1. OS XIGANTES
DO OCÉANO
Ariadna Vázquez Prieto
Carmen Vilanova Núñez
1º BACH

2. Estudantes liderados por Craig McClain, estableceron un ranking coas
especies máis grandes que habitan o noso fondo mariño. Para
establecer esta clasificación analizaron o tamaño de baleas, quenllas,
luras, augamares e outros habitantes do océano. Para obter a
información entraron en contacto con científicos de diversas
institucións e coleccionistas. Visitaron centros de fauna mariña e
pesqueiros, examinaron espécimes conservados en museos e
buscaron mesmo animais que se vendían por internet.

3. VÓS CAL CREDES QUE É O ANIMAL
MÁIS GRANDE QUE HABITA NO
OCÉANO?

4. Efectivamente, moitos de vós credes que a balea azul é o animal
máis grande que vive no mar…
E posiblemente non vos estades equivocando se o que realmente
tedes en conta é o seu tamaño global, pois chega a medir 33
metros de lonxitude e a pesar casi 200 toneladas.

5. Pero, o certo é que a augamar melena de león ártica supera á
balea azul, posto que é o animal máis longo do océano. Pode
chegar a medir ata 36,6 metros de lonxitude, superando así en
case 4 metros ás baleas azuis.

6. Co seu veleno paraliza as súas presas e tamén deu moitos sustos a
bañistas en EUA. Posúe uns interminables tentáculos, o que lle
levou a encabezar o ranking das 25 especies mariñas de maior
tamaño. É coñecida tamén como augamar melena de león xigante.

7. O cachalote acada o terceiro posto no ranking xa que mide uns 24
metros. É o animal dentado máis grande que existe. A cabeza pode
chegar a un terzo da lonxitude total do animal. A especie aliméntase
de luras e peixes, somerxéndose a profundidades de ata tres
quilómetros, o que o converte no mamífero que se mergulla a maior
profundidade. Ademáis, o seu cerebro é o máis grande dos animais
existentes.

8. A quenlla balea é outro dos grandes habitantes do óceano. O seu
ventre é totalmente branco, mentres que o seu lombo é dunha cor
agrisada, máis escura que a maioría das quenllas, con multitude de
lunares e liñas horizontais e verticais de cor branca, de tal forma que
se asemella a un taboleiro de xadrez. A súa pel pode chegar a ter 10
centímetros de grosor. Pode chegar a medir 18,8 metros de lonxitude.

9. A quenlla peregrina tamén é moi grande, con 12,27 metros. Nada coa
boca aberta ata facela redonda e filtra a auga a través dunhas inmensas
bránquias. Móvese moi lentamente. Estas quenllas adoitan ser
confundidas a miúdo coas grandes quenllas brancas. As dúas especies
poden diferenciarse doadamente entre si pola gran boca cavernosa da
quenlla.

10. A esponxa bocoi xigante, é
unha das especies máis
grandes de esponxa que se
atopan no Caribe. Medra a
unha profundidade dende 10
metros a 120, e pode acadar
un diámetro de 1,8 metros. É
gris-marrón ou avermellada.
Aínda que hai pouca
información científica sobre a
especie, sabemos que a súa
esperanza de vida é de ata
2.000 anos.

11. O polbo xigante do Pacífico é o máis grande e o máis lonxevo de todas as
especies de polbo. Pode chegar a acadar uns 10 metros. Adoita vivir uns
catro anos e, tanto o macho coma a femia, morren pouco despois de
criar. Ten unha enorme cabeza en forma de bulbo e unha cor castaña
avermellada. Ao igual que os demais membros da familia dos polbos, ten
na pel células pigmentarias especiais que lle permite cambiar de cor e
textura e confundirse mesmo coas corais, as plantas e as rochas de
deseños máis intrincados.

12. As quenllas brancas caracterízanse polo seu corpo fusiforme e de gran
robustez, en contraste coas formas esmagadas que adoitan lucir outras
quenllas. O morro é cónico, curto e groso. A boca, moi grande e
redondeada, ten forma de arco. Durante o ataque, as fauces ábrense
ata tal punto que a forma da cabeza se deforma pois a mandíbula se
proxecta, e péchanse logo cunha forza 300 veces superior á dunha
mandíbula humana (12-24 toneladas).

13. As morsas do Pacífico tamén forman parte deste ranking. Os machos
pesan entre 800 e 1.700 kg e teñen unha lonxitude de entre 2,7 e 3,6
m, en tanto que as femias pesan entre 400 e 1.250 kg e miden entre
2,3 e 3,1 m. Teñen unha pel moi grosa, de entre 2 e 4 cm de espesor. A
pel dos machos presenta a miúdo grandes nódulos, pero como só
aparecen na época da pubertade, parece ser que se trata dunha
característica sexual secundaria

14. FIN