Recommended
More Related Content
What's hot
Similar to Luangpoo luis
Similar to Luangpoo luis (7)
More from MI
More from MI (20)
Luangpoo luis
- 1. ธรรมชาติเทศนา ทั้งกลางวัน กลางคืน ทั้งภายนอกและภายใน ประกาศอยู่ตลอดเวลา แต่ทาไมจิตจึงไม่เห็น เหตุเพราะอวิชชา นักฟังเทศน์ที่ดี (คือ) มองเห็นความแปรปรวนของสังขาร เพราะจิตเขาไม่มัวเมา มีสติ ไม่ประมาท หลวงปู่หลุย จันทสาโร ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
- 2. ศีลมีอยู่แล้วในตน ไม่ต้องไปขอ คนที่ไปขอศีล คือ คนจน เพราะศีลอยู่ที่เจตนางดเว้นจากการทาชั่ว มีศีลตัวเดียว จิตยกเว้นทั้ง ๕-๘-๑๐-๒๒๗ หลวงปู่หลุย จันทสาโร ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน
- 3. เพราะความดี คือบุญก็ไม่เที่ยง.. ตัวยินดี “ติดดี” เท่ากับราคะ เป็นกามฉันทะ ฉันทะกับราคะในอวิชชา คือ ยังโง่กว่ากิเลสอยู่นั่นเอง หลวงปู่หลุย จันทสาโร ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
- 4. ให้วางสุข วางทุกข์นั้น มีบุญก็ไม่เอา มีบาปก็ไม่เอา เอารู้สุข รู้ทุกข์ รู้บุญ รู้บาป เข้าสายกลางเป็นยอดแห่งความสุขเสมอไป หลวงปู่หลุย จันทสาโร ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน เพื่องานพระศาสนา
- 5. จิตวิบัติก่อน จึงรู้ธรรมเห็นธรรมต่างๆ ได้ เท่ากับต้องพบทุกข์ เห็นทุกข์ด้วยใจตนเองก่อน จึงจะเห็นธรรมได้ ดังนั้นมารหรือกิเลส จึงเหมือนเป็นครูของเรา หากไม่มีกิเลส ก็ไม่มีครูผู้ทดสอบอารมณ์ของเรา เหมือนพระพุทธเจ้า หากไม่มีท่านเทวทัตทดสอบอารมณ์ ก็คงเป็นพระพุทธเจ้าไม่ได้ หลวงปู่หลุย จันทสาโร ที่มา : เพจบ้านจตุรทวีปประทาน
- 6. เชื่อความกล้าเท่าไร ความกลัวมีเท่านั้น เชื่อความรักเท่าไร ความชังมีเท่านั้น เชื่อปัญญาเท่าไร ความเขลามีเท่านั้น เพราะจิตเดินผิด ไม่เดินตามสายกลาง หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 7. สุขในโลกกับสุขในธรรม ต่างกันฟ้ากับดิน สุขในโลกจริงๆ ไม่มี เช่น สุขในกาม-กิน-นอน ล้วนไม่ถาวร สุขจากโลกธรรม เป็นมายาหลอกคนโง่ สุขทางโลกจึงมีสภาพ ยิ่งสุขก็ยิ่งทุกข์ ตายแล้วสูญ เอาอะไรไปไม่ได้เลย ส่วนสุขในธรรมนั้นประเสริฐนัก เพราะเป็นของจริง ติดใจเราไปได้ ทั้งขณะยังไม่ตาย และเมื่อตายแล้ว หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 8. จิตวิปัสสนาก็เพื่อให้รู้เท่าทันสังขาร ไม่ติด ไม่หลงในสังขาร จนเกิดเบื่อหน่าย ไม่ติดในธาตุ ในขันธ์ทั้งหลาย บริสุทธิ์ด้วยไตรลักษณ์ หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 10. การรู้ธรรม โดยผู้อื่นมาแนะนา ๑๐๐ ครั้ง ๑,๐๐๐ ครั้ง ก็สู้เรารู้เองเพียงครั้งเดียวไม่ได้ หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 11. งานของศาสนาดีกว่างานทางโลก งานทางโลก ทาไร่ ทานา หลายร้อยปี ทาแล้ว ก็ตกเป็นของคนอื่นหมด ส่วนงานทางศาสนา เช่น ทาทาน รักษาศีล เจริญภาวนา เพียงแม้เล็กน้อย ชั่วครู่ยามต่อวัน กลับให้กุศลเป็นผลบุญ อยู่นานตั้งกัปทีเดียว หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 12. ผู้เพ่งอยู่กับความแปรปรวนของจิต (ผู้มีสติ เพ่งดูจิตของตนเองอยู่เสมอ) ย่อมรู้ธรรม เห็นธรรม หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 13. สุขจากโลกธรรม เป็นมายาหลอกคนโง่ สุขทางโลกจึงมีสภาพ ยิ่งสุขก็ยิ่งทุกข์ ตายแล้วสูญ เอาอะไรไปไม่ได้เลย ส่วนสุขในธรรมนั้นประเสริฐนัก เพราะเป็นของจริง ติดใจเราไปได้ ทั้งขณะยังไม่ตาย และเมื่อตายแล้ว หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 14. ฝ่ายโลกถือสุขกายเป็นใหญ่ ฝ่ายธรรมสุขใจเป็นใหญ่ เพราะรู้อริยสัจตามความจริงว่า ร่างกายนี้มันเป็นเพียงแค่ ธาตุ ๔ มันไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เราจริงๆ คือจิต หรือ อทิสมานกาย ที่อาศัยขันธ์ ๕ อยู่เพียงชั่วคราวเท่านั้น ฝ่ายโลกเข้าใจผิดจึงยึดเอาตัวปลอม (เงา) ว่าเป็นตัวจริง บารุงบาเรอมัน แล้วทรมานตัวจริง (จิต) ขาดเมตตาตัวเอง ทาร้ายตนเอง เผาตนเองตลอด พอกายแตกดับไป ตัวจริงต้องไปรับผลกรรมที่ทาไว้ ตัวปลอมไม่ต้องไปรับ คงเป็นแค่ธาตุ ๔ อยู่กับโลกต่อไป หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 15. พระองค์สอนไว้ชัดแจ้งว่า ขันธ์ ๕ เป็นทุกข์ ไม่ใช่เป็นสุข ใครที่รู้จักทุกข์ตามความจริง จะไม่ยอมสร้างทุกข์ให้เกิดขึ้นอีก ไม่ติดทุกข์ ละวางทุกข์ไว้ที่เดิม เพราะรู้ชัดว่าทุกข์ทางกายนั้นเป็นเพียงแค่กาหนดรู้เท่านั้น ละมันไม่ได้ เพราะเป็นทุกข์ตามปกติของกาย ใครมีกายก็มีทุกข์มากเป็นคู่บารมีจนกว่าจะตาย หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 16. ผู้ที่ถือราคะ โทสะ โมหะ อยู่เช่นนี้ นับว่ายังวุ่นวายอยู่ในโลก เป็นเรื่องที่ไม่สิ้นสุด ราคะ โทสะ โมหะ เป็นเรื่องของชาติทุกข์ ชราทุกข์ พยาธิทุกข์ มรณทุกข์ ทาให้หมุนเวียนอยู่ในวัฏสงสารไม่มีที่สุด หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 17. ทุกคนหนีโลกธรรมไม่พ้น จึงอย่าหนีมัน เพราะมันเป็นของธรรมดา คนส่วนใหญ่คิดว่าตนฉลาด (พระองค์ตรัสว่า เป็นคนโง่ตั้งแต่เริ่มคิด เพราะเป็นอารมณ์หลง) ดังนั้น เมื่อถูกด่า-ว่า-หรือติ หรือนินทา จะมีอารมณ์ไม่พอใจ โกรธ เก็บเอามาคิดปรุงแต่ง เกิดอาฆาต-พยาบาท-จองเวร เพราะอารมณ์โง่ โมหะหรือหลง หรือมิจฉาทิฏฐิ จึงทาร้ายตนเอง เผาตนเอง เบียดเบียนตนเอง ขาดเมตตาต่อตนเอง เหมือนกินยาพิษ เพราะโมหะ (โง่) แต่ใครเชื่อพระองค์ก็เป็นสุข เพราะถือเป็นของธรรมดา ให้ตั้งไว้ในอารมณ์ช่างมัน หรือวางเฉย หรือสักแต่ว่า หรืออุเบกขา จนถึงสังขารุเบกขาญาณในที่สุด หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 18. กามทั้งหลายมีทุกข์มาก มีความสุขน้อย ทุกข์จะน้อยกว่ากามไปไม่มี ผู้ใดชอบเสพกาม ผู้นั้นย่อมเข้าถึงนรก หลวงปู่หลุย จันทสาโร
- 19. อย่ารู้โลกแล้วหลงธรรม ดุจข้ามแม่น้าด้วยเรือ ถึงฝั่งแล้วปล่อยเรือ ไม่แบกหามเรือไปด้วย อัตตาเหมือนคลื่นหรือสัตว์ร้ายในน้า อนัตตาเหมือนเรือขี่เดินทาง เมื่อถึงฝั่งแล้วปลอดภัย ทิ้งเรือแล้วไปดังนี้ ไม่ควรยึดถือไว้โดยทั้งปวง หลวงปู่หลุย จันทสาโร