Esta presentación realizouse a partir do poema Unha noite na eira do trigo de Manuel Curros Enríquez. Neste, quixo retratar a angustia vivida pola separación de dous mozos coa necesidade de emigrar cara América pola falta de traballo e pobreza. A alumna de primeiro de bacharelato, Alexandra Gómez, viu apropiado escoller este poema xa que trata sobre un tema que ultimamente estase a repetir no noso pais e pareceulle correcto sacalo a relucir.

1. Unha noite na eira do trigo
ó reflexo do branco luar,
unha nena choraba sen trégolas
os desdés dun ingrato galán.

2. I a coitada entre queixas dicía:
"Xa no mundo non teño ninguén,
vou morrer e non ven os meus ollos
os olliños do meu doce ben".

3. Os seus ecos de malencolía
camiñaban nas alas do vento,
e o lamento repetía:
"¡Vou morrer e non ven ó meu ben!"

4. Lonxe dela, de pé sobre a popa
dun aleve negreiro vapor,
emigrado, camiño de América
vai o probe, infelís amador.

5. I ó mirar as xentís anduriñas
cara a terra que deixa cruzar:
"Quen puidera dar volta -pensaba-,
quen puidera convosco voar!..."

6. Mais as aves i o buque fuxían
sen ouír seus amargos lamentos;
soio os ventos repetían:
"¡Quen puidera convosco voar!"

7. Noites craras, de aromas e lúa,
desde entón ¡que tristeza en vós hai
prós que viron chorar unha nena,
prós que viron un barco marchar!...

8. Dun amor celestial, verdadeiro,
quedou solo, de bágoas a proba,
unha cova
nun outeiro
i on cadavre no fondo do mar.

9. Cantiga de Manuel Curros Enríquez
(publicada en “El Heraldo Gallego”
5 de xuño de 1869)
http://www.blogoteca.com/oclubdasideas

10. Cantiga de Manuel Curros Enríquez
(publicada en “El Heraldo Gallego”
5 de xuño de 1869)
http://www.blogoteca.com/oclubdasideas