar plus 1 bijzondere gezinnen 2
Radar plus 1 bijzondere gezinnen 2Radar plus 1 bijzondere gezinnen 2
Radar plus 1 bijzondere gezinnen 2
 
Presentatie Doorbreek De Stilte
Presentatie Doorbreek De StiltePresentatie Doorbreek De Stilte
Presentatie Doorbreek De Stilte
 

Het eendje

  • 2. Het eendje door H. Weijman © H. Weijman 2013 – meer informatie mail naar geertjan01@hotmail.com
  • 3. Het eendje kijkt verbaasd om zich heen. Wat is het hier donker, het lijkt wel nacht. Voorzichtig voelt hij met zijn snavel in het rond, zijn snavel botst tegen iets hards, een soort muur. De muur lijkt aan alle kanten om hem heen te zitten, de voorkant, onderkant, bovenkant, zijkant en achterkant.
  • 4. Iets harder duwt hij nu zijn snavel tegen de muur tegenover hem. Hij hoort een zacht gekraak. Opeens lijkt het iets lichter te worden. Dat is fijn! Enthousiast duwt hij zijn snavel nogmaals in dezelfde richting, er klinkt gekraak en nog meer licht komt vrij. De muur blijkt bovendien meer mee te geven dan hij dacht. Als een gek duwt hij nu met zijn snavel tegen de muur.
  • 5. Ineens is de muur weg en ziet hij zeven andere eieren die één voor één aan het uitkomen zijn. Hij ziet een grote eend die zijn moeder moet zijn. Vol trots kijkt moeder toe hoe het eendje en zijn gele, donzige broertjes en zusjes uit de eieren kruipen.
  • 6. “Dag lieverds,”zegt ze, “Gaan jullie mee zwemmen?” en ze waggelt in de richting van het water van de vijver. Het eendje en zijn broertjes en zusjes lopen enthousiast achter haar aan. Het eendje heeft nog wel een beetje moeite met lopen en valt. Maar door te rennen weet hij de anderen al snel in te halen, stel je voor dat hij alleen achter zou blijven!
  • 7. Moeder eend wacht hen op aan de waterkant en telt om te kijken of iedereen er wel is. “1, 2, 3, 4, 5, mooi jullie zijn er allemaal, ga het water maar in.” Eén voor één stappen de kleine, gele rakkers het water in. “Brrr, dat is best wel koud.” denkt het eendje.
  • 8. Moeder eend zwemt hard en de eendjes hebben nog wel moeite om haar bij te houden. Ze zwemmen langs bruggetjes en duiken onder waterlelies door. Af en toe kijkt moeder eend achterom om zeker te zijn dat ze er allemaal nog zijn. Dan zijn ze op de plek van bestemming aangekomen, een klein baaitje.
  • 9. Moeder eend zegt: “Ga hier maar even lekker spelen jongens”. Het eendje laat zich dat geen 2 keer zeggen en rent in zijn eentje de oever op terwijl zijn broertjes en zusjes in het water blijven spelen. Hij loopt een tijdje door het riet en ziet dan een raar rond ding liggen.
  • 10. Hij merkt dat hij er doorheen kan kruipen. Zo komt hij aan de andere kant van het ding. In het midden van de buis blijft hij een beetje vast zitten maar zet door en komt aan de andere kant. Dat was leuk. Hij gaat nog een keer en nog een keer. Hij kan er geen genoeg van krijgen.
  • 11. Dan hoort hij zijn moeder roepen: “Jongens, we gaan weer verder!” Snel loopt hij richting de plek waar hij zijn moeder en broertjes en zusjes heeft achtergelaten. Ze zwemmen al bijna weer weg. “Wacht op mij!” roept het eendje, “Wacht op mij!”
  • 12. Maar moeder eend luistert niet. Snel loopt het eendje het water in en zwemt hard achter zijn broertjes en zusjes aan. Moeder eend kijkt om en kijkt het eendje doordringend aan. “Wil jij wel eens even snel weggaan?” zegt ze “Jij hoort niet bij ons!” Het eendje schrikt en stopt met zwemmen. “Hoezo hoort hij er niet bij? Hij hoort er wel bij!”
  • 13. Verdrietig probeert hij zijn broertjes en zusjes in te halen. Langzaam komt hij bij zijn achterste broertje in de buurt. Moeder eend kijkt nog eens boos zijn kant op alsof ze wil zeggen, weg jij! Het eendje moet nu bijna huilen: “Waarom doet moeder eend zo? Hij wil wél mee zwemmen met zijn broertjes en zusjes!”
  • 14. Door dit alles is hij helemaal achter. Zo hard als hij kan, flappert hij met zijn flippers om toch maar weer in de buurt van zijn broertjes en zusjes te komen. Hij wil roepen: “Wacht op mij!” Maar durft het niet vanwege de boze moeder eend. Snel duikt hij onder een waterlelie door om sneller dichterbij te komen.
  • 15. Ze zijn weer bij het nest aangekomen. Één voor één klimmen de gele donsdoosjes het water uit en het eendje volgt hen. Moeder eend wacht ze op bij het nest, kijkt of iedereen er is en kijkt ze allemaal lief aan, ook het laatste eendje.
  • 16. “Dag lieve schatten van mij.” zegt ze. “Gelukkig zijn we dat rare, bruine eendje kwijt en zijn alleen mijn mooie, donzige kleintjes over.” Het eendje is blij, hij hoort er toch bij! Maar waarom herkende moeder hem eerst niet??? ?