2. 1. UN MUNDO DIXITAL
1.1. INFORMÁTICA E ORDENADORES
A informática é a rama da tecnoloxía que estuda o tratamento automático da
información usando ordenadores e outros dispositivos.
Un ordenador é unha máquina capaz de procesar a información, é dicir, recibila e
realizar cálculos con ela e presentar os resultados obtidos a grande velocidade.
Como funiona un ordenador?
Funciona grazas a circuitos electrónicos que levan unha señal eléctrica dun compoñente a
outro. A información represéntase mediante un código binario (de 0 e 1). Cada un destes
valores denomínase bit:
1: existe corrente eléctrica
0: ausencia de corrente.
Para traballar, un ordenador convirte a información en bits, que é o xeito de almacenala.
3.
4. Cuestións:
1. Cantos bits almacena unha canción en formato mp3 que ocupa 4 MB?
2. Cantos bits precisas para almacenar a información contida nunha película Blu-ray (40
GB)?
Respostas:
1. Almacena 33.554.432 bits
2. Serían 343.597.383.700 de bits
A memoria RAM (Random Access Memory) é a memoria interna de traballo do
ordenador. É a memoria de acceso rápido que almacena os datos empregados nos
cálculos.
5. 1.2. COMPONENTES DUN ORDENADOR
Monitor ou pantalla: onde se mostran os resultados
Teclado: para executar ordes ou escribir texto.
Ratón: para movernos na contorna. Os portátiles teñen un touchpad integrado para
esta función.
CPU: Unidade Central de Procesamento. Onde se almacena toda a información e se fan
os cálculos. Nun sobremesa soe ser independente, aínda que pode estar incorporada ao
monitor; nun portátil esta integrada. A CPU contén a fonte de alimentación en un
portátil hai ademais unha bateria.
8. 1.2.1. O Hardware
Esta formado polo cableado e todos os compoñentes electrónicos do ordenador, é dicir, a
torre e os periféricos.
A CPU, posúe varios compoñentes principais:
O microprocesador, realiza os cálculos e determina a potencia.
A placa base, contén o microprocesador, a RAM e as conexións para o resto de
dispositivos.
Os dispositivos de almacenamento: lectores/grabadores cd/dvd, blu-ray, discos duros.
A Memoria principal, almacena temporalmente os datos e é inseparable do
microprocesador. (Cando se corta a energía bórrase).
O sistema de alimentación, suministra enerxía
O ventilador/es
A esta CPU, conéctanse distintos dispositivos (periféricos: ratón, impresora…).
11. 1.2.2. O Software
Son as aplicacións e o sistema operativo que posibilitan a realización das tarefas ao
ordenador.
Sistema Operativo, establece a operacionalidade, control e comunicación cos
periféricos. Exemplos: Windows, Mac OS, Linux; en teléfonos: Android e iOS.
Drivers ou controladores, arquivos que permiten o funcionamento dos dispositivos
conectados ao ordenador. A hora de instalalos débese ter en conta o S.O.
Programas ou aplicacións, para xestionar a información e utilizala. Poden ser moi
variados: paquetes de ofimática, navegadores, de deseño gráfico, xogos… Hai tamén
aplicacións referidas ao mantemento e seguridade da máquina: antivirus, antiespía,
de limpeza e eliminación de arquivos, de copias de seguridade…
12. 1.2.3. Conexións na placa base
A placa base é un complexo circuito aloxado no interior da carcasa onde se conectan os
demais compoñentes:
Compoñentes que proporcionan enerxía: pila, batería (portátiles), fonte de
alimentación.
Compoñentes de entrada de información: o teclado, o mouse…
Compoñentes para procesar e almacenar a información: disco duro, microprocesador…
Compoñentes de saída: monitor, altofalantes…
13.
14.
15.
16.
17.
18. 3. COMUNICACIÓN ORDENADOR-PERIFÉRICOS
3.1. Os portos
Un porto é un canal de comunicación de datos entre o ordenador e os
periféricos. Posibilitan, polo tanto, que o procesador e a memoria poidan
comunicarse cos periféricos.
Os portos poden ser internos (aloxados no interior da placa base: ranuras para
memorias RAM ou para tarxetas de son… ) ou externos (conéctanse dende fora,
hainos específicos como as entradas VGA de vídeo ou HDMI para monitores ou
TV, e universais como os famosos USB aos que podes conectar múltiples
periféricos: cámaras, móbiles, impresoras…).
19. 4. EL FIN DEL MUNDO ANALÓGICO
En 2005 a Comisión Europea sinalou o 2012 como data límite para o “apagón
analóxico”. Dende esta data os operadores de radio e televisión estaban obrigados a
divulgar os seus contidos en dixital a través das tecnoloxía TDT (Televisión dixital
terrestre) e DAB (Digital audio Broadcasting).
En España, no 2006 comezaron as emisións en dixital e o “apagón” tivo lugar en
2010.
Este foi un novo paso no abandono da tecnoloxía analóxica xa iniciado hai unhas
décadas: cambio do casete ao CD e das cintas VHS ao DVD. Igualmente os carretes
de fotografía están a desaparecer sendo substituidos pola fotografía dixital aplicable
a multitude de dispositivos.
20. Nas sinais analóxicas (unha transmisión de radio ou tv convencional), a sinal eléctrica
transmítese mediante ondas magnéticas análogas á orixinal. Nas sinais dixitais, non hai
ningunha semellanza co estímulo orixinal, son combinacións de uns e ceros (díxitos). A
principal vantaxe é que vense moito menos afectadas polas interferencias e permiten
unha maior calidade na transmisión.
Analóxico vs Dixital
21. 5. PROCESAMENTO, ALMACENAXE E INTERCAMBIO DA
INFORMACIÓN
A información dixital é numérica. Calquera formato con esta codificación é un conxunto
enorme de 1 e 0. esta é a linguaxe dos ordenadores, pero non a que perciben os nosos
sentidos, por iso é necesario facer conversións entre as dúas linguaxes, a dixital ( á dos
ordenadores) e a analóxica ( a que entendemos nós).
Para introducir datos nun ordenador precisamos unha conversión analóxica-dixital. E do
mesmo xeito para entender a información dunha computadora realizamos unha conversión
dixital-analóxica.
Para todo isto precisamos conversores, por exemplo unha cámara dixital que converte unha
imaxe analóxica (a que vemos) en dixital (a que se almacena).
22. 5.1. A Conversión analóxico-dixital de imaxes
Unha cámara dixital divide unha imaxe en moitos cadros diminutos, os pixels. Un
megapixel é un millón de pixels.
En xeral canto maior sexa unha imaxe, é dicir máis megapixels teña, mais calidade terá.
Para cada pixel, o arquivo informático contén datos de luminosidade, posición e cor da
imaxe o que permite reconstruila.
5.2. A Conversión analóxico-dixital de sons
Hai moitos conversores, móbiles, tarxetas de son, mp4…
Para converter o son analóxico en dixital emprégase un proceso chamado muestreo ou
sampling consistente na análise dun son e a súa división en unidades máis pequenas
chamadas samples.
5.3. A Conversión analóxico-dixital de textos
Algúns dispositivos de pantalla táctil son capaces de recoñecer os caracteres que
escribimos e traducilos a dixital; algo semellante ocorre nun escáner.
23. 5.4. Almacenamento da información
Existen tres tipos de almacenamento:
Os soportes magnéticos: discos duros, cintas de vídeo… Son os soportes con maior
capacidade e son seguros. Grabación magnética.
Os soportes ópticos: CD, DVD, Blu-ray… Precisas un lector. Grabación con láser sobre
el disco.
As memorias flash: memorias usb, tarxetas de memoria de cámaras ou móbiles…
Grabación de descargas eléctricas en un chip de memoria.
5.5. A manipulación dos datos dixitais
A información dixital é sinxela de manipular con distintos programas ou ferramentas.
Podemos mellorar a calidade de un arquivo de imaxe ou de son, comprimilo para que
“ocupe” menos espazo e editar ese arquivo para poder modificalo.
24. 5.6. A conversión dixital analóxica
Os nosos sentidos non entenden a linguaxe dixital polo que debemos pasala a analóxico
para podela interpretar. Para elo tamén necesitamos conversores, neste caso de dixital-
analóxicos. Hai moitos tipos dependendo do contido: unha tarxeta de son, un monitor …
25. 6. MULTIMEDIA
Multimedia significa literalmente “moitos medios” en referencia á imaxe e o son e a súa
incorporación a diferentes dispositivos (ordenadores, netbooks, móbiles…)
Calquera ordenador actual ten grandes posibilidades multimedia.
6.1. Manipulación e compresión do son
Nun ordenador suceden os seguintes procesos:
Dixitalización: a través do micro captura son en formato wav (15 Mb/ min)
Manipulación: o son dixitalizado pode modificarse (ecualización, delay…)
Compresión: diminuír o seu “peso”. O sistema de compresión máis coñecido é MPEG-1
Audio Layer 3 que produce arquivo con extensión mp3. (1Mb/1min). A compresión do
son conleva unha pérdida da calidade.
26. 6.2. Traballo con imaxes fixas
Temos os mesmos procesos que co son:
Dixitalización: a captura con cámaras, móbiles…A súa calidade dependerá dos pixels.
Manipulación: normalmente procesos de retoque fotográfico.
Compresión: para aforra espazo. O sistema máis utilizado é Joint Photographic Experts
Group (JPEG). Tamén a máis compresión máis perda de calidade, unha imaxe JPEG con
moita compresión aparecerá pixelada.
6.3. Os arquivos de vídeo
Os arquivos de vídeo son grandes (“pesados”) e requiren unha maior capacidade de
procesamento do dispositivo utilizado. Un exemplo, un minuto de vídeo pode chegar a
ocupar 1 Gb. Para facilitar o uso de estes arquivos o ordenador utiliza uns programas
chamados codecs (compresor-decompresor) que basicamente comprime o arquivo durante
a grabación e o descomprime cando se reproduce.
A compresión tamén vai acompañada de perda da calidade da imaxe e o son. A maior
resolución, maior calidade. A calidade final dun arquivo exprésase nun parámetro
denominado bibrate (mídese en Mbps. 1 Mbps= transfire 1 millón de bits por segundo).
27. EL PRECIO DE LO GRATUITO
GRAZAS POR ATENDERME
E PARA CONECTARNOS A SEGUINTE PARTE DO TEMA VEREMOS O SEGUINTE VÍDEO:
