2. જે સ્વરૂપ િમજ્યા સવના, પામ્યો દુઃખ અનંત;
િમજાવયં તે પદ નમં, શ્રી િદ્
ગરૂ ભગવંત. ૧
વતતમાન આ કાળમાં, મોક્ષમાગત બહ લોપ;
સવચારવા આત્માર્થીને, ભાખ્યો અત્ર અગોપ્ય. ૨
કોઈ સિયાજડ ર્થઈ રહ્યા, શષ્કજ્ઞાનમાં કોઈ;
માને મારગ મોક્ષનો, કરુણા ઊપજે જોઈ. ૩
બાહ્ય સિયામાં રાચતા, અંતભેદ ન કાંઈ;
જ્ઞાનમાગત સનષેધતા, તેહ સિયાજડ આંઈ. ૪
3. બંધ મોક્ષ છે કલ્પના, ભાખે વાણી માંહી;
વતે મોહાવેશમાં, શષ્કજ્ઞાની તે આંહી. ૫
વૈરાગ્યાસદ િફળ તો, જો િહ આતમજ્ઞાન;
તેમ જ આતમજ્ઞાનની, પ્રાસિતણાં સનદાન. ૬
ત્યાગ સવરાગ ન સચત્તમાં, ર્થાય ન તેને જ્ઞાન;
અટકે ત્યાગ સવરાગમાં, તો ભૂલે સનજભાન. ૭
જ્યાં જ્યાં જે જે યોગ્ય છે, તહાં િમજવં તેહ;
ત્યાં ત્યાં તે તે આચરે, આત્માર્થી જન એહ. ૮
4. િેવે િદ્
ગરૂચરણને, ત્યાગી દઈ સનજપક્ષ;
પામે તે પરમાર્થતને, સનજપદનો લે લક્ષ. ૯
આત્મજ્ઞાન િમદસશતતા, સવચરે ઉદયપ્રયોગ;
અપૂવત વાણી પરમશ્રત, િદ્
ગરૂ લક્ષણ યોગ્ય. ૧૦
પ્રત્યક્ષ િદ્
ગરૂ િમ નહીં, પરોક્ષ સજન ઉપકાર;
એવો લક્ષ ર્થયા સવના, ઊગે ન આત્મસવચાર. ૧૧
િદ્
ગરૂના ઉપદેશ વણ, િમજાય ન સજનરૂપ;
િમજ્યા વણ ઉપકાર શો ? િમજ્યે સજનસ્વરૂપ. ૧૨
5. આત્માસદ અસસ્તત્વનાં, જેહ સનરૂપક શાસ્ત્ર;
પ્રત્યક્ષ િદ્
ગરૂ યોગ નસહ, ત્યાં આધાર િપાત્ર. ૧૩
અર્થવા િદ્
ગરૂએ કહ્યાં, જે અવગાહન કાજ;
તે તે સનત્ય સવચારવાં, કરી મતાંતર ત્યાજ. ૧૪
રોકે જીવ સ્વચ્છં દ તો, પામે અવશ્ય મોક્ષ;
પામ્યા એમ અનંત છે, ભાખ્યં સજન સનદોષ. ૧૫
પ્રત્યક્ષ િદ્
ગરૂ યોગર્થી, સ્વચ્છં દ તે રોકાય;
અન્ય ઉપાય કયાત ર્થકી, પ્રાયે બમણો ર્થાય. ૧૬
6. સ્વચ્છં દ, મત આગ્રહ તજી, વતે િદ્
ગરૂલક્ષ;
િમસકત તેને ભાસખયં, કારણ ગણી પ્રત્યક્ષ. ૧૭
માનાસદક શત્ર મહા, સનજ છં દે ન મરાય;
જાતાં િદ્
ગરૂ શરણમાં, અલ્પ પ્રયાિે જાય. ૧૮
જે િદ્
ગરૂ ઉપદેશર્થી, પામ્યો કેવળજ્ઞાન;
ગરૂ રહ્યા છદ્મસ્ર્થ પણ, સવનય કરે ભગવાન. ૧૯
એવો માગત સવનય તણો, ભાખ્યો શ્રી વીતરાગ;
મૂળ હેત એ માગતનો, િમજે કોઈ િભાગ્ય. ૨૦
7. આત્મજ્ઞાન ત્યાં મસનપણં, તે િાચા ગરૂ હોય;
બાકી કળગરૂ કલ્પના, આત્માર્થી નસહ જોય. ૩૪
પ્રત્યક્ષ િદ્
ગરૂ પ્રાસિનો, ગણે પરમ ઉપકાર;
ત્રણે યોગ એકત્વર્થી, વતે આજ્ઞાધાર. ૩૫
એક હોય ત્રણ કાળમાં, પરમારર્થનો પંર્થ;
પ્રેરે તે પરમાર્થતને, તે વયવહાર િમંત. ૩૬
એમ સવચારી અંતરે, શોધે િદ્
ગરૂ યોગ;
કામ એક આત્માર્થતનં, બીજો નસહ મનરોગ. ૩૭
8. કષાયની ઉપશાંતતા, માત્ર મોક્ષ અસભલાષ;
ભવે ખેદ, પ્રાણીદયા, ત્યાં આત્માર્થત સનવાિ. ૩૮
દશા ન એવી જ્યાં િધી, જીવ લહે નસહ જોગ;
મોક્ષમાગત પામે નહીં, મટે ન અંતર રોગ. ૩૯
આવે જ્યાં એવી દશા, િદ્
ગરૂબોધ િહાય;
તે બોધે િસવચારણા, ત્યાં પ્રગટે િખદાય. ૪૦
જ્યાં પ્રગટે િસવચારણા, ત્યાં પ્રગટે સનજ જ્ઞાન;
જે જ્ઞાને ક્ષય મોહ ર્થઈ, પામે પદ સનવાતણ. ૪૧