2. De vorige keer…
De vorige update zijn Ruben & Magda en Sil & Lonneke getrouwd.
Marnix is ontvoerd door aliëns en daar zwanger van geraakt.
Ook Ilse en Magda zijn zwanger, en Lily vertoont de symptomen.
Lindsay, William en Sophie zijn gaan studeren.
Lindsay heeft Edwin, het broertje van Roxy, ontmoet.
Romeo en Ruby zijn peuters geworden.
Ja? Oké, dan gaan we verder! ->

3. Studenten-
vereniging
van Velds
Ontspannen zitten Lindsay en Edwin een kopje koffie te drinken in 1 van de zaakjes op de campus. In
de loop van de tijd zijn ze steeds vaker samen te vinden. Meestal om samen te studeren, maar
ook wel eens om gewoon wat gezelligs te doen, zoals deze keer.
“Hmm, volgens mij maken ze hier de beste koffie.” zegt Edwin.

4. “Nou, het is tenminste beter dan in het zaakje van de vorige keer.” zegt Lindsay. “Dat was gewoon
water met een slap smaakje.”
Grinnikend neemt Edwin een slokje. “Maar dat gezicht wat je trok toen je het proefde was wel heel
schattig.”

5. Edwin en Lindsay kijken elkaar even verbaast aan als ze beseffen wat Edwin heeft gezegd. Dan kijken
ze allebei blozend de andere kant op.
“Uhm… Zullen we naar buiten gaan?” vraagt Lindsay nadat ze een tijdje in stilte hebben gezeten.
Edwin knikt en samen lopen ze naar buiten.

6. Buiten het zaakje blijven ze staan. Lindsay schraapt haar keel terwijl ze haar moed bijeen schraapt.
“Meende je dat?”
Edwin hoeft niet te vragen wat ze bedoeld. Hij knikt en kijkt langs haar heen naar de grond.

7. Lindsay glimlacht. “Dat is lief van je.” zegt ze blozend.
Met een even rood gezicht kijkt Edwin op. Weer kijken ze elkaar stilletjes aan.

8. Dan leunen ze allebei naar voren toe en geven ze elkaar een kus.

9. Na hun kus houden Edwin en Lindsay elkaar voorzichtig vast. Glimlachend kijken ze elkaar aan.

10. En wat ze in elkaars ogen zien, laat ze weten dat ze geen woorden meer nodig hebben.

11. Vanaf dat moment zijn Lindsay en Edwin een vast koppeltje. Edwin komt vanaf dat moment ook vaak
langs bij het studentenvereniginghuis.

12. Edwin wordt ook snel opgenomen als een lid van de familie. Vooral Kelsi is erg blij dat haar zusje
iemand heeft gevonden waar ze echt om geeft.
“Het is net of ik een extra broertje heb.” vertelt Kelsi hem op een moment. “Gelukkig wel een rustig
broertje, want een broertje als William hoef ik er niet bij. Dan is er helemaal geen moment rust
meer.”
Daar moet Edwin hard om lachen.

13. Maar hoe dol Edwin ook op de familie van zijn vriendinnetje is, de meeste tijd brengt hij natuurlijk met
Lindsay door.

14. Challengefields 6
“Mama!”
“Ja, goed zo!” roept Lily enthousiast. Ze heeft een paar woordjes geprobeerd, maar dit is het eerste
woordje wat Ruby goed na zegt. “Wat ben je een grote meid, Ruby!”
“Mama, mama!” roept Ruby trots.

15. Nadat ze heeft leren praten, leert Ruby lopen van haar vader. Net als het praten kost dat haar geen
enkele moeite. Met een grote lach op haar gezicht loopt Ruby naar Josef toe.

16. Trots pakt Josef Ruby op. “Je leert al net zo makkelijk als je ouders, lieverdje.”

17. Nadat Ruby het lopen doorheeft, zet Josef haar op het potje. Terwijl hij staat te wachten tot Ruby klaar
is, staat hij te gapen en rekt hij zich uit.
“Josef?” klinkt het dan achter hem.

18. Josef kijkt om en ziet Lily de kamer binnenlopen. Zijn blik gaat meteen naar haar buik. “Je bent dus
inderdaad zwanger.” zegt hij vrolijk.
“Jup, dat is nu wel duidelijk.” zegt Lily.

19. Grijnzend buigt Josef zich naar Lily‟s buik toe. “Hallo jongen!”
Lily schiet in de lach. “Begin je nu weer?”
“Nu weet ik het zeker!” zegt Josef.
Lily trekt haar wenkbrauw op. “Het spijt me, maar ik denk dat Ruby een zusje krijgt.”

20. Hoofdschuddend loopt Josef het kamertje uit en Lily tilt Ruby op. “Er is 1 ding zeker.” zegt ze tegen haar
dochter. “Of het nou een jongetje of een meisje wordt, jij wordt een grote zus.”
“Ik zus?” vraagt Ruby met een frons.

21. Lily knikt. “Ja, mama krijgt een baby. En jij wordt de grote zus van de baby.”
Ruby slaat haar armpjes om Lily‟s nek. “Ik zus.”

22. Challengefields 3
Diep in de nacht, of eigenlijk heel vroeg in de ochtend, wordt Lonneke na een paar uurtjes onrustig
slapen wakker. Sil is er al eerder uitgegaan, hij kan niet slapen met het vele gedraai van zijn vrouw.

23. Als Lonneke opstaat, merkt ze waardoor ze zo onrustig was. “Wow, dat maakt een hoop duidelijk.
Zwanger.”

24. Glimlachend waggelt Lonneke naar Sil toe, die staat te schilderen. “Sil?”
“Hmm?” brengt Sil uit, gefocust op zijn schilderen.
“Draai je eens om.”

25. Verward draait Sil zich om. Wanneer zijn blik op Lonneke‟s buik valt, zakt zijn mond open. “Je bent
zwanger!” Meteen stapt Sil naar Lonneke toe en legt hij zijn hand op haar buik.

26. “Dit is echt, echt geweldig.” zegt Sil ongelovig. “Ik dacht niet dat je me gelukkiger kon maken dan door
met me te trouwen, maar nu heb je dat toch gedaan.”

27. Sil is niet de enige die blij is met de zwangerschap van Lonneke. Esmay is door het dolle heen als ze
hoort dan er nog een kleinkind onderweg is.
“Dit is geweldig nieuws, Lonneke.” zegt Esmay blij en ze geeft haar schoondochter een dikke knuffel.

28. “En zal jij wel een beetje lief doen tegen je mama?” vraagt ze dan lachend aan Lonneke‟s buik.
Lonneke legt haar hand op haar buik. “De baby schopt als antwoord.” zegt ze. “Maar ik weet nou niet
of ik dat als een ja of een nee moet opvatten.”

29. Challengefields 7
Net als haar schoonzusje slaapt Ilse heel onrustig. Ze wilde een middagdutje doen, maar echt uitrusten
doet ze niet.

30. Mopperend komt ze dan overeind. “Nou kleintje, ik kan niet wachten tot je eruit komt. Ik heb het
eigenlijk helemaal gehad met dat zwanger zijn.”

31. Ilse heeft nog geen twee stappen kunnen zetten voor ze voelt dat de baby naar haar luistert en er
meteen uitwil.
“Jasper!” roept Ilse hard en ze hoort dat Jasper beneden iets op de grond laat vallen. “Breek het huis
niet af.” voegt ze er mompelend aan toe.

32. Dan komt Jasper de slaapkamer binnenrennen. “Lieverd, is alles goed? Komt de baby?”
“Natuurlijk komt de baby! Anders roep ik toch niet zo?” vraagt Ilse gefrustreerd. “En het is maar dat je
het weet, dit doe ik nooit, maar dan ook nooit meer! Als je me nog een keer zwanger maakt, zorg
ik dat je daarna helemaal niks meer kan met dat deel van je lichaam!”
Jasper slikt, hij weet duidelijk dat zijn vrouw dat wel eens zou kunnen waarmaken.

33. Dan houdt Ilse - tot Jasper‟s grote opluchting – op met dreigementen naar hem roepen. In plaats
daarvan gaat alle aandacht naar het baby‟tje in haar handen.

34. “Wauw…” zegt Ilse zachtjes. “Mijn zwarte haar. En de bruine ogen van mijn vader. Wauw. Ons kleine
meisje.”

35. Jasper kijkt met open mond toe. “Niet te geloven, we zijn ouders.”
Ilse knikt. “Ouders van een prachtige dochter.”

36. Ilse houdt het kleine meisje stevig tegen zich aan. “Ze is echt prachtig.” zegt ze zachtjes.
“Jullie zijn allebei prachtig.” zegt Jasper. “Jij en onze kleine Victoria.”

37. Vanaf het eerste moment is Victoria meteen geliefd door iedereen in huis. Haar ouders en „oom‟ Jim
zijn allemaal dol op haar en aandacht komt ze dan ook zeker niet tekort.

38. En natuurlijk is ze ook meteen geliefd bij haar grootouders, die zo vaak ze kunnen op bezoek komen.

39. Challengefields 1
Op het balkon aan de achterzijde van het huis staat Magda te genieten van het warme zomerweer. In
tegenstelling tot haar aangetrouwde nichtjes en schoonzus, vindt Magda het geen probleem om
thuis te blijven vanwege de zwangerschap. En haar zwangerschap verloopt ook best makkelijk.
Niet zo makkelijk als het destijds voor Esmay was, maar toch.

40. “Hoe gaat het met mijn schoondochter en kleinkind?” hoort Magda de stem van Luuk achter zich.
Magda glimlacht. “Het gaat goed, met ons allebei. De kleine is momenteel lekker rustig.”

41. “Dat is fijn om te horen.” zegt Luuk. “Ik ben blij dat het dragen van een kindje jou minder problemen
geeft dan dat het Tamara gaf.”
Magda kijkt Luuk vragend aan.
“Tamara heeft het niet makkelijk gehad tijdens haar zwangerschappen.” verteld Luuk. “Ze moest haast
continu op bed blijven. Ik had graag meer kinderen gewild, maar dat ging gewoon niet. Gelukkig
heb ik toch drie prachtige kinderen.”

42. “Ik kan alleen maar hopen dat ik ook zulke geweldige kinderen krijg.” zegt Magda.
Luuk glimlacht. “Dat zal wel gebeuren, met jou en Ruben als ouders.” Dan wordt zijn blik serieuzer.
“Maar wat nou als jullie bijvoorbeeld vier dochters krijgen? Wil je dan nog wel meer kinderen
krijgen om de zoon te krijgen die nodig is voor de Challenge?”

43. “Natuurlijk.” zegt Magda en ze legt haar hand op haar buik. “Ik ben dol op kinderen. Dus mij zou het
helemaal niets uitmaken.”
“Mooi, dat is dan voor mij al een zorg minder.” zegt Luuk en hij slaakt een zucht. “Ik wil toch wel erg
graag dat de uitdaging van mijn vader wordt voortgezet.”

44. Challengefields 4
Met een diepe zucht laat Marnix zich in het bad zakken. „Hmm, dat voelt beter.‟ denkt hij als hij voelt
dat het warme water de pijn in zijn rug en buik wat verminderd. „Mijn lichaam is hier echt niet op
gebouwd.‟

45. „Ik snap nu waarom mam het bij alleen mij heeft gelaten. En ik snap helemaal niet hoe tante Esmay
dat heeft gedaan. Vier kinderen, waarbij dan ook nog eens 3 tweelingen. Nou, ik moet er niet aan
denken.‟

46. Na zijn bad voelt Marnix zich wat beter. Hij besluit verder zijn rust te houden en gaat een kopje thee
drinken. Cisko komt als snel bij hem zitten.
“Hoe gaat het nu?” vraagt Cisko.
“Wel aardig.” zegt Marnix terwijl hij de thee inschenkt. “Ik voel me wel wat beter nu ik een bad heb
genomen.”

47. Een tijdje drinken ze in stilte hun thee. Dan kijkt Marnix op. “Pap, eigenlijk zit ik ergens mee.”
“Vertel.” zegt Cisko en hij neemt nog een slokje thee.
“Nou, toen Jairo en Tyler hier kwamen, was je heel afstandelijk tegen ze, alsof je niks met ze te maken
wilde hebben. Maar nu ik nog een kindje krijg, lijk je er helemaal geen problemen mee te
hebben.”

48. Cisko knikt. “Ik weet dat ik afstandelijk ben geweest naar de jongens en daar heb ik ook spijt van.” zegt
hij. “Maar ik was vooral… Teleurgesteld. Teleurgesteld doordat zij lieten zien dat jij je niet
verantwoordelijk hebt gedragen.”
Marnix slikt en kijkt zijn vader stilletjes aan.
“Nu weet ik dat ik dat niet had moeten doen. Zij konden er niks aan doen. Jij eigenlijk ook niet. De
moeder van de jongens heeft nooit aan je laten weten dat ze zwanger was. En wat je
zwangerschap betreft…”

49. “Wie had ooit kunnen denken dat er aliëns waren die je zouden komen halen?” grinnikt Cisko.
“Niemand had dat ooit verwacht.” zegt Marnix.
“Precies. En eigenlijk ben ik heel benieuwd naar dit kleinkind. Wie weet is het wel een heel apart
kleintje.”
“Natuurlijk is het kindje apart.” zegt Marnix met een grijns. “Het is een kindje van mij.”

50. Challengefields 8
Milan is echt dol op Romeo. Hij brengt veel van zijn tijd met zijn zoontje door. En Romeo is duidelijk dol
op de spelletjes die Milan met hem speelt.
“Kiekeboe!”
“Nog keer! Nog keer, papa!”

51. Maar ook let hij goed op als Milan hem iets wil leren. Met zijn duim in zijn mond luistert Romeo
aandachtig naar het liedje wat zijn vader zingt.

52. En na een paar keer goed geluisterd te hebben, zingt Romeo vrolijk met Milan mee.

53. Maar Romeo‟s houding tegenover Roxy veranderd niet. Als Roxy tegen hem praat, negeert Romeo
haar volledig.

54. Met een zucht loopt Roxy de woonkamer in en ze ploft naast Milan op de bank. “Ik weet het echt niet
meer.” zegt ze geïrriteerd. “Wat ik ook doe, hij negeert me gewoon.”
Milan kijkt Roxy somber en verward aan. “Ik snap er ook niks van. Soms kunnen kinderen het wel beter
met de ene ouder vinden dan met de ander, maar dit… Ik snap er niks van.”
“Ik weet het echt niet meer…”

55. Milan trekt Roxy tegen zich aan. “Ik weet ook niet wat we aan zijn houding kunnen doen. Maar ik weet
wel hoe ik je kan opvrolijken.”
“Oh?” Roxy trekt een wenkbrauw op.
Milan grijnst en laat haar zien wat hij bedoeld.

56. Studentenvereniging van Velds
Op de universiteit gaat het nog hetzelfde als altijd. En met William betekend dat vooral veel
gezelligheid en feestjes.

57. Gelukkig vinden de anderen dat niet zo‟n probleem. Zelf Lindsay blijft steeds vaker thuis tijdens de
feestjes.

58. En doordat Lindsay steeds vaker thuis is, is Edwin ook steeds regelmatiger in het
studentenvereniginghuis te vinden. Hij is zelfs meer daar dan in zijn eigen huis. Iets wat Lindsay ook
is opgevallen.
“Weet je, ik heb nagedacht.” zegt ze tegen Edwin.
“Oh? Waarover?”

59. “Nou, je bent hier zo vaak. Je woont hier haast. En misschien is het wel tijd om jou hier officieel te laten
wonen.” zegt Lindsay glimlachend en licht blozend. “Als je dat wil, tenminste.”

60. “Natuurlijk wil ik dat. Weet jij ook zeker dat je me hier continu wil hebben?” vraagt Edwin en ook hij
bloost een beetje. Hij pakt Lindsay‟s hand.
Lindsay knikt. “Dat lijkt me eigenlijk wel wat.”
“Mooi, dan kom ik hier wonen.”

61. Tegen het einde van het semester brengen Jason en Kelsi steeds meer tijd met elkaar door. Jason zit in
zijn laatste semester, terwijl Kelsi nog een semester meer te doen heeft. En ze zien erg op tegen de
tijd die ze zonder elkaar moeten doen.

62. Maar uiteindelijk is het moment dan toch daar, het moment waarop Jason klaar is met zijn studie en hij
moet vertrekken van de universiteit.
“Ik ga je zo missen.” mompelt Kelsi.

63. “Ik ga jou ook missen.” zegt Jason. “Maar het is maar 1 semester. Een semester wat zo voorbij vliegt
met al het werk wat je voor het laatste examen moet doen. En na dat examen kom je naar me
toe. Maar dan kom je ook niet meer van me af!” plaagt hij.

64. Kelsi slaat haar armen om Jason heen. “Dat weet ik, maar toch zal ik je missen.”
Nog even staan ze met elkaar te knuffelen, maar dan is de taxi er en gaat Jason terug naar
Challengefields.

65. Challengefields 10
Trots staat Jason voor zijn nieuwe huis. Een tijdje kijkt hij door de straat, naar de huizen van zijn
toekomstige schoonfamilie en nieuwe buren. Milan woont tegenover hem, Ilse schuin tegenover
en Lily is de buurvrouw naast hem.

66. „Maar mijn eigen huis vind ik toch het mooiste.‟ denkt hij trots en hij loopt naar binnen.

67. Op zijn gemak kijkt Jason het huis rond en zoekt een baan. Nadat hij een baan heeft gevonden die hij
voor nu wel leuk vindt, gaat hij op de bank zitten. „Ja, ik kan best wel aan dit huis wennen.‟

68. Challengefields 7
Baby‟s zijn schattig, maar helaas zitten er ook minder leuke kanten aan het zorgen voor een kleintje.
“Wow! Dat stinkt!” roept Jasper wanneer hij het kamertje van Victoria inloopt. “Dat er zoveel stank
uit zo‟n klein lichaampje kan komen.”

69. Snel verschoont Jasper Victoria‟s luier. “Dat is beter, nietwaar?” vraagt Jasper en Victoria brabbelt in
zijn nek. “Nou, weet maar dat ik zorg dat je zo snel mogelijk zindelijk bent. Luiers verschonen vind ik
nou niet echt geweldig.”

70. Die avond staat Jasper met Victoria bij de verjaardagstaart. “Tijd om op te groeien, lieverd.” zegt
Jasper trots.

71. Ilse en Jim juichen luid voor Victoria. Ze hebben besloten het klein te houden. Deels omdat Marnix en
Magda toch niet zouden kunnen komen, nu ze allebei op springen staan. En ook deels omdat ze
eigenlijk niet zo‟n zin hebben in die drukte.

72. Nadat de kaarsjes uit zijn, gooit Jasper Victoria in de lucht.

73. Hij vangt haar opgegroeid weer op. “Kaal?” vraagt Jasper.
“Nou, daar breng ik wel verandering in.” zegt Ilse en ze neemt de kleine meid van Jasper over.

74. Nadat Ilse met Victoria bij de spiegel is geweest, doet ze haar dochtertje ook meteen een andere
outfit aan.
“Is het zo goed?” vraagt Ilse.
Victoria knikt energiek en Ilse neemt haar mee voor een flesje.

75. En natuurlijk krijgt Victoria daarna meteen haar eerste praatlessen van haar vader, maar gelukkig vindt
Victoria dat niet erg.

76. Challengefields 1
Diep in de nacht wordt Magda wakker. Zuchtend komt ze overeind en schudt ze Ruben. “Ruben,
wordt wakker.”
“Hmm? Waarom?” mompelt Ruben slaperig.
“De baby komt.” zegt Magda en ze staat op.
“Oh.” mompelt Ruben en hij draait zich om. Dan beseft hij wat Magda zei. “Baby!?”

77. “Baby, ja!” roept Magda en ze grijpt haar buik vast.

78. Binnen de kortste keren staat de kamer vol met het hele gezin. Ruben raakt lichtelijk in paniek en Britt is
ook niet op haar gemak. “Nou, dat doe ik dus echt nooit! Mij niet gezien!”
Luuk kijkt gewoon rustig toe. “Kalmeer maar. Het is maar een bevalling.”
“Maar een bevalling!?” roept Ruben. “Ik wordt vader!”

79. Ondanks alle onrust in de kamer, houdt Magda even later een kindje vast. “Hallo daar.” zegt Magda
vrolijk.

80. “Mijn huidskleur en oogkleur, maar de haarkleur van je papa. Je bent een prachtig ventje.”
“Een jongen?” vraagt Ruben.

81. Magda knikt en loopt naar Ruben. “Kijk maar.” glimlachend geeft ze het knulletje aan zijn vader.
“Wauw, een zoon.” zegt Ruben.
“Hoe heet hij?” vraagt Luuk.
“We noemen hem Chris.” zegt Ruben. “Naar oma Christine.”

82. Iedereen kijkt geïnteresseerd naar Ruben en Chris. Daardoor merken ze niet dat Magda een beetje
weg stapt. “Uhm.” zegt ze dan onzeker. “Volgens mij komt er nog een baby.”
“Nog een baby!?” roept Britt. “Hebben jullie er aan 1 weer geen genoeg?”

83. Iedereen negeert die opmerking en al heel snel heeft Magda een tweede kindje vast. “Ook mijn
huidskleur en oogkleur, met het zwarte haar.” zegt Magda. “Je lijkt wel heel erg op je broer,
jochie.”
“Nog een jongen?” vraagt Tamara.
Magda knikt. “Ja. Dan is dit dus Rick.”

84. “Een tweeling…” mompelt Ruben. “Niet te geloven, een tweeling. Chris en Rick.”
Britt grijnst. “Nu mag je ook dubbel zoveel luiers verschonen. En denk maar niet dat ik daarmee zal
helpen!”

85. Challengefields 4
Het nieuws van de bevalling gaat snel de familie rond en Marnix weet dat het voor hem ook niet lang
meer kan duren. Hij wil het eigenlijk niet toegeven, maar Marnix is nu toch best nerveus en eigenlijk
zelfs een beetje bang. Wanneer de jongens naar school zijn, zoekt hij dan ook afleiding door met
Cisko een spelletje te spelen.

86. “Dat gaat je niet lukken.” mompelt Marnix plagend.
“Stil.” zegt Cisko en geconcentreerd legt hij het stokje neer. “Ha! Zie je wel! Gelukt!”
Maar Marnix luistert niet naar zijn vader. Hij staat snel op en stoot daarbij tegen de tafel, waardoor de
stokjes vallen. “Wat doe je?” vraagt Cisko verontwaardigd.

87. “Ik denk dat ik aan het bevallen ben!” roept Marnix.
“Oh!” Cisko staat ook snel op.
“Hoe moet dat kindje eruit?” vraagt Marnix en de paniek is in zijn stem hoorbaar.

88. Cisko kijkt machteloos toe. “Ik heb geen idee, jongen. Ik weet het echt niet.”

89. Maar gelukkig komt alles vanzelf goed en Marnix kijkt heel verbaast naar het baby‟tje dat hij vastheeft.
“Groen?”
Ook Cisko is erg verbaast. “Dat zie je ook niet iedere dag.”

90. “En zie die oogjes dan, zo zwart. En zwart haar, net als Tyler.” mompelt Marnix.

91. “Ze is een beetje apart, maar wel prachtig. Een prachtig meisje.” zegt Marnix en hij knuffelt het kleine
meisje. “Mijn lieve Sterre.”

92. En tot zijn eigen verbazing ontpopt Marnix zich meteen als geweldige vader. Cisko mocht zijn
kleindochter even knuffelen, maar daarna ontfermt Marnix zich over Sterre. Hij kijkt liefdevol toe
hoe Sterre haar flesje leegdrinkt en als ze niet veel later een vieze luier heeft, verschoont Marnix
haar zonder enig probleem.

93. Dan legt hij Sterre in bed. “Slaap maar lekker, lieverdje.” zegt Marnix zachtjes. Een tijdje blijft hij bij Sterre
staan kijken. „Ik wou dat ik deze fase van Jairo en Tyler ook had meegemaakt…‟

94. Die middag komen Jairo en Tyler vanuit de schoolbus meteen naar binnen rennen. “Is de baby er al?”
vraagt Tyler.
“Natuurlijk is de baby er!” roept Jairo. “Kijk, papa heeft geen dikke buik meer!”

95. Grijnzend slikt Marnix zijn hap tosti door. “De baby is er inderdaad. Jullie hebben een zusje. Ze heet
Sterre. Als jullie willen, mogen jullie wel even kijken.”
De jongens rennen meteen de trap op.
“Wel zachtjes doen!” roept Marnix ze lachend na.

96. Eenmaal boven doen de jongens voorzichtig de deur naar Sterre‟s kamer open. Op hun tenen lopen
ze naar de wieg toe.
“Ze is groen.” fluistert Tyler. “Het waren dus echt aliëns in die ufo. En nu hebben we een aliën als zusje.”

97. “Dat is zo cool.” fluistert Jairo terug. “Wie kan er nu zeggen dat ze een groen zusje hebben?”
Tyler grijnst. “Alleen wij.”
“Sterre is wel een heel bijzonder zusje.”

98. “Ons lieve zusje.” fluistert Tyler. “Wij zullen haar beschermen, toch?”
Jairo knikt. “Natuurlijk. Sterre is ons zusje. Wij zullen zorgen dat haar niets overkomt.”

99. Die avond, wanneer ze uit haar werk komt, gaat Larissa ook meteen naar Sterre toe. Voorzichtig wrijft
ze over het groene hoofdje van haar slapende kleindochter.

100. „Wie had dat ooit gedacht.‟ denkt ze als Sterre zich omdraait. „Drie kleinkinderen. En dat terwijl mijn
enige kind een Romantieksim is. Ik had dit nooit durven dromen.‟

101. Challengefields 5
“Dus ze waren niet lastig?” vraagt Ilse.
“Nee, het zijn allemaal lieve kinderen. Ze hebben helemaal geen ruzie gemaakt en toen ik zei dat het
tijd was voor een dutje waren ze zo moe van het spelen dat ze geen van allen protesteerden.”

102. “Gelukkig.” zegt Ilse. “Het is fijn dat jij thuis was om op te passen, maar ik voelde me toch wel een
beetje schuldig, jou opzadelen met drie kinderen terwijl je zwanger bent en ook je rust nodig
hebt.”
“Geen zorgen, Ilse. Het was eigenlijk juist makkelijker. Ruby speelde met Victoria en Romeo en dus
wilde ze niet continu mijn aandacht hebben.”

103. Een tijdje kijken Lily en Ilse naar de spelende kinderen. “Weet je, er zijn me wel een paar dingen
opgevallen vandaag.” zegt Lily dan.
“Oh, wat dan?”
“Nou, Ruby is de netste van de drie. Zij is degene die de hele tijd de blokjes zelf opruimt.”
Ilse knikt. “Daarin lijken Romeo en Victoria op hun vaders.”

104. “Romeo en Victoria lijken helemaal wel veel op elkaar.” zegt Lily. “Dezelfde neus en allebei de bruine
ogen van je vader.”
“Het is duidelijk te zien dat ze familie zijn.”
“Jup. En ook zijn ze allemaal heel erg actief. Ze zijn echt continu bezig, daar zit geen houden aan.
Maar ja, dat is echt een familietrekje, zo zijn we eigenlijk bijna allemaal.”

105. Challengefields 3
“Wat ben jij een schatje. Ja, je bent heel lief, jij!”
“Lieverd, het is een katje. Geen baby.” zegt Kristof.

106. “Dus? Kiro is hartstikke schattig!” zegt Esmay.
Kristof zucht, haalt zijn schouders op en bemoeid zich er maar niet meer mee.

107. Freya kantelt haar kop en kijkt onderzoekend naar het kleine, witte geval in Esmay‟s handen.
“Wat denk je ervan, Freya? Zal Kiro een goed maatje zijn?”

108. Na een tijdje blijkt dat Kiro en Freya het inderdaad goed kunnen vinden en Freya let erg goed op het
kleine katje. En gelukkig vind Freya het geen probleem dat ze haar kamertje moet delen.

109. Challengefields 8
Vrolijke klanken klinken in het kamertje van Romeo. Milan zit glimlachend te luisteren naar de muziek
van zijn zoontje.

110. „Hij wordt echt steeds beter.‟ denkt Milan. „Niet te geloven dat hij vanavond alweer jarig is.‟ Nadat hij
nog een tijdje heeft geluisterd, staat Milan op en gaat hij tv kijken.

111. Op dat moment komt Roxy uit haar werk. Ze werkt momenteel in de Kunst en ook al is dat niet haar
droombaan, ze heeft het er prima naar haar zin.

112. Maar nu is haar aandacht niet echt meer bij het werk. Met open mond kijkt ze naar haar buik.
“Zwanger?” mompelt ze. Dan loopt ze snel naar binnen.

113. “Hallo lieverd.” zegt Milan als hij de voordeur open hoort gaan.
“Hoi. Uhm, Milan, er is iets wat je moet weten.” zegt Roxy en ze loopt naar de bank toe. Milan kijkt
nieuwsgierig op. Wanneer zijn blik op haar buik valt, komt er een lach op Milan‟s gezicht en snel
komt hij overeind.

114. “Je bent zwanger!” roept Milan enthousiast en hij neemt Roxy stevig in zijn armen. “Dat is geweldig!”
“Meen je dat? We hadden het niet gehad over een tweede kindje…”
“Ik meen het.” zegt Milan snel. “Echt, ik vind dit super.”

115. Die avond staat Milan met Romeo in zijn armen bij de taart. “Zo, dan is het tijd om een stukje groter te
worden.”
“Ik heel groot!” roept Romeo vrolijk.

116. Milan lacht en geeft Romeo een kus op zijn voorhoofd. “Je wordt zeker heel groot.” zegt hij terwijl Roxy,
Esmay en Kristof allemaal juichen voor Romeo.

117. Romeo steekt zijn handje uit naar de kaarsjes. “Ik wil hebben.”
Lachend houdt Milan Romeo bij de kaarsjes weg. “Nee, niet pakken, blazen. Zullen we samen blazen?”
Romeo knikt en samen met zijn vader blaast hij de kaarsjes uit.

118. Dan zet Milan Romeo op de grond.
“Kom op, Romeo!” wordt hij aangemoedigd door zijn ouders en grootouders. Hij voelt wat getintel in
zijn beentjes en schiet dan de lucht in.

119. Romeo komt neer als een vrolijk ventje. “Wow, ik ben nu echt groot!” zegt hij vrolijk. “En nu taart!”

120. Nadat hij zijn stuk taart op heeft, vertellen Milan en Roxy dat zijn nieuwe kamer boven is en dat er
andere kleding in de kast ligt. Vrolijk loopt Romeo de trap op, maar dan hoort hij Roxy zeggen dat
ze de kamer beneden voor de nieuwe baby willen houden. Mokkend loopt hij zijn kamer in.
„Stomme mama. Waarom moet ik naar een andere kamer? De baby kan net zo goed in een
nieuwe kamer.‟

121. Hij kijkt zijn kamer even rond. “Hmm, dit kan er wel mee door.” mompelt hij en hij loopt naar de
kledingkast.

122. Nadat hij een outfit heeft aangedaan die hij leuk vindt, gaat Romeo op zijn bed zitten en kijk hij zijn
kamer rond. „Oké, deze kamer is eigenlijk toch wel erg leuk.‟ denkt hij en hij gaat snel weer naar
beneden.

123. In de woon en eetkamer is niemand, dus Romeo loopt door naar buiten. Daar zitten zijn ouders en
grootouders te praten. Glimlachend kijkt Romeo toe, tot hij hoort dat ze het over de
zwangerschap van Roxy en de baby hebben.

124. Geïrriteerd draait hij zich om en loopt hij weer naar binnen. „Stomme mama. Zij krijgt alle aandacht.
Maar het is mijn verjaardag!‟ Boos gaat hij in zijn eentje op zijn kamer zitten.

125. Challengefields 1
Er klinkt een hoop vrolijk gebrabbel in de babykamer van het hoofdhuis. Chris zit in de speelstoel en
Rick ligt onder de bungelboog te lachen.

126. Buiten het gebrabbel en gegiechel van de tweeling klinkt er nog meer gelach. “Jullie zijn echt twee
grappige kleintjes.”

127. Britt giechelt wanneer Rick zijn vuistje in zijn mond stopt. Dan zucht ze. “Ik ben dol op jullie, echt waar.”
zegt ze. “Maar ik ben blij dat ik naar de universiteit mag. Nu Tim ook naar de uni is, verveel ik me
hier te pletter.”

128. “Er zijn natuurlijk nog steeds wel leuke jongens, maar een liefje is toch anders dan je best vriend.”

129. Wat later die middag geeft Britt haar moeder nog een laatste knuffel. “Ja mam, ik zal mijn best doen
met de studie. Ik heb altijd toch prima cijfers gehaald? Ik ben niet van plan om daar verandering
in te brengen.”
“Dan is het goed.” zegt Tamara.

130. “Geen zorgen mam. Als Lily en Ruben het kunnen, kan ik het ook.” zegt Britt met een grijns.
“En geniet vooral van de tijd op de universiteit.” zegt Magda. “Je studie is belangrijk, maar het is ook
een tijd om plezier te maken.”
Britt knikt. “En met de feestjes die William geeft zal plezier maken ook geen probleem zijn.”

131. Dan hoort ze de taxi. Snel geeft Britt haar moeder en schoonzus nog een kus. En dan is het tijd voor de
jongste van generatie 3 om naar de universiteit te gaan.

132. Dit was de update.
Hmm, wat een verschil kan er zitten in de lengte tussen 2 updates waarin ik allebei twee rondjes heb
gespeeld. Hmm… Maar ik wilde er geen derde rondje achteraan plakken.
Ik denk dat het dan iets teveel was geweest, met nog twee bevallingen en een berg verjaardagen.
Maar die komen nu dus in de volgende update.
Oh ja, uhm, even over de namen. Ik heb van meerdere mensen de vraag gehad of ik Romeo en Ruby
bewust allebei namen met een R heb gegeven. Nee, dat is niet bewust gegaan.
Zo is het ook toevallig dat alle kinderen van generatie 4 die er tot nu toe zijn allemaal een R in hun
naam hebben. Dat viel me eigenlijk na de geboorte van Sterre pas op.
Jairo, Tyler, Romeo, Ruby, Victoria, Chris, Rick en Sterre.
En nog meer onderweg.
Edwin‟s gegevens volgen bij de picspam.
Nu mag ik weer spelen!
(Met Britt op de uni. Ik weet niet of ik blij of bang moet worden…)
- Xx Marieke -