1. 9 de decembro de
2012
2º Advento (C)
Lucas 3, 1-6
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS
NOTICIAS
Abre camiños novos a Xesús.
Música: Candilejas de Charles Chaplin
Pásao.
Present: B. Areskurrinaga HC
Euskaraz:D.Amundarain

2. Os primeiros
cristiáns viron na
actuación do
Bautista o profeta
que preparou
decisivamente o
camiño a Xesús.
Por iso, ao longo dos
séculos, o Bautista
converteuse nunha
chamada que nos
segue urxindo a
preparar camiños que
nos permitan acoller
a Xesús entre nós.

3. Lucas resumiu a súa
mensaxe con este grito
tomado
do profeta Isaías:
"Preparade o camiño
do Señor" .
Como escoitar ese grito
na Igrexa de hoxe?

4. Como abrir
camiños para
que os homes
e mulleres do
noso tempo
poidamos
encontrarnos
con El?
Como acollelo
nas nosas
comunidades?

5. O primeiro é tomar
conciencia de que
necesitamos un conta cto
moito máis vivo
coa súa persoa.
Non é posible alimentarse só
de

6. Non é posible
seguir a un
Xesús convertido
nunha sublime
abstracción.
Necesitamos
sintonizar
vitalmente con
El, deixarnos
atraer polo seu
estilo de vida,
contaxiarnos da
súa paixón por
Deus
e polo ser
humano.

7. No medio do "deserto espiritual" da
sociedade moderna, temos que
entender e configurar a comunidade
cristiá como
un lugar onde se acolle o
Evanxeo de Xesús.

8. Vivir a experiencia de reunirnos
crentes, menos crentes, pouco
crentes e,
incluso, non crentes, arredor do
relato evanxélico de Xesús.

9. Darlle a El a oportunidade de que
penetre coa súa forza
humanizadora nos nosos
problemas, crises, medos e
esperanzas .

10. Non o temos que esquecer.
Nos evanxeos non aprendemos doutrina
académica sobre Xesús, destinada
inevitablemente a envellecer ao longo dos
séculos.
Aprendemos un estilo
de vivir realizable en
todos os tempos e en
todas
as culturas:
o estilo de vivir de
Xesús.
A doutrina non toca o
corazón, non converte
nin enamora.
Xesús si.

11. A experiencia directa e inmediata co relato
evanxélico fainos nacer a unha fe nova, non
por vía de "adoutrinamento" ou de
"aprendizaxe teórico",
senón polo contacto vital con Xesús.
El ensínanos a vivir a fe, non por obrigación
senón por atracción.

12. Fainos vivir a vida
cristiá, non como
deber senón como
contaxio.
En contacto co
evanxeo recuperamos
a nosa verdadeira
identidade de
seguidores de Xesús.

13. Recorrendo os evanxeos
experimentamos que a
presenza invisible
e silandeira do Resucitado
adquire trazos humanos
e recobra voz concreta.
De súpeto todo cambia:
podemos vivir acompañados por
Alguén que pon sentido,
verdade e esperanza
na nosa existencia.

14. .
O segredo da "nova
evanxelización" consiste en
poñernos en contacto
directo
e inmediato con Xesús.
Sen El non é posible xerar
unha fe nova.

15. ABRIR CAMIÑOS NOVOS
Os primeiros cristiáns viron na actuación do Bautista o profeta que preparou
decisivamente o camiño a Xesús. Por iso, ao longo dos séculos, o Bautista converteuse nunha
chamada que nos segue urxindo a preparar camiños que nos permitan acoller a Xesús entre nós.
Lucas resumiu a súa mensaxe con este grito tomado do profeta Isaías: "Preparade o
camiño do Señor" . Como escoitar ese grito na Igrexa de hoxe? Como abrir camiños para que os
homes e mulleres do noso tempo poidamos encontrarnos con El? Como acollelo nas nosas
comunidades?
O primeiro é tomar conciencia de que necesitamos un contacto moito máis vivo coa súa
persoa. Non é posible alimentarse só de doutrina relixiosa. Non é posible seguir a un Xesús
convertido nunha sublime abstracción. Necesitamos sintonizar vitalmente con El, deixarnos
atraer polo seu estilo de vida, contaxiarnos da súa paixón por Deus e polo ser humano.
No medio do "deserto espiritual" da sociedade moderna, temos que entender e
configurar a comunidade cristiá como un lugar onde se acolle o Evanxeo de Xesús. Vivir a
experiencia de reunirnos crentes, menos crentes, pouco crentes e, incluso, non crentes, arredor
do relato evanxélico de Xesús. Darlle a El a oportunidade de que penetre coa súa forza
humanizadora nos nosos problemas, crises, medos e esperanzas.
Non o temos que esquecer. Nos evanxeos non aprendemos doutrina académica sobre
Xesús, destinada inevitablemente a envellecer ao longo dos séculos. Aprendemos un estilo de
vivir realizable en todos os tempos e en todas as culturas: o estilo de vivir de Xesús. A doutrina
non toca o corazón, non converte nin enamora. Xesús si.
A experiencia directa e inmediata co relato evanxélico fainos nacer a unha fe nova, non
por vía de "adoutrinamento" ou de "aprendizaxe teórico", senón polo contacto vital con Xesús. El
ensínanos a vivir a fe, non por obrigación senón por atracción. Fainos vivir a vida cristiá, non
como deber senón como contaxio. En contacto co evanxeo recuperamos a nosa verdadeira
identidade de seguidores de Xesús.
Recorrendo os evanxeos experimentamos que a presenza invisible e silandeira do
Resucitado adquire trazos humanos e recobra voz concreta. De súpeto todo cambia: podemos
vivir acompañados por Alguén que pon sentido, verdade e esperanza na nosa existencia. O
segredo da "nova evanxelización" consiste en ponernos en contacto directo e inmediato con
Xesús. Sen El non é posible xerar unha fe nova.
José Antonio Pagola