1. Αμαρτωλή Πλευρά
Θεςςαλονίκθ – Ακινα
κοτεινι Πλευρά, …ςτα μικρόφωνα
Ει Αμαρτωλζ ,κοίτα να δεισ, δεν υπάρχει ςτον πλανιτθ κρυψϊνα για να κρυφτείσ
Ει Αμαρτωλζ ,κοίτα να δεισ, όςο και να τρζχεισ δεν πρόκειται τζλοσ να βρεισ
(Χ 2)
Με βάροσ ςτον ϊμο, βγαίνω ςτον δρόμο αντιμζτωποσ με τον (ϊμο) τον πόνο κι’ όχι
μόνο. Λόγω αυτοφ τα χϊνω. Με ςτρίβουν ςαν ξίφοσ τ’ οποίο ξίφοσ καρφϊνω
ξεδιπλϊνω κι’ απλϊνω ηωι ς’ αυτό που λζνε κάποιοι κωλόχαρτο. Ευτυχϊσ απ’ τθ
ηωι τουσ είμαι κάτι το ανυπότακτο. Χαίρομαι γι’ αυτό. Ναι ρε ςυ χαίρομαι ςαν παιδί
ς’ ζνα κόςμο, ς’ ζνα μζροσ που δεν πιγαν πολλοί. Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά,
οπότε δεν τα περιπλζκω. τθ ςκοτεινι πλευρά αμαρτωλό ζνδυμα πλζκω. Σο φοράω
και δεν μπλζκω, ςτα δφςκολα αντζχω. Έχω ςκοποφσ για τουσ οποίουσ μια ηωι κα
τρζχω. Επιλζγω να λζω πάντα αυτό που γουςτάρω και άμα λάχει κάποιον ποφςτθ
από κοντά να προςβάλλω . Προςφζρω ςάλο π.χ. ςε κάκε αρμόδιο που πιάνει εμζνα
ςαν πολίτθ απ’ τθν μφτθ και βάηει εμπόδιο.
Έι Αμαρτωλζ ,κοίτα να δεισ, δεν υπάρχει ςτον πλανιτθ κρυψϊνα για να κρυφτείσ
Ει Αμαρτωλζ ,κοίτα να δεισ, όςο και να τρζχεισ δεν πρόκειται τζλοσ να βρεισ
(Χ 2)
Θα ςυςτθκϊ και να ςου πω πωσ μπικα εδϊ, πριν κάτι χρόνια ζφερα ςτίχο, ρυκμό.
Εγϊ είμαι αυτόσ ςτον…..μου ςτείλε εντάξει μ’ αυτόν. Ότι ζχω ηιςει πλζον μου ζχει
αλλάξει μυαλό. Μετά από κάτι ζτθ θ φωνι επιςτρζφει φζρνοντασ ιςορροπία
μουςικά ξαναςυνκζτει μια λάμψθ/ν’αλλάξει ςτθν τάξθ ανκρϊπων να επιτρζπει
ςτίχο. Βαρζκθκα το ίδιο ποίθμα να καταπίνω. Και για μια ανοφςια παρεξιγθςθ τθν
πόρτα να κλείνω. Έχω μάκει με τον εαυτό μου να κρίνω τι είναι αλθκινό, δεν ξζρω
καν να ςου πω. Μα ότι ζχει ειπωκεί πάντα το αιτιολογϊ πάντα προςζχω που πατϊ
και τι κα πω ςτον κόςμο αυτό. Σι κα βρω και ςτο μζλλον νζο πλάνο να δθμιουργϊ.
Κάκε λεπτό νζα ςελίδα για μασ τουσ δφο. Με Pro Sinnerz πάντα μ’ αγάπθ για τον
ρυκμό . Κι’ επιτζλουσ ότι κάνω πλζον αξίηει κι’ αγγίηει καρδιά μου με….. και με
κρίαμβο ανκίηει και ςυνεχίηει μεσ τθν πόλθ του χάουσ να δίνει αγϊνα ξεβγάηοντασ
το χϊμα που πατάμε ακόμα.
Έι Αμαρτωλζ ,κοίτα να δεισ, δεν υπάρχει ςτον πλανιτθ κρυψϊνα για να κρυφτείσ
Ει Αμαρτωλζ ,κοίτα να δεισ, όςο και να τρζχεισ δεν πρόκειται τζλοσ να βρεισ
(Χ 2)
Αν και ςτισ μζρεσ μασ ζχουνε αλλάξει πολλά, τθν ειλικρίνεια ςτα μάτια δεν τθν
βλζπω ςυχνά. Και πίςτεψε με ζχω μπουχτίςει απ’ τα λεγόμενα αυτά. Κι’ εκεί που
χάνω μια επανάςταςθ τθ χτίηω ξανά. Ήρκα να φζρω κάτι να μείνει (κυμϊντασ) ότι
αγαπάσ και δίνεισ πίςω άλλο τόςο ςου δίνει και μεταξφ μασ δεν ζχει χακεί θ
ευγνωμοςφνθ.
2. Για τι εδϊ και χρόνια επικρατεί τυφλι εμπιςτοςφνθ.
’αυτόν τον τόπο ιρκα να εκφράςω ό,τι νοιϊκω. Και μζςα μου πιςτεφω πωσ αξίηει
τον κόπο να κάνω κρότο μζςα απ’ τθσ πόλθσ τον γκρίηο φόντο αναπτφςςοντασ και
πάλι τον πνευματικό μου πόκο.
Ώρεσ-ϊρεσ είμαι κάτι ςαν εκνευριςμζνοσ τίγρθσ. Παίρνω ςτυλό, χαρτί και γράφω
ςτίχουσ με φβρεισ. Ο λόγοσ που το κάνω, φυςικά να εκτονωκϊ, αφοφ ςτθ χϊρα που
ηω μου φζρονται λεσ και είμαι ηϊο. Μετά μου λζνε ότι φταίω όταν δαγκϊνω με
λφςςα. Για ίδολο εμζνα ζχω ςτο ςπίτι ς’ αφίςα. Ρίχνω ςτθν πίςςα που μου βάηετε
χρϊμα ηωισ. Όςο κόντρα κι’ αν μασ πασ δεν πρόκειται να κρυφτείσ.
Έι Αμαρτωλζ ,κοίτα να δεισ, δεν υπάρχει ςτον πλανιτθ κρυψϊνα για να κρυφτείσ
Ει Αμαρτωλζ ,κοίτα να δεισ, όςο και να τρζχεισ δεν πρόκειται τζλοσ να βρεισ
(Χ 2)