1. Η σχέση της με την αυτοαντίληψη και
τη λήψη αποφάσεων στον προσωπικό
και επαγγελματικό τομέα
2.
3.
4. Αυτογνωσία :Η ρεαλιστική γνώση του
εαυτού μας η οποία γίνεται αποδεκτή χωρίς
αρνητικά συναισθήματα ή άλλου είδους
ψυχολογικές αναστολές ή υπερβολές.
Η αυτογνωσία βοηθά το άτομο να κάνει τις
κατάλληλες για τον εαυτό του προσωπικές
και επαγγελματικές επιλογές, αυξάνοντας
έτσι την πιθανότητα επιτυχίας του.
Η αυτογνωσία σχετίζεται με το πώς
αντιλαμβάνεται ο καθένας τον εαυτό του,
δηλαδή με την αυτό =αντίληψη για το
πρόσωπό του (Φλουρής, 2002)
5. Με τον όρο αυτοαντίληψη εννοούμε τη
στάση, τη γνώμη, την ιδέα που σχηματίζει
ένα άτομο για τον πρόσωπό του, μέσα από τη
διαδικασία της αλληλεπίδρασης με τους
άλλους (Φλουρής, 2002)
Οι στάσεις, οι πεποιθήσεις και οι αντιλήψεις
αυτές είναι υποκειμενικές , καθορίζουν
ωστόσο σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά
και τις επιλογές του ατόμου
Υπάρχει α) Ο πραγματικός εαυτός β) ο
ιδανικός γ) ο δεοντικός (Higgins, 1989)
6. Η σφαιρική άποψη για την αξία μας ως ατόμων
που διαμορφώνουμε ως ενήλικες, πέραν των
αυτοπεριγραφών και των αυτοαξιολογήσεων μας
σε διάφορους τομείς της ζωής μας ονομάζεται
αυτοεκτίμηση (James 1963)
Η αυτοεκτίμηση ορίζεται κατά τον ίδιο ως το
πηλίκο των επιτυχιών του ατόμου προς τις
επιδιώξεις ή τις φιλοδοξίες του.
Ο Cooley κάνει λόγο για τον «καθρεπτιζόμενο
εαυτό» καθώς αυτός αποτελεί την
αντανακλώμενη εκτίμηση των σημαντικών άλλων
7. Η επαγγελματική ανάπτυξη προσδιορίζεται από
α) τη σύνθεση των χαρακτηριστικών του εαυτού,
β) από την πραγματικότητα των ευκαιριών που
του παρέχονται γ) από τους περιορισμούς που
συναντά και οι οποίοι σχετίζονται με τη
δημιουργία θετικής στάσης απέναντι στο άτομό
μας, τους άλλους και τη ζωή.
Όλα αυτά σχετίζονται με τη νοημοσύνη
επιτυχίας προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της
οποίας δημιουργούνται με τη μεγιστοποίηση των
δυνατών σημείων των ατόμων, αλλά και την
αντιστάθμιση των αδύνατων πτυχών τους
8. Κατά τον Sternberg για να διαθέτει κανείς
νοημοσύνη επιτυχίας πρέπει να σκέφτεται σε
αναλυτικό, δημιουργικό και πρακτικό
επίπεδο.
Σημασία έχει η ισορροπία ανάμεσα στις τρεις
μορφές νοημοσύνης
Η αναλυτική λύνει προβλήματα, η
δημιουργική επινοεί ιδέες, η πρακτική τις
χρησιμοποιεί με αποτελεσματικό τρόπο.
Ο τρόπος και ο χρόνος κατά τους οποίους
χρησιμοποιούμε αυτούς τους τρεις τύπους
είναι που κάνουν τη διαφορά.
9. Τα έξι βήματα επίλυσης προβλημάτων
Αναγνώριση προβλήματος
Ορισμός προβλήματος
Ανάπτυξη στρατηγικής για την επίλυση
προβλημάτων
Αναπαράσταση πληροφοριών
Κατανομή πόρων
Παρακολούθηση και αξιολόγηση
10. Τρόποι ανάπτυξης της
-Αναζήτηση προτύπων
-Αμφισβήτηση
-Δυνατότητα λάθους
-Λήψη ρίσκου
-Αφορμές για δημιουργικότητα
-Αλλαγή στάσης στο πρόβλημα
-παραχώρηση χρόνου
-Αποδοχή εμποδίων
-Ανάπτυξη
-Εναρμόνιση με περιβάλλον
11. Η πρακτική νοημοσύνη είναι συνυφασμένη με την
κοινή λογική
Ουσιαστικά μετατρέπει την ιδέα σε πράξη
Μια πτυχή της είναι η κοινωνική νοημοσύνη (π.χ.
γιατρός, και ανάπτυξη ομαδικού πνεύματος)
Η δημιουργία στρατηγικών προκειμένου να
επιλυθούν προβλήματα της πραγματικής ζωής,
είναι μια δυνατότητα την οποία παρέχει η
πρακτική νοημοσύνη. (δεν μετριέται με το ΔΝ)
12. σχετίζεται με το «πώς» θα επιλυθούν τα διάφορα
προβλήματα
είναι συνυφασμένη με την επίτευξη των στόχων στους
οποίους δίνουν αξία οι άνθρωποι
δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ή και καθόλου βοήθεια από τους
άλλους προκειμένου να αποκτηθεί
η σιωπηρή γνώση σχετίζεται άμεσα και με τις πληροφορίες
που αποκτά ο άνθρωπος οι οποίες δεν είναι ευρέως
διαθέσιμες (σημαντικό για τη λήψη αποφάσεων-το κλειδί
για την επίτευξη των στόχων) (Sternberg, 1999)
13. Κάποιοι από τους βασικούς παράγοντες για να βιώσει το άτομο
την επιτυχία στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή είναι:
α) Η θετική νοοτροπία: Η ανάπτυξη της θετικής νοοτροπίας έγκειται
στην εφαρμογή του Χρυσού Κανόνα ο οποίος τονίζει την ικανότητα
του ατόμου να είναι ευαίσθητο στις αντιδράσεις των άλλων και να
τις λαμβάνει υπόψη του αλλά να κάνει το ίδιο και για τις δικές του
αντιδράσεις, ελέγχοντας τα συναισθήματά του.
β) Η ανάπτυξη της σαφήνειας σκοπού: Βασική τεχνική είναι το
άτομο να καταστρώσει ένα γραπτό πλάνο με σαφήνεια και ακρίβεια
για το τι ακριβώς θέλει, πότε ακριβώς θέλει να το πετύχει, τι
ακριβώς σκοπεύει να δώσει σε αντάλλαγμα και να περάσει αμέσως
στο επόμενο στάδιο που είναι η υλοποίησή του.
γ) Η συγκρότηση μιας ελκυστικής προσωπικότητας: η θετική
νοοτροπία, η ανεκτικότητα, η επαγρύπνηση, η ευγένεια, η
ευκαμψία, η ειλικρίνεια, η αίσθηση του χιούμορ, το χαμόγελο,
η υπομονή κ.α. (Hill 1999, σσ. 259-274)
14. Οι άνθρωποι που διαθέτουν τη νοημοσύνη της επιτυχίας:
1. Δημιουργούν κίνητρα για τον εαυτό τους
2. Μαθαίνουν να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους
3. Γνωρίζουν πότε να επιμένουν
4. Γνωρίζουν πώς να αξιοποιούν στο έπακρο τις ικανότητές
τους
5. Μεταφράζουν τη σκέψη σε δράση
6. Είναι προσανατολισμένοι στο αποτέλεσμα
7. Ολοκληρώνουν τα έργα και συνεχίζουν
8. Παίρνουν πρωτοβουλίες
9. Δεν φοβούνται να διακινδυνεύσουν και να αποτύχουν
10. Δεν αναβάλλουν τη δράση
15. 11. Δέχονται τη δίκαιη μομφή
12. Απορρίπτουν την αυτολύπηση
13. Είναι ανεξάρτητοι
14. Αναζητούν τρόπους για να υπερνικήσουν τις προσωπικές
τους δυσκολίες
15. Εστιάζονται και συγκεντρώνονται στην επίτευξη των στόχων
τους.
16. Διαμορφώνουν μια ισορροπία στον αριθμό των έργων με τα
οποία ασχολούνται
17. Έχουν την ικανότητα να καθυστερούν τη λήψη των
ανταμοιβών τους
18. Έχουν την ικανότητα να βλέπουν τόσο το σύνολο όσο και τα
επιμέρους
19. Διαθέτουν σε λογικό βαθμό, αυτοπεποίθηση και πίστη στην
ικανότητά τους να πετύχουν τους στόχους τους.
20. Διατηρούν μια ισορροπία ανάμεσα στην αναλυτική, τη
δημιουργική και την πρακτική σκέψη (Sternberg, 1999)
16. Οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να λαμβάνουν αποφάσεις
διότι μονίμως πρέπει να ανταποκρίνονται στις αλλαγές είτε να
προκαλούν αλλαγές. Η ανάγκη αυτή έχει αυξηθεί ιδιαίτερα στη
σύγχρονη ευμετάβλητη εποχή
Η λήψη επαγγελματικής απόφασης τυπικά σημαίνει να διαλέγει
κανείς μεταξύ εναλλακτικών λύσεων προκειμένου να λύσει ένα
άμεσο πρόβλημα (απασχόληση), ενώ εργάζεται προς ένα
μακροπρόθεσμο επαγγελματικό σκοπό (σταδιοδρομία).
Δημιουργία πλαισίου πέντε βημάτων:
1. τον καθορισμό της κατάστασης, (αναλυτική νοημοσύνη)
2. την ανάλυση της κατάστασης, (αναλυτική νοημοσύνη)
3. τον προσδιορισμό εναλλακτικών λύσεων (δημιουργική
νοημοσύνη)
4. Την επιλογή μίας από αυτές (δημιουργική νοημοσύνη)
5. και τέλος η εφαρμογή της επιλογής (πρακτική νοημοσύνη)
(Σιδηροπούλου, 1997)
17. Λένε πως οι επιλογές μας είναι αυτές μου μας
κάνουν ευτυχισμένους.
Οφείλουμε στον εαυτό μας αυτό που του
αξίζει γιατί όπως κάποιοι άλλοι λένε:
"Ζεις μόνο μια φορά, αλλά αν το κάνεις σωστά,
μια φορά είναι αρκετή"
Ευχαριστούμε
Μπέλκη Πηνελόπη-Αμαλία Αναστάσογλου