1. José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Axuda a recoñecer a presenza de Xesús vivo entre nós. Pásao.
14 de abril de 2013
Música:Bach-dobleviolinConcierto. 3º Pascua (C)
Presentación:B.Areskurrinaga HC Xoán 21, 1-19
Euskaraz:D.Amundarain

2. No epílogo do evanxeo de Xoán recóllese un relato do
encontro de Xesús resucitado cos seus discípulos na
ribeira do lago de Galilea.
Cando se redacta, os cristiáns están vivindo momentos
difíciles de proba e persecución:
algúns renegan da súa fe.
O narrador quere reavivar a fe dos seus lectores

3. Achégase a noite e
os discípulos van
pescar.
Non están os
Doce.
O grupo rompeu ao
ser crucificado o
seu Mestre.
Están de nuevo
coas barcas e as
redes
que deixaran para
seguir a Xesús.
Todo rematou.
De novo están sós.

4. A pesca resulta un fracaso completo.
O narrador sublíñao con forza: "Saíron,
embarcaron e aquela noite non colleron
nada".
Volven coas redes baleiras.

5. Non é ésta a experiencia de
non poucas comunidades
cristiás que ven como se
debilitan as súas forzas e a súa
capacidade evanxelizadora?

6. A miúdo, os nosos esforzos no medio dunha sociedade
indiferente apenas obteñen resultados.
Tamén nós constatamos que
as nosas redes están baleiras.
É fácil a tentación do desalento e a desesperanza.
Como soster e reavivar a nosa fe?

7. Neste contexto de fracaso, o relato di que "estaba
amencendo cando
Xesús se presentou na ribeira".
Con todo, os discípulos non o recoñecen desde a
barca.

8. Tal vez é a distancia, tal vez a bruma do
amencer, e, sobre todo, o seu corazón
entristecido o que lles impide velo.
Xesús está falando con eles, pero
"non sabían que era Xesús".

9. Non é éste un dos efectos máis perniciosos da crise relixiosa
que estamos sufrindo?
Preocupados por sobrevivir, constatando cada vez máis a
nosa debilidade, non nos resulta fácil recoñecer entre nós a
presenza de Xesús resucitado,
que nos fala desde o evanxeo e nos alimenta na celebración
da cea eucarística.

10. É o discípulo máis
querido por Xesús
o primeiro que o
recoñece:
"É o Señor!".
Non están sós.
Todo pode
empezar de novo.
Todo pode ser
diferente.

11. Con humildade pero
con fe, Pedro
recoñecerá o seu
pecado e confesará o
seu amor sincero a
Xesús:
"Señor, ti sabes
que te quero".
Os demais
discípulos non poden
sentir outra cousa.

12. Nos nosos grupos e comunidades cristiás
necesitamos testemuñas de Xesús.
Crentes que, coa súa vida e a súa palabra
nos axuden a descubrir nestes momentos
a presenza viva de Xesús no medio da nosa
experiencia de fracaso e fraxilidade.

13. Os cristiáns sairemos desta crise acrecentando a
nosa confianza en Xesús.
Hoxe non somos capaces de sospeitar a súa forza
para sacarnos do desalento e a desesperanza.

14. AO AMENCER
No epílogo do evanxeo de Xoán recóllese un relato do encontro de Xesús resucitado cos seus
discípulos na ribeira do lago de Galilea. Cando se redacta, os cristiáns están vivindo momentos difíciles de proba e
persecución: algúns renegan da súa fe. O narrador quere reavivar a fe dos seus lectores.
Achégase a noite e os discípulos van pescar. Non están os Doce. O grupo rompeu ao ser crucificado
o seu Mestre. Están de novo coas barcas e as redes que deixaran para seguir a Xesús. Todo rematou. De novo
están sós.
A pesca resulta un fracaso completo. O narrador sublíñao con forza: "Saíron, embarcaron e aquela
noite non colleron nada". Volven coas redes baleiras. Non é esta a experiencia de non poucas comunidades
cristiás que ven como se debilitan as súas forzas e a súa capacidade evanxelizadora?
A miúdo, os nosos esforzos no medio dunha sociedade indiferente apenas obteñen resultados. Tamén
nós constatamos que as nosas redes están baleiras. É fácil a tentación do desalento e a desesperanza. Como
soster e reavivar a nosa fe?
Neste contexto de fracaso, o relato di que "estaba amencendo cando Xesús se presentou na ribeira".
Con todo, os discípulos non o recoñecen desde a barca. Tal vez é a distancia, tal vez a bruma do amencer, e, sobre
todo, o seu corazón entristecido o que lles impide velo. Xesús está falando con eles, pero "non sabían que era
Xesús".
Non é este un dos efectos máis perniciosos da crise relixiosa que estamos sufrindo? Preocupados por
sobrevivir, constatando cada vez máis a nosa debilidade, non nos resulta fácil recoñecer entre nós a presenza de
Xesús resucitado, que nos fala desde o evanxeo e nos alimenta na celebración de a cea eucarística.
É o discípulo máis querido por Xesús o primeiro que o recoñece:“É o Señor!". Non están sós. Todo
pode empezar de novo. Todo pode ser diferente. Con humildade pero con fe, Pedro recoñecerá o seu pecado e
confesará o seu amor sincero a Xesús:"Señor, ti sabes que te quero". Os demais discípulos non poden sentir outra
cousa.
Nos nosos grupos e comunidades cristiás necesitamos testemuñas de Xesús. Crentes que, coa súa
vida e a súa palabra nos axuden a descubrir nestes momentos a presenza viva de Xesús no medio da nosa
experiencia de fracaso e fraxilidade. Os cristiáns sairemos desta crise acrecentando a nosa confianza en Xesús.
Hoxe non somos capaces de sospeitar a súa forza para sacarnos do desalento e a desesperanza.
José Antonio Pagola