2. Rijksweg 9
„Ik ga je pakken!‟
Lachend houdt
Johan zijn hand
voor de kleine Kyle,
die het meteen
uitgiert.
3. Na een kietelbui te
hebben overleefd,
trekt Johan hem zijn
kleertjes aan, en zet
hem vervolgens op
de grond.
„Ga jij maar spelen,
en niet je zusje
wakker maken hé?‟
Kyle knikt braaf en
loopt vervolgens
naar de
knuffelschildpad.
4. Maar even later
heeft hij er al
genoeg van en
begint rond te
stommelen en tegen
zichzelf te praten,
waardoor Katja
wakker wordt en het
hele huis bij elkaar
schreeuwt.
Gelukkig komt Yara
al snel de kamer in
gelopen.
5. Ze trekt Katja haar
jurkje aan, en wil
haar bij Kyle
neerzetten als Katja
haar armpjes om
haar nek slaat.
„Mama lief!‟ zegt ze
gedempt in Yara‟s
nek.
„Jij bent ook lief
meisje.‟ antwoord
Yara vertedert.
6. Even blijft ze staan
kijken hoe Katja
naar de
speelgoedkist
waggelt, en er
vervolgens half in
verdwijnt op zoek
naar een mooi
speeltje.
Uiteindelijk hebben
allebei de kinderen
iets gevonden wat
ze leuk vinden, en
daar moet Yara wel
om lachen.
7. „Zeg, denken jullie
niet dat jullie beter
kunnen wisselen
van speeltje?‟ vraagt
ze als Katja met een
raceauto speelt
terwijl Kyle
paardengeluiden na
doet.
Allebei knikken van
nee, en spelen
rustig verder tot
Johan naar ook
weer naar boven
komt.
8. „Het is tijd jongens.‟
Zegt hij trots terwijl
hij Katja op pakt, en
Yara hetzelfde met
Kyle doet.
Even later staan ze
met zijn vieren in de
woonkamer, en
slaan ze voorzichtig
hun armpjes om
elkaar heen.
9. Nadat ze elkaar
weer hebben
losgelaten en
zachtjes op hun bips
beland te zijn,
worden ze allebei
weer opgepakt en
naar hun taarten
gedirigeerd.
„Allemaal tegelijk,‟
zegt Yara voor ze tot
drie telt en iedereen
de kaarsjes uit
blaast.
10. Even kijken de twee
naar de lichtjes na
rokende kaarsjes,
maar dan worden ze
weer terug
neergezet op de
grond.
Even kijken ze
verbaasd omhoog
naar hun ouders,
maar dan voelen ze
een bekend gek
getintel en schieten
ze de lucht in.
11. „Dat was zo raar.‟
mompelt Kyle even
later als hij en Katja
aan tafel zijn gaan
zitten en een stukje
taart voor zich
hebben.
„Ik kan niet wachten
om het weer te
doen!‟ voegt Katja er
enthousiast aan toe.
12. Meteen als de taart
op is, kunnen ze
zich niet langer in
houden, en voor hun
ouders toestemming
hebben gegeven,
zijn ze al naar boven
gerend.
Daar treffen ze hun
nieuwe kamers aan,
allebei een eigen
kamer.
13. Kyle is als eerste
uitgekeken en trekt
een lade van zijn
kledingkast open.
Snel grist hij de
kleding die er in ligt
eruit, en trekt ze
trots aan.
14. Vervolgens loopt hij
zijn kamer uit, en
blijft bedenkelijk
voor de deur van
Katja‟s kamer staan.
„Katja? Kan ik
binnen komen?‟
vraagt hij zachtjes
door de deur heen.
„Ja, tuurlijk!‟
15. Snel maakt hij de
deur open en loopt
de kamer in.
„Ziet er leuk uit.‟
complimenteert hij.
„Maar dan wel voor
een meisje.‟ voegt
hij er aan toe als hij
Katja haar lach ziet
in houden.
16. Ze springt van het
bed af en slaat haar
armen om hem
heen.
„Fijne verjaardag
broertje.‟ zegt ze
met een grijns van
oor tot oor.
17. „Jij ook hé.. Maar,
we gaan toch nog
wel iets leukers
doen dan alleen
praten hé?‟ vraagt
hij dan twijfelend.
Daarom moet Katja
lachen, voor ze met
haar hand een
pistool na doet.
18. „Denk maar niet dat
je dit keer zal
ontsnappen.‟ zegt ze
luid met een plots
zwaardere stem.
Meteen zit ook Kyle
in zijn rol, en rennen
ze wild door de
kamer.
19. Uiteindelijk komt
Yara verbaasd de
kamer in gelopen.
„Mooi zo, ik dacht al
dat jullie de kamer
niet mooi vonden.‟
zegt ze met een blik
op alle meubels die
nog overeind staan.
Toch moeten de
twee stoppen met
hun spelletje, en
worden ze naar bed
gestuurd.
20. De volgende
morgen zit Katja
twijfelend voor haar
nieuwe kaptafel.
Even kijkt ze naar
haar spiegelbeeld,
en haalt dan de
mascara
tevoorschijn die ze
vanmorgen in de
badkamer had
gevonden.
Even later veegt ze
snel een klontje
weg, maar dan is ze
ook tevreden.
21. Ze loopt de trap af
naar beneden, en
ziet dan dat Kyle
buiten is.
Meteen wordt ze
opgewonden en
trekt ze ook haar jas
aan.
Ze rent naar buiten
en helpt hem vrolijk
een sneeuwpop te
maken.
22. „Hij is echt
supercool!‟ roept
Kyle even later
tevreden als hij naar
hun “evil”
sneeuwpop kijkt.
„Inderdaad,‟ beaamt
Katja vrolijk.
Ze kijkt even om, en
voor ze het weet
heeft Kyle een
sneeuwbal
gevormd, en tegen
haar hoofd
aangegooid.
23. „Ow daar ga je voor
boeten!‟ krijst ze
meteen voor ze zelf
ook een sneeuwbal
in elkaar flanst.
Even later vliegen er
tientallen
sneeuwballen over
en weer, terwijl de
twee gillend door de
tuin rennen.
24. Als het licht is
geworden roept hun
moeder ze snel naar
binnen, en verwarmt
ze met een kop
thee.
Vervolgens gaan ze
samen in de
woonkamer zitten
lezen.
25. Een halfuur later
staan ze allebei
zenuwachtig op, en
lachend geeft hun
moeder ze allebei
een knuffel.
„Veel plezier op
school.‟ weet ze nog
te zeggen voor de
twee gestrest de
deur uit rennen.
26. Even kijken ze met
grote ogen naar de
gele schoolbus, die
luid toeterend voor
hun huis staat te
wachten, maar dan
stappen ze
enthousiast in.
27. Die middag komt
Katja als eerste
vrolijk de schoolbus
uitgestapt.
Het was leuk
geweest op school,
en lang had ze niet
met Kyle hoeven
doorbrengen.
Lotte zat ook bij ze
in de klas, en daar
kon ze goed mee
overweg.
28. Ook Kyle komt
vrolijk de bus uit,
ook hij heeft veel
plezier gehad, en
dan vooral met
Thijmen.
Maar hij heeft ook
een vriendinnetje
gemaakt op school,
wat hij ook mee
naar huis heeft
gevraagd.
29. En zo zitten ze even
later met zijn vieren
een spelletje Majong
te spelen.
„Je gáat niet
winnen.‟ bitst Katja
terwijl ze rolt met
haar ogen.
„Ow echt wel!‟ Trots
verlegt Kyle wat
stenen, wat in zijn
voordeel werkt.
30. Uiteindelijk is het
toch Lotte die wint,
en daarmee is het
ook meteen tijd om
afscheid te nemen.
„Tot morgen hé?‟
zegt Lotte vrolijk als
afscheid.
„Ja, tot morgen! En
de volgende keer
win ík.‟ voegt Katja
er vrolijk aan toe.
31. Vlak na het
avondeten worden
ze naar bed
gestuurd, maar
geen van beiden
vinden ze dat erg.
Ze zijn allebei erg
moe van de eerste
schooldag, en het
spelen vanmiddag,
en dus vallen ze al
snel als een blok in
slaap.
32. Rijksweg 7
„Mam, je mag écht
niet bevallen als ik
net op school zit.‟
zegt Thijmen
opstandig als zijn
ouders hem er op
wijzen dat hij nu
echt naar school
moet.
„Ik zal wachten
lieverd, ik beloof
het.‟ lacht Joan om
het gezicht van haar
zoon.
33. „Sterker nog…‟
mompelt ze als ze
opeens een steek
door haar buik voelt
gaan.
„Die schoolbus
wacht maar even.‟
voegt ze er aan toe
als ze de schoolbus
hoort toeteren en ze
naar haar buik grijpt.
34. „Oké, laat maar, dit
is niet leuk.‟ roept
Thijmen als zijn
moeder het uitkrijst
van de pijn.
„Misschien had je
beter wel kunnen
wachten mam.‟
voegt hij er zachtjes
aan toe.
Maar Joan hoort het
niet, want ze slaakt
alweer een pijnkreet
uit.
35. Zijn vader staat al
net zo machteloos
toe te kijken, als
Joan opeens in
elkaar krimpt van de
pijn en nog een
laatste kreet uit
slaakt.
36. Iedereen hapt naar
adem, als Joan plots
een baby vast
houdt.
„Het.. Het is een
meisje.‟ zegt Joan
verwondert terwijl ze
haar dochtertje van
een afstandje
bekijkt.
37. „Onze dochter?‟
vraagt Jaap zachtjes
als Joan het kleine
meisje voorzichtig
aan hem
overdraagt.
Thijmen kijkt met
grote ogen toe, hij
weet niet wat hij
moet zeggen.
38. Terwijl Jaap het
kleine meisje wat
beter aan Thijmen
laat zien, begint
Joan opeens
opnieuw te puffen,
en slaakt Floor een
kreet uit, waardoor
iedereen weer naar
Joan kijkt.
„Het is, een
tweeling.‟ mompelt
ze als ze nog een
meisje vast houdt.
39. „Zit in de genen.‟
antwoord Floor trots
voor ze wat
dichterbij schuifelt
en naar de kleine
baby in haar
dochters armen
kijkt.
Ondertussen doet
Nout hetzelfde bij
Jaap.
„Hoe heten ze?‟
verbreekt Thijmen
nieuwsgierig het
gebrabbel tegen de
baby‟s.
40. „Megan en Anouk,
goedgekeurd?‟
vraagt Joan trots.
Hij knikt even, maar
dan lijkt hem iets te
binnen te schieten.
„Ik breng hem wel
even naar school.‟
zegt Nout lachend
als Thijmen
hysterisch begint te
schreeuwen.
Jaap kijkt hem
dankbaar aan, en
even later wordt de
tweeling naar hun
nieuwe kamertje
gebracht.
41. Even blijven ze
staan kijken, maar
dan loopt Joan naar
de slaapkamer om
haar gewone
kleding weer aan te
doen.
„Je hebt me twee
prachtige dochters
gegeven.‟ zegt Jaap
trots als hij ook de
slaapkamer
binnenkomt en haar
een zoen geeft.
42. Iedereen in het
gezin is de volgende
dagen wel érg vaak
in de babykamer te
vinden, waardoor de
twee dames nooit
lang alleen zijn.
Iedereen is dol op
ze, en geven ze dan
ook graag de
aandacht die ze
verdienen.
43. Natuurlijk is er ook
Nance, voor als
bijna iedereen is
werken en Joan
andere taken heeft.
Maar gezien Nance
geen last heeft van
bepaalde “geurtjes”
maakt het haar niet
uit dat ze vaak de
taak krijgt de luiers
te verschonen.
44. Die middag uit
school heeft
Thijmen zijn
achternichtje
meegenomen.
Ze zijn al sinds de
eerste schooldag
goede vriendjes, en
nu heeft hij haar
uitgenodigd om in
de tuin te komen
spelen.
45. Al snel concludeert
Lotte dat het niet
echt een tuin, maar
beter een speeltuin
genoemd kan
worden.
Daar moet Thijmen
om lachen, en even
later zijn ze beiden
druk aan het spelen.
46. „Oké, tegelijk!‟ roept
Thijmen even later
naar Lotte, die aan
de andere kant het
rek op klimt.
„Dat is niet tegelijk
Thijm!‟ lacht ze hem
uit als hij
enthousiast begint
te klauteren, en
halverwege van het
rek af valt.
47. Even haalt hij zijn
schouders op, en
klopt het zand van
zijn broek, maar dan
trekt hij haar mee
naar het rad.
„Goed vasthouden
hoor!‟ Ze heeft het
nog nauwelijks
gezegd of ze begint
hard rond te rennen.
48. Als ze uitgespeelt
zijn buiten, neemt
Thijmen haar mee
naar boven.
„En dit zijn dus mijn
zusjes.‟ zegt hij trots
als ze in de kamer
van de tweeling zijn
aangekomen.
49. Lotte vind ze heel
lief en schattig, en
ze besluiten de rest
van de middag in de
babykamer te
blijven, om op de
kleintjes te “passen”.
50. Die avond kruipt
Thijmen vermoeid
zijn bed in.
Lotte had het wel
jammer gevonden
dat ze moest gaan
na het eten, en had
gevraagd of ze één
van zijn zusjes niet
een keer kon lenen.
Daar had zijn
moeder om moeten
lachen, en toen was
ze naar huis
gegaan.
51. Floor is ondertussen
nog beneden, en
vult de bakjes voer
van de katten bij.
Achter haar zit Nout
aan tafel de krant te
lezen, wat voor een
zacht geritsel zorgt.
Opeens blijft ze
stokstijf staan, van
een ander soort
geritsel.
52. „Floor?‟ Langzaam
legt Nout zijn krant
neer en staat op.
„Liefje? Gaat het
wel?‟ Bezorgd loopt
hij naar haar toe,
maar voelt dan
opeens dat zijn
nekharen recht
overeind gaan
staan.
53. Voor hij dat
onbehaaglijke
gevoel echt kan
beseffen, ziet hij de
gedaante al
tevoorschijn komen.
„Floor! Nee!‟ De
tranen springen in
zijn ogen, terwijl
Magere Hein
langzaam op zijn
dierbare vrouw
afglijd.
54. Zijn eigen gejammer
en gesnik wordt
overweldigt door het
klagelijke gemiauw
dat Bennie uitslaakt.
Hij beseft zich dat
de katten zich
precies zo
gedroegen bij de
dood van Julia, en
opeens beseft hij
hoe dierbaar die
beestjes zijn.
55. „Floor! Het is je tijd
nog niet.‟ Roept hij
snikkend uit als hij
plots twee
vrouwelijke
gedaantes ziet
verschijnen, die
achteloos beginnen
te dansen.
56. Floor lijkt hem
echter niet te horen,
en kijkt alleen maar
als gehypnotiseerd
naar Magere Hein.
„Floor Verwijk, je
tijd hier op aarde is
voorbij.‟ galmt zijn
raspende stem door
de lege keuken.
57. Opeens lijkt Floor te
beseffen wat er
allemaal gebeurd,
en lijkt ze te
ontwaken uit haar
trance.
„Nee!‟ Haar stem
klinkt schor, en
angstig kijkt ze van
Nout, naar de
knokige vinger die
nu naar haar wijst.
58. Uit het niets
verschijnt een koffer,
en houdt Magere
Hein een lekker
uitziend sapje vast.
„Hoe langer je wacht
met dit te drinken,
hoe onplezieriger je
dood wordt.‟ zegt hij
met achteloze stem
terwijl hij het drankje
onder haar neus
houdt.
59. Snel pakt ze het
drankje aan, en met
nog één laatste
schuldige blik op
Nout giet ze het
drankje achterover.
Langzaam begint ze
te vervagen, en
Magere Hein leid
haar de weg naar
het Simhallah.
60. Voor Nout nog eens
met zijn ogen kan
knipperen, is er niks
meer te zien van het
tafereel dat zich net
heeft afgespeeld.
Het enige bewijs is
de kleine urn, die
precies op de plaats
staat waar Floor
verdween.
61. Nog steeds luid
snikkend veegt hij
zijn tranen weg, en
kijkt naar de katten,
die nu sipjes naar
de urn staren.
62. Opeens klinkt er
gestommel op de
trap, en komt Joan
rennend de keuken
in.
„Mam,‟ mompelt ze
gesmoord voor ze
haar armen om haar
vader heen slaat.
„Het is al goed,‟
fluistert hij in haar
oor.
„Ze is nu in de
hemel.‟
63. Hij stuurt zijn
dochter snel weer
naar bed, en hoewel
ze liever bij hem
blijft, gaat ze na nog
wat aandringen toch
haar bed weer in.
Ze snapt wel dat
haar vader nu even
alleen wil zijn.
64. Nog geen drie
dagen later hebben
de meest naaste en
belangrijkste
familieleden zich op
het kerkhof
verzamelt.
Zwijgzaam staren ze
naar het graf van
Floor Verwijk, de
tweede
stamhoudster.
65. Met pijn in het hart
kijken Jade en Joan
toe hoe hun vader
zijn vrouw een
laatste eer bewijst.
Voorzichtig legt
Jade haar hand op
zijn schouder.
„Het is goed pap,‟
zegt ze zachtjes.
66. Iedereen probeert
elkaar op te beuren,
want allemaal zullen
ze hun
echtgenoot/moeder/
oma/tante heel erg
missen.
67. Nadat iedereen weg
is, blijft Thijmen
snikkend voor het
graf staan.
„Ik zal je missen
oma.‟ mompelt hij
zachtjes terwijl zijn
tranen op de stenen
druppelen.
68. Hij draait zich om,
en ziet zijn moeder
voor hem staan.
Ze hurkt bij hem
neer en kijkt hem in
de ogen.
„We zullen oma
allemaal missen
lieverd, maar we
moeten zelf ook
verdergaan.‟
Daarop knikt hij, en
zorgzaam veegt ze
zijn tranen weg.
