Tradución ao galego dunha presentación do prof. Tomás Pérez Molina, onde presenta as principais características da arquitectura renacentista, no período coñecido como o Cinquecento (s. XVI)
Basílica de San Pedro, Roma Arquitectos que traballaron no proxecto: Bramante , Rafael, Antonio Sangallo o Novo e Miguel Anxo Buonarroti, 1546 A fachada foi realizada por G. Maderno
MEDALLÓN QUE MOSTRA AS INTENCIÓNS DE BRAMANTE PARA A BASÍLICA DE SAN PEDRO O seu proxecto contén un gran cubo, que simboliza a Terra, coroado por unha grande cúpula, que simboliza o Ceo Terra e Ceo simbolizan o Universo A perfección encarnada por estas formas simples e puras eríxeno en gran templo da Cristiandade
Á morte de Bramante, a dirección das obras recae sobre Rafael , que opta por unha planta de cruz latina , o mesmo que o seu sucesor, Antonio Da Sangallo o Novo Á morte deste, faise cargo da obra Miguel Anxo, que partiu da planta de cruz grega do proxecto orixinal de Bramante, mais reforzou os elementos construtivos para levantar unha cúpula moito máis elevada (131 m.) sobre un gran tambor cilíndrico, eliminando, ademais, os catro pórticos exteriores para deixar só a fachada occidental
Evolución do proxecto da Basílica de San Pedro Ver comentario do libro de texto Proxecto de Bramante Planta definitiva Miguel Anxo Planta modificada no s. XVII por Maderna
Ao falecer o último Sangallo, en 1546, o Papa puxo en mans de Miguel Anxo a conclusión da obra O sistema de equilibrio esixido pola cúpula coincide coa solución bizantina de contrarrestala con catro cúpulas menores tralos piares , co que se dispuñan naves en planta cadrada arredor dunha de planta octogonal central, onde se disporá o altar da Confesión sobre a tumba de San Pedro Cúpula de San Pedro del Vaticano 1547-1564
- A cúpula nervada foi a evolución lóxica do seu modelo de dobre casca florentino; circular , en vez de octogonal, e ovalada en lugar de apuntada - A lanterna, de perfil moi agudo, compensa o achatamento da cúpula - Ten 42 m. de diámetro , elevada sobre pechinas e cun grandioso tambor - A cúpula sostense sobre catro robustos piares que delimitan o espazo central Cúpula de San Pedro Miguel Anxo
A grandiosidade do espazo interior da Basílica de San Pedro vese subliñada pola luminosidade que irradia a maxestuosa cúpula levantada por Miguel Anxo a 131 m. do solo
URBANIZACIÓN DA PRAZA DO CAPITOLIO, ROMA (comezada en 1538) Planta Vista superior do espazo central
Debuxo en perspectiva do conxunto Piazza del Campidoglio Miguel Anxo Un exemplo de urbanismo renacentista: a integración de palacios e prazas no espazo urbano, coidando a perspectiva e a harmonía visual do conxunto
A súa obra será das máis influíntes , non só polo seu labor teórico (Os catro libros de Arquitectura, 1570), senón pola formulación dun tipo de edificio singular, a Vila , e dunha linguaxe arquitectónica que se repetirá sen cesar nos seguintes séculos ANDREA PALLADIO (1508-1580)
San Xurxo o Maior. Venecia Andrea Palladio Neste templo apreciamos a utilización na súa fachada da denominada ORDE XIGANTE, que supón a utilización dunha columna que ocupa dous andares do edificio
Vila Medici Realizada por Giuliano da Sangallo por encargo de Lorenzo o Magnífico entre 1480 e 1485 en Poggio a Caiano
Planta e sección da Vila Rotonda A construción, organizada arredor dunha sala circular cuberta por unha cúpula , insírese nunha planta cadrada A cada un dos lados ábrese un pórtico hexástilo de columnas xónicas O edificio combina o eixe centralizado (cúpula e espazo circular) cos catro eixes lonxitudinais dos pórticos O espazo monofocal que creaba o templo romano desaparece polos múltiples focos que xeran as súas catro fachadas
A Vila Capra, chamada “Rotonda”. Vicenza. A. Palladio Vista lateral. Podemos apreciar o seu volume cúbico