2. Aizu,
ipuin hau
entzuteko eta
irakurtzeko,
ondo jantzita
egon behar duzu.
Makilatxo
magikoak berak
ere katarroa
hartu baitu!

3. Bazen behin maitagarri bat “Goizaldeko Eguzkiarekin distira egiten zuen
Kristal Urdin” izenekoa. Baina mundu guztiak, laburtzearren, KRISTAL
URDIN deitzen zion.
Egun batean, Kristal Urdinek izugarrizko katarroa harrapatu zuen.
Maitagarrien herrian sendagilerik ez zegoenez, bere lagunik onenarengana jo
zuen.

4. Bere lagunak,“Itsas Bareko Olatutxo”-k (Olatutxo lagunentzat), katarroa
kentzeko bere makilatxo magikoa erabiltzea erabaki zuen.
– “Aizu, katarro! Aizu! Zoaz pikutara; bestela, ikusiko duzu...”!
– Baina, baina... Zer sorginkeria klase da hori? –harritu zen KRISTAL
URDIN.

5. – “Itxoin, emakume, ez dut bukatu eta... Edo lepotik helduta leihotik
botako zaitut” –gehitu zuen Olatutxok–. Eta...ttak, eman zion buruan
makilatxo magikoarekin.
Txinparta batzuk irten ziren. KRISTAL URDINen iletik kea atera zen, eta ez zen
ezer gehiago gertatu.
–Beno, zer moduz? –galdetu zuen Olatutxok.
_ –Aaaatxissss! –besterik ez zuen egin Kristal Urdinek.

6. “Dilin-dalan”, jo zuen etxeko txirrinak. Olatutxok atea ireki zuen eta bat-
batean bi gnomo agertu ziren.
–Berehala jaitsi behar duzue lurrera gaurko ekintza ona egitera –
iragarri zuten gnomoek serio-serio.

7. –Nik ezin dut, katarroa daukat eta! –egin zuen protesta Kristal Urdinek.
–Bada, joan behar duzu. Behar-beharrezkoa da –erantzun zuten gnomoek.
Horrela bada, bere lagun Olatutxok korrika alde egin behar izan zuen. Eta
hemen daukagu Kristal Urdin gaixoa soineko farfailduna, kapirotea eta zapatila
urdinak janzten.

8. Kristal Urdinek bere makilatxo magikoa hartu eta... pluff!, bat-batean,
logela batean sartu zen. Han, ohean, belarrietaraino estalita, ume bat
aurkitu zuen negar eta negar.
–Aaaatxxxisss!, Zergatik egiten duzu negar, nire kutuna? –esan zion
maitagarriak, ezti-ezti.

9. 0! Nire maitagarria da eta!, aaatxiss! –esan zuen umeak– . Zer dela eta
egiten dudan negar? Izan ere, bihar..., atxiss!, bihar nire gelako lagun
guztiak txango bat egitera joango dira eta nik ez dut joaterik izango,
atxisss!, gaixorik bainago! Buaaa!

10. –Ez larritu –esan zuen Kristal Urdinek, bere makilatxoa altxatuz–. Nik lortuko dut,
aaatxisss, zu txango horretara joatea –esan zuen ahots maitagarriz.
–Aizu, katarro! Aizu! Zoaz pikutara; bestela, ikusiko duzu...!
–Nola? –esan zuen umeak harriturik.
–Egia da, sorginkeria honek ez du funtzionatzen. Beno, beste batekin saiatuko naiz:
–”Katarro, aizu, zoaz pikutara; bestela, ikusiko duzu, kontxo! ”

11. Makilatxoak aaatxisss moduko zerbait atera zuen, eta ez zen ezer gehiago
gertatu. Makilatxo gizagaixoak ere katarroa zuen.
–Jadanik ez naiz gai maitagarria izateko –esan zuen Kristal Urdinek, negar
zotinka–. Hemendik aurrera zer egingo dut nik? Buaaaaa!... –negar egiten zuen
gaixoak.

12. Azkenik, Kristal Urdin lo geratu zen. Umeak makilatxoa ere gaixorik zegoela
ikusirik, berarekin sartu zuen ohean beroa emateko asmoz. Eta horrela, biek lo
hartu zuten.
Izaretatik ateratzen zen izpi batek esnarazi zuen umea.
Makilatxo magikoa zen, distiraz betea.

13. Umeak makilatxoa altxatu zuen eta hau esatera ausartu zen:
– “Aizu, katarro, aizu! Zoaz pikutara; bestela, lurrezko lapikora sartuko zaitut”.
Kristal Urdinen burua ukitzerakoan, maitagarria berpiztu egin zen.
–Katarroa kendu didazu! –esan zuen haurrari besarkada bat emanez.
–Eta ni ere sendatu naiz! -esan zuen umeak.
Hiruretatik makilatxo magikoa agertzen zen alaien. Etengabe egiten zuen distira.

14. Eta horrela amaitzen da gure ipuina. Umea txangora joan ahal izan zen.
Kristal Urdin maitagarriak lanean jarraitu zuen mendez mende, eta
sekula santan ez zuen katarrorik harrapatu.

15. Itzulpena: Txaro eta Maite
Zuzenketak: Ima
Montajea eta ahotsa:PakoR ikastaroa 2000- Irale-Gasteiz