Más contenido relacionado
Ο ΑΡΟΤΟΣ β
- 1. Ο ΑΡΟΤΟΣ β
«οὐ δυνατόν ἐστιν, ὦ δέσποτα, τοσούτους λίθους ἐκφέρειν»
- 2. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
- 3. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
ἐν (δὲ) τούτῳ
ἐν ᾧ
- 4. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
- 5. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
- 6. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
- 7. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
- 8. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
γυνή
μήτηρ
ὑιός
ἄνθρωπος
ἀνήρ
κοῦρος
πατήρ
παῖς
νεανίας
- 9. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
ὁ σῖτος
τὸ δεῖπνον
- 10. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
ἐπεὶ δὲ εἰς τὸν ἀγρὸν εἰσβαίνει, τὸν πατέρα καλεῖ καὶ λέγει· «ἐλθὲ δεῦρο,
ὦ πάτερ· ἰδοὺ· τὸ δεῖπνον φέρω. μηκέτι οὖν πόνει, ἀλλὰ κάθιζε καὶ
δείνει».
- 11. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
ἐπεὶ δὲ εἰς τὸν ἀγρὸν εἰσβαίνει, τὸν πατέρα καλεῖ καὶ λέγει· «ἐλθὲ δεῦρο,
ὦ πάτερ· ἰδοὺ· τὸ δεῖπνον φέρω. μηκέτι οὖν πόνει, ἀλλὰ κάθιζε καὶ
δείνει».
ἐν (δὲ) τούτῳ
ἐν ᾧ
ἐπεί
- 12. ἐν δὲ τούτῳ προσχωρεῖ ὁ Φίλιππος·
ὁ Φίλιππος ἐστιν ὁ τοῦ Δικαιοπόλεως ὑιός, παῖς μέγας τε καὶ ἀνδρεῖος·
φέρει δὲ τὸ δεῖπνον πρὸς τὸν πατέρα.
ἐπεὶ δὲ εἰς τὸν ἀγρὸν εἰσβαίνει, τὸν πατέρα καλεῖ καὶ λέγει· «ἐλθὲ δεῦρο,
ὦ πάτερ· ἰδοὺ· τὸ δεῖπνον φέρω. μηκέτι οὖν πόνει, ἀλλὰ κάθιζε καὶ
δείνει».
ἐν (δὲ) τούτῳ
μηκέτι πόνει
ἐν ᾧ
οὐκέτι πονεῖ
ἐπεί
- 13. ὁ οὖν πατὴρ λείπει τὸ ἄροτρον καῖ καλεῖ τὸν δοῦλον.
- 14. ὁ οὖν πατὴρ λείπει τὸ ἄροτρον καῖ καλεῖ τὸν δοῦλον.
- 15. ὁ οὖν πατὴρ λείπει τὸ ἄροτρον καῖ καλεῖ τὸν δοῦλον.
καθίζουσιν οὖν ἅμα καὶ δεῖπνουσιν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ὁ Δικαιόπολις,
«μένε, ὦ παῖ», φησίν, «καὶ βοήθει. λάμβανε τὸ σπέρμα καὶ σπεῖρε ἐν τῷ
πέδῳ.
- 16. ὁ οὖν πατὴρ λείπει τὸ ἄροτρον καῖ καλεῖ τὸν δοῦλον.
καθίζουσιν οὖν ἅμα καὶ δεῖπνουσιν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ὁ Δικαιόπολις,
«μένε, ὦ παῖ», φησίν, «καὶ βοήθει. λάμβανε τὸ σπέρμα καὶ σπεῖρε ἐν τῷ
πέδῳ.
μετά
- 17. ὁ οὖν πατὴρ λείπει τὸ ἄροτρον καῖ καλεῖ τὸν δοῦλον.
καθίζουσιν οὖν ἅμα καὶ δεῖπνουσιν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ὁ Δικαιόπολις,
«μένε, ὦ παῖ», φησίν, «καὶ βοήθει. λάμβανε τὸ σπέρμα καὶ σπεῖρε ἐν τῷ
πέδῳ.
μετά
τὸ πέδον
ὁ ἀγρός
- 18. ὁ οὖν πατὴρ λείπει τὸ ἄροτρον καῖ καλεῖ τὸν δοῦλον.
καθίζουσιν οὖν ἅμα καὶ δεῖπνουσιν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ὁ Δικαιόπολις,
«μένε, ὦ παῖ», φησίν, «καὶ βοήθει. λάμβανε τὸ σπέρμα καὶ σπεῖρε ἐν τῷ
πέδῳ.
σύ δὲ, ὦ Ξανθία, σκάπτε τοὺς λίθους καὶ ἔκφερε ἐκ τοῦ ἀγροῦ.
- 19. ὁ οὖν πατὴρ λείπει τὸ ἄροτρον καῖ καλεῖ τὸν δοῦλον.
καθίζουσιν οὖν ἅμα καὶ δεῖπνουσιν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ὁ Δικαιόπολις,
«μένε, ὦ παῖ», φησίν, «καὶ βοήθει. λάμβανε τὸ σπέρμα καὶ σπεῖρε ἐν τῷ
πέδῳ.
σύ δὲ, ὦ Ξανθία, σκάπτε τοὺς λίθους καὶ ἔκφερε ἐκ τοῦ ἀγροῦ.
- 20. ὁ οὖν πατὴρ λείπει τὸ ἄροτρον καῖ καλεῖ τὸν δοῦλον.
καθίζουσιν οὖν ἅμα καὶ δεῖπνουσιν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ὁ Δικαιόπολις,
«μένε, ὦ παῖ», φησίν, «καὶ βοήθει. λάμβανε τὸ σπέρμα καὶ σπεῖρε ἐν τῷ
πέδῳ.
σύ δὲ, ὦ Ξανθία, σκάπτε τοὺς λίθους καὶ ἔκφερε ἐκ τοῦ ἀγροῦ.
πολλοὶ γὰρ εἰσιν οἱ λίθοι καὶ μόλις δυνατόν ἐστιν ἀροτρεύειν».
- 21. ὁ οὖν πατὴρ λείπει τὸ ἄροτρον καῖ καλεῖ τὸν δοῦλον.
καθίζουσιν οὖν ἅμα καὶ δεῖπνουσιν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ὁ Δικαιόπολις,
«μένε, ὦ παῖ», φησίν, «καὶ βοήθει. λάμβανε τὸ σπέρμα καὶ σπεῖρε ἐν τῷ
πέδῳ.
σύ δὲ, ὦ Ξανθία, σκάπτε τοὺς λίθους καὶ ἔκφερε ἐκ τοῦ ἀγροῦ.
πολλοὶ γὰρ εἰσιν οἱ λίθοι καὶ μόλις δυνατόν ἐστιν ἀροτρεύειν».
ἐστιν
εἰσιν
- 22. ὁ οὖν πατὴρ λείπει τὸ ἄροτρον καῖ καλεῖ τὸν δοῦλον.
καθίζουσιν οὖν ἅμα καὶ δεῖπνουσιν. μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον ὁ Δικαιόπολις,
«μένε, ὦ παῖ», φησίν, «καὶ βοήθει. λάμβανε τὸ σπέρμα καὶ σπεῖρε ἐν τῷ
πέδῳ.
σύ δὲ, ὦ Ξανθία, σκάπτε τοὺς λίθους καὶ ἔκφερε ἐκ τοῦ ἀγροῦ.
πολλοὶ γὰρ εἰσιν οἱ λίθοι καὶ μόλις δυνατόν ἐστιν ἀροτρεύειν».
ἐστιν
εἰσιν
- 23. ὁ δὲ Ξανθίας, «ἀλλ' οὐ δυνατόν ἐστι τοσούτους λίθους ἐκφέρειν».
ὁ δὲ Δικαιόπολις, «μὴ φλυάρει, ὦ Ξανθία, ἀλλὰ πόνει».
πονοῦσιν οὖν ὅ τε πατὴρ καὶ ὁ παῖς καὶ ὁ δοῦλος.
τέλος δὲ καταδύνει μὲν ὁ ἥλιος, οἱ δὲ ἄνθρωποι οὐκέτι πονοῦσιν ἀλλὰ
λύουσι μὲν τοὺς βοῦς, τὸ δὲ ἄροτρον λείπουσιν ἐν τῷ ἀγρῷ καὶ πρὸς
τὸν οἶκον βραδέως βαδίζουσιν.
