1. John Anthony B. Teodosio
Tula # 3 Para sa Folio (kalikasan bilang politika)
1.
Balsang Tabla
Nang isang umagang langit ay masungit
Sinikap ko pa ring lumabas, lumusong.
Umindayog ako sa hampas ng alon;
Inihags-hagis ng hanging mabagsik.
Ang paglalayag ko ay naging mabilis
Habang sa kandungan, mga bata’y kalong
Kayanin ko kaya sa buong maghapon,
Sa kabilang kalye, sila’y maitawid?
Ay! Nakakaligaw lumangoy sa s’yudad;
Nagpa-ekis-ekis bago ko sinapit
Paaralang pakay ng kandong kong musmos.
Atras, sulong ako sa ragasa’t hampas
Ng hangin at alon sa buong paligid.
Ngunit nanguyapit at hindi lumubog.
Orihinal
2.
SERAMIKA SENTIMENTAL
Mahal kong Inay:
Kumusta na kayo? Anong balita sa inyo? Alm niyo ba, nakatanim sa aking isipan ang pagkatamis-tamis na
paglalaro na aking nasaksihan sa hardin. Naalala kong namamasyal tayo ni papa kahit hindi naman
gumagalaw ang mga paa ko. Habang tinatahak ang hardin ay nagtungo kayo sa isang bangko upang
humiling ang bibig ni papa na halikan ninyo siya. At nangyari nga iyon pero hindi kayo kundi ako.
Dinampihan ko ang kaniyang bibig nang hindi gumagalaw ang aking bibig.
Nagpatuloy sa pakikipagtago ninyo kay papa. Nagpupumilit siyang makaisa sa inyo. Akala ko hahalikan
niyo siya pero tatapakan lang pala (siyempre, plano ni Kuya Germs iyon). Humalakhaka ako kahit hindi
dinig ang aking tinig sa TV.
Kinakarga ninyo sa inyong mga bisig pero parang nakatayo pa rin ako. Paikot-ikot tayo sa hardin pero ang
talas ng balintataw ni papa. Akala raw niya’y malaya na kayo sa kanyang panghihimasok sa inyong
pagkadalaga. Pero umupo kayo sa bangko at nagsimulang mangusap ang inyong mga mata. Napapatili ang
mga nakasaksi sa inyong walang patid na suyuan. Lumitaw ang pagkasamyo ng mga bulaklak at sumabay
rin ang kantang ginawa ni papa para sa akin. Kaya pati ako ay sinasambang parang munting Diyosa. Di
naman gumagalaw pero kawangis ko raw ang hitsura ninyo, Inay. Sulit ang pagtatapos ng eksena ng taguan
ninyo at ng pangungusap para bumigay ang isa’t isa.
Pero Inay, naroon pa rin kaya ang panahong si papa ay muling balikan ng pagkagunita ng walang
katapusang pagtimyas ng suyuan noon? Iniwanan ako ng panahon nang mag-isa nang iwanan ninyo na ang
lente at ang makinang na neon lights. Bakit hindi natin tawagin si direk para muling pagtambalin ang
napilas na pagsasama ninyong dalawa. Pati na rni ako, gusto kong magpataasan ng kinang ‘yung mga bata
diyan sa lente ni direk. Nagsesentimental din ako kahit sa sandali ng pagkupas.
Nagmamahal,
Maria Leonora Theresa

2. Rebisyon 1
LIPAS
Mahal kong Inay:
Kumusta na kayo? Ano ang bailta sa inyo? Alam niyo bang nakatanim sa aking isipan ang pagkatamistamis na paglalaro ninyo nina papa. Ipnakilala ninyo ako dati sa mga tao at sinasamba nang parang
Diyosang tinitingala nila.
Naalala ko tuloy sa isang tagpo sa lente ni direk na kayo’y nagtataguan sa hardin. Sumabay ang kantang
ginawa ni papa para sa akin. Nangungusap ang inyong mga mata at labi na nagpatili sa tinig ng mga
nakasaksi sa inyo. Lumitaw ang pagkasamyo ng mga bulaklak sa tamis ng pangungusap. Artipisyal lang
akong bata sa TV pero ang masasabi ko lang ay kawangis ko kayo at bunga ng inyong suyuan.
Pero Inay, naroon pa rin kaya ang panahong si papa ay muling balikan ang pagkagunita ng walang
katapusang pagtimyas ng pagkási? Iniwanan na rin ako nang mag-isa nang lumayo na kayo sa lente ang
makinang na neon lights. Bakit hindi natin tawagin si direk para muling pagsamahin ang napilas na kayo?
At kahit de-plastik ako ay kaya ko pang magpatingala ng kahit sino. Ayokong matakluban ng mga agiw sa
sulok.
Nagmamahal,
Maria Leonora Theresa